پاورپوینت کامل رابطه خلفای عباسی با امام یازدهم ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رابطه خلفای عباسی با امام یازدهم ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رابطه خلفای عباسی با امام یازدهم ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رابطه خلفای عباسی با امام یازدهم ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

رابطه خلفای عباسی با امامان دهم و یازدهم

کلیدواژه: خلافت عبّاسی، امامان.

پرسش: رابطه خلافت عبّاسی با امامان دهم و یازدهم چگونه بود؟

فهرست مندرجات

۱ – وقایع سال‌های نزدیک به غیبت صغری
۱.۱ – دشمنی متوکل با امام هادی
۱.۱.۱ – در تنگنا قرار دادن امام‌هادی
۱.۱.۲ – بازرسی از خانه امام هادی
۱.۱.۳ – تحقیر و قتل امام هادی
۱.۱.۴ – به قدرت رسیدن منتصر
۱.۱.۵ – شهادت امام‌هادی
۱.۲ – امامت امام عسکری
۱.۲.۱ – زندانی شدن امام عسکری
۱.۲.۲ – قصد مهتدی در کشتن امام
۱.۲.۳ – قطع کردن نسل امام
۱.۲.۴ – شهادت در شهر سامرا
۱.۲.۵ – محدودیت ارتباط امام با شیعیان
۱.۲.۶ – شکل‌دهی نهاد وکالت
۱.۲.۷ – نهاد وکالت در زمان امام عسکری
۲ – پانویس
۳ – منبع

وقایع سال‌های نزدیک به غیبت صغری

سال‌های نزدیک به غیبت امام مهدی (علیه‌السّلام)، دوران سختی برای امامان و شیعیان بود و آنان با مشکلات و محدودیت‌های بسیاری از جانب حکومت و جوّ عمومی جامعه رو به رو بودند. تبعید و حصر امام‌هادی (علیه‌السّلام) و امام عسکری (علیه‌السّلام) به تنهایی بیان‌گر این وضعیت است.

دشمنی متوکل با امام هادی

امام دهم، امام علی بن محمّد‌هادی (۲۱۲-۲۵۴ق)، یک سوم نخست دوره امامت خویش را در مدینه و تقریباً بدون مشکل خاصّی سپری نمود؛ ولی با به قدرت رسیدن متوکّل، گرفتاری‌های ایشان نیز آغاز شد. متوکّل به دشمنی با اهل‌بیت و سخت‌گیری بر شیعیان، مشهور بود. وی با توجّه به قیام‌های متعدّد علویان (که در آن سال‌ها علیه حکومت عبّاسی برپا می‌شد)، از وجود امام (علیه‌السّلام) در شهر مدینه نگران بود. از این‌رو برای نظارت و اشراف بیشتر بر امام (علیه‌السّلام)، همان سیاست مأمون را در نزدیک ساختن امام به خود، در پیش گرفت و در سال ۲۳۲ هجری، امام‌هادی (علیه‌السّلام) را به مرکز حکومت (سامرّا) فرا خواند. بهانه او برای این کار، گزارش‌های تحریک‌آمیزی بود که عبد‌اللَّه بن محمّد‌هاشمی، متولّی امور نظامی و نماز شهر مدینه، و نیز همسرش به او می‌دادند، که حکایت از فعّالیت امام (علیه‌السّلام) علیه حکومت و گردآوری سلاح و تجهیزات داشت.
اگر چه امام‌هادی (علیه‌السّلام) در نامه‌ای به متوکّل، این سخن چینی‌ها را تکذیب نمود، ولی متوکّل در نامه خود به ایشان، ضمن اشاره به عزل عبد‌اللَّه بن محمّد‌هاشمی، به گونه‌ای احترام آمیز از امام (علیه‌السّلام) خواست تا به سامرّا حرکت کند و به این منظور، یحیی بن هرثمه و سیصد سرباز را مأمور کرد.
البتّه یحیی بن هرثمه هنگام ورود به مدینه، خانه امام (علیه‌السّلام) را تفتیش کرد که در آن جا جز کتاب‌های دعا و علمی و مصحف چیزی نیافت. سه روز بعد، امام (علیه‌السّلام) به اجبار و به همراه خانواده خود به سامرّا نقل مکان نمود و اگر چه در آغاز ورود به این شهر، مورد استقبال مردم قرار گرفت؛ ولی در ادامه با رفتار تحقیرآمیز متوکّل مواجه گردید. به دستور متوکّل، امام (علیه‌السّلام) و همراهانش را در روز اوّل در خان الصعالیک (که محلّی برای افراد فقیر و نادار بود)، جای دادند و سپس به خانه‌ای مسکونی که در نظر گرفته شده بود، منتقل نمودند.

در تنگنا قرار دادن امام‌هادی

امام‌هادی (علیه‌السّلام) تا پایان عمر در این شهر زندگی نمود و به گفته تاریخ نویسان، متوکّل شرایطی سخت را برای امام مهیّا کرده بود تا شخصیت ایشان را نزد مردم متزلزل سازد. از جمله او تلاش می‌کرد با طرح سؤالاتی در باره خلفای صدر اسلام و نیز عبّاس عموی پیامبر (صلی‌اللَّه‌علیه‌و‌آله) (با توجّه به آگاهی‌اش از دیدگاه‌های شیعیان در این خصوص) آن امام را در تنگنا قرار دهد؛ ولی هر بار، امام (علیه‌السّلام) خود را با دادن پاسخ‌های مجمل و ایهام‌دار، از گرفتار شدن در دام وی می‌رهانید.

بازرسی از خانه امام هادی

از کارهای دیگر متوکّل در آزار رساندن به امام‌هادی (علیه‌السّلام)، این بود که بر اساس گزارش‌هایی مبنی بر وجود ادوات جنگی و اموال و نامه‌های شیعیان در خانه امام‌هادی (علیه‌السّلام)، دستور داد سربازان، غافل‌گیرانه به آن‌جا رفته، خانه را بازرسی کنند. ماموران که این بار نیز چیزی به دست نیاوردند، امام (علیه‌السّلام) را که در حال تلاوت قرآن بود، با خود به نزد متوکّل بردند. متوکّل برای توهین بیشتر به امام، ایشان را به شراب نوشی دعوت کرد و چون با امتناع امام (علیه‌السّلام) مواجه شد، از ایشان خواست تا شعری بخواند. امام نیز با خواندن اشعاری در باره کیفیت مرگ جبّاران و گردن‌کشان و این‌که جاه و مقام و خدم و حشم و قدرت و اقتدارشان نمی‌تواند آنان را از چنگال مرگ، رهایی دهد و از عاقبتِ سخت نجاتشان دهد، مجلس بزم متوکّل را بر هم زد.

تحقیر و قتل امام هادی

همچنین متوکّل تلاش می‌کرد امام (علیه‌السّلام) را به کارهایی وا دارد که خلاف میل و شأن ایشان بود. او از امام (علیه‌السّلام) می‌خواست مانند دیگر درباریان با پوشیدن لباس‌های فاخر، در رکاب متوکّل پیاده راه برود (در مهج الدعوات آمده است: «به همه دستور داد که لباس فاخر بپوشند».) و یا اصرار داشت که ایشان در مجالس بزم او حضور داشته باشد.
این‌گونه کارهای متوکّل در جهت کاستن از شخصیت والای امام (علیه‌السّلام) و محبوبیت روزافزون ایشان بود و چون در این کار موفّق نشد، تصمیم به قتل امام گرفت و به این منظور، ایشان را به زندان افکند. او امام (علیه‌السّلام) را به حاجب دربار خود به نام سعید سپرد تا نقشه خود را عملی سازد؛ ولی پیش از آن، خودش به دست پسر و سردارانش به قتل رسید.

به قدرت رسیدن منتصر

در حکومت منتصر که به جای پدرش نشست، فشار حکومت بر خاندان علوی و از جمله امام‌هادی (علیه‌السّلام) کاهش یافت و امام (علیه‌السّلام) با گرفتاری کمتری از جانب حکومت مواجه بود، اگر چه در بلاد مختلف، فشار دولت مردان بر شیعیان همچنان ادامه داشت.

شهادت امام‌هادی

باقی مانده