پاورپوینت کامل رابطه خیر با امر و نهی ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رابطه خیر با امر و نهی ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رابطه خیر با امر و نهی ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رابطه خیر با امر و نهی ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل رابطه خیر با امر و نهی ۶۷ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: خیر، معروف، منکر، واجب، مستحب، امر به معروف و نهی از منکر، رستگاری.

پرسش: با توجه به آیه «وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ اُمَّهٌ یَدْعُونَ اِلَی الْخَیْرِ وَ یَاْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ»، خیر چیست و آیا در همه زمان‌ها یکسان است. معروف و منکر چه بوده و شرایط آمر و ناهی چیست؟ واجب است یا مستحب؟ خیر چه رابطه‌ای با رستگاری دارد؟ گروهی است یا انفرادی؟ عواقب ترک آن چیست و زمان آن کی است؟ تفاوت یدعون با یأمرون چیست؟

پاسخ: امر به معروف و نهی از منکر از احکام عملی مسلمانان و به نظر شیعیان از فروع دین اسلام است. امر به معروف یعنی دستور دادن یا توصیه کردن از سوی فرد مسلمان به دیگران به انجام آنچه از نظر عقل یا شرع اسلام خوب در نظر گرفته می‌شود و نهی از منکر یعنی دستور دادن یا توصیه کردن از سوی فرد مسلمان به دیگران به انجام ندادن آنچه به از نظر عقل یا شرع اسلام بد در نظر گرفته می‌شود. این توصیه گفتاری است و شامل جرح نمی‌شود.
در احکام دین، به تمام واجبات و مستحبات معروف و به تمام محرمات و مکروهات منکر گفته می‌شود بنابراین واداشتن افراد جامعه به انجام کارهای واجب و مستحب، امر به معروف و بازداشتن آنها از کارهای حرام و مکروه، نهی از منکر است.
امر به معروف و نهی از منکر، واجب کفایی است که اگر افرادی – به قدر کفایت – به انجام آن اقدام کنند، از دیگران ساقط می‌شود؛ و اگر همه افراد آن را ترک کرده باشند، چنان‌چه شرایط آن موجود باشد، همه آنها ترک واجب کرده‌اند.

فهرست مندرجات

۱ – آیه ۱۰۴ سوره آل‌عمران
۲ – معنای لغوی خیر
۳ – معنای اصطلاحی
۳.۱ – بیان یک روایت
۴ – انواع خیر
۴.۱ – خیر مطلق
۴.۲ – خیر نسبی
۴.۳ – تعییرهای مال
۵ – معنای لغوی معروف
۶ – معنای اصطلاحی
۷ – معنای لغوی منکر
۸ – شرایط آمران و ناهیان
۸.۱ – آشنا بودن با معروف و منکر
۸.۱.۱ – روایتی از پیامبر
۸.۲ – احتمال تأثیر داشتن
۸.۳ – تکرار اعمال توسط فرد گناه‌کار
۸.۴ – نداشتن پی‌آمدهای ناروا
۹ – وجوب امر به معروف
۹.۱ – فتوای امام خمینی
۱۰ – گروهی یا انفرادی
۱۰.۱ – واجب کفایی
۱۰.۱.۱ – سخنان امام خمینی
۱۱ – رابطه امر به معروف با رستگاری
۱۱.۱ – بیان یک روایت
۱۱.۲ – توضیح
۱۱.۳ – روایتی از پیامبر
۱۱.۴ – روایتی دیگر
۱۱.۵ – روایتی از امام علی
۱۲ – عواقب ترک امر به معروف
۱۲.۱ – روایتی از رسول خدا
۱۲.۲ – روایتی دیگر
۱۲.۳ – روایتی از امام صادق
۱۳ – زیان‌های ترک امر به معروف
۱۴ – زمان امر به معروف
۱۴.۱ – روایتی از امام صادق
۱۴.۲ – روایتی از امام رضا
۱۴.۲.۱ – امر به معروف در لشکرگاه
۱۴.۲.۲ – نهی از منکر در زندان
۱۵ – مراتب امر به معروف
۱۵.۱ – اظهار نفرت و خشم
۱۵.۲ – امر و نهی گفتاری
۱۵.۳ – بازداری و ادای عملی
۱۵.۳.۱ – قسم اول
۱۵.۳.۱.۱ – روایت اول
۱۵.۳.۱.۲ – روایت دوم
۱۵.۳.۱.۳ – روایتی از امام جعفر صادق
۱۵.۳.۲ – قسم دوم
۱۵.۳.۲.۱ – روایتی از حضرت علی
۱۶ – تفاوت واژه یدعون با یأمرون
۱۷ – منابع
۱۸ – پانویس
۱۹ – منبع

آیه ۱۰۴ سوره آل‌عمران

«وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ اُمَّهٌ یَدْعُونَ اِلَی الْخَیْرِ وَ یَاْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ»؛ «باید از میان شما، جمعی دعوت به نیکی، و امر به معروف و نهی از منکر کنند و آنها همان رستگاران‌اند».

معنای لغوی خیر

خیر چیست و آیا در همه زمان‌ها یکسان است؟
خیر در لغت عبارت از چیزی است که همه به آن اظهار تمایل و رغبت کنند؛ مثل عدالت، عقل، فضل و آن‌چه نافع و مفید است.

معنای اصطلاحی

و در اصطلاح هر نیکی را خیر یا دعوت به دین را خیر می‌گویند، منتها بیان مصداق‌های آن در شرع باید توسط قرآن و ائمه معصومین‌ (علیهم‌السلام) انجام گیرد؛

بیان یک روایت

چنان‌که صاحب ابن عباد به امیرمؤمنان می‌گوید: به من گفتند علی از همه بالاتر است، گفتم نه؛ بلکه بالاها به‌واسطه علی (علیه‌السلام) بالا است، پس خیر و خوبی‌ها را آنها باید بیان دارند.

انواع خیر

باید گفت: خیر دو نوع است:

خیر مطلق

خیر مطلق این است که در همه زمان‌ها و مکان‌ها مورد رغبت و علاقه مردم می‌باشد؛ مثل بهشت یا همان عدالت باقیات و صالحات…

خیر نسبی

و گاهی خیر نسبی است؛ مثل مال که نسبت به بعضی خیر است و گاهی هم ممکن است از نظر دینی به ضرر فردی باشد،

تعییرهای مال

لذا قرآن گاهی از مال تعبیر به خیر می‌کند: «ان ترک خیراً» و گاهی هم تعبیر به فتنه نموده: «المال و البنون فتنه».
و یا در آیه دیگر می‌فرماید: «آنها گمان می‌کنند اموال و فرزندانی که به عنوان کمک به آنان می‌دهیم، برای این است که درهای خیرات را با شتاب بر روی آنها بگشاییم».
در نتیجه ممکن است کاری، و امری برای شخصی خیر باشد، ولی برای دیگر خیر نباشد، در خیرهای نسبی هر عملی که باعث نفع دینی و نزدیکی در پیشگاه خداوند شود، خیر است و الاّ خیر به حساب نمی‌آید.

معنای لغوی معروف

معروف در لغت به معنای شناخته شده (از ماده عرف) است و اکنون اسم شده است برای هر فعلی که در نزد عقل و شرع خوبی و حُسن آن شناخته شده باشد.

معنای اصطلاحی

ولی در اصطلاح، هر امر واجبی که شارع دستور به انجام آن داده است معروف گفته می‌شود؛ هرچند بعضی‌ها گفته‌اند که شامل مستحبات هم می‌شود)؛ در نتیجه می‌توان گفت هر چیزی که شارع به صورت وجوبی، (یا مستحبی) به آن دستور داده است، معروف شمره می‌شود (منتهی حکم مستحبی و وجوبی فرق دارند، که بدان اشاره خواهد شد).

معنای لغوی منکر

منکر در لغت به معنای ناشناس (از مادّه انکار) است و به کاری که عقل و شرع آن را انکار نموده باشند، «منکر» گفته می‌شود.
به این ترتیب کارهای نیک، از نظر دینی امور شناخته، و کارهای زشت و ناپسند از دیدگاه الهی و وحی امور ناشناس معرفی شده‌اند، چه این‌که فطرت پاک انسانی با دسته اول آشنا و با دسته دوم ناآشنا است.

شرایط آمران و ناهیان

شرایط کسانی که می‌توانند آمر به معروف و ناهی از منکر باشند.
کسانی می‌توانند این وظیفه مهم را انجام دهند که دارای شرایط ذیل باشند:

آشنا بودن با معروف و منکر

با معروف و منکر آشنا باشد؛ یعنی بداند آن‌چه شخص مکلف به جا نمی‌آورد، واجب است به جا آورد و آن‌چه به جا می‌آورد، باید ترک کند.

روایتی از پیامبر

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) فرمود: امر به معروف و نهی از منکر بر کسی واجب است که عالم و دانای به معروف و منکر باشد. بر ضعیفی که راه به جایی نمی‌برد، واجب نیست.

احتمال تأثیر داشتن

احتمال تأثیر بدهد، اگر بداند که اثر نمی‌کند، امر به معروف و نهی از منکر واجب نیست.

تکرار اعمال توسط فرد گناه‌کار

بداند شخص معصیت‌کار بنا دارد، عمل حرام را و ترک واجب را تکرار کند؛ در نتیجه اگر بداند برگشته است، لازم نیست.

نداشتن پی‌آمدهای ناروا

یعنی ضرر مالی یا جانی، و عرضی و آبرویی متوجه آمر نباشد، مگر برای حفظ عقاید یا حفظ احکام ضروریه اسلام که اگر بر بذل جان و مال هم نیاز باشد، واجب باشد آن را بذل نماید.

وجوب امر به معروف

امر به معروف و نهی از منکر واجب است یا مستحب؟
امر نمودن به واجب و نهی از انجام حرام، واجب است؛ ولی امر به مستحب و نهی از مکروهات، مستحب می‌باشد.

فتوای امام خمینی

چنان‌که امام خمینی (رحمه‌الله‌علیه) می‌فرماید: «امر به معروف و نهی از منکر با شرایط آن واجب است و ترک آن معصیت است و در مستحبات و مکروهات امر و نهی مستحب است.
و این وجوب هم از آیات و روایات استفاده می‌شود، از جمله آیه مورد سؤال؛ چون می‌فرماید: «باید گروهی باشد…» باید، امر است و امر هم دلالت بر وجوب دارد.

گروهی یا انفرادی

امر به معروف و نهی از منکر گروهی است یا انفرادی؟
از مجموع آیات مربوط به امر معروف و نهی از منکر چنین استفاده می‌شود که این وظیفه مهم دو مرحله دارد: یکی «مرحله فردی» که هر کس موظف است به تنهایی ناظر اعمال دیگران باشد و دیگری «مرحله دسته‌جمعی» که امتی موظف‌اند برای پایان دادن به نابسامانی‌های اجتماع دست به دست هم بدهند و با یک‌دیگر تشریک مساعی کنند.
قسمت اول وظیفه عموم مردم است؛ چون جنبه فردی دارد؛ به طور طبیعی گستره آن محدود به توانایی فرد است؛ اما قسمت دوم چون جنبه دسته‌جمعی دارد و گستره قدرت آن وسیع است، طبعاً‌ از شئون حکومت اسلامی محسوب می‌شود.

واجب کفایی

و اگر مراد این است که آیا واجب عینی است (یعنی بر تک‌تک افراد جامعه واجب باشد؛ مانند نماز و…) یا واجب کفایی (که بر مجموع جامعه انجام وظیفه امر به معروف و نهی از منکر واجب باشد، اگر گروهی این وظیفه را انجام دادند، از دیگران ساقط است)؟ باید گفت واجب کفایی است.

سخنان امام خمینی

امام راحل (رحمه‌الله‌علیه) در این رابطه می‌فرماید: «امر به معروف و نهی از منکر واجب کفایی می‌باشد و در صورتی که بعضی از مکلفین با آن قیام کند، از دیگران ساقط است و اگر اقامه معروف و جلوگیری از منکر موقوف بر اجتماع جمعی از مکلفین باشد، واجب است اجتماع کنند.
در مسئله دیگر می‌فرماید: «اگر بعضی امر و نهی کنند و مؤثر نشود و بعضی دیگر احتمال بدهند که امر آن‌ها یا نهی آن‌ها مؤثر است، واجب است امر و نهی کنند».

در نتیجه می‌توان گفت اگر انجام امر به معروف و نهی از منکر ممکن باشد، انفرادی است و اگر نیاز به گروهی باشد، گروهی، ‌در هر حال وقتی فرد یا گروهی، این وظیفه مهم را انجام دادند، تکلیف از دیگران قطع می‌شود و اگر امر به معروف انجام نگرفته، یا کامل انجام نشده، همه مسئول و مکلف هستند.

رابطه امر به معروف با رستگاری

رابطه امر به معروف با رستگاری (انسان) بدین شرح است:
فلاح عبارت است از پیروز و رستگاری که گاهی دنیوی است؛ مانند امنیت داشتن، عمر طولانی و باعزت، مال و ثروت؛ و گاهی اخروی است که در این بخش یا مراد هر دو است و یا همان رستگاری اخروی می‌باشد.
ارتباطش با امر به معروف و نهی از منکر آن‌گاه جایگاه و اهمیت امر به معروف دانسته می‌شود؛

بیان یک روایت

برای نمونه به یک روایت اشاره می‌شود: «امر به معروف و نهی از منکر دو فریضه بزرگ الهی است که بقیه فرائض با آن‌ها برپا می‌شوند و به وسیله این دو، راه‌ها امن می‌گردد و کسب و کار مردم حلال می‌شود، حقوق افراد تأمین می‌گردد و در سایه آن