پاورپوینت کامل دلایل زنده بودن امام زمان ۹۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دلایل زنده بودن امام زمان ۹۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دلایل زنده بودن امام زمان ۹۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل دلایل زنده بودن امام زمان ۹۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل دلایل زنده بودن امام زمان ۹۵ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: امام زمان، دلایل عقلی، دلایل نقلی، امامت خاصه، امامت عامه، طول عمر حضرت مهدی.

پرسش: ‌ دلایل عقلی و نقلی زنده بودن امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) چیست؟

پاسخ: وجود امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) و امامت آن حضرت از مباحث امامت خاصه است که برای اثبات آن مستقیماً نمی‌توان از دلیل عقلی بهره گرفت؛ بلکه با استخدام دلیل عقلی در امامت عامه و ضرورت وجود امام در همه زمان‌ها و استناد به روایات و نقل‌های تاریخی که در این زمان، امام را منحصر در وجود حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) می‌کند، می‌توان به مقصود نائل آمد. ضرورت وجود انسان معصوم و حجت الهی در همه زمان‌ها با استناد به دلایل متعدد عقلی در امامت عامه است؛ مثلاً نبوت و امامت یک فیض معنوی از جانب خداوند است و براساس قاعده لطف باید چنین لطفی همیشگی باشد. روایاتی هم که دلالت می‌کنند آن انسان معصوم و کامل در وجود امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) منحصر گشته است، به حدی زیاد است که قابل انکار نیست.
پذیرش طول عمر حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) نیز هیچ‌گونه استبعادی ندارد؛ زیرا آن حضرت با دانش خدادادی و با استفاده از روش‌های طبیعی و علمی می‌تواند برای مدتی بسیار طولانی و بدون اینکه آثار فرسودگی و پیری در او پدیدار گردد، در این دنیا زندگی کند. علاوه بر اینکه استبعادی ندارد که در عالم انسانی خداوند حجت خود را به عنوان ذخیره و پشتوانه اجرای عدالت و نفی و طرد ظلم و ظالمان، به صورت استثنا و فراتر از عوامل طبیعی و ظاهری قرار دهد.

فهرست مندرجات

۱ – امامت خاصه و عامه
۲ – بررسی دو رکن استدلال
۳ – برهان عقلی بر ضرورت وجود امام
۳.۱ – برهان لطف
۳.۱.۱ – الطاف وجود امام غایب
۳.۲ – برهان علت غایی
۳.۳ – برهان امکان اشرف
۳.۴ – برهان مظهر جامع
۴ – ادله تاریخی و رواییِ حیات امام
۴.۱ – ولادت امام زمان
۴.۲ – خبر ولادت امام قبل از تولد
۴.۲.۱ – روایتی از احمد بن اسحاق
۴.۳ – آگاه کردن خواص
۴.۳.۱ – روایتی از محمد بن علی
۴.۳.۲ – روایتی از احمد بن حسن
۴.۳.۳ – روایتی از ابراهیم بن ادریس
۴.۴ – نشان دادن امام به افراد
۴.۴.۱ – روایتی از احمد بن اسحاق
۴.۴.۲ – روایتی از سعید عمری
۴.۴.۳ – روایتی از علی بن بلال
۴.۴.۴ – روایتی از عمر اهوازی
۴.۴.۵ – روایتی از ابراهیم بن محمد
۴.۴.۶ – روایتی از یعقوب بن منفوس
۴.۵ – آگاهی از وجود امام توسط خواص
۴.۵.۱ – روایتی از حکیمه خاتون
۴.۶ – نشان دادن کرامت‌های امام
۴.۷ – ارائه شواهد صدق و کرامت‌ها
۴.۷.۱ – روایتی از سید بن طاووس
۴.۸ – نمونه‌ها
۴.۸.۱ – روایتی از اشعری قمی
۴.۸.۲ – روایتی از مهزیار
۴.۸.۳ – روایتی از سراج
۴.۸.۴ – روایتی از محمد بن علی اسود
۴.۸.۵ – روایتی از اسحاق بن یعقوب
۴.۸.۶ – روایتی از علی بن شازان
۵ – هدف از اقدامات فوق
۶ – بیان دو نکته
۶.۱ – امامت امام زمان
۶.۲ – نیابت خاصه
۶.۲.۱ – عثمان بن سعید عمری
۶.۲.۲ – محمد بن عثمان
۶.۲.۳ – حسین بن روح
۶.۲.۴ – ابوالحسن علی بن محمد سمری
۷ – طولانی بودن عمر امام زمان
۷.۱ – درمان پیری
۷.۲ – وجود استثناء و حجت
۷.۳ – مصداق برای عمر طولانی
۸ – پانویس
۹ – منبع

امامت خاصه و عامه

امامت امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) و وجود حضرت از مباحث امامت خاصه است. در امامت خاصه مستقیماً نمی‌توان از دلیل عقلی بهره گرفت؛ (چون برهان و دلیل عقلی نمی تواند معرف فرد باشد و معنای این جمله که: “جزیی نه کاسب است نه مکتسب” همین است.) بلکه دلیل عقلی امامت عامه و ضرورت وجود امام (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) در تمام زمان‌ها را اثبات می‌کند.
در امامت عامه برهان عقلی بر ضرورت وجود انسان معصوم و حجت الهی روی زمین اقامه می‌شود.
حال اگر ادله تاریخی و روایی دال بر ولادت و حیات حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) به مقدمه اول ضمیمه گردد، اثبات می ‌شود که در این زمان، تنها آن حضرت واسطه فیض الهی است و زنده هم می‌باشد.

بررسی دو رکن استدلال

برهان عقلی و ادله تاریخی و روایی، دو رکن اصلی هستند که بر ضروت وجود امام دلالت می‌کنند. اکنون به بررسی این دو رکن می‌پردازیم.

برهان عقلی بر ضرورت وجود امام

برهان عقلی بر ضرورت وجود امام در همه زمان‌ها، عبارت‌اند از:

برهان لطف

نبوت و امامت یک فیض معنوی از جانب خداوند است که براساس قاعده لطف باید همیشه وجود داشته باشد. قاعده لطف اقتضا می‌کند که در میان جامعه اسلامی باید امامی باشد که محور حق بوده و جامعه را از خطای مطلق باز دارد.
این جمله امام صادق (علیه‌السلام) که “همانا خداوند عزوجل جلیل‌تر و عظیم‌تر از آن است که زمین را بدون امام رها کند”، ممکن است اشاره به همین برهان باشد.

الطاف وجود امام غایب

الطاف وجود امام غایب را می‌توان در موارد ذیل برشمرد:
۱. حراست از دین خداوند در سطح کلی.
۲. تربیت نفوس مستعد.
۳. بقای مذهب.
۴. وجود الگویی زنده که می‌تواند مقتدای مردم قرار گیرد.

برهان علت غایی

در علم کلام ثابت می‌شود که خداوند از افعال خود هدف و غرضی دارد و چون خداوند کمال مطلق است و نقص در او راه ندارد غایت افعال الهی به مخلوقات برمی‌گردد و غایت وجود انسان، انسان کامل است؛ یعنی انسان مانند درختی است که میوه آن وجود انسان کامل است.

برهان امکان اشرف

در فلسفه قاعده‌ای مطرح می شود به نام قاعده امکان اشرف و معنای آن این است که ممکن اشرف باید در مراتب وجود اقدم از ممکن اخس باشد…
در عالم وجود، انسان اشرف مخلوقات است و محال است که وجود، حیات، علم، قدرت و جمال و… به افراد انسان برسد، قبل از آنکه این کمالات به انسان کاملی که حجت روی کره زمین است، رسیده باشد.

برهان مظهر جامع

هویت مطلقه خداوند در مقام ظهور، احکام وحدت بر او غلبه دارد و در وحدت ذاتی مجالی برای اسمای تفصیلی نیست و از طرف دیگر در مظاهر تفصیلی که در عالم خارج ظاهر می‌شوند، احکام کثرت، غالب بر وحدت است. این‌جاست که فرمان الهی مقتضی صورتی اعتدالی است که در آن وحدت ذاتی و یا کثرت امکانی بر یک‌دیگر غلبه نداشته باشد تا بتواند مظهری برای حق از جهت اسمای تفصیلیه و وحدت حقیقیه باشد و آن صورت اعتدال همان انسان کامل است.
ما در اینجا به همین مقدار بسنده می‌کنیم و خواننده را به مطالعه کتب مفصل ارجاع می‌دهیم.

ادله تاریخی و رواییِ حیات امام

ادله تاریخی و روایی ولادت و حیات حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) زیاد است؛ ما برای نمونه به چند سند تاریخی اشاره می‌کنیم:

ولادت امام زمان

بسیاری از دانشمندان نام‌دار اهل سنت، ولادت حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)را پذیرفته (برخی از پژوهشگران بیش از صد نفر از دانشمندان اهل سنت را نام برده‌اند که در تألیفاتشان ولادت امام مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) را متذکر شده‌اند.) و در کتاب‌هایشان متذکر شده‌اند که: مهدی موعود فرزند امام حسن عسکری (علیه‌السلام) است و در سامرا در سال ۲۵۵ هجری متولد شده است و در پس پرده غیبت زندگی می‌کند و روزی به امر خداوند ظهور خواهد کرد. (محمد بن طلحه شافعی در مطالب السؤل؛ ابن صباغ مالکی در الفصول المهمه؛ ابن حجر شافعی در الصواعق المحرقه؛ و ابن خلکان در وفیات الاعیان).

خبر ولادت امام قبل از تولد

امام عسکری (علیه‌السلام) قبل از ولادت فرزندش امام مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) از ولادت حضرت خبر داده بود؛ از جمله به عمه‌اش “حکیمه خاتون” فرمود: “در شب پانزدهم شعبان فرزندم مهدی از نرگس خاتون متولد می‌شود.”

روایتی از احمد بن اسحاق

احمد بن اسحاق می‌گوید: از امام ابومحمد حسن عسکری (علیه‌السلام) شنیدم که فرمود: “حمد و سپاس خدای را که مرا از دنیا نبرد تا این که جانشین من و مهدی موعود را به من نشان داد. او از حیث ویژگی‌های جسمانی و اخلاقی و رفتاری شبیه‌ترین انسان‌ها به پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) است. خدا مدتی وی را در حالت غیبت نگهداری می‌کند و سپس ظاهر می‌شود و جهان را از عدل و داد پر می‌کند”.

آگاه کردن خواص

نیز حضرت عسکری (علیه‌السلام) بعد از ولادت فرزندش، خواص و نزدیکان را از تولد امام مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) آگاه نمود.

روایتی از محمد بن علی

محمد بن علی بن حمزه گوید: از امام عسکری (علیه‌السلام) شنیدم: «حجت خدا بر بندگان و امام و جانشین من در پانزدهم شعبان سال ۲۵۵ در هنگامه طلوع فجر متولد شد.»

روایتی از احمد بن حسن

احمد بن حسن بن اسحاق قمی می‌گوید: وقتی که امام مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) متولد شد، نامه‌ای از امام عسکری (علیه‌السلام) به من رسید که حضرت مرقوم فرموده بود: «فرزندی برایم متولد شده است. این موضوع را مخفی بدار؛ زیرا جز برای دوستان و نزدیکان ما آن را اظهار نخواهم کرد.»

روایتی از ابراهیم بن ادریس

ابراهیم بن ادریس می‌گوید: امام ابومحمد عسکری (علیه‌السلام) گوسفندی را برای من فرستاد و فرمود: «این را به جهت ولادت فرزندم “مهدی” عقیقه کن و به خود و خانواده‌ات بخوران.»

نشان دادن امام به افراد

امام عسکری (علیه‌السلام) افزون بر این‌که قبل از ولادت امام مهدی بشارت داد و بعد از تولد به خواص خبر داد که مهدی موعود ولادت یافته است، گام دیگری برداشت، و آن این بود که برای افزایش ایمان و اطمینان شیعیان، فرزندش امام مهدی را به تعدادی نشان داد.

روایتی از احمد بن اسحاق

احمد بن اسحاق می‌گوید: امام عسکری (علیه‌السلام) کودک سه ساله‌ای را به من نشان داد و فرمود: ای احمد، اگر تو نزد خدا و امامان گرامی نبودی، فرزندم را به تو نشان نمی‌دادم. بدان که این کودک هم‌نام و هم‌کنیه رسول خداست و همان کسی است که زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد.

روایتی از سعید عمری

معاویه بن حکیم،‌ محمد بن ایوب و محمد بن عثمان بن سعید عمری می‌گویند: ما یک گروه چهل نفره در خانه امام حسن عسکری (علیه‌السلام) جمع شده بودیم، حضرت فرزندش امام مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) را به ما نشان داد و فرمود: «این امام شما و جانشین من است.»

روایتی از علی بن بلال

علی بن بلال، احمد بن هلال، محمد بن معاویه بن حکیم و حسن بن ایوب می‌گویند: ما تعدادی از شیعیان در خانه امام حسن عسکری (علیه‌السلام) تجمع نمودیم و از حضرت درباره جانشین وی پرسش نمودیم، پس از ساعتی حضرت کودکی را به ما نشان داد و فرمود: «بعد از من این امام شماست.»

روایتی از عمر اهوازی

عمر اهوازی می‌گوید: امام حسن عسکری (علیه‌السلام) فرزندش را به من نشان داد و فرمود: «بعد از من این فرزندم امام شماست.»

روایتی از ابراهیم بن محمد

ابراهیم بن محمد گوید: در خانه عسکری کودک زیبایی را دیدم، از حضرت پرسیدم: یابن رسول الله، این کودک کیست؟ حضرت فرمود: «این کودک من است. این جانشین من است.»

روایتی از یعقوب بن منفوس

یعقوب بن منفوس می‌گوید: خدمت امام عسکری (علیه‌السلام) رسیدم و از حضرت درباره امام بعدی و صاحب الامر جویا شدم. حضرت فرمود: پرده را کنار بزن؛ کنار زدم، در این هنگام کودک پنج ساله‌ای را دیدم که به سوی ما می‌آید، آمد و روی زانوی حضرت عسکری (علیه‌السلام) نشست. حضرت فرمود: «این امام شماست.»

آگاهی از وجود امام توسط خواص

بعد از بشارت‌های امام عسکری (علیه‌السلام) و نشان دادن فرزند بزرگوارشان مهدی، به خواص و افراد مورد اطمینان، اینک نوبت خواص است که اقدام نمایند و وجود امام مهدی را به اطلاع دیگر شیعیان برسانند تا آنان را از شک و حیرت نجات دهند.
افرادی همانند حکیمه خاتون، دختر محمد بن علی بن موسی الرضا (علیه‌السلام)، عثمان بن سعید عمری، حسن بن حسین علوی، عبدالله بن عباس علوی، حسن بن منذر، حمزه بن ابی‌الفتح، محمد بن عثمان بن سعید عمری،‌ معاویه بن حکیم، محمد بن معاویه بن حکیم، محمد بن ایوب بن نوح، حسن بن ایوب بن نوح، علی بن بلال، احمد بن هلال، محمد بن اسماعیل بن موسی بن جعفر، یعقوب بن منفوس، عمر اهوازی، خادم فارسی،‌ ابوعلی بن مطهر، ابی‌نصر طریف ‌خادم، کامل بن ابراهیم، احمد بن اسحاق، عبدالله مستوری، عبدالله جعفر حمیری، علی بن ابراهیم مهزیار، ابوغانم خادم، کوشیدند و ولادت امام مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) را به اطلاع شیعیان رساندند.

روایتی از حکیمه خاتون

به روایتی از حکیمه خاتون توجه فرمایید: امام حسن عسکری (علیه‌السلام) کسی را دنبال من فرستاد که امشب (شب نیمه شعبان) برای افطار نزد من بیا، چون خداوند امشب حجت خود را آشکار می‌کند. پرسیدم: این مولود از چه کسی است؟ فرمود: از نرجس. گفتم: در نرجس اثر حمل مشاهده نمی‌شود. فرمود: موضوع همین است که گفتم. من در حالی که نشسته بودم، نرجس آمد و کفش مرا از پایم درآورد و فرمود: بانوی من، حالت چطور است؟ گفتم: تو بانوی من و خانواده‌ام هستی. او از سخن من تعجب کرد و ناراحت شد و فرمود: این چه سخنی است؟ گفتم: خداوند در این شب به تو فرزندی عنایت می‌کند که سرور دنیا و آخرت است. نرجس از سخن من خجالت کشید. سپس بعد از افطار‌، نماز عشا را به جا آوردم و به بستر رفتم. بعد از نیمه شب برخاستم و نماز شب خواندم. بعد از تعقیب نماز به خواب رفتم و دوباره بیدار شدم، دیدم نرجس نیز بیدار شد و نماز شب به جا آورد. از اتاق بیرون رفتم تا از طلوع فجر با خبر شوم، دیدم فجر اول طلوع کرده و نرجس در خواب است. در این هنگام این سؤال به ذهنم خطور کرد که چرا حجت خدا متولد نشد.
ناگهان امام عسکری (علیه‌السلام) از اطاق مجاور صدا زد: عمه جان، شتاب مکن که موعد نزدیک است. من نشستم و قرآن خواندم. در هنگامی که مشغول خواندن قرآن بودم، ناگهان نرجس خاتون با ناراحتی از خواب بیدار شد. من با شتاب خودم را به او رساندم و پرسیدم: چیزی احساس می‌کنی؟ گفت: آری. گفتم: نام خدا را بر زبان جاری کن، این همان است که در آغاز شب به تو خبر دادم، مضطرب نباش، دلت را آرام کن. در این هنگام پرده نوری میان من و او حائل شد، ناگهان متوجه شدم که کودک ولادت یافته است. چون جامه را از روی نرجس برداشتم، دیدم که آن مولود سر به سجده گذاشته و به ذکر خدا مشغول است.
در این هنگام امام حسن عسکری (علیه‌السلام) صدا زد: «عمه! فرزندم را نزد من بیاور.» نوزاد را خدمت حضرت بردم، حضرت او را در آغوش گرفت و بر دست و چشم و مفاصل کودک دست کشید و در گوش راست اذان و در گوش چپ اقامه گفت: و فرمود: «فرزندم، سخن بگو.» نوزاد لب به سخن گشود و شهادتین بر زبان جاری کرد و سپس به امام علی (علیه‌السلام) و دیگر امامان (علیهم‌السلام) به ترتیب درود