پاورپوینت کامل حقیقت توسل ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حقیقت توسل ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حقیقت توسل ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حقیقت توسل ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل حقیقت توسل ۴۹ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: توسل عام، توسل خاص، آثار توسل، روش های توسل.
پرسش: پاورپوینت کامل حقیقت توسل ۴۹ اسلاید در PowerPoint چیست؟
پاسخ: توسل در لغت یعنی با عمل یا وسیله به خدا متوسل شدن. و در اصطلاح به معنای، واسطه قرار دادن شی یا شخصی است برای وصول به مطلوب. چنانچه خداوند، در قرآن کریم می‌فرماید: «یا ایها الذین آمنوا اتقوا الله وابتغوا الیه الوسیله.»، ای کسانی که ایمان آورده اید از خدا بپرهیزید، و وسیله‌ای برای تقرب به او بجویید.

فهرست مندرجات

۱ – ضرورت توسل
۲ – دو دیدگاه درباره توسل
۲.۱ – جواز
۲.۲ – عدم جواز
۲.۲.۱ – بدعت
۲.۲.۲ – شرک
۳ – شبهه مطرح شده درباره توسل
۴ – توسل و شرک
۵ – انواع توسل
۵.۱ – توسل عام
۵.۲ – توسل خاص
۶ – آثار توسل
۶.۱ – شکوفایی استعدادها
۶.۲ – دوری از گناه
۶.۳ – دارا شدن روحی خاضع در برابر خدا
۷ – بهترین راه و روش برای توسل به معصومین (ع)
۷.۱ – خواندن خدا به حق اولیای او
۷.۲ – در خواست دعا از اولیای الهی
۷.۳ – در خواست حاجت از اولیای الهی
۸ – پانویس
۹ – منبع

ضرورت توسل

بدون شک آدمی برای تحصیل کمالات مادی و معنوی، به غیر خود، یعنی خارج از محدوده وجودی خویش نیازمند است. عالم هستی بر اساس نظام اسباب و مسببات استوار شده و تمسک به سبب ها و سایل برای رسیدن به کمالات مادی و معنوی، لازمه این نظام است.
بر همین اساس قرآن کریم، انسان را در جهت کسب کمالات معنوی و قرب به درگاه الهی امر به توسل به اسباب تقرب کرده است: «یا ایها الذین آمنوا اتقوا الله و ابتغوا الیه الوسیله.»، ای کسانی که ایمان آورده اید از خدا بپرهیزید، و وسیله ای برای تقرب به او بجویید.
در روایات پیامبر اکرم و امامان معصوم نیز بر لزوم توسل به اولیای الهی هنگام دعا تأکید شده است، چنانچه در روایت نبوی مستند نزد اهل شیعه و اهل سنت آمده است: «کل دعاء محجوب حتی یصلی علی محد و آل محمد.»، هر دعایی محجوب است تا اینکه بر محمد و آل محمد درود فرستاده شود.
بنابراین همچنانکه اصل دعا از اسباب و وسیله های فیض است و می‌توان حاجت را بطور مستقیم از خداوند در خواست کرد، توسل به اولیای الهی در هنگام دعا نیز از اسباب فیض و وسایل قرب به خداوند است.

دو دیدگاه درباره توسل

درباره توسل اختلاف نظر وجود دارد، ولی به طور عمده دو دیدگاه در این رابطه مطرح است:

جواز

۱- اغلب مسلمانان، به ویژه شیعیان، توسل به انبیا و اولیای الهی را یکی از مصادیق روشن وسیله می‌دانند، زیرا آن انوار مقدسه و نفوس مطهره، اشرف و افضل مخلوقاتند که به اعلی درجه انسانیت رسیـده و نزدیـک ترین فرد به درگـاه خدا هـستند و پس از مرگشان نیـز در جوار رحمتش زنـده و متنعم اند.
بنابراین، توسل به پیامبر و اهل بیت (ع) در نظر این افراد از جمله اسباب و وسایلی است که باعث نزدیکی بندگان به خدایشان می‌شود و همان گونه که در روایات متعددی آمده، این عمل موجب قبولی طاعات و سرعت بخشیدن به اجابت دعا خواهد بود و مهم ترین راه نجات و رستگاری. از این رو، دعا و نیایش باید با توسّل به معصومان (ع) همراه باشد.

عدم جواز

۲- برخی از مسلمانان درخواست حاجت از ائمه (ع) و استغاثه به آن عزیزان را مورد اعتراض قرار داده و دو اشکال عمده بر آن وارد می‌کنند:

بدعت

مخالفان توسّل، این عمل را نوعی بدعت می‌دانند که در دین اسلا م نبوده و مسلمانان صدر اسلام نیز چنین عملی را انجام نمی‌دادند.«اما التوسل و هو أن یقول القائل: اللهم إنی اتوسل الیک بجاه نبیک محمد (ص) أو بحق نبیک او بجاه عبادک الصالحین او بحق عبدک فلان، فهذا من اقسام البدعه المذمومه و لم یرد نص کرفع الصوت بالصلاه علی النبی (ص) عند الأذان.»، توسل جستن این است که گویند خدایا به مقام پیامبرت محمد (ص) یا به حق پیامبرت، یا به مقام بندگان صالحت، یا به حق فلان بنده ات، به پیشگاه تو متوسل می‌شوم، پس اینگونه توسل از اقسام بدعت مذموم است و هیچ نصی بر درستی آن وارد نشده است، چنانچه بر بلند نمودن صدا هنگام صلوات فرستادن بر پیامبر در اذان نصی وجود ندارد. همچنین شیخ عبدالعزیزبن باز(مفتی سابق حجاز) می‌گوید: توسل به جاه و برکت، یا حق کسی بدعت است. از همین رو هر گاه کسی بگوید: اللهم إنی اسألک بجاه انبیائک أو بجاه فلان او بعبدک فلان أو بحق فلان أو برکه فلان، جایز نیست بلکه بدعت و شرک آور است.

شرک

برخی از این مخالفان، که وهابیون می‌باشند، با این قضیه به شکل افراطی برخورد کرده، آن را شرک و عبادت مخلوق می‌دانند. (ابن تیمیه می‌گوید: «من توسّل بعظیم عند الله کما یتوسل الی السلطان بخواصه و اعوانه فهذا من افعال الکفار و المشرکین»، کسی که توسل جوید به بزرگی در نزد خداوند همانگونه که متوسل می‌شود به سلطان بوسیله خواص و اعوان او، پس این از افعال کفار و مشرکین است.)

شبهه مطرح شده درباره توسل

اشکال: آیا توسل به پیامبر و امامان معصوم (ع) و حاجت خواستن از آنان، مؤثر دانستن غیر خدا و شرک نیست ؟
پاسخ: عبادت یعنی نهایت ذلت و خضوع در برابر کسی که اعتقاد به الوهیت او داشته باشیم و یا او را فاعلی استقلالی و غیر وابسته بدانیم.
بنابراین عبادت دو رکن دارد: ۱.نهایت وابسته ۲. اعتقاد به الوهیت
هرگاه یکی از این دو رکن نباشد، دیگر مفهوم عبادت و پرستش صدق نمی کند. خداونند خود به فرشتگان فرمان داده است، در مقابل آدم سجده کنند. «و یاد کن آنگاه که فرشتگان را گفتیم: «آدم را سجده کنید.» و یا فرزندان را به نهایت خضوع و تذلل در برابر والدین دستور داده است: «وبال های ذلت و خواری را از روی مهربانی برای آن دو بگستران.»
بدیهی است، این اعمال عبادت و پرستش غیر خدا محسوب نمی‌شوند، وگرنه خدا امر به آن نمی‌کرد.

توسل و شرک

در توسل، گاهی حاجت خود را از خدا می‌خواهیم و هنگام دعا او را به حق اولیایش قسم می دهیم که حاجت ما را برآورده سازد. این روش را پیامبر اکرم (ص) تعلیم فرمود و خود نیز بدان عمل می کرد. در چنین روشی هیچ‌گونه احتمال شرک وجود ندارد.
در نوع دوم توسل، خداوند را حاجت دهنده می‌دانیم و از اولیای الهی می‌خواهیم برآمدن حاجت ما را از درگاه الهی درخواست کنند. در خواست دعا، نه تنها مؤثر دانستن غیر خدا نیست، بلکه اعتراف به این مطلب است که تنها حاجت دهنده و مؤثر در عالم هستی، اوست.
در نوع سوم توسل به طور مستقیم حاجت خود را از اولیای الهی طلب می‌کنیم و این نیز شرک نیست، زیرا تأثیر گذاری آنها، به صورت غیر استقلالی و وابسته به اراده و قدرت الهی است. اسباب و واسطه های فیض همچنان که در اصل وجود و بقای خویش، وابسته و قائم به او هستند، در فاعلیت و تأثیرگذاری نیز وابسته به اراده و قدرت خداوند می‌باشند. بنابراین نه توحید در ربوبیت به معنای انکار نقش اسباب است و نه اثبات نقش اسباب و واسطه های فیض، منافی با توحید ربوبی است. از این‌رو تمسک به آنها، منافاتی با توحید ربوبی ندارد.
در نتیجه توسل و حاجت خواستن از اولیای الهی، تمسک به رابطه های فیض الهی و اسبابی است که فاعل بودن آنان وابسته به قدرت و اراده خداوند است. و در نهایت این حاجت خواستن، شرک در ربوبین نیست، همچنانکه تمسک به اسباب (مثل پزشک و دارو) شرک در ربوبیت نیست.

انواع توسل

توسل عام

توسل عام آن است که همه موجودات جهان به خاطر تأثیرهایی که در جهان دارند، برای رفع نیازمندی های خود، دست کمک و یاری به سوی هم دراز کرده و از یکدیگر بهره می برند. همه افراد این نوع توسل را قبول داشته و به وجود آن در خود کاملا واقفند. برای مثال،