پاورپوینت کامل رفتار مسالمت‌آمیز ۹۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رفتار مسالمت‌آمیز ۹۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رفتار مسالمت‌آمیز ۹۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رفتار مسالمت‌آمیز ۹۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل رفتار مسالمت‌آمیز ۹۰ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: پیروان ادیان ، پاورپوینت کامل رفتار مسالمت‌آمیز ۹۰ اسلاید در PowerPoint، جنگ مذهبی و اعتقادی، آزادی عقیده و فکر ، اصول مشترک، پرهیز از دشنام ، نفی نژادپرستی، تصدیق کتب و انبیا ی آسمانی.
پرسش: دیدگاه قرآن کریم در مورد پاورپوینت کامل رفتار مسالمت‌آمیز ۹۰ اسلاید در PowerPoint مسلمانان با پیروان ادیان دیگر چیست؟
پاسخ:

فهرست مندرجات

۱ – هم‌زیستی مسالمت‌آمیز مذهبی
۲ – جنگ مذهبی با پیروان ادیان دیگر
۳ – نمونه‌هایی از جنگ مذهبی بین ادیان در قرآن
۴ – راه‌های هم‌زیستی مسالمت‌آمیز
۴.۱ – ۱. آزادی در ابعاد عقیده و فکر
۴.۱.۱ – آیه ۲۵۶ سوره بقره
۴.۱.۲ – آیه ۹۹ سوره یونس
۴.۱.۳ – آیه ۲۹ سوره کهف
۴.۱.۴ – آیه ۱۰۷ سوره انعام
۴.۱.۵ – آیه ۵۳ سوره فصلت
۴.۱.۶ – آیه ۲۰ و ۲۱ سوره ذاریات
۴.۲ – ۲. توجه به اصول مشترک
۴.۲.۱ – آیه ۶۴ سوره آل‌عمران
۴.۳ – ۳. نفی نژاد‌پرستی
۴.۳.۱ – آیه ۱۳ سوره حجرات
۴.۳.۲ – تساوی و برابری انسان‌ها
۴.۳.۳ – علت اختلاف زبان‌ها و رنگ‌ها
۴.۳.۴ – تقوا سبب برتری انسان‌ها
۴.۴ – ۴. گفت‌و‌گوی مسالمت‌آمیز
۴.۵ – آیه ۴۶ سوره عنکبوت
۴.۵.۱ – پرهیز از دشنام دادن به کافران
۴.۵.۲ – آیه ۱۰۸ سوره انعام
۴.۶ – ۵. استقبال از پیشنهاد صلح
۴.۶.۱ – آیه ۹۰ سوره نساء
۴.۷ – ۶. پذیرش حقوق اقلیت‌ها
۴.۷.۱ – آیه ۸ سوره ممتحنه
۴.۷.۲ – آیه ۹ سوره ممتحنه
۴.۷.۳ – سیاست کلی اسلام درباره اقلیت مذهبی
۴.۷.۴ – آزادی و احترام اقلیت‌های مذهبی
۴.۷.۵ – آیه ۴۲ سوره مائده
۴.۸ – ۷. به رسمیت شناختن انبیا و کتب آسمانی
۴.۸.۱ – آیه ۴۸ سوره مائده
۴.۸.۲ – آیه ۴۶ سوره مائده
۴.۹ – ۸. صلح بین‌المللی
۴.۹.۱ – آیه ۲۰۸ سوره بقره
۴.۹.۲ – آیه ۶۱ سوره انفال
۴.۹.۳ – آیه ۷ سوره ممتحنه
۴.۹.۴ – گروه‌های افراد غیر مسلمان
۴.۱۰ – ۹. مبارزه با توهمات برتری‌جویانه ادیان دیگر
۴.۱۰.۱ – آیه ۸۰ سوره مائده
۴.۱۰.۲ – آیه ۱۱۱ و ۱۱۲ سوره بقره
۴.۱۱ – ۱۰. تعاون در مسائل بین‌المللی
۴.۱۱.۱ – تعاون در مسیر تقوا و نیکی
۴.۱۱.۲ – آیه ۲ سوره مائده
۴.۱۱.۳ – مصداق‌های «برّ»
۴.۱۱.۴ – تعامل اقتصادی و اجازه تناول غذای اهل کتاب
۵ – پانویس
۶ – منبع

هم‌زیستی مسالمت‌آمیز مذهبی

«هم‌زیستی مسالمت‌آمیز مذهبی» یک فکر اصیل اسلامی است و آیات متعددی از قرآن کریم، به‌صورت‌های گوناگون، با صراحت کامل، بدان سفارش نموده‌اند؛ در‌حالی‌که در چهارده قرن قبل، مفهوم «هم‌زیستی» مذهبی برای بشر کاملاً شناخته شده نبود.

جنگ مذهبی با پیروان ادیان دیگر

از نظر قرآن کریم، جنگ مذهبی و ستیز به‌خاطر اختلافات عقیده به‌صورتی‌که در برخی از مذاهب دیگر دیده می‌شود ـ مانند جنگ‌های صلیبی مسیحیت ـ معنا ندارد. کینه‌ توزی و دشمنی نسبت به پیروان ادیان دیگر ممنوع و در پیش گرفتن روش‌های اهانت‌آمیز نسبت به دیگران، یک روش غیر دینی است.

نمونه‌هایی از جنگ مذهبی بین ادیان در قرآن

قرآن کریم گروهی از مسیحیان و یهودیان را یاد می‌کند که راه تمسخر و تکفیر را نسبت به همدیگر در پیش گرفته، با تحقیر، اهانت و پایمال نمودن حقوق انسانی یکدیگر، همواره آتش جنگ و اختلاف را شعله‌ور می‌سازند:
« و قالت الیهود لیست النصاری علی شیء و قالت النصاری لیست الیهود علی شیء و هم یتلون الکتاب کذلک قال الذین لایعلمون مثل قولهم فالله یحکم بینهم یوم القیامه فیما کانوا فیه یختلفون »؛ یهود گفتند: نصرانی‌ها بر حق نیستند و نصرانی‌ها گفتند: یهود بر حق نیستند؛ حال آنکه اینان کتاب را تلاوت می‌کردند؛ کسانی هم که از حق چیزی نمی‌دانند، سخنی همانند سخن ایشان گفتند. سرانجام خداوند در روز قیامت در آنچه در اختلاف داشتند، بین آنها داوری خواهد کرد.

راه‌های هم‌زیستی مسالمت‌آمیز

قرآن کریم برای تأمین هم‌زیستی مسالمت‌آمیز راه‌های گوناگونی را سفارش نموده است که مهم‌ترین آنها عبارتند از:

۱. آزادی در ابعاد عقیده و فکر

آزادی عقیده
در بعضی از آیات قرآن کریم، بر اصل «آزادی عقیده» تأکید شده است؛ یعنی اساساً طبیعت اعتقادات قلبی و مسائل وجدانی به‌گونه‌ای است که در آنها اکراه و اجبار جایی ندارد.

آیه ۲۵۶ سوره بقره

« لا اکراه فی الدین قد تبین الرشد من الغی »؛ «در کار دین اکراه روا نیست؛ چرا‌که راه از بی‌راهه به‌روشنی آشکار شده است.»

آیه ۹۹ سوره یونس

« ولو شاء ربک لامن من فی الارض کلهم جمیعاً أفانت تکره الناس حتی یکونوا مؤمنین »؛ «اگرچه پروردگارت می‌خواست، تمام اهل زمین ـ بدون اینکه اختیاری داشته باشند ـ ایمان می آوردند، پس آیا تو مردم را به اکراه وا می‌داری که مؤمن شوند؟»

آیه ۲۹ سوره کهف

پیامبر مأمور به ابلاغ دستورهای الاهی است، خواه مخالفان ایمان بیاورند یا نه: « و قل الحق من ربکم فمن شاء فلیومن و من شاء فلیفکر »؛ «و بگو: این حق از سوی پروردگارتان است، پس هر کس می‌خواهد ایمان بیاورد و هر کس می‌خواهد کفر ورزد.»

آیه ۱۰۷ سوره انعام

« ولو شاء الله ما اشرکوا و ما جعلناک علیهم حفیظاً و ما انت علیهم بوکیل »؛ «و اگر خداوند می‌خواست، شرک نمی‌ورزیدند؛ ولی تو را نگهبان آنان نگماشته‌ایم و تو کارساز آنان نیستی.»
ایمان به خدا و مبانی اسلام هیچ‌گاه نمی‌تواند تحمیلی باشد؛ بلکه تنها راه نفوذ آن در فکر و روح ، منطق و استدلال است. مهم این است که حقایق و دستورهای الاهی بیان شود تا مردم آن را درک کنند و با اراده و اختیار خویش آن را بپذیرند.
آزادی فکر و اندیشه
بعد دیگر آزادی، «آزادی فکر و اندیشه» است. قرآن کریم در آیات متعددی انسان را به تعقل و تدبر و اندیشه در جهان هستی فرا می‌خواند و از او می‌خواهد که با نیروی عقل ، منافع و مضار خویش را بشناسد و در جهت کمال و آزادی از هرگونه اسارت ، پلیدی و گمراهی قدم بردارد.

آیه ۵۳ سوره فصلت

« سنریهم آیاتنا فی الآفاق و فی انفسهم حتی یتبین لهم انه الحق أو لم یکف بربک انه علی کل شیء شهید »؛ «زود است که ما آیات خود را در آفاق جهان و نفوس بندگان هویدا گردانیم، تا آشکار شود که آن حق است؛ آیا کافی نیست که پروردگارت بر همه چیز گواه است؟»

آیه ۲۰ و ۲۱ سوره ذاریات

« و فی الارض آیات للموقنین • و فی انفسکم أفلا تبصرون »؛ «و در زمین، نشانه‌هایی برای اهل یقین و نیز در وجود شما است؛ آیا به چشم بصیرت نمی‌نگرید؟»

۲. توجه به اصول مشترک

اسلام آیینی است که از زمان پیدایش خود با شعار هم‌زیستی مسالمت‌آمیز دعوت خویش را به جهانیان عرضه نموده است و این آیین خطاب به «اهل کتاب» چنین می‌گوید:

آیه ۶۴ سوره آل‌عمران

« قل یا اهل الکتاب تعالوا الی کلمه سواء بیننا و بینکم الا نعبد الا الله و لا نشرک به شیئاً و لا یتخذ بعضنا بعضاً ارباباً من دون الله فإن تولوا فقولوا اشهدوا بانا مسلمون »؛ «بگو ای اهل کتاب بیایید تا بر سخنی که بین ما و شما یکسان است بایستیم که جز خداوند را نپرستیم و برای او هیچ‌گونه شریکی نیاوریم و هیچ کس از ما دیگری را به جای خداوند به خدایی برنگیرد؛ و اگر رویگردان شدند، بگویید: شاهد باشید که ما فرمانبرداریم.»
این آیه از آیات مهمی است که اهل کتاب را به‌سوی وحدت دعوت می‌نماید. استدلال این آیه شریفه با استدلال در آیات سابق تفاوت دارد. آیات سابق بر این آیه، به‌طور مستقیم به‌سوی اسلام دعوت کرده‌اند؛ ولی در این آیه به نقطه‌های مشترک بین «اسلام» و « اهل کتاب » توجه شده است.
قرآن به مسلمانان می‌آموزد که اگر کسانی حاضر نبودند در تمام اهداف مقدستان با شما همکاری کنند، از پا ننشینید و بکوشید حداقل در قسمتی که با شما اهداف مشترک دارند، همکاری آنها را جلب کنید و آن را پایه پیشبرد اهداف مقدستان قرار دهید.

۳. نفی نژاد‌پرستی

قرآن کریم، هرگونه تفکر نژادپرستانه را محکوم نموده است و همه انسان‌ها را فرزند یک پدر و مادر و قهراً فاقد برتری نژادی، قومی و مذهبی می‌داند.

آیه ۱۳ سوره حجرات

« یا ایها الناس انا خلقناکم من ذکر و أنثی و جعلناکم شعوباً و قبائل لتعارفوا إن اکرمکم عند الله أتقاکم إن الله علیم خبیر »؛ «های ای مردم! همانا شما را از یک مرد و یک زن آفریدیم و به هیئت اقوام و قبایلی درآوردیم تا با یکدیگر انس و آشنایی یابید؛ بی‌گمان گرامی‌ترین شما نزد خداوند پرهیزکارترین شماست؛ خداوند دانای آگاه است.»

تساوی و برابری انسان‌ها

یکی از اصول مهم هم‌زیستی مسالمت‌آمیز، تساوی و برابری انسان‌هاست؛ زیرا نژادپرستی، خودبرتربینی و تحقیر ملت‌ها و مذاهب دیگر، موجب مشکلات فراوانی برای جامعه بشری شده است. جنگ جهانی اول و دوم نمونه بارز این مشکلات است.

علت اختلاف زبان‌ها و رنگ‌ها

تفاوت در رنگ، نژاد و ملیت، مایه فضیلت کسی بر دیگری نیست. از نظر قرآن، اختلاف زبان‌ها و رنگ‌ها از آیات و نشانه‌های الاهی و وسیله‌ای برای شناخت افراد و اشخاص از یکدیگر است؛ اگر همه انسان‌ها یک شکل، یک‌رنگ و دارای قد و قواره یکسان باشند، زندگی دچار مشکل و هرج و مرج می‌گردد.

تقوا سبب برتری انسان‌ها

از نظر قرآن کریم ، انسان‌ها نسبت به یکدیگر فضیلتی جز به تقوا و پرهیزکاری ندارند و مجموعه انسان‌ها، «خانواده بشری» و «امت واحد» را تشکیل می‌دهند:
« کان الناس امه واحده فبعث الله النبیین مبشرین و منذرین و أنزل معهم الکتاب بالحق لیحکم بین الناس فیما اختلفوا فیه و ما اختلف فیه…. »؛ «در آغاز مردم امت یگانه‌ای بودند، آن‌گاه خداوند پیامبران را مژده‌آور و هشدار‌دهنده برانگیخت و با آنان، به حق، کتاب آسمانی فرستاد، تا در میان مردم در آن چه اختلاف می‌ورزند، داوری کند…»
بسیاری از آیات قرآن کریم خطاب به جمیع بشر است؛ مانند «یا بنی‌آدم». و « یا ایها الانسان » این خطاب‌ها و تعبیرها به این اشاره دارد که انسانیت یک معنای مشترک بین تمام ساکنان زمین است. افراد مناطق مختلف از حیث انسانیت هیچ فرقی با یکدیگر ندارند. بشر در طول تاریخ از حیث زبان ، رنگ،‌ نژاد و… مختلف بوده است؛ ولی از نظر اسلام، همه فرزندان یک پدر و مادر (آدم و حوا) هستند و این تفاوت‌ها در انسانیت انسان خدشه‌ای وارد نمی‌سازد.

۴. گفت‌و‌گوی مسالمت‌آمیز

قرآن کریم به مسلمانان دستور اکید می‌دهد که با «جدل احسن» و «گفت‌و ‌گوی مسالمت‌آمیز» با اهل کتاب سخن بگویند و روابط خود را بر‌اساس «اصول مشترک» قرار دهند.

آیه ۴۶ سوره عنکبوت

« و لا تجادلوا أهل الکتاب إلا بالتی هی أحسن الا الذین ظلموا منهم و قولوا آمنا بالذی أنزل إلینا و أنزل إلیکم و إلهنا و إلهکم واحد و نحن له مسلمون »؛ «و با اهل کتاب، جز به شیوه‌ای که نیکوتر است مجادله نکنید، مگر کسانی از آنها که مرکتب ظلم و ستم شده‌اند و بگویید به آنچه بر ما و به آن چه بر شما نازل شده ایمان آورده‌ایم و خدای ما و شما یکی است و ما همه فرمان‌بردار اوییم.»
در آیات پیش‌تر سخن از نحوه برخورد با «بت‌پرستان» لجوج و جاهل بود که به مقتضای حال با آنها سخن می‌گفت، ولی در این آیه سخن از مجادله و گفت‌و‌گوی ملایم‌تر با «اهل کتاب» است؛ زیرا آنها حداقل، بخشی از دستورهای انبیا و کتب آسمانی را شنیده بودند و آمادگی بیش‌تری برای شنیدن آیات الاهی داشتند.

پرهیز از دشنام دادن به کافران

قرآن مجید به مسلمانان دستور می‌دهد که از دشنام دادن به کافران و بت‌پرستان پرهیز نمایند؛ زیرا آنها هم در مقابل، به همین روش متوسل خواهند شد:

آیه ۱۰۸ سوره انعام

« و لا تسبوا الذین یدعون من دون الله فیسبوا الله عدوا بغیر علم کذلک زینا لکل أمه عملهم ثم الی ربهم مرجعهم فینبئهم بما کانوا یعملون »؛ «شما مؤمنان، به کسانی که غیر خدا را می‌خوانند دشنام ندهید،‌ تا مبادا آنها نیز از روی ظلم و جهل خدا را دشنام دهند، این چنین عمل هر امتی را زینت دادیم، پس بازگشت آنها به‌سوی پروردگارشان است و آنها را از آنچه عمل می‌کردند، آگاه می‌سازد (و پاداش و کیفر می‌دهد).»
از آنجا که بیان دستورات اسلام، همراه با منطق، استدلال و شیوه‌های مسالمت‌آمیز است،‌ به برخی از مؤمنان که از روی ناراحتی شدید نسبت به «مسئله بت‌پرستی» به بت‌های مشرکان دشنام می دادند، سفارش اکید می‌کند که از ناسزا گفتن پرهیز نمایند؛ اسلام رعایت اصول ادب، عفت و نزاکت در بیان را، حتی در برابر خرافی‌ترین و بدترین ادیان، لازم می‌شمارد؛ زیرا هر گروه و ملتی، نسبت به عقاید و اعمال خویش تعصب دارد. ناسزا گفتن و برخورد خشن موجب می‌شود که آنها در عقاید خود سخت‌تر شوند.

۵. استقبال از پیشنهاد صلح

آیه ۹۰ سوره نساء

« … فان اعتزلوکم فلم یقاتلوکم و ألقوا إلیکم السلم فما جعل الله لکم علیهم سبیلاً »؛ «… پس هر‌گاه از جنگ با شما کناره گرفتند و تسلیم شدند، در این صورت،‌ خداوند راهی برای شما بر علیه آنها نگشوده است.»
دو قبیله در میان قبایل عرب به نام «بنی‌ضمره» و «اشجع» وجود داشت؛ قبیله بنی‌ضمره با مسلمانان پیمان ترک تعرض بسته بودند و طایفه اشجع نیز با بنی‌ضمره هم‌پیمان بودند…
پس از مدتی مسلمانان با خبر شدند که طایفه اشجع که هفتصد نفر بودند، به سرکردگی مسعود بن رجیله به نزدیکی مدینه آمده اند. پیامبر اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ نمایندگانی نزد آنها فرستاد تا از هدف مسافرتشان مطلع گردد، آنها اظهار داشتند:آمده‌ایم «قرار داد ترک مخاصمه» با محمد ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ ببندیم. پیامبر اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ وقتی چنین دید، دستور داد مقدار زیادی خرما به‌عنوان هدیه برای آنها ببرند؛ سپس با آنها تماس گرفت و آنها اظهار داشتند که ما نه توانایی مبارزه با دشمنان شما را داریم،‌ چون تعداد ما کم است؛ و نه قدرت و تمایل به مبارزه با شما را داریم؛ زیرا محل ما به شما نزدیک است؛ لذا آمده‌ایم با شما «پیمان ترک تعرض» ببندیم. در این هنگام، آیات فوق نازل شد و دستور لازم در این زمینه را به مسلمانان داد.

۶. پذیرش حقوق اقلیت‌ها

هیچ دینی همانند دین اسلام، ضامن آزادی و حافظ شرف و حقوق ملی اقلیت‌ها نیست. اسلام عدالت اجتماعی کامل را در کشور اسلامی، نه‌تنها برای مسلمانان، بلکه برای تمام ساکنان سرزمین خود با وجود اختلاف مذهب،‌ نژاد، زبان