پاورپوینت کامل سیاست‌های اجتماعی در حکومت امام مهدی ۸۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیاست‌های اجتماعی در حکومت امام مهدی ۸۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیاست‌های اجتماعی در حکومت امام مهدی ۸۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیاست‌های اجتماعی در حکومت امام مهدی ۸۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل سیاست‌های اجتماعی در حکومت امام مهدی ۸۵ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: امام مهدی، سیاست‌های اجتماعی، حکومت امام مهدی.

پرسش: پاورپوینت کامل سیاست‌های اجتماعی در حکومت امام مهدی ۸۵ اسلاید در PowerPoint (علیه‌السّلام) چگونه است؟

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – تقویت روابط اجتماعی
۲.۱ – نقش برادری دینی در اسلام
۲.۲ – نقش برادری دینی در مهدویت
۳ – تامین امنیت فراگیر
۳.۱ – پیوند امنیت با رسالت و امامت
۳.۲ – شهر نمونه در امنیت
۳.۳ – نوید امنیت فراگیر
۳.۴ – سیاست‌های امنیتی
۴ – بهداشت و درمان همگانی
۵ – جلب رضایت جهانیان
۵.۱ – مردمی‌ بودن حکومت
۵.۲ – اهتمام به رضایت همگانی
۵.۳ – تامین رضایت همگانی
۵.۴ – عدالت محوری
۵.۵ – تامین رضایت همه مخلوقات
۶ – نقش نصرت‌الهی در پیشرفت اجتماع
۶.۱ – عوامل ظاهری
۶.۲ – عوامل باطنی
۶.۲.۱ – افزایش قدرت ارتباطات
۶.۲.۲ – قدرت جسمی اهل‌ایمان
۶.۲.۳ – قدرت روحی اهل‌ایمان
۶.۲.۴ – توان ارتباط با فرشتگان
۷ – پانویس
۸ – منبع

مقدمه

ابتدا به تبیین نکاتی قابل توجّه در باره پاورپوینت کامل سیاست‌های اجتماعی در حکومت امام مهدی ۸۵ اسلاید در PowerPoint (علیه‌السّلام) که در نصوص اسلامی بدانها اشاره شده، می‌پردازیم و در پایان، در باره نقش امدادهای الهی در پیشرفت‌های اجتماعی توضیحی خواهیم آورد:

تقویت روابط اجتماعی

یکی از سیاست‌های اصولی اسلام برای زدودن کینه‌ها، نزدیک کردن دل‌ها و منسجم کردن هوداران خود، تقویت روابط اجتماعی بر پایه پیوند برادری دینی است. این اقدام سیاسی (الهی، در صدر اسلام، زمینه‌ساز پیدایش نخستین حکومت اسلامی به رهبری پیامبر خدا (صلی‌اللّه‌علیه‌و‌آله) شد و بار دیگر، در آخر زمان، زمینه‌ساز حکومت جهانی اسلام به رهبری مهدی آل محمّد (علیه‌السّلام) و توسعه و تداوم آن خواهد گردید:

نقش برادری دینی در اسلام

پیامبر خدا (صلی‌اللّه‌علیه‌و‌آله) پس از بعثت، دو بار از طرح برادری دینی جهت تاسیس حکومت اسلامی بهره گرفت: یک بار قبل از هجرت در مکّه و بار دوم، پس از هجرت در مدینه.
این اقدام سیاسی – الهی، بخصوص پس از هجرتِ مسلمانان به مدینه، درتاسیس نخستین حکومت اسلامی، نقشی بنیادین داشت؛ زیرا جامعه اسلامی، از یک سو با خطر مشرکان قریش و عموم بت‌پرستان و همچنین خطر یهود مدینه (که در داخل و خارج شهر، زندگی می‌کردند و ثروت و امکانات فراوانی داشتند) مواجه بود و از سوی دیگر، نیروهای تازه مسلمان، دچار از هم گسیختگی بودند؛ چرا که دو طایفه اوس و خزرج، با هم دشمنی و کینه دیرینه داشتند و میان مهاجرین و انصار نیز از نظر فکری و فرهنگی، اختلاف وجود داشت.

در این‌جا بود که آیه اخوّت: «اِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ اِخْوَهٌ؛ در حقیقت، مؤمنان، برادران [یکدیگر‌]اند» نازل شد و پیامبر اسلام، با الهام الهی، همچون سیاست‌مداری پخته و کارآزموده، با به‌کار گیری مجدّد طرح برادریِ دینی، میان مسلمانان و بویژه مهاجران و انصار، وحدت سیاسی و معنوی ایجاد کرد و بدین‌سان بر معضل اختلافات داخلی فائق آمد و با انسجام پیروان خود در برابر دشمنان اسلام، حکومت اسلامی را بنیان نهاد.

نقش برادری دینی در مهدویت

بر پایه احادیثی که در منابع معتبر شیعه و سنّی آمده، پیامبر خدا (صلی‌اللّه‌علیه‌و‌آله) پیش‌بینی فرموده که در آخر زمان، مسلمانانی بسی بافضیلت‌تر از مسلمانان صدر اسلام، پدید خواهند آمد و آنان را به دلیل قوّت ایمان و سرسختی در مسئولیت‌پذیری برادر خود می‌نامد. متن یکی از این احادیث که از امام باقر (علیه‌السّلام) نقل شده، چنین است:
«قالَ رَسولُ اللَّهِ (صلی‌اللّه‌علیه‌و‌آله) ذاتَ یَومٍ وَ عِندَهُ جَماعَهٌ مِن اصحابِهِ: اللَّهُمَّ لَقِّنی اخوانی (مَرَّتَینِ). فَقالَ مَن حَولَهُ مِن اصحابِهِ: اما نَحنُ اخوانُکَ یا رَسولَ اللَّهِ؟! فَقالَ: لا، انَّکُم اصحابی، وَ اخوانی قَومٌ مِن آخِرِ الزَّمانِ آمَنوا بی وَ لَم یَرَونی، لَقَد عَرَّفَنیهِمُ اللَّهُ بِاَسمائِهِم وَ اسماءِ آبائِهِم مِن قَبلِ ان یُخرِجَهُم مِن اصلابِ آبائِهِم وَ ارحامِ اُمَّهاتِهِم، لَاَحَدُهُم اشَدُّ بَقِیَّهً عَلی دینِهِ مِن خَرطِ القَتادِ (القَتاد: شجر له شَوک… وفی المثل: «ومن دونه خَرط القَتاد» )فِی اللَّیلَهِ الظَّلماءِ، او کَالقابِضِ علی جَمرِ الغَضی، (الغَضَی: شجرٌ، من الاثل، خشبُه من اصلب الخَشَب، وجمره یبقی زماناً طویلاً لاینطفئ ) اُولئِکَ مَصابیحُ الدُّجی، یُنجیهِمُ اللَّهُ مِن کُلِّ فِتنَهٍ غَبراءَ مُظلِمَهٍ.»
«روزی پیامبر خدا (صلی‌اللّه‌علیه‌و‌آله)، در حالی که جماعتی از یارانش نزد ایشان بودند، دو بار فرمود: «بار خدایا! مرا با برادرانم ملاقات ده». یارانش که پیرامون ایشان بودند، گفتند: مگر ما برادران تو نیستیم، ‌ای پیامبر خدا؟!
فرمود: نه.شما یاران منید.برادران من، مردمانی از آخِرْ زمان هستند که با آن که مرا ندیده‌اند، به من ایمان آورده‌اند.خداوند، آنان را پیش از آن که از پشتِ پدران و ارحام مادرانشان بیرون آورْد، با نام و نام پدرانشان به من شناسانْد.هر یک از ایشان، بر دینش، پایدارتر از کشیدن شاخ و برگ خار مغیلان با دست در شب تار است، یا همانند کسی است که اخگرِ چوب درخت شوره گز [که دیر خاموش می‌شود] در دست گرفته باشد.آنان، چراغ‌های تاریکی‌اند.خداوند، ایشان را از هر فتنه تیره و تار، می‌رهانَد».

به نظر می‌رسد مقصود پیامبر (صلی‌اللّه‌علیه‌و‌آله) از بزرگ مردانی که در این حدیث و احادیث مشابه، آنان را برادران خود می‌نامد، همان کسانی‌اند که خداوند سبحان، ویژگی‌های آنان را در این آیه، بیان کرده است:

«یَاَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا مَن یَرْتَدَّ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یَاْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ اَذِلَّهٍ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ اَعِزَّهٍ عَلَی الْکَفِرِینَ یُجَهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلَا یَخَافُونَ لَوْمَهَ لَآئِمٍ ذَ لِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَآءُ وَاللَّهُ وَ سِعٌ عَلِیمٌ؛ ‌ای کسانی که ایمان آورده اید، هر کس از شما از دینش برگردد، [بداند] خداوند به زودی گروهی را بیاورد که ایشان را دوست دارد و ایشان، او را دوست دارند، با مؤمنان، فروتن، و بر کافران، سرفرازند؛ در راه خدا جهاد می‌کنند و از سرزنش هیچ ملامتگری نمی‌هراسند.این، فضل خداست.آن را به هر که بخواهد، می‌دهد؛ و خدا، گشایشگر داناست».

در این آیه، خداوند سبحان، ضمن تهدید جمعی از همراهان پیامبر (صلی‌اللّه‌علیه‌و‌آله) که در باورهای دینی و دفاع از ارزش‌های اسلامی استوار نبودند، با صراحت اعلام می‌فرماید در آینده تاریخ، گروهی به یاری این آیین خواهند شتافت که خدا، آنها را دوست دارد و آنان نیز خدا را دوست دارند، با اهل ایمان، فروتن و مهربان‌اند و در برابر کافران معاند، سرفراز و قاطع، در راه اقامه ارزش‌های دینی پیکار می‌کنند و از سرزنش ملامتگران نمی‌هراسند. آیات ۱۳۳ سوره و ۳۸ سوره محمّد (صلی‌اللّه‌علیه‌و‌آله) نیز اشاره به این پیشگویی است.
بی‌تردید، کامل‌ترین مصادیق این پیشگویی، یاران امام مهدی (علیه‌السّلام) هستند؛ بلکه در تفسیر القمّی ذیل جمله «یُحِبُّهُم وَ یُحِبُّونَهُ» آمده:

«نَزَلَت فی القائِمِ (علیه‌السّلام) وَاصحابِهِ «یُجَهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلَا یَخَافُونَ لَوْمَهَ لَآئِمٍ؛ [این آیه] در باره قائم (علیه‌السّلام) و یارانش نازل شده است که «در راه خدا جهاد می‌کنند و از سرزنش هیچ ملامتگری نمی‌هراسند».

یاران امام مهدی (علیه‌السّلام) در اثر تکامل عقل و ایمان، در بالاترین مراتب برادریِ دینی قرار می‌گیرند، به گونه‌ای که شایستگی پیدا می‌کنند پیامبر خدا (صلی‌اللّه‌علیه‌و‌آله) از آنان با عنوان برادر خود یاد کند. در حدیثی که با سند معتبر از زید زَرّاد نقل شده، وی می‌گوید: به امام صادق (علیه‌السّلام) گفتم: ما می‌ترسیم که مؤمن نباشیم. امام (علیه‌السّلام) فرمود: «چرا این‌گونه فکر می‌کنید؟»
گفتم: چون میان خود کسی را نمی‌یابیم که برادرش نزد او بر درهم و دینارش، مقدّم باشد، و ما درهم و دینار را نزد خود بر برادر دینی مان (که با دوستی امیرمؤمنان گِرد آورده است)، مقدّم می‌یابیم. امام (علیه‌السّلام) فرمود:

«کَلّا، انَّکُم مُؤمِنونَ وَلکِن لا یَکمُلُ ایمانُکُم حَتّی یَخرُجَ قائِمُنا، فَعِندَها یَجمَعُ اللَّهُ احلامَکُم فَتَکونونَ مُؤمِنینَ کامِلینَ؛
هرگز [این گونه نیندیش]! شما مؤمن هستید؛ امّا ایمانتان کامل نمی‌شود تا قائم ما قیام کند که آن هنگام، خداوند، عقل‌هایتان را جمع می‌کند و مؤمنانی کامل می‌شوید.»
در حدیثی دیگر از امام صادق (علیه‌السّلام) آمده:

«انَّ اصحابَ القائِمِ (علیه‌السّلام) یَلقی بَعضُهُم بَعضاً کَاَنَّهُم بَنو ابٍ وَ اُمٍّ، وَ انِ افتَرَقَوا عِشاءً التَقَوا غُدوَهً؛ یاران قائم، همدیگر را همچون برادرانِ تنی دیدار می‌کنند و اگر شب از هم جدا شوند، صبح به دیدار یکدیگر می‌روند.»

و بدین‌سان در عصر ظهور، دشمنی‌ها، جای خود را به دوستی می‌دهد و روابط اجتماعیِ برادرانه میان یاران امام مهدی (علیه‌السّلام) به قدری تقویت می‌شود که وقتی کسی نیاز به پول پیدا می‌کند، از جیب برادر دینی خود برمی‌دارد و او مانع نمی‌شود.
به عبارت دیگر، جامعه مهدوی، زندگی بهشتیان را در دوران حکومت امام عصر (علیه‌السّلام) تجربه می‌کنند، همان‌طور که خداوند در توصیف اهل بهشت فرموده:

«وَ نَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ اِخْوَ نًا عَلَی سُرُرٍ مُّتَقَبِلِینَ؛ هر‌گونه غِلّ (حسد، کینه و دشمنی) را از سینه آنها بر می‌کَنیم، در حالی که برادرانه بر روی تخت‌ها در مقابل هم قرار گیرند».

تامین امنیت فراگیر

امنیّت، یکی از نیازهای اوّلیه و حیاتی هر جامعه است که در نظام الهی – سیاسی اسلام، از اهمّیت و جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.

پیوند امنیت با رسالت و امامت

پیوند امنیّت اجتماعی با فلسفه رسالت و امامت در احادیث اسلامی، حاکی از نقش اساسی آن در تحقّق آرمان‌های بلند نظام اسلامی است. در حدیثی آمده که پیامبر (صلی‌اللّه‌علیه‌و‌آله) در پاسخ به این سؤال که «خداوند برای چه تو را فرستاده؟» می‌فرماید:
«بِاَن توصَلَ الاَرحامُ، وَ تُحقَنَ الدِّماءُ، وَ تُکسَرَ الاَوثانُ، وَ یُعبَدَ اللَّهُ وَحدَهُ لا یُشرَکُ بِهِ شَی‌ءٌ؛ [خداوند] برای پیوندِ خویشاوندان، حفظ خون‌ها، امنیّت راه‌ها، شکستن بت‌ها و پرستش خدای یگانه [مرا فرستاده است].»
همچنین، امام علی (علیه‌السّلام) اسلام را رمز امنیّت برای پیروان آن می‌داند(الحمد للَّه الّذی شرع الاسلام…فجعله امناً لمن علقه.)
ستایش، ویژه خدایی است که اسلام را تشریع فرمود…و آن را موجب امنیّت برای کسانی که به آن تمسّک جویند، قرار داد و یکی از اهداف خود را از پذیرش زمام‌داری، تامین امنیّت اجتماعی ذکر کرده است و می‌فرماید:
«اللَّهُمَّ انَّکَ تَعلَمُ انَّهُ لَم یَکُنِ الَّذی کانَ مِنّا مُنافَسَهً فی سُلطانٍ، وَ لَا التِماسَ شَی ءٍ مِن فُضولِ الحُطامِ، وَ لکِن لِنَرُدَّ المَعالِمَ مِن دینِکَ، وَ نُظهِرَ الاِصلاحَ فی بِلادِکَ، فَیَامَنَ المَظلومونَ مِن عِبادِکَ، وَ تُقامَ المُعَطَّلَهُ مِن حُدودِکَ؛ بار خدایا! تو می‌دانی که آنچه از ما سر زد، از سرِ قدرت طلبی یا برای به دست آوردن چیزی از دارایی بی ارزش دنیا نبود؛ بلکه برای این بود که نشانه‌های دینت را باز گردانیم و در شهرهایت، آبادانی پدیدار سازیم تا بندگان ستم دیده ات در امنیّت باشند و احکامِ بر زمین مانده‌ات بر پا داشته شوند.»

شهر نمونه در امنیت

قرآن کریم، مرکز طلوع خورشید تابناک اسلام را «البلد الامین؛ شهر اَمن» نامیده و اسلام، مقرّرات ویژه‌ای برای اجتناب از هر‌گونه نزاع، جنگ و خونریزی در این سرزمین مقدّس، وضع کرده است، (برای اطّلاع از این مقرّرات، به منافع فقهی مراجعه فرمایید.) به گونه‌ای که در این شهر، نه تنها انسان‌ها، بلکه حیوانات، پرندگان و گیاهان نیز از امنیّت برخوردارند.
می‌توان گفت: مکّه، در حقیقت، شهر نمونه اسلامی در امنیّت است و دیگر شهرهای مسلمان نشین باید از این شهر نمونه و اُمّ القرای جهان اسلام، الگو بگیرند. مسلمانان باید تلاش کنند تا دیگر بلاد اسلامی را از امنیّت لازم، برخوردار نمایند، چنان‌که در دوران حکومت مهدوی، امنیّت کامل بر جهان، حاکم خواهد شد.

نوید امنیت فراگیر

قرآن کریم، یکی از بالاترین نویدهایی که به جامعه برینِ ایمانی داده، دستیابی به امنیّتِ کامل فراگیر است:
«وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ ءَامَنُواْ مِنکُمْ وَ عَمِلُواْ الصَّلِحَتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْاَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ وَ لَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَی لَهُمْ وَلَیُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ اَمْنًا یَعْبُدُونَنِی لَا یُشْرِکُونَ بِی شَیًْا؛ خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، وعده داده است که حتماً آنان را در زمین، جانشین قرار دهد، همان‌گونه که کسانی را که پیش از آنان بودند، جانشین قرار داد و آن دینی را که برایشان پسندیده است، به سودشان مستقر کند و بیم‌شان را به ایمنی مبدّل گردانَد تا مرا عبادت کنند و چیزی را با من، شریک نسازند».
بر پایه حدیثی، امام صادق (علیه‌السّلام) در تبیین این آیه می‌فرماید:

«نَزَلَت فِی القائِمِ وَ اَصحابِهِ؛ در باره قائم و یارانش نازل شده است.»

بنا‌براین، امنیّت فراگیر در زمینه‌های مختلف فردی و اجتماعی، که یکی از اهداف بزرگ رسالت انبیا و امامتِ اوصیای آنهاست، تنها در حکومت جهانی مهدوی ک