پاورپوینت کامل حکمت مصایب ۷۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حکمت مصایب ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حکمت مصایب ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حکمت مصایب ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل حکمت مصایب ۷۳ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: قرآن، حدیث، مصائب، شرور.

پرسش: مصائب و شرور چه حکمتی دارند؟

پاسخ: با تأمّل در آیات و احادیثی که به حکمت شُرور و مصیبت‌ها و ناکامی‌ها اشاره دارند، می‌توان به این جمع‌بندی رسید که از دیدگاه قرآن و حدیث، مصائب (گرفتاری‌ها) انسان‌های آگاه، یا آثار کردار ناشایست آنهاست و یا وسیله‌ای برای تکامل آنها.

فهرست مندرجات

۱ – مصیبت‌های خود کرده
۲ – اقسام مصیبت‌های خودکرده
۲.۱ – مجازات
۲.۲ – تادیب
۲.۳ – تطهیر
۳ – سختی‌های سازنده
۳.۱ – حدیثی از امام صادق
۳.۲ – پرورش استعدادهای نهفته
۳.۳ – پرورش جسم انسان در سختی‌ها
۳.۴ – تناسب میزان بلا با میزان ایمان
۴ – ناکامی‌های مستضعفان
۴.۱ – سوء استفاده از آزادی
۴.۲ – آثار تکوینی گناه
۴.۳ – رعایت نکردن مسائل بهداشتی
۴.۴ – حکمت‌های ناشناخته
۵ – پانویس
۶ – منبع

مصیبت‌های خود کرده

از دیدگاه قرآن کریم، همه مصیبت‌های رسیده به آن دسته از افراد آگاهی که مرتکب گناه می‌شوند، دستاورد خود آنان و نتیجه گناه آنان است:
«وَ مَا اَصَـبَکُم مِّن مُّصِیبَهٍ فَبِمَا کَسَبَتْ اَیْدِیکُمْ وَ یَعْفُواْ عَن کَثِیرٍ؛ و هر [گونه] مصیبتی به شما برسد، به سبب دستاورد خود شماست، و [خدا] از بسیاری در می‌گذرد.»
این سخن، بدین معناست که مصائب و ناملایماتی که متوجّه جامعه می‌شوند (مانند: قحطی، گرانی، توفان و زلزله)، همه به خاطر گناهانی هستند که مردم مرتکب می‌شوند، هر چند کیفر همه گناهان آنان نیستند؛ چرا که خداوند متعال، بسیاری از گناهان را بر اساس حکمت خود، مورد عفو قرار می‌دهد، وگرنه جنبنده‌ای در زمین، باقی نمی‌ماند:
«وَ لَوْ یُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا کَسَبُواْ مَا تَرَکَ عَلَی ظَهْرِهَا مِن دَآبَّهٍ؛ و اگر خدا مردم را به [سزای] آنچه انجام داده‌اند، مؤاخذه می‌کرد، هیچ جنبده‌ای را بر پشت زمین، باقی نمی‌گذاشت».
قرآن با صراحت اعلام می‌کند که اگر انسان، مرتکب کارهای ناشایست نشود و در مسیر زندگی، راه صحیح را انتخاب کند، برکات الهی از آسمان و زمین، او را فرا خواهند گرفت:
«وَ لَوْ اَنَّ اَهْلَ الْقُرَی ءَامَنُواْ وَ اتَّقَوْاْ لَفَتَحْنَا عَلَیْهِم بَرَکَـتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَ الاَْرْضِ وَ لَـکِن کَذَّبُواْ فَاَخَذْنَـهُم بِمَا کَانُواْ یَکْسِبُونَ؛ و اگر مردم شهرها ایمان آورده و به پرهیزگاری گراییده بودند، قطعا برکاتی از آسمان و زمین برایشان می‌گشودیم؛ ولی تکذیب کردند. پس به [کیفر] دستاوردشان، [گریبان] آنان را گرفتیم.»
از آن سو، آن‌گاه که انسان از اراده و آزادی خود سوء استفاده کند، بر اساس سنّت ثابت و تغییرناپذیر آفرینش، نه تنها خود و جامعه را با مصائب و مشکلات توان فرسا مواجه می‌سازد؛ بلکه فساد او، برکات زمین را از بین می‌برد و دریا و خشکی را به تباهی می‌کشد:
«ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ اَیْدِی النَّاسِ؛ به سبب آنچه دست‌های مردم فراهم آورده‌اند، فساد در خشکی و دریا نمودار شده است.»

اقسام مصیبت‌های خودکرده

مصیبت‌ها و ناکامی‌هایی را که در اثر کردار ناشایست انسان، گریبان‌گیر او می‌شوند، می‌توان به سه دسته تقسیم کرد:

مجازات

از دیدگاه قرآن کریم، مصائب و ناکامی‌های افرادی که هیچ نقطه مثبتی در زندگی ندارند و زندگی آنها سراسر فساد و تباهی است، بخشی از کیفر اعمال آنهاست. این کیفر، اعتباری (قراردادی) نیست؛ بلکه کیفر تکوینی است و نتیجه طبیعی کردار ناشایست گناه‌کار است.
اقوام و ملّت‌های مختلفی در طول تاریخ، دچار بلاهای گوناگونی چون زلزله و توفان شده‌اند که قرآن، آنها را نتیجه طبیعی کردار ناشایست آنان می‌داند.
در سوره عنکبوت، پس از نقل سرگذشت قوم نوح و ابراهیم و لوط و بیان مخالفت قوم عاد و ثمود و نیز مقابله قارون و فرعون و‌ هامون با پیامبران الهی و امتناعشان از پذیرش دعوت آنان، آمده است:
«فَکُلاًّ اَخَذْنَا بِذَنبِهِ فَمِنْهُم مَّنْ اَرْسَلْنَا عَلَیْهِ حَاصِبًا وَ مِنْهُم مَّنْ اَخَذَتْهُ الصَّیْحَهُ وَ مِنْهُم مَّنْ خَسَفْنَا بِهِ الْاَرْضَ وَ مِنْهُم مَّنْ اَغْرَقْنَا وَ مَا کَانَ اللَّهُ لِیَظْـلِمَهُمْ وَ لَـکِن کَانُواْ اَنفُسَهُمْ یَظْـلِمُونَ؛ و هر یک [از ایشان] را به گناهش گرفتار [عذاب] کردیم. از آنان کسانی بودند که بر [سر] ایشان بادی همراه با شن فرو فرستادیم، و از آنان کسانی بودند که فریاد [مرگبار]، آنان را فرا گرفت، و برخی از آنان را در زمین فرو بردیم، و بعضی را غرق نمودیم. و [این] خدا نبود که بر آنان ستم کرد؛ بلکه خودشان بر خود، ستم می‌کردند».
این که برخی مصیبت‌ها برای مجازات انسان‌اند، مسئله مهمّی است که قرآن کریم، مکرّر، آن را بازگو کرده و در احادیث اسلامی، فراوان مورد تأکید قرار گرفته است، چنان که از امام رضا (علیه‌السّلام) روایت شده:
«کُلَّما اَحدَثَ العِبادُ مِنَ الذُّنوبِ ما لَم یَکونوا یَعمَلونَ، احدَثَ اللّهُ لَهُم مِنَ البَلاءِ ما لَم یَکونوا یَعرِفونَ؛ هر گاه مردم گناهانی را انجام دهند که پیش‌تر انجام نداده‌اند، خداوند بلاهایی را برایشان پدید می‌آورد که سابقاً آنها را نمی‌شناخته‌اند.»

تادیب

حکمت بخشی از مصائب و ناکامی‌های انسان، تأدیب و آگاه‌سازی او از خطر گناه و کجرَوی است. امام علی (علیه‌السّلام) در این‌باره می‌فرماید:
«البَلاءَ لِلظّالِمِ ادَبٌ؛ بلا برای ستمگر، تنبیه است.»
قرآن کریم، نقش مشکلات زندگی را در آگاهسازی مردم، چنین تبیین می‌فرماید:
«ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ اَیْدِی النَّاسِ لِیُذِیقَهُم بَعْضَ الَّذِی عَمِلُواْ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ؛ به سبب آنچه دست‌های مردم فراهم آورده‌اند، فساد در خشکی و دریا نمودار شده است، تا [سزای] بعضی از آنچه را کرده‌اند، به آنان بچشاند».
این آیه شریف، تباهی‌هایی که در کره زمین (اعم از خشکی و دریا) پدید می‌آیند و مشکلات ناشی از آنها را، معلول کردار ناشایست انسان‌ها می‌داند و حکمت آنها را هشدار دادن به جامعه‌های خطاکار، و آگاه‌سازی و تادیب (تربیتِ) مردم، معرّفی می‌کند. این معنا در آیات دیگری نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
امام علی (علیه‌السّلام) درباره نقش تربیتی مشکلات زندگی می‌فرماید:
«انَّ اللّهَ یَبتَلی عِبادَهُ عِندَ الاَعمالِ السَّیِّئَهِ بِنَقصِ الثَّمَراتِ، و حَبسِ البَرَکاتِ، و اغلاقِ خَزائِنِ الخَیراتِ، لِیَتوبَ تائِبٌ، و یُقلِعَ مُقلِعٌ، و یَتَذَکَّرَ مُتَذَکِّرٌ، و یَزدَجِرَ مُزدَجِرٌ؛ خداوند، بندگانش را با اعمال بد، به کمبود محصول و کاهش برکت، و بسته شدن خزائن خیر، مبتلا می‌کند تا توبه کننده‌ای، توبه کند و از بیخ و بن برکننده ای، [گناهانش] بر کند و پندگیرنده‌ای پند گیرد و بازداشته شده‌ای از گناه، از آن خودداری نماید.»

تطهیر

حکمت بخشی دیگر از مصائب و مشکلات زندگی، تطهیر (تَحمیصِ) انسان از گناهان است. کردار ناشایست، جان انسان را آلوده می‌کند و آینه روان را تیره می‌سازد:
«کَلَا بَلْ رَانَ عَلَی قُلُوبِهِم مَّا کَانُواْ یَکْسِبُونَ؛ نه چنین است؛ بلکه آنچه مرتکب می‌شدند، زنگار بر دل‌هایشان بسته است.»
بلاها و گرفتاری‌های زندگی، یکی از عوامل پاک‌سازی زنگارها و آلودگی‌های جان هستند؛ چرا که روح انسان در آتش مصائب، پاک و خالص می‌شود. از پیامبر خدا در این‌باره روایت شده است که:
«ما اصابَ المُؤمِنَ مِن نَصَبٍ و لا وَصَبٍ، و لا حَزَنٍ حتّی الهَمُّ یَهُمُهُ، الّا کَفَّرَ اللّهُ بِهِ عَنهُ مِن سَیَّئاتِهِ؛ رنج و درد و‌ اندوه و حتّی نگرانی، به مؤمن نمی‌رسد، مگر این که خداوند با آن گناهانش را می‌زداید.»
بنا‌بر‌این، مصائب و مشکلات زندگی برای افراد پاکی که احیانا دچار آلودگی شده‌اند، نه تنها اعلام کننده خطر و آگاهی بخش‌اند، بلکه تیرگی‌هایی را که گناهان در روح آنها پدید آورده‌اند نیز زایل می‌سازند و بدین‌سان، موانع بهره‌گیری از عبادات، در مسیر کمالات معنوی، از سر راه آنها برداشته می‌شوند. امام علی (علیه‌السّلام) می‌فرماید:
«الحَمدُ للّهِِ الَّذی جَعَلَ تَمحیصَ ذُنوبِ شیعَتِنا فِی الدُّنیا بِمِحَنِهِم، لِتَسلَمَ لَهُم؛ طاعاتُهُم و یَستَحِقّوا عَلَیها ثَوابَها؛ ستایش، خدایی را که تطهیر گناهان شیعیان ما را در دنیا، در محنت‌های آنان قرار داد تا طاعات و [عبادات] آنها سالم [و برقرار] بماند و در نتیجه آن [طاعات و عبادات]، شایستگیِ پاداش بیابند.
بر این اساس، سختی‌های زندگی برای اهل ایمان، از جمله نعمت‌های بزرگ خداوند محسوب می‌شوند، چنان که از امام کاظم (علیه‌السّلام) روایت شده است:
«للّهِ فِی السَّرّاءِ نِعمَهُ التَّفَضُّلِ، و فِی الضَّرّاءِ نِعمَهُ التَّطَهُّرِ؛ خداوند در آسایش، نعمت احسان و در سختی‌ها نعمت پاک شدن دارد.»

سختی‌های سازنده

حکمت بخشی از شُرور و سختی‌ها و گرفتاری‌های زندگی، آزمودن انسان و سازندگی اوست. قرآن کریم، تصریح می‌کند که انسان به وسیله «شر» و «خیر»، آزمایش می‌شود:
«وَ نَبْلُوکُم بِالشَّرِّ وَ الْخَیْرِ فِتْنَهً؛ و شما را از راه آزمایش به بد و نیک، می‌آزماییم.»
شر، شامل انواع سختی‌ها، بیماری‌ها و مشکلات زندگی، و خیر، شامل انواع نعمت‌ها و خوشی‌هاست.

حدیثی از امام صادق

در حدیثی از امام صادق (علیه‌السّلام) نقل شده است که: امیر مؤمنان، بیمار شد و جمعی به عیادت رفتند. ایشان در جواب احوال‌پرسی، بر خلاف متعارف فرمود: «اصبحت بشرّ». عیادت کنندگان که انتظار این‌گونه پاسخ را از امیر‌مؤمنان نداشتند، با تعجّب پرسیدند: «سبحان اللّه! این، کلام مثل توست؟» و ایشان در پاسخ فرمود:
«یَقولُ اللّهُ تَبارَکَ وتَعالی: «وَ نَبْلُوکُم بِالشَّرِّ وَ الْخَیْرِ فِتْنَهً وَ اِلَیْنَا تُرْجَعُونَ»، فَالخَیرُ الصِّحَّهُ وَ الغِنی، وَ الشَّرُّ المَرَضُ وَ الفَقرُ ابتِلاءً وَ اختِبارا؛ خدای متعال می‌فرماید: «و شما را از راه آزمایش به بد و نیک می‌آزماییم…». خیر، صحت و غناست و شر، بیماری و فقر است به‌خاطر آزمایش و انتخاب.»
آیه‌ای که در کلام امیر‌مؤمنان آمده، دلیل روشنی است بر این‌که حکمت بخشی از مصائب، «آزمایش» است تا انسان، در نتیجه شکیبایی و موفّقیت در امتحان، به کمال برسد. این معنا در آیه‌ای دیگر، چنین آمده است:
«وَ لَنَبْلُوَنَّکُم بِشَیْ‌ءٍ مِّنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِّنَ الْاَمْوَ‌الِ وَ الْاَنفُسِ وَ الثَّمَرَاتِ وَ بَشِّرِ الصَّـابِرِینَ؛ و قطعا شما را با چیزی از ترس و گرسنگی و کاهش در اموال و جان‌ها و محصولات می‌آزماییم، و شکیبایان را مژده بده.»
بر این اساس، شُرور و سختی‌هایی که برای آزمون و سازندگی انسان‌اند، نه تنها منافاتی با عداَلت و حکمت خداوند ندارند، بلکه عین حکمت‌اند. امام علی (علیه‌السّلام) می‌فرماید:
«اَیُّها النّاسُ انَّ اللّهَ قَد اعاذَکُم مِن اَن یَجورَ عَلَیکُم، وَ لَم یُعِذکُم مِن اَن یَبتَلیَکُم؛ هلا‌ ای مردمان! خداوند، شما را پناه داده که به شما ستم نکند و پناه نداده که شما را مبتلا نکند.»

پرورش استعدادهای نهفته

گفتنی است که آزمایش الهی، به منظور کشف حقیقت برای خودِ انسان و یا دیگران نیست؛ بلکه برای این است که استعدادهای نهفته انسان، به اراده و اختیار او پرورش یابند، به گونه‌ا