پاورپوینت کامل خوش‌رویی و ترش‌رویی ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خوش‌رویی و ترش‌رویی ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خوش‌رویی و ترش‌رویی ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خوش‌رویی و ترش‌رویی ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل خوش‌رویی و ترش‌رویی ۵۰ اسلاید در PowerPoint

کلید واژه: خوشرویی، گشاده رویی، عبوس، ترشرویی، خوش خویی، حسن بِشر، حسن خلق.
پرسش: ترش‌رویی و خوش‌رویی چیست؟
پاسخ: ترش‌رویی به معنای عبوس بودن است و گشاده‌رویی به معنای باز بودن چهره است.

فهرست مندرجات

۱ – منظور از ترش‌رویی و خوش‌رویی
۲ – رابطه ترشرویی و گشاده‌خویی در قرآن و روایات
۳ – سرزنش ترشرویی و ستایش گشاده‌رویی در قرآن و روایات
۴ – انواع خوش‌رویی و موارد منع شده یا توصیه شده به خوش‌ر‌ویی
۵ – انواع ترشرویی و موارد منع، جواز یا لزوم آن
۶ – علل و ریشه‌های ترشرویی و خوشرویی
۷ – آثار ترشرویی و گشاده‌رویی در تربیت و ارتباطات اجتماعی
۸ – راه‌های کسب خوش‌رویی و درمان ترشرویی
۹ – آسیب‌شناسی
۹.۱ – عدم منافات بین گشاده‌رویی و حزن مدام
۹.۲ – رعایت اعتدال در خوشرویی
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

منظور از ترش‌رویی و خوش‌رویی

ترشرویی، حاصل مصدر و تعبیری مجازی به معنای اخمو بودن در چهره و عبوس بودن است. برخی لغت‌شناسان فارسی، ترشرویی را به معنای بدخویی و تندخویی دانسته‌اند. گشاده‌رویی نیز حاصل مصدر و به معنای باز بودن چهره است.
از جمله دستورات ائمه هدی(ع) این است که طوری با مردم خوش‌رو و نرم‌گو باشیم که فکر کنند نیازمند آنان هستیم!!
خوش‌رویی به قدری با ارزش است که امام صادق(ع) فرمود: هر کس با داشتن صفت خوش‌رویی به آخرت منتقل شود، خدا او را به بهشت می‌برد.

رابطه ترشرویی و گشاده‌خویی در قرآن و روایات

ترشرویی در بیان قرآن، حدیث و منابع اخلاقی ما با بدخویی تفاوت‌هایی دارد؛ همچنان‌که گشاده‌رویی و خوش‌رویی نیز مرادف با خوش‌خلقی و گشاده‌خویی نیست بلکه تنها یکی از مصادیق آن است؛ همانطور که یکی از اصحاب امام صادق(ع) از ایشان درباره‌ اندازه‌ حسن خلق سوال می‌کند و حضرت(ع) می‌فرمایند: اندازه این است که با رفتاری متواضعانه و ملایم و گفتاری نیکو و دل‌پسند و چهره‌ای گشاده با او برخورد کنی. بنابراین، ایشان گشاده‌رویی را مصداقی برای حُسن خُلق معرفی می‌فرمایند.
بنابراین، می‌توان رابطه‌ گشاده‌رویی و خوش‌رویی با مفاهیمی چون خوش‌خویی و بدخویی را عموم و خصوص من‌وجه دانست. از نظر لغوی نیز خُلق عبارت است از ملکه‌ای راسخ در نفس و در روایات نبوی(ص) صاحب خُلق حَسن را برترین موزون در میزان و همتای روزه‌دار شب‌زنده‌دار دانسته‌ شده است و مظاهری چون کلام زیبا ، رفق و مدارا تعاون با مومنین ، بدزبانی نکردن ، صبر بر اذیت و… دارد و آن بزرگوار برای سوء خلق وعده‌ قطعی جهنم داده‌اند ، اما در مورد گشاده‌رویی و ترشرویی چنین غلظتی وجود ندارد؛ بلکه همانطور که ذکر خواهد شد، آن بزرگوار گشاده‌رویی را کمترین کاری می‌دانست که در مقابل ب رادر دینی می‌توان انجام داد.
به‌علاوه این‌که ترشرویی، خلق ثابت نیست بلکه یک رفتار است که اولاً تنها در صورت تداوم می‌تواند حاکی از خلق باطنی باشد و ثانیاً ای‌بسا از روی وظیفه باشد؛ همچنان‌که مرتبه‌ای از نهی از منکر ، ترشرویی است اما برای بدخلقی هیچ مجوزی وجود ندارد.
همچنین از نظر منابع لغوی، الفاظی که برای ترشرویی در قرآن کریم و روایات وجود دارد – مثل عبس و مشتقات آن- و یا برای گشاده‌رویی وجود دارد -چون حسن‌البشر، بسط‌الوجه و…- نفس انبساط صورت – باز بودن بین دو ابرو و چشم و عضلات پوست چهره که قبل از تبسم در چهره نمایان می‌شود- و یا انقباض و گرفتگی آن‌ها را می‌رسانند نه رفتاری دیگر غیر از این حالت خاص چهره را و منابع اسلامی ما، همان معنا را برای خوش‌رویی و ترشرویی به کار برده‌اند اما برای خوش‌خلقی معنایی جدید در نظر گرفته‌اند و خوش خویی و بدخویی را با نمودهایی دیگر چون خوش‌گویی (طیب‌االکلام)، تبسم، شوخی کردن با مومن و… و بدخویی را با نمودهایی چون فحش و ناسزا و آزار و اذیت و… معرفی نموده‌اند.

سرزنش ترشرویی و ستایش گشاده‌رویی در قرآن و روایات

چهار آیه‌ی شریفه در آغاز سوره‌ مبارکه‌ عبس به سرزنش فردی ترشرو که با ترشرویی از فرد نابینایی رویگردان شده بود می‌پردازد؛ ترشرویی صفتی است که اهل جهنم در آخرت نیز با خود دارند همانطور که قرآن مجید ، اهل جهنم را ترشرویان می‌خواند.
أنس می‌گوید: من ده ‌سال به پیامبر خدمت کردم اما ایشان هرگز با ترشرویی با من برخورد نکرد. آن بزرگوار هرگز در مواجهه با مؤمنین یا برای امور دنیوی و شخصی ترشرو دیده نشد. همچنین دعوت خود را نیز با ترشرویی انجام نمی‌داد. نقل است که آن بزرگوار، همواره خوش‌رو و گشاده‌رو بودند. عایشه می‌گوید فردی درخواست ملاقات با پیامبر(ص) را نمود و پیامبر(ص) با این‌که دیدار او را خوش نداشت، اما وقتی به او اذن داد، با چهره‌ای باز و گشاده با او مواجهه نمود.
ایشان نه فقط در سیره‌ شخصی و تبلیغ رسالت خود ترشرو به معنای اول نبود، بلکه عبوسانِ درهم‌رفته را نیز نکوهش نموده و مکرّر می‌فرمودند: «خداوند کسانی را که با ترشرویی با برادران خود روبه‌رو می‌شوند دشمن می‌دارد.» و خوشرویانِ شکفته‌رو را به رحمت واسعه‌ الهی مژده داده و می‌فرمود: «هرگاه دو مسلمان یکدیگر را ملاقات کنند، یکصد رحمت در میان آن‌ها تقسیم می‌شود که نود ونه سهم برای کسی است که خوشروتر از دیگری با او ملاقات کند» و می‌فرمود: «شما با اموالتان نمی‌توانید همه‌ مردم را پوشش دهید(تا جذب شما شوند) اما با گشاده‌رویی می‌توانید همه‌ آن‌ها را دربرگیرید.» ایشان گشاده‌رویی را کمترین کاری می‌دانست که در مقابل برادر دینی می‌توان انجام داد.
همچنین آن بزرگوار می‌فرمود: «مؤمن، خوش مشرب و شوخ است و منافق، ترشرو و خشمگین » یعنی شخصیت مؤمن با ترشرویی سنخیتی ندارد بلکه با گشاده‌رویی آشناست؛ همان‌گونه که شخصیت کافر ، با ترشرویی عجین است.

انواع خوش‌رویی و موارد منع شده یا توصیه شده به خوش‌ر‌ویی

به طور کلی روایات ما دستور داده‌اند با همه کس خوش‌رو باشیم. و این توصیه‌ عمومی به این جهت مورد سفارش قرار گرفته است که اگر مخاطب ما از مومنین باشند، خوب روشن است که به جهت ایمان ایشان باید با آنان خوش‌رو بود. و اگر مومن نباشند، خوش‌رویی باعث حفظ خود و مومنین و دفع ضرر آنان از خود و مومنین می‌شود.
امام صادق (ع) فرمود: مدارا با مردم نصف ایمان و رفق با آنان نیمی از زندگی است و سپس به عنوان راهکاری برای آسیب ندیدن معنوی از معاشرت با مردم فاسق فرمود:در آشکار با این افراد بدی که مجبورید با آنان باشید معاشرت کنید اما در نهان با نیکان باشید و بر آنان اعتراض نکنید تا به شما ظلم نکنند. موارد منع خوش‌رویی، همان موارد لزوم ترشرویی است که در بحث بعد ذکر خواهد شد.

انواع ترشرویی و موارد منع، جواز یا لزوم آن

در تحلیل مفهومی، ترشرویی بر چهار قسم قابل تصور است:
۱. ترشرویی در مواجهه با حق و حقیقت ؛ که ولید در مقابل شنیدن آیات قرآن از خود بروز داد.
۲. ترشرویی در مواجهه با مؤمنین به جهت هوای نفس و امور دنیوی و بدون رجحان عقلی و شرعی که اگر عامدانه و نه از سر اندوه و ملالی خاص باشد، معمولاً از روی خودبزرگ‌بینی است؛ همانطور که در مورد فردی که آیات اول مبارکه‌ سوره عبس او را سرزنش کرده است روایت است که ترشرویی او به خاطر تکبر و تحقیر ابن أمّ مَکْتُوم – موذن و مورد علاقه‌ی پیامبر(ص)- بوده است که نزد پیامبر(ص) می‌آید و آن بزرگوار او را اکرام نموده و نزد خود می‌خواند و در نزد آن جناب مردی از سران بنی امیه بوده است که آن فرد از آمدن ابن ام مکتوم و این رفتار پیامبر (ص) با او چهره درهم کشیده و خود را از تماس با او جمع می‌نماید. زیرا پیامبر(ص)، ابن أمّ مَکْتُوم را در مکانی جلوتر از او جای می‌دهد.
۳. ترشرویی در نهی از منکر مثل زمانی که پیامبر اعظم(ص)، در ایام موسم حج درخواست آب می‌فرماید و به جای آب، شراب نزد ایشان می‌آ