پاورپوینت کامل خلافت بلافصل امیر مؤمنان در آیه مباهله ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خلافت بلافصل امیر مؤمنان در آیه مباهله ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خلافت بلافصل امیر مؤمنان در آیه مباهله ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خلافت بلافصل امیر مؤمنان در آیه مباهله ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل خلافت بلافصل امیر مؤمنان در آیه مباهله ۳۳ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: آیه مباهله، پیامبر، خلافت، امام علی (علیه‌السّلام).

پرسش: آیه مباهله چگونه بر خلافت بلافصل امام علی (علیه‌السّلام) دلالت دارد؟

فهرست مندرجات

۱ – آیه مباهله
۲ – تطبیق انفسنا بر علی
۲.۱ – ادعای آلوسی
۲.۲ – پاسخ به آلوسی
۲.۳ – شواهد دیگر
۲.۴ – پیشینه
۲.۴.۱ – روایات پیامبر
۲.۵ – نظر فخر رازی
۲.۶ – پاسخ به فخر رازی
۳ – پانویس
۴ – منبع

آیه مباهله

«فَمَنْ حَاجَّک فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ اَبْنَاءَنَا وَ اَبْنَاءَکمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکمْ وَ اَنْفُسَنَا وَ اَنْفُسَکمْ ثُمَّ نَبْتَهِل فَنَجْعَلْ لَعْنَهَ اللهِ عَلَی الْکاذِبِینَ؛ هر که در این [باره] پس از دانشی که تو را [حاصل] آمده با تو محاجّه کند، بگو: «بیایید پسرانمان و پسرانتان و زنانمان و زنانتان، و ما خودمان و شما خودتان را فرا خوانیم. سپس مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.»

تطبیق انفسنا بر علی

این‌که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) علی را نفس خود خوانده است، بدون شک به معنای ظاهری آن، ناظر نیست؛ یعنی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) علی (علیه‌السّلام) نیست؛ بلکه مراد، تنزیل مقامی است؛ یعنی علی (علیه‌السّلام) در فضائل و کمالات هم‌چون پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است و در شجاعت و رشادت و دانش و تقوا، نازل منزله و تالی تلو اوست. از‌این‌رو، جامه خلافت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، برازنده کسی جز علی بن ابی‌طالب نیست؛ زیرا در این ویژگی‌ها هم تراز پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و قائم مقام اوست. بنا‌بر‌این، از انطباق کلمه «انفسنا» بر شخص علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام)، امامت امیر مؤمنان و شایستگی ایشان برای ولایت جامعه اسلامی به اثبات می‌رسد.

ادعای آلوسی

با این همه و با وجود این‌که تطبیق «انفسنا» بر علی (علیه‌السّلام)، تفسیری قابل قبول، مطابق تاریخ و منطبق بر روایات است، برخی از مفسّران اهل‌سنّت، گرفتار تعصّب و پیش‌داوری گردیده، در تفسیر آیه، مطالب تعجّب‌برانگیزی گفته‌اند. بر اساس گفتار آنان، کلمه «انفسنا» بر علی (علیه‌السّلام) دلالت نمی‌کند؛ بلکه مراد از آن، خود پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است. و علی (علیه‌السّلام) جزء کلمه «ابناءنا» به حساب آمده و به مباهله فرا خوانده شده است. آلوسی با این ادّعای عجیب می‌نویسد: در عرف عرب، داماد، پسر شمرده می‌شود. از این‌رو، استعمال نوه دختری و داماد در «ابناء» یا مجاز است یا عموم المجاز…. پس (ندعوا انفسنا)، یعنی احضار خود.

پاسخ به آلوسی

در پاسخ باید گفت که بر اساس آیه، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) مأمور شد که عدّه‌ای را برای مباهله فرا بخواند و با خود، همراه سازد. دعوت کردن انسان از خودش چه مفهومی دارد و چگونه می‌تواند سخنی فصیح و ادیبانه باشد؟ آیا در کتابی که سراسر فصاحت و بلاغت است، چنین سخن غیر فصیحی جای دارد؟ (در کتاب حقائق التأویل، شاهد ارائه این جواب از سوی امام رضا (علیه‌السّلام) به مأمون هستیم. گفتنی است آلوسی در جواب گفته است: در عرب به فراوانی این تعبیر وجود دارد که «دعَته نفسُه الی کذا، و دعوتُ نفسی الی کذا، نفسش او را به امری فرا خواند و خود را به فلان کار دعوت کردم». این، در حالی است که دعوت در تمام این استعمالات، مجازی است و قرینه‌اش این است که در چنین دعوتی هیچ ندایی وجود ندارد و داعی و مدعو، یک نفر است. به همین جهت نیز دعوت در این نمونه‌ها به معنای ترغیب کردن یا وادار کردن است، امّا در آیه به سبب وحدت سیاق باید به معنای حقیقی اکتفا کرد، چرا که دو متعلّق ابتدایی دعوت (ابناء و نساء) غیر از داعی است. گفتنی است که این اشکال به استدلال شیعه قبل از آلوسی توسّط ابو‌بکر رازی معروف به جصّاص (صاحب احکام القرآن) مطرح شده است.) ضمن آن‌که اگر قرار به انضمام بود، سزاوارتر بود که فاطمه زهرا (ضمن «ابناء» ذکر گردد؛ چرا که او فرزند رسول خدا بود و در ادبیّات عرب، زنان را در ضمن مردان به‌طور یک‌جا با لفظ مذکّر می‌آورند و از «ابناء»، هم پسران و هم مجموع پسران و دختران را اراده می‌کنند؛ ولی پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) چنین نکرده و نشان داده است که قصدش تفکیک شئون مختلف بوده است، وگر‌نه به‌طور یک‌جا می‌فرمود: شما و ما خانوادگی برای مباهله بیاییم.
علاوه بر این، پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌بایست از تعابیری استفاده می‌نمود که شامل زنان، فرزندان و خودی‌ها و افراد بسیار نزدیک نجرانیان نیز می‌گردید. بر این اساس، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) تا ابد به همه جهانیان نشان داد که: من یک خودی (که چون جان من است) بیشتر ندارم. پس به جای «انفسنا»، یک نفْس را به میدان می‌آورم و یا خواست بفرماید: از میان همه خودی‌ها، یعنی سلمان و ابو‌ذر و مقداد و عمّار و اصحاب برجسته، بهترین و بافضیلت‌ترین آنان را همراه می‌آورم تا بر مردم، اتمام حجّت گردد که پس از من، چه کسی نزدیک‌ترین شخصیت به من است و در این مسئله سنّ بیشتر و