پاورپوینت کامل سرچشمه نفرت کوفیان از امام علی ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سرچشمه نفرت کوفیان از امام علی ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سرچشمه نفرت کوفیان از امام علی ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سرچشمه نفرت کوفیان از امام علی ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل سرچشمه نفرت کوفیان از امام علی ۲۷ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: امام علی، نفرت، معاویه.

پرسش: ‌نفرت کوفیان از حضرت علی و دشنام به ایشان در حضور اهل بیت امام حسین از کجا سرچشمه گرفته بود؟

پاسخ اجمالی: سست رای بودن و عدم وفاداری در مورد گروهی از کوفیان صادق است؛ اما نفرت از امام علی (علیه‌السّلام) در بین کوفیان معمول نبوده است بلکه این مردم شام بودند که از امام علی (علیه‌السّلام) نفرت داشتند. معاویه پس از آن که بر تخت سلطنت نشست، تصمیم گرفت با اسلحه‌ی تبلیغ و ایجاد شعارهای مخالف، امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) را به صورت منفورترین مرد عالم اسلام درآورد، از اینرو اقداماتی را در این زمینه انجام داد؛ از جمله: جلوگیری از انتشار فضایل امام، جعل احادیث در مورد طعن بر شخصیت امام، لعن امام به صورت شعار. آثار این تبلیغات سوء در رفتار شامیان با اهل بیت در سراسر تاریخ اسلام نمایان بوده است و در حادثه ی استقبال از کاروان اسیران بعد از واقعه کربلا، نمود بیشتری دارد.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – نامه امام به معاویه
۳ – نفرت مردم شام از امام
۴ – اقدامات معاویه در برابر امام
۴.۱ – جلوگیری از انتشار فضایل امام
۴.۲ – جعل احادیث
۴.۳ – لعن امام به صورت شعار
۵ – بیان ابوعثمان جاحظ
۶ – بیان زهری
۷ – آثار اهانت به امام در رفتار شامیان
۸ – معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

مقدمه

مردم کوفه نسبت به علی (علیه‌السّلام) نفرت نداشتند بلکه اکثریت مردم کوفه دوستدار علی (علیه‌السّلام) بودند و هرگاه حضرت برای پیکار با دشمنان اسلام از آنها یاری می‌خواست، آمادگی خود را اعلام می‌کردند؛ البته عده‌ای هم بودند که بازیچه‌ی دست معاویه و بنی امیه قرار می‌گرفتند و نسبت به حضرت بی‌وفائی می‌کردند.

نامه امام به معاویه

وقتی نامه‌های پندآمیز و‌ اندرزهای حکمت‌آمیز امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام)، در دل سنگ معاویه و مزدورانش اثری نکرد، امام برای جنگ با معاویه بزرگان اصحاب خود را جمع کرده و از آنها نظرخواهی کرد و طبق نقل نصر بن مزاحم با آنها که در میانشان عمار بن یاسر، و عدی بن حاتم طائی، و عمرو بن حمق خزاعی بن ابی وقاص، و قیس بن سعد عباده، و سهل بن حنیف دیده می‌شدند چنین گفت:
«اما بعد فانکم میامین الرای، مراجیح الحلم مبارکوا الامر، مقاویل بالحق…؛ شما مردانی هستید خجسته رای و حلیم و بردبار، کارتان مبارک و گفتارتان حق است.»
یاران آن حضرت که نامشان ذکر شد هر کدام برخاسته و در تایید آن حضرت، سخنانی شور انگیز و حماسه آفرینی بیان کردند و آمادگی خود را برای جنگ با معاویه اعلام نمودند. در برابر این رادمردان با ایمان، افراد سست عقیده و بی‌ایمانی بودند که از حرکت به سوی دشمن تعلل ورزیده و بهانه‌جوئی می‌کردند که از آن جمله گروهی بودند که در تاریخ به اصحاب عبدالله بن مسعود معرفی شده‌اند. از آن جمله نام ربیع بن خیثم با چهار صد نفر دیگر در تاریخ آمده که می‌نویسند وی نزد امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) آمد و گفت ما در این جنگ (صفین) تردید داریم و برای ما روشن نیست اگر چه به فضیلت تو معرفت و آشنایی داریم و از این رو ما را به یکی از مرزها بفرست تا در آنجا انجام وظیفه کنیم.
و از آن جمله مردی که «اربد» نام داشت و از قبیله بنی‌فزاره بود و به طور مستقیم و یا غیر مستقیم تحت تاثیر دسیسه‌های معاویه قرار گرفته بود برخاسته گفت:
می‌خواهی ما را به طرف برادرانمان از مردم شام حرکت دهی تا همان گونه که به بصره رفتیم و با برادران خود در آنجا جنگ کردیم، با اینان نیز جنگ کنیم به خدا سوگند چنین کاری نخواهیم کرد.
در میان مردم کوفه و همراهان امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) از این گونه مردان منافق و سست عقیده بودند که پیوسته در برابر دستورات آن حضرت کارشکنی کرده و احیاناً زبان به اعتراض و مخالفت می‌گشودند و از همین رو است که در کلمات آن حضرت از این گونه افراد شکوه‌هایی دیده می‌شود و گاهی در حق آنها نفرین کرده و نجات خود را از مصاحبت با آنان از خدای تعالی درخواست می‌کند.
آنجا که می‌فرماید: «ایها القوم الشاهده ابدانهم، الغائبه عنهم عقولهم، المختلفه اهوائهم، المبتلی بهم امراءهم، صاحبکم یطیع الله و انتم تعصونه، وصاحب اهل الشام یعصی الله و هم یطیعونه، لوددت والله ان م