پاورپوینت کامل دعوت ابومسلم خراسانی و امام صادق ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دعوت ابومسلم خراسانی و امام صادق ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دعوت ابومسلم خراسانی و امام صادق ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دعوت ابومسلم خراسانی و امام صادق ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل دعوت ابومسلم خراسانی و امام صادق ۲۴ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: امام جعفر صادق، ابومسلم خراسانی، خلافت.

پرسش: ‌ابومسلم خراسانی و ابوسلمه داماد بکیر بن ماهان که خلافت عباسیان را پذیرفته بودند‌اندکی بعد از عباسیان رویگردان شدند و در صدد بر آمدند که یکی از بزرگان آل علی از جمله امام جعفر صادق (علیه‌السّلام) را به خلافت فرا خوانند، امام ششم این دعوت را نپذیرفت و دیگر خاندان خود را نیز از قبول این تکلیف منع کرد. چرا امام نپذیرفت و خاندان خود را نیز از قبول آن منع نمود؟

پاسخ اجمالی: ابوسلمه پس از مرگ ابراهیم امام، دو نامه به یک مضمون پیش امام صادق (علیه‌السّلام) و عبدالله بن حسن فرستاد و هر دو را دعوت به پذیرش رهبری قیام نمود که در صورت قبول، از مردم خراسان بیعت بگیرد؛ اما امام نپذیرفت. دلایلی که میتوان در عدم پذیرش رهبری قیام توسط امام (علیه‌السّلام) ذکر نمود به این شرح می‌باشد: عدم وحدت نظر و اطاعت از امام، عدم شرایط مناسب فرهنگی، عدم شرایط مناسب سیاسی، عدم وجود یاران باوفا. چون برای قیام و یا قبول نامه شرایطی لازم بود که وجود نداشت و امام از عاقبت این کار نیز آگاهی کامل داشت از اینرو خودش امتناع و خاندان خود را نیز منع فرمود تا در این فتنه گرفتار نشوند.

فهرست مندرجات

۱ – دعوت ابوسلمه از امام
۲ – علل عدم پذیرش خلافت از جانب امام
۳ – عدم وحدت نظر و اطاعت از امام
۴ – عدم شرایط مناسب فرهنگی
۵ – عدم شرایط مناسب سیاسی
۶ – عدم وجود یاران باوفا
۷ – نتیجه‌گیری
۸ – معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

دعوت ابوسلمه از امام

ابو سلمه پس از مرگ ابراهیم امام، دو نامه به یک مضمون، پیش ابو عبدالله جعفر بن محمد الصادق (علیه‌السّلام) و ابومحمد عبدالله بن حسن فرستاد و هر دو را دعوت به پذیرش رهبری قیام نمود که در صورت قبول، از مردم خراسان بیعت بگیرد. قاصد (محمد بن عبدالرحمان بن اسلم) شبانگاه خدمت امام صادق (علیه‌السّلام) رسید و نامه را به ایشان داد. امام (علیه‌السّلام) فرمودند: «من با ابوسلمه چه کار دارم، ابوسلمه که شیعه دیگران است»، قاصد گفت: «من قاصدم نامه را بخوان و هر چه می‌خواهی جواب بده». امام (علیه‌السّلام) چراغی خواست و نامه را برداشت و روی چراغ گرفت تا سوخت و به قاصد فرمود: «آنچه را دیدی به رفیق خود بگو»؛ سپس شعر کمیت بن زید را به تمثیل خواند: «ای که آتشی می‌افروزی و روشنایی آن برای دیگری است و‌ای هیزم چینی که هیزم دیگران را فراهم می‌کنی.»
قاصد نامه دیگر را پیش عبدالله بن حسن برد سپس عبدالله برای گرفتن مشورت نزد امام (علیه‌السّلام) آمد و گفت: «این نامه ابوسلمه است. مرا دعوت می‌کند که پیش او بروم و شیعیان خراسانی ما نیز پیش وی آمده‌اند. امام (علیه‌السّلام) فرمودند: «ای ابومحمد از چه وقت خراسانی‌ها شیعه تو بوده‌اند؟ مگر تو ابومسلم را سوی خراسان فرستاده‌ای؟ مگر تو گفته بودی سیاه بپوشند؟ اینها که سوی عراق آمده‌اند تو سبب آمدنشان بوده‌ای یا کسی را پیش آنها فرستاده‌ای؟ آیا کسی از آنها را می‌شناسی؟» اما عبدالله به سخنان امام (علیه‌السّلام) گوش نداد و به قاصد پاسخ مثبت داد. سرانجام قیام عبدالله سرکوب و وی کشته شد.

علل عدم پذیرش خلافت از جانب امام

اما دلایلی که می‌توان در عدم پذیرش رهبری قیام توسط امام (علیه‌السّلام) و ممانعت عبدالله از این کار ذکر نمود به شرح ذیل است.

عدم وحدت نظر و اطاعت از امام

شیعیان امام صادق (علیه‌السّلام) در آن دوران در اطاعت از رهبری از وحدت نظر و هماهنگی لازم برخوردار نبودند. چون به فرقه‌های گوناگون مذهبی تقسیم شده بودند: ۱. کیسانیه (گروه افراطی)، ۲. زیدیه (گروه میانه)، ۳. شیعیانی که پیرو شخص امام (علیه‌السّلام) بودند. در نتیجه اگر در مقابل نهضت عباسیان قیام می‌کردند و رهبری را عهده دار می‌شدند و بر اموی