پاورپوینت کامل شبهه آسانتر بودن اعاده خلق برای خدا ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شبهه آسانتر بودن اعاده خلق برای خدا ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شبهه آسانتر بودن اعاده خلق برای خدا ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شبهه آسانتر بودن اعاده خلق برای خدا ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل شبهه آسانتر بودن اعاده خلق برای خدا ۳۰ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: سوره روم، خداوند متعال، معاد، قیامت.

پرسش: چرا در آیه شریفه ۲۷ سوره روم، خداوند متعال معاد را آسان‌تر از خلقت ذکر فرموده است؟ در صورتی که در مقابل قدرت خداوند سخت و آسان معنا ندارد، و هر آنچه را اراده کند موجود می‌شود!

پاسخ اجمالی: ابتدا باید گفت که در ارتباط با پروردگار نمی‌توان گفت که کاری برای حضرت حق آسان و کار دیگری دشوار است! اما آیه مورد اشاره در پرسش، استدلالی است در برابر کسانی که منکر معاد بوده، و برانگیختن انسان را با توجه به پوسیده شدن بدن و از بین رفتن آن، غیر ممکن می‌دانستند؛ لذا خداوند در این‌جا نسبت به اصول و موازین رایج بین مردم استدلال می‌کند، نه نسبت به واقع امر؛ چرا که مردم معتقدند تکرار شدن یک عمل هر چند یک‌بار باشد، سبب می‌شود برای این‌که تکرارش از بار اول آسان‌تر باشد. پس گویا گفته شده، تکرار خلقت برای خدایی که یک بار آفریده کاری ندارد.
برخی نیز معتقدند؛ کلمه “اهون” در آیه مورد بحث از معنای تفضیلی در آمده، و همان معنای “آسان” را می‌دهد، نه “آسان‌تر”؛ یعنی برانگیختن مخلوقات در قیامت برای خدا آسان است؛ نظیر «اللَّه اکبر» که در معنای «اللَّه کبیر» است.
گروهی نیز برآنند که آسان‌تر بودن معاد از آفرینش ابتدایی، از نظر مقایسه خود آن‌ دو فعل با هم است، نه این‌که نسبت به خدا باشد، و این تفضیل بین یک فعل با فعل دیگر خدا هیچ مانعی ندارد.

فهرست مندرجات

۱ – شبهه
۲ – پاسخ شبهه
۲.۱ – بازگشت ضمیر علیه به خلق
۲.۲ – معنای تفضیلی نداشتن کلمه اهون
۲.۳ – اصل رایج بین مردم
۲.۴ – آسانی محض امور برای خدا
۳ – پانویس
۴ – منبع

شبهه

قرآن کریم بعد از استدلال بر یگانگی پروردگار در مورد حتمی‌بودن معاد، می‌فرماید:
«وَ هُوَ الَّذِی یَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ وَ هُوَ اَهْوَنُ عَلَیْهِ… ؛ او کسی است که آفرینش را آغاز می‌کند، سپس آن‌را بازمی‌گرداند، و این‌کار برای او آسان‌تر است.»
کلمه “یبدؤا” از “بدء” بوده و “بدء خلق” یعنی ایجاد و آفرینش ابتدایی و بدون الگو، و کلمه “یعیده” از اعاده است که به معنای آفرینش بعد از آفرینش است.
در جمله “وَ هُوَ اَهْوَنُ عَلَیْهِ”، ضمیر اولی (هو) به اعاده برمی‌گردد، که از کلمه “یعید” استفاده می‌شود، و ضمیر دومی (علیه) (به‌طوری که از سیاق به ذهن تبادر می‌کند) به خدای تعالی بر می‌گردد.
آنچه در این آیه (و نیز آیات مشابه) مورد بحث است؛ این است که بازگرداندن انسان‌ها در قیامت برای خدا آسان‌تر است، به چه معنا است؟! آیا لازمه این تعبیر آن است که آفرینش آنها بدون الگو در آغاز خلقت دشوارتر بود؟! چون هر آسان‌تری یک دشوارتری دارد و این با قدرت مطلقه و نامحدود خدا نمی‌سازد؛ زیرا قدرت نامتناهی وضعش نسبت به موارد گوناگون مختلف نمی‌شود، و تعلقش بر دشوار و آسان یک‌سان است، پس کلمه افعل تفضیل (آسان‌تر) در این‌جا معنا ندارد!

پاسخ شبهه

مفسران قرآن در جواب این اشکال مطالبی را بیان کرده‌اند که به صورت خلاصه به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:

بازگشت ضمیر علیه به خلق

برخی معتقدند؛ ضمیر در “علیه” به خدا برنمی‌گردد، بلکه به خلق برمی‌گردد و معنایش این است که اعاده هر چیزی برای خلق آسان‌تر از ایجاد ابتدایی آن است؛ چرا که ایجاد ابتدایی الگو ندارد، ولی اعاده هر چند یک‌بار هم که باشد آسان‌تر است؛ چون الگو دارد، و چون اعاده برای خلق آسان‌تر است، در باره خدای تعالی چه اشکالی دارد؟

معنای تفضیلی نداشتن کلمه اهون

بعضی می‌گویند؛ کلمه “اهون” در این‌جا از معنای تفضیلی در آمده و همان معنای “آسان” را می‌دهد، نه “آسان‌تر”؛ یعنی برانگیختن مخلوقات در قیامت برای خدا آسان است؛ نظیر «اللَّه اکبر» که در معنای «اللَّه کبیر» است.
عده‌ای بر آنند که آسان‌تر بودن معاد از آفرینش ابتدایی، از نظر مقایسه خود آن‌دو فعل با هم است، نه این‌که نسبت به خدا باشد، و این تفضیل بین یک فعل با فعل دیگر خدا هیچ مانعی ندارد، چنان‌که خود خدای متعال فرمود: «لَخَلْقُ السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ اَکْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ، خلقت آسمان‌ها و زمین از خلقت مردم بزرگ‌تر است».
اگر کسی بگوید؛ چرا در جمله “ثُمَّ اِذا دَعاکُمْ…” اعاده خلق این‌قدر بزرگ شمرده شده، به‌طوری که گویی از قیام آسمان‌ها و زمین به امر خدا مهم‌تر است؟ اما همین اعاده در جمله “وَ هُوَ اَهْوَنُ عَلَیْهِ” آسان‌تر معرفی شده است؟ در جواب می‌گوییم: برانگیختن انسان‌ها در قیامت به خودی خود بزرگ است، اما با مقایسه نسبت