پاورپوینت کامل رجعت‌ و فلسفه آن ۹۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رجعت‌ و فلسفه آن ۹۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رجعت‌ و فلسفه آن ۹۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رجعت‌ و فلسفه آن ۹۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل رجعت‌ و فلسفه آن ۹۵ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: رجعت، ائمه، مؤمنان، کافران، ظهور امام زمان (عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف).

پرسش: اطلاعات دقیق و جامعی درباره رجعت و حکومت دیگر ائمه پس از ظهور می‌خواستم؟

پاسخ: رجعت عبارت است از: بازگشت گروهی از مؤمنان محض به دنیا، و کافران محض پس از مردن و قبل از قیامت، در حکومت حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) و روشن است که انبیا و ائمه (علیهم‌السلام) به عنوان اشرف مؤمنان محض در بین رجعت‌کنندگان خواهند بود.

از مجموع آیات، روایات و سخنان دانشمندان بزرگ شیعه می‌توان به دست آورد که رجعت عالمی است با ویژگی‌های خاص که نه همچون عالم دنیا ست و نه چون عالم آخرت و در عین حال، عالم برزخ نیز نیست.
درباره نقش اعتقاد به رجعت در زندگی شیعه، می‌توان گفت که بدون تردید همان‌گونه که انتظار فرج، عبادتی بس بزرگ است و نقش مهم و بسزایی در پویایی و تحرک جامعه ایفا می‌کند، اعتقاد به رجعت و بازگشت، هنگام ظهور حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) نیز می‌تواند نقش مهم و بسزایی در نشاط دینی و امید در حکومت جهانی آن حضرت داشته باشد.
فلسفه رجعت و بازگشت به دنیا براساس آیات و روایات، عبارت‌اند از: رسیدن به تکامل، کیفر دنیوی، یاری دین و شرکت در تشکیل حکومت عدل جهانی، و انتقام و قصاص مستقیم.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – معنای لغوی
۳ – معنای اصطلاحی
۴ – زمان وقوع رجعت
۵ – بازگشت برخی افراد به دنیا
۶ – اختیاری بودن بازگشت مؤمنان
۷ – اعتقاد به رجعت
۸ – اجماع بر حقیقت رجعت
۹ – ادله رجعت
۹.۱ – ادله عقلی
۹.۱.۱ – دیدگاه آیت‌الله مکارم
۹.۲ – ادله نقلی
۹.۲.۱ – آیات قرآن
۹.۲.۱.۱ – دیدگاه علامه طباطبایی
۹.۲.۲ – روایات
۱۰ – رجعت‌کنندگان
۱۰.۱ – مسلّم بودن رجعت
۱۰.۲ – تعبیر به ایام الله
۱۰.۳ – عمومی نبودن امر رجعت
۱۰.۴ – رجعت ائمه
۱۰.۵ – هم‌زمانی رجعت با ظهور
۱۰.۶ – رجعت مؤمنان و شیعیان علی
۱۰.۷ – رجعت دشمنان اهل بیت
۱۰.۷.۱ – انتقام گرفتن از دشمنان
۱۰.۸ – رجعت برای یاری ولی‌عصر
۱۰.۹ – رجعت انصار و وزرا
۱۰.۱۰ – رجعت مفضّل بن عمر
۱۰.۱۱ – رجعت ابن‌کثیر الرّقی
۱۰.۱۲ – رجعت ابن‌شریک عامری
۱۰.۱۳ – رجعت اسماعیل
۱۰.۱۴ – رجعت ابن‌اعین و ابن‌عبدالعزیز
۱۱ – یادآوری یک نکته
۱۲ – درخواست مهم شیعه
۱۳ – فلسفه رجعت
۱۳.۱ – رسیدن به تکامل
۱۳.۲ – کیفر دنیوی
۱۳.۳ – یاری دین
۱۳.۴ – انتقام و قصاص مستقیم
۱۳.۴.۱ – کلام امام کاظم
۱۴ – معرفی منابع
۱۵ – پانویس
۱۶ – منبع

مقدمه

برای ارائه یک پاسخ جامع و کامل در آغاز لازم است تعریفی روشن از (رجعت) آورده، بعد زمان و جایگاه اعتقادی آن را از منظر عقل و نقل بیان نموده و در پایان، اشاره کوتاه به رجعت‌کنندگان و فلسفه و حکمت رجعت کنیم:

معنای لغوی

رجعت در لغت به معنای یک‌بار بازگشتن است.

معنای اصطلاحی

در اصطلاح علم کلام در عقیده شیعیان عبارت است از اینکه خداوند گروهی از اموات را هنگام ظهور حضرت مهدی آل‌محمد (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) به همان صورتی که در عالم ماده داشتند، به دنیا برمی‌گرداند، گروهی را عزیز و گروهی را ذلیل می‌کند و اهل حق را بر اهل باطل غلبه داده، داد مظلومان را از ستمگران می‌گیرد.

زمان وقوع رجعت

رجعت با‌ اندک فاصله پس از ظهور ولی عصر (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) و پیش از شهادت حضرت و بر پا شدن قیامت واقع خواهد شد.

بازگشت برخی افراد به دنیا

و بازگشت به دنیا طبق روایات اختصاص به مؤمن خالص و کافر خالص دارد.

کما اینکه امام صادق (علیه‌السلام) در این باره فرموده: بازگشت به دنیا عمومی نیست؛ بلکه اختصاص دارد به کسانی که به مرتبه ایمان کامل یا شرک محض رسیدند.

اختیاری بودن بازگشت مؤمنان

ولی بازگشت گروه مؤمنان اختیاری است.

چنانچه امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید: هنگام ظهور، حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) (فرشتگان الهی) بر قبر اهل ایمان وارد می‌شوند و به او می‌گویند: ‌ای اهل ایمان! همانا صاحب و مولایت ظهور کرده است، اگر خواستی با اختیار و اراده خود به او می‌پیوندی و یا در جوار کرامت و پروردگارت باقی بمانی.

اعتقاد به رجعت

بعد از ذکر مقدمه فوق اذعان می‌داریم که: اعتقاد به رجعت هر چند از ضروریات نیست و شیعه در عین اعتقاد به رجعت و اینکه آن یک مسئله قرآنی و حدیثی است و از مکتب اهل بیت (علیهم‌السلام) گرفته شده است، آن را به عنوان ضروری دین نمی‌داند، به طوری که اگر ک
در این مورد می‌توانید به دو کتاب «اصل الشیعه و اصولها» نوشته مرحوم کاشف‌الغطاء و «عقاید الامامیه» نوشته مرحوم شیخ محمدرضا مظفر مراجعه نمایید. آنها در پاسخ به احمدامین مصری به این مطلب اشاره کرده‌اند.

اجماع بر حقیقت رجعت

افزون براینکه از جمله اجماعیات شیعه و معتقدات مذهب فرقه محقه، وقوع رجعت است و با وجود روایات فراوانی که از ائمه اطهار (علیهم‌السلام) راجع به مسئله رجعت نقل شده، به گونه‌ای که اعتقاد به آن را ضروری می‌سازد، گرچه آن را ضروری دین ندانیم، ولی در عین حال یک مسئله‌ای است که از بعضی جهات دارای ابهام و اجمال بوده و کیفیت آن به وضوح و تفصیل در روایات بیان نشده است که از جمله آن، تبیین دقیق زمان رجعت و ترتیب رجعت‌کنندگان است.
به‌هرحال اکثر علمای امامیه، دعوای اجماع بر حقیقت رجعت کرده‌اند؛ مانند محمد بن بابویه در رساله «اعتقادات»، شیخ مفید، سیدمرتضی، شیخ طوسی، سید بن طاووس و غیر ایشان از اکابر علمای امامیه و پیوسته این عقیده مطرح بوده و بسیاری از علما و محدثین شیعه، رسائل مفرده در این باب تالیف نموده‌اند.

ادله رجعت

رجعت دلایل فراوان روایی و قرآنی داشته و از دیدگاه عقل نیز ممکن و قابل پذیرش است:

ادله عقلی

زیرا قدرت بی‌نهایت خداوند ایجاب می‌کند که همان‌گونه که توانسته است انسان را از نطفه به وجود آورده، پس از مردن نیز می‌تواند او را دوباره به دنیا بازگرداند؛ زیرا قدرت خدای متعال بر همه ممکنات احاطه دارد و احدی از پیروان ادیان آسمانی در این امر تردید نداشته است.
بنابراین اگر کسی بخواهد امکان رجعت را انکار کند، باید به یکی از دو امر گردن نهد:
یا قبول کند که زنده شدن مردگان حتی در روز رستاخیز به طور کلی محال است که التزام به این امر مخالف اصل پذیرفته شده عقلی و دینی (معاد) است.
و یا اینکه قدرت خداوند را نسبت به زنده کردن مردگان نفی کند؛ در‌حالی‌که هیچ شکی در قدرت خداوند هم وجود ندارد. بلکه این مطلب نسبت به امت‌های گذشته بارها تحقق یافته است و با توجه به این‌که دو فرض فوق، هر دو باطل هستند‌ می‌توان گفت هم قابلیت قابل یعنی زنده شدن و بازگشت به دنیا و هم فاعلیت فاعل، یعنی قدرت خداوند محرز و غیر قابل انکار است. با توجه به اینکه هیچ دلیل متقنی بر غیر ممکن بودن رجعت وجود ندارد، انکار آن بدون دلیل، سفسطه و برخلاف اصول مسلم فلسفه است. شیخ‌الرئیس ابوعلی سینا کلام معروفی دارد، می‌گوید: هر مطلبی که به گوش شما می‌رسد تا مادامی که برهان قطعی بر بطلان آن اقامه نشده است، آن را در ظرف امکان قرار بدهید.
در حقیقت بحث، از نوع بحث قیامت است و به همان دلایلی که روز رستاخیز ثابت می‌شود، امکان رجعت نیز قابل اثبات است و علاوه بر آن ادله جداگانه‌ای هم دارد، بنابراین هر گونه تردید در مورد امکان رجعت منجر به تردید نسبت به قیامت می‌شود.

دیدگاه آیت‌الله مکارم

حضرت آیت‌الله مکارم شیرازی (دام عزه) فرمودند: بدون تردید احیای گروهی از مردگان در این دنیا از محالات نیست؛ همان‌طوری که احیای جمیع انسان‌ها در قیامت کاملاً ممکن است و تعجب از چنین امری همچون تعجب گروهی از مشرکان جاهلیت از مسئله معاد است و سخریه در برابر آن همانند سخریه آنها در مورد معاد است؛ چراکه عقل چنین چیزی را محال نمی‌بیند و قدرت خدا آن‌چنان وسیع و گسترده است که همه این امور در برابر آن سهل و آسان است.

ادله نقلی

ادله نقلی، آیات و روایات را دربر می‌گیرد:

آیات قرآن

آیات و دلایل قرآنی متعدد در باب اثبات رجعت وجود دارند که به برخی انها اشاره می‌کنیم:

•«یَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ اُمَّهٍ فَوْجاً مِمَّنْ یُکَذِّبُ بِآیاتِنا»؛ «(به خاطر آور) روزی را که ما از هر امتی، گروهی را از کسانی که آیات ما را تکذیب می‌کردند محشور می‌کنیم و آنها را نگه می‌داریم تا به یکدیگر ملحق شوند». (ترجمه قرآن، آیت‌الله مکارم)

از این آیه به‌خوبی استفاده می‌شود که امت‌ها تقسیم می‌شوند: عده‌ای تا قیامت به حال خود می‌مانند؛ ولی عده‌ای در آن قیامت صغرا (رجعت) که قبل از قیامت کبرا است، به حساب می‌آیند. چنین حشری همان رجعت است، و گرنه حشر قیامت عمومی و همگانی است، این‌طور نیست که از هر امتی دسته‌ای محشور شوند؛ زیرا در مورد حشر قیامت می‌فرماید:
«وَ حَشَرْناهُمْ فَلَمْ نُغادِرْ مِنْهُمْ اَحَداً»؛ «پس همه را محشور کردیم و احدی را باقی نگذاشتیم».

امامیه که معتقد به رجعت هستند، به این آیه استدلال کرده‌اند؛ زیرا آیه می‌گوید: از هر امتی گروهی را محشور می‌کنیم، معلوم می‌شود روزی که این گروه‌ها از هر امتی محشور می‌شوند، غیر از روز قیامت است؛ زیرا در مورد روز قیامت حشر همگانی است. اخبار بسیاری دلالت دارند بر اینکه خداوند در زمان قیام حضرت مهدی (علیه‌السلام) گروهی از آنها را که مرده‌اند، زنده می‌کند که بعضی رجعت‌کنندگان، دوستان حضرت مهدی (علیه‌السلام) و بعضی، از دشمنان حضرت‌اند … .
تفاسیری که این آیه را دال بر رجعت می‌دانند بسیارند که در بخش منابع متذکر می‌شویم.

•«اِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَ الَّذِینَ آمَنُوا فِی الْحَیاهِ الدُّنْیا وَ یَوْمَ یَقُومُ الْاَشْهادُ»؛ «ما به یقین پیامبران خود و کسانی را که ایمان آورده‌اند، در زندگی دنیا و (در آخرت) روزی که گواهان به پا می‌خیزند، یاری می‌دهیم». (ترجمه قرآن، آیت‌الله مکارم)
بیان یک روایت
علی بن ابراهیم و سعد بن عبدالله روایت کرده‌اند که حضرت جعفر صادق (علیه‌السلام) فرمود: که یاری دنیا در رجعت است، مگر نمی‌دانی که بسیاری از پیغمبران یاری نشدند در دنیا تا کشته شدند، بلکه این یاری در رجعت است.
از جمله تفاسیری که این آیه را دال بر رجعت دانسته‌اند عبارت‌اند از: بروجردی، تفسیر شریف لاهیجی، تفسیر قمی، تفسیر البرهان مرحوم بحرانی، تفسیر نورالثقلین و … .

•«اِنَّ الَّذِی فَرَضَ عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لَرادُّکَ اِلی مَعادٍ»؛ «آن کس که قرآن را بر تو فرض کرد، تو را به جایگاهت باز می‌گرداند، بگو: «پروردگار من از همه بهتر می‌داند چه کسی (برنامه) هدایت آورده و چه کسی در گمراهی آشکار است».

مراد از کلمه معاد
احادیث بسیار وارد شده که مراد از کلمه معاد، رجعت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به سوی دنیا است.
گروهی از مفسران گفته‌اند: منظور از کلمه معاد، رجعت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به عالم دنیا است.

دیدگاه علامه طباطبایی

مرحوم علامه طباطبایی می‌فرماید: … و قمی در تفسیر خود از جریر از ابی‌جعفر و از ابی خالد کابلی از علی بن الحسین (علیهما‌السلام) روایت کرده که فرمود: مراد از معاد رجعت است و شاید مسئله رجعت جزء باطن باشد نه تفسیر ظاهر. (ترجمه قرآن، آیت‌الله مکارم)

چنان‌که ملاحظه کردید آیات مذکوره به‌روشنی صحت مسئله رجعت را بیان می‌کند که البته آیات دیگری ذکر شده که ما جهت اختصار به همین مقدار اکتفا می‌کنیم.

روایات

در روایات آمده است که وقتی حضرت ظهور می‌فرماید خبر مسرت‌بخش ظهور در قبرها به اموات می‌رسد … و آن‌ها با میل و رغبت فراوانی این فرصت گران‌مایه را غنیمت دانسته و از آن استقبال می‌کنند.

رجعت‌کنندگان

چه کسانی در هنگام ظهور زنده می‌شوند؟

مسلّم بودن رجعت

براساس روایات، این مسئله اجمالاً قطعی و مسلم است که ائمه (علیهم‌السلام) و عده‌ای از مؤمنین و کفار در زمان ظهور مهدی (علیه‌السلام) دوباره زنده می‌شوند و این موضوع به عنوان «رجعت» جزء معتقدات شیعه و ضروری مذهب است.

توضیح مطلب این است که زنده شدن معصومین (علیهم‌السلام).در روایات مربوط به این موضوع گرچه خصوصیات آن به طور کامل بیان نشده است، ولی اصل مسئله رجعت در حد تواتر از ائمه (علیهم‌السلام) نقل شده است که خداوند هنگام ظهور امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) گروهی از شیعیان حضرت را که پیش‌تر مرده‌اند، باز می‌گرداند تا به ثواب یاری و کمک به حضرت برسند و حکومتش را ببینند و هم‌چنین گروهی از دشمنان او را باز می‌گرداند تا از آنان انتقام بگیرد و شیعیان از مشاهده ظهور حق و بالا گرفتن کلمه اهل آن، خشنود شوند.

تعبیر به ایام الله

و هم‌چنین در روایات از موضوع «رجعت» به عنوان ایام الله تعبیر شده است.

ــ امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید: ایام الله ـ که مایه سرور و عزت مؤمنین است ـ سه مرحله دارد که رجعت یکی از آن است: «ایام الله ثلاثه: یوم یقوم القائم و یوم الکره و یوم القیامه».

ــ و در حدیث دیگر نیز امام صادق (علیه‌السلام) ایمان به رجعت را ضروری شمرده و می‌فرماید: «از ما نیست کسی که اعتقاد به بازگشت ما نداشته باشد».

عمومی نبودن امر رجعت

از روایات مربوط به این موضوع استفاده می‌شود که امر رجعت عمومی نیست؛ بلکه ائمه (علیهم‌السلام) و عده خاصی از مؤمنین و کفار خالص در عصر قیام حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) دوباره زنده می‌شوند.

ــ امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید: «رجعت و بازگشت مردگان به دنیا، همگانی و فراگیر نیست، بلکه مربوط به عده‌ای خاص است، برنمی‌گردند به دنیا مگر کسانی که از ایمان پاک برخوردارند و یا به حد شرک خالص رسیده‌اند».

ــ و نیز می‌فرماید: «فقط کسانی در زمان ظهور قائم ما به سوی دنیا باز می‌گردند که ایمانش را خالص کرده باشند و یا به مرز کفر خالص رسیده باشند.غیر از این دو گروه، دیگران برگشتی به دنیا نخواهند داشت، مگر در قیامت».

بنابراین مسئله رجعت محدود به افراد خاصی است که در روایات اجمالاً به برخی از این افراد و گروه‌ها اشاره شده است، ذیلاً به این روایات پرداخته می‌شود:

رجعت ائمه

بیشتر روایات این باب مربوط است به رجعت و بازگشت ائمه (علیهم‌السلام).
در این مورد نیز ما با دو دسته روایات مواجه هستیم:
• دسته‌ای از این روایات، رجعت را برای تمام ائمه (علیهم‌السلام) ثابت می‌کند.
• برخی دیگر از روایات ـ برای ذکر مصداق ـ تنها نام دو امام یعنی امیرالمؤمنین و امام حسین (علیهم‌السلام) را ذکر نموده است.
در پاره‌ای از روایات نام پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) نیز آمده است؛ (به این منبع رجوع شود: ) اما دیگر ائمه (علیهم‌السلام) از آنان به طور خاص ذکری به میان نیامده است؛ بلکه به طور عام قائل به رجعت همه ائمه شده‌اند.

ــ نظیر آنچه که از امام صادق (علیه‌السلام) در این زمینه نقل شده است