پاورپوینت کامل سب و لعن ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سب و لعن ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سب و لعن ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سب و لعن ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل سب و لعن ۳۹ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: لعن، سب، شتم، دشنام، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، صحابه.

پرسش: آیا در اسلام، سَبّ و دشنام و لعن جایز است؟ آیا پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و صحابه آن‌حضرت، افرادی را لعن می‌کردند؟ دلیل اصلی منع لعن صحابه از سوی برخی اهل سنت چیست؟

پاسخ: با توجه به قرآن و روایات و سیره مسلمانان سَبّ و شتم – به‌ویژه اگر دروغ باشد – از نظر شرع مقدس اسلام حرام و ممنوع است؛ اما مسئله لعن با سب فرق می‌کند؛ لعن به معنای بیزاری از اعمال زشت یک فرد و دعا برای دور شدن او از رحمت خدا جایز است. خداوند در قرآن کریم و پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در سخنان خود برخی گروه‌ها را جهت کارهای زشت و ناپسند لعن کرده‌اند؛ هم‌چنین برخی صحابه به سبب کارهای زشت و غیر مشروع، توسط برخی صحابه دیگر مورد لعن و نفرین قرار می‌گرفتند.

فهرست مندرجات

۱ – معنای لغوی سب
۲ – سبّ و دشنام از نگاه اسلام
۲.۱ – سخن خداوند متعال
۲.۲ – حدیثی از پیامبر
۲.۳ – روایتی از امام علی
۲.۴ – حدیثی از امام صادق
۲.۵ – حدیثی دیگر
۲.۵.۱ – مراد از سب
۳ – لعن از نگاه اسلام
۳.۱ – دیدگاه اصفهانی
۴ – لعن در قرآن کریم
۵ – لعن در احادیث رسول خدا
۵.۱ – لعن برخی مردم توسط پیامبر
۵.۱.۱ – لعن شراب‌خوار
۵.۱.۲ – لعن رباخوار
۵.۲ – لعن افراد مشخص
۵.۲.۱ – روایتی از شعبی
۵.۲.۲ – لعن حکم بن عاص
۵.۲.۳ – لعن مروان
۵.۲.۴ – روایتی از عبدالله بن عمر
۶ – لعن برخی صحابه توسط برخی صحابه دیگر
۶.۱ – لعن معاویه توسط محمد بن ابی‌بکر
۶.۲ – لعن عمروعاص توسط ابوموسی
۷ – دلایل برخی اهل سنت در رد لعن صحابه
۷.۱ – دیدگاه غزالی
۷.۲ – دیدگاه شوکانی
۸ – نتیجه‌گیری
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

معنای لغوی سب

«سَبّ» در لغت به معنای شتم و دشنام و توصیف کردن دیگری را به آنچه نقص و خواری او باشد، است.

سبّ و دشنام از نگاه اسلام

اسلام، سب به معنای شتم و دشنام را منع کرده است:

سخن خداوند متعال

خداوند متعال می‌فرماید: «وَ لا تَسُبُّوا الَّذینَ یدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَیرِ عِلْم…»؛ و شما مؤمنان بر آنان که غیر خدا را می‌خوانند دشنام مدهید تا مبادا آنها هم از روی دشمنی و نادانی خدا را دشنام دهند.

حدیثی از پیامبر

پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند: «سِبَابُ الْمُسْلِمِ فُسُوقٌ»؛ «دشنام به مسلمان، فسق و گناه است».

روایتی از امام علی

در جریان جنگ صفین وقتی به امیرمؤمنان علی (علیه‌السلام) گزارش دادند که برخی یاران وی شامیان را ناسزا می‌گویند، حضرت آنان را فرا خواند و چنین فرمود: «من خوش ندارم که شما دشنام‌دهنده باشید؛ اما اگر رفتارشان را ارزیابی کرده و حالاتشان را بازگو می‌کردید قابل پذیرش و توجیه‌پذیرتر بود».

حدیثی از امام صادق

امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: «دشنام‌گوی مؤمن مانند کسی است که در پرتگاه هلاکت است».

حدیثی دیگر

اما در روایتی از حضرت امام جعفر صادق (علیه‌السلام) می‌خوانیم که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: «عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه‌السلام) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ إِذَا رَأَیْتُمْ أَهْلَ الرَّیْبِ وَ الْبِدَعِ مِنْ بَعْدِی فَأَظْهِرُوا الْبَرَاءَهَ مِنْهُمْ وَ أَکْثِرُوا مِنْ سَبِّهِمْ وَ الْقَوْلَ فِیهِمْ وَ الْوَقِیعَهَ وَ بَاهِتُوهُمْ کَیْلَا یَطْمَعُوا فِی الْفَسَادِ فِی الْإِسْلَامِ وَ یَحْذَرَهُمُ النَّاسُ وَ لَا یَتَعَلَّمُوا مِنْ بِدَعِهِمْ یَکْتُبِ اللَّهُ لَکُمْ بِذَلِکَ الْحَسَنَاتِ وَ یَرْفَعْ لَکُمْ بِهِ الدَّرَجَاتِ فِی الْآخِرَهِ»؛ «هر گاه پس از من اهل ریب و بدعت را دیدید، بیزاری خود را از آنها آشکار کنید، و بسیار آنها را (با سخنان حق)، خوار کنید، و درباره آنها بد گویید، و آنها را با برهان و دلیل ساکت کنید که (نتوانند در دل مردم القا شبهه کنند و) نتوانند به فساد در اسلام طمع کنند، و در نتیجه مردم از آنها دوری کنند و بدعت‌های آنها را یاد نگیرند، و خداوند در برابر این کار برای شما حسنات بنویسد و درجات شما را در آخرت بالا برد».

مراد از سب

مقصود از سب در این روایت، سخنی است که بدعت‌گذار را خوار کند و می‌توان سخنی رو در روی او گفت که درست باشد و راست، نه سخن دروغ و دشنام و فحش. طبیعتاً اگر افرادی بخواهند در راه انحراف دین اسلام گام برداشته و در این راه از هیچ تلاشی فروگذار نکنند، مقابله با آنان نیز تنها از راه مبارزه فیزیکی امکان‌پذیر نبوده و باید از اصول جنگ روانی نیز در مبارزه با آنها استفاده نمود و این روایت نیز ناظر به همین مطلب است.

لعن از نگاه اسلام

مسئله لعن با سب فرق می‌کند؛ لعن به معنای راندن و دور کردن از خوبی است.

دیدگاه اصفهانی

راغب اصفهانی می‌گوید: «لعن به معنای طرد و دور کردن با غضب است. لعن اگر از طرف خداوند باشد در آخرت به معنای عقوبت و در دنیا به معنای انقطاع از قبول رحمت و توفیقش است. و اگر از طرف انسان باشد به معنای دعا و نفرین و درخواست بر ضرر غیر است».

بنابراین لعن به معنای بیزاری از اعمال زشت یک فرد و دعا برای دور شدن او از رحمت خدا جایز است.

لعن در قرآن کریم

خداوند متعال در قرآن کریم در موارد متعددی گروهی را لعن و نفرین کرده است؛ مانند ابلیس، کافران، («همانا خدا کافران را لعنت کرده، و آتشی افروخته برای آنان آماده کرده است». ) ظالمان («آگاه باشید! لعنت خدا بر ستمکاران باد». ) و آزاردهندگان پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) («قطعاً آنان که خدا و پیامبرش را می‌آزارند، خدا در دنیا و آخرت لعنتشان می‌کند، و برای آنان عذابی خوارکننده آماده کرده است». ) و این دلیلی بر اصل مشروعیت لعن می‌باشد.

لعن در احادیث رسول خدا

با رجوع به سنت نبوی متوجه می‌شویم که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) تعبیر «لعن» و مشتقات آن‌ را در موارد بسیاری به‌کار برده است، حتی در خصوص برخی افرادی که بعدها از صحابیان مسلمان