پاورپوینت کامل سواده بن قیس و پیامبر اکرم(ص) ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سواده بن قیس و پیامبر اکرم(ص) ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سواده بن قیس و پیامبر اکرم(ص) ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سواده بن قیس و پیامبر اکرم(ص) ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

سواده بن قیس و پیامبر اکرم(ص)

کلید واژه: سواده بن قیس ، پیامبر، ، حق الناس ، عصمت
پرسش: گفته می شود در روزهای آخر عمر مبارک پیامبر اکرم صلوات الله علیه ، ایشان به مسجد آمدند و اعلام داشتند هر کسی حقی بر من دارد آن را مطالبه کند ، چون دادن حق به صاحب آن در دنیا آسانتر از ادای آن در آخرت است. شخصی به نام “سواده بن قیس” از جای برخاست و عرض کرد …. آیا میشود پیامبر که دارای مقام عصمت است از روی اینکه حواسش نباشد کاری بکند و دینی از دیگری بر گردن خود انداخته باشد؟ آیا این با عصمت سازگار است؟
پاسخ:

فهرست مندرجات

۱ – منبع روایت سواده بن قیس
۱.۱ – نقل داستان فوق در منابع شیعه
۱.۲ – بررسی سند حدیث
۱.۲.۱ – عدم اعتبار حدیث فوق نزد شیعه
۱.۲.۲ – در کتاب اهل سنت
۱.۳ – بررسی متن حدیث
۲ – عصمت پیامبر و اهل بیت بر اساس مبانی اعتقادی شیعه
۲.۱ – عصمت پیامبر از کلام امام خمینی(ره)
۳ – نتیجه
۴ – پانویس
۵ – منبع

منبع روایت سواده بن قیس

در این گونه موارد ، که ماجرایی هم جنبه تاریخی دارد و هم جنبه اعتقادی به خود می گیرد ابتدا باید اصل گزاره تاریخی اثبات شود و ابتدا خود روایت و تمام اسناد و منابع آن باید بررسی شود ، و بعد از اطمینان به صحت این داستان ، به بحث در مورد آن پرداخت .

نقل داستان فوق در منابع شیعه

پس از جستجوی مفصل ، مشاهده شد که این حدیث در هیچ یک از کتب روایی شیعه نقل نشده است . به جز در کتاب امالی صدوق (ره) ، آن هم با سندی که عرض خواهد شد . و در کتب متاخرین از ایشان نیز همگی به این منبع ارجاع داده اند .
فِی وَفَاهِ النَّبِیِّ (ص) وَ مَا قَالَهُ لِأَصْحَابِهِ فِی مَرَضِهِ إِلَى أَنْ قَالَ ثُمَّ قَالَ (ص) إِنَّ رَبِّی عَزَّ وَ جَلَّ حَکَمَ وَ أَقْسَمَ أَنْ لَا یَجُوزَهُ ظُلْمُ ظَالِمٍ فَنَاشَدْتُکُمْ بِاللَّهِ أَیُّ رَجُلٍ مِنْکُمْ کَانَتْ لَهُ قِبَلَ مُحَمَّدٍ مَظْلِمَهٌ إِلَّا قَامَ فَلْیَقْتَصَّ مِنْهُ فَالْقِصَاصُ فِی دَارِ الدُّنْیَا أَحَبُّ إِلَیَّ مِنَ الْقِصَاصِ فِی دَارِ الْآخِرَهِ عَلَى رُءُوسِ الْمَلَائِکَهِ وَ الْأَنْبِیَاءِ فَقَامَ إِلَیْهِ رَجُلٌ مِنْ أَقْصَى الْقَوْمِ یُقَالُ لَهُ سَوَادَهُ بْنُ قَیْسٍ فَقَالَ لَهُ فِدَاکَ أَبِی وَ أُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّکَ لَمَّا أَقْبَلْتَ مِنَ الطَّائِفِ اسْتَقْبَلْتُکَ وَ أَنْتَ عَلَى نَاقَتِکَ الْعَضْبَاءِ وَ بِیَدِکَ الْقَضِیبُ الْمَمْشُوقُ فَرَفَعْتَ الْقَضِیبَ وَ أَنْتَ تُرِیدُ الرَّاحِلَهَ فَأَصَابَ بَطْنِی فَلَا أَدْرِی عَمْداً أَوْ خَطَأً فَقَالَ (ص) مَعَاذَ اللَّهِ أَنْ أَکُونَ تَعَمَّدْتُ ؟! ثُمَّ قَالَ یَا بِلَالُ قُمْ إِلَى مَنْزِلِ فَاطِمَهَ فَائْتِنِی بِالْقَضِیبِ الْمَمْشُوقِ فَخَرَجَ بِلَالٌ وَ هُوَ یُنَادِی فِی سِکَکِ الْمَدِینَهِ مَعَاشِرَ النَّاسِ مَنْ ذَا الَّذِی یُعْطِی الْقِصَاصَ مِنْ نَفْسِهِ قَبْلَ یَوْمِ الْقِیَامَهِ فَهَذَا مُحَمَّدٌ (ص) یُعْطِی الْقِصَاصَ مِنْ نَفْسِهِ قَبْلَ یَوْمِ الْقِیَامَهِ وَ سَاقَ الْحَدِیثَ إِلَى أَنْ قَالَ ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) أَیْنَ الشَّیْخُ فَقَالَ الشَّیْخُ هَا أَنَا ذَا یَا رَسُولَ اللَّهِ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی فَقَالَ تَعَالَ فَاقْتَصَّ مِنِّی حَتَّى تَرْضَى فَقَالَ الشَّیْخُ فَاکْشِفْ لِی عَنْ بَطْنِکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَکَشَفَ (ص) عَنْ بَطْنِهِ فَقَالَ الشَّیْخُ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ أَ تَأْذَنُ لِی أَنْ أَضَعَ فَمِی عَلَى بَطْنِکَ فَأَذِنَ لَهُ فَقَالَ أَعُوذُ بِمَوْضِعِ الْقِصَاصِ مِنْ بَطْنِ رَسُولِ اللَّهِ ص مِنَ النَّارِ یَوْمَ النَّارِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص یَا سَوَادَهُ بْنُ قَیْسٍ أَ تَعْفُو أَمْ تَقْتَصُّ فَقَالَ بَلْ أَعْفُو یَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص اللَّهُمَّ اعْفُ عَنْ سَوَادَهَ بْنِ قَیْسٍ کَمَا عَفَا عَنْ نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ ص الْخَبَر

بررسی سند حدیث

سند حدیث به این ترتیب است :
عَنْ (مُحَمَّدِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ الطَّالَقَانِیِّ )عَنْ (مُحَمَّدِ بْنِ حَمْدَانَ الصَّیْدَلَانِیِّ) عَنْ (مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ الْوَاسِطِیِّ) عَنْ
مُحَمَّدِ بْنِ هَارُونَ عَنْ (خَالِدٍ الْحَذَّاءِ )عَنْ( أَبِی قِلَابَهَ عَبْدِ اللَّهِ) بْنِ (زَیْدٍ الْجَرْمِیِّ) عَنِ ابْنِ عَبَّاس‌

عدم اعتبار حدیث فوق نزد شیعه

جالب است که تمامی افرادی که نامشان در پرانتز امده است است ، هیچ گزارشی از احوالشان در کتب رجالی شیعه یافت نشد و همگی مجهول الحال (عند الشیعه) هستند .
تنها محمد بن هارون ، نامش در کتاب خلاصه الاقوال علامه حلی آمده و آن هم با تعبیر ( ضعیفٌ ) …
لذا این حدیث در نزد شیعه هیچ حجیت و اعتباری ندارد .

در کتاب اهل سنت

بخصوص از نظر متنی ، دلالت بر خطای پیامبر (ص) دارد که آن هم مغایر عقیده عصمت می باشد .اما متن حدیث در کتب اهل تسنن نیز به صورت مضطرب گزارش شده ، یکی در جنگ بدر گفته یکی در بازگشت از طائف ، دیگری در مدینه هنگام حیات پیامبر (ص) ، دیگری در زمان قبل از وفات ایشان و … لذا همانطور که می دانید ، اضطراب در نقل حدیث موجب ضعف متنی آن و اسقاط از حجیت می شود .
همچنین نام این فرد ، سواده بن قیس آمده ، سواد بن عمرو ، سواد