پاورپوینت کامل حقیقت ابلیس ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حقیقت ابلیس ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حقیقت ابلیس ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حقیقت ابلیس ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل حقیقت ابلیس ۴۴ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: شیطان، سجده، آفرینش، خلقت، خاک، گل، نفس اماره، تشبیه، سرپیچی کردن شیطان.

پرسش: آیا داستان آفرینش انسان از گل و نافرمانی ابلیس از سجده کردن و…، در قرآن یک حادثه عینی و واقعی است، یا از باب تشبیه و تمثیل است؟ (در بانک سوالات مطالبی درباره فرق نفس اماره و شیطان نوشته بودید که اصلاً قانع‌کننده نبود. در واقع هیچ استدلالی در وجود داشتن شیء خارجی به نام شیطان وجود ندارد. تنها مورد اشاره آن در قرآن است که این در داستان خلقت بیان شده و مشخص است که تشبیه خداوند از خلقت است؛ مثل آفریدن انسان از گل یا دمیدن روح خدا در آدمی می‌ماند که از نظر علمی غیر بررسی است. خداوند در بیان خودخواهی و منفعت طلبی درون همه آدم‌ها که همان نفس اماره است، شیطان را تشبیه کرده، اگر استدلال اضافه بر این مطالب ذکر شده در نمایه (فرق شیطان با نفس اماره) وجود دارد بیان فرمایید).

پاسخ: یک. برای وجود و تحقق تشبیه در کلام باید چهار امر وجود داشته باشد و در صورت نبود هر کدام از آنها تشبیه محقق نمی‌شود؛ از این چهار چیز تعبیر به ارکان و بنیادهای تشبیه می‌شود که عبارت‌اند از: ۱. مُشَبَّه؛ ۲. مُشَبَّهٌ بِه؛ ۳. وجه شَبَه؛ ۴. ادات و ابزار تشبیه.
آفرینش انسان‌ها از خاک و دمیدن روح خداوندی در آن کالبد خاکی و سرپیچی موجودی به نام ابلیس، از فرمان پروردگار جهان در سجده کردن بر انسان، حقیقتی است که در آیات متعددی از قرآن کریم و روایات معصومان به آن تصریح شده است. هیچ‌یک از ارکان تشبیه در قرآن یا کلام معصومان وجود ندارد تا بخواهیم داستان چگونگی آفرینش و نافرمانی ابلیس از سجده کردن و همچنین خود ابلیس را حمل بر تشبیه یا مجاز نماییم.
دو. ثابت نشدن چیزی از نظر علمی دلیل بر وجود نداشتن یا واقعیت نداشتن آن نیست؛ بلکه گاهی آن چیز از اموری است که قابلیت اثبات با علم را ندارد مانند حوادث تاریخی و نقل داستان زندگی اقوام و پادشاهان گذشته، و گاهی نیز علم به کمال نرسیده و ناتوان از اثبات آن می‌باشد؛ مانند حقیقت و ماهیت و محل و مکان و چگونگی عملکرد روح، با این‌که حتی در علوم جدید نیز وجود روح پذیرفته شده است که از آن به «من» یا همان شخصیت فرد یاد می‌شود؟ اما ماهیت و حقیقت و دیگر خصوصیات آن در علوم تجربی به اثبات نرسیده است. بنابراین اثبات نشدن چگونگی آفرینش انسان و یا وجود ابلیس از نظر علوم تجربی دلیلی بر واقعیت نداشتن آنها و تشبیه و خیالی بودن نیست.

برای رسیدن به پاسخ مناسب این سؤال را در سه عنوان و محور به شرح زیر مطرح و به‌صورت تطبیقی بررسی می‌کنیم.

فهرست مندرجات

۱ – معنی تشبیه
۲ – ارکان تشبیه
۳ – چگونگی آفرینش انسان
۳.۱ – معنی طین
۳.۲ – توضیح
۴ – نافرمانی شیطان
۴.۱ – توضیح
۵ – ثابت نشدن و وجود نداشتن چیزی
۶ – تفاوت ابلیس با شیطان
۷ – پانویس
۸ – منبع

معنی تشبیه

اول: تشبیه در اصطلاح علم «معانی» و «بیان» که نظر به فصاحت و بلاغت کلام دارند عبارت است از: قرار دادن همانندی بین دو چیز یا بیشتر از دو چیز که در یک صفت یا بیشتر از یک صفت با یکدیگر اشتراک دارند.

ارکان تشبیه

برای وجود و تحقق تشبیه در کلام باید چهار امر وجود داشته باشد و در صورت نبود هر کدام از آنها تشبیه محقق نمی‌شود. از این چهار چیز تعبیر به ارکان و بنیادهای تشبیه می‌شود که عبارت‌اند از:

۱. مُشَبَّه: آن چیزی است که پیوستنش به چیز دیگر خواسته می‌شود؛ یعنی می‌خواهیم آن‌ را به چیز دیگر همانند قرار دهیم.
۲. مُشَبَّهٌ بِه: آن چیزی است که «مُشَبَّه» به آن ملحق می‌گردد. این دو رکن، دو طرف تشبیه نامیده می‌شوند.
۳. وجه شَبَه: صفتی است که در مُشَبَّه و «مُشَبَّهٌ بِه» اشتراک دارد و در «مُشَبَّهٌ بِه» قوی‌تر از «مُشَبّه» است. این وجه شبه گاهی ذکر می‌شود و گاهی حذف می‌گردد.
۴. ادات و ابزار تشبیه: لفظ ویژه‌ای است که بر همانندی بین «مُشَبَّه» و «مُشَبَّهٌ بِه» دلالت می‌کند و «مُشَبَّه» را به «مُشَبَّهٌ بِه» پیوند می‌دهد.

این ابزار و ادات عبارت‌اند از: کاف، کأنّ، مثل، شبه، یحکی، یضاهی، یضارع، یماثل، یساوی، یشابه. همین‌طور اسم‌های فاعلی که از این افعال گرفته می‌شود؛ مانند: محکی، مضاهی، مضارع، مماثل، مساوی، مشابه.
ابزار و الفاظ تشبیه یا باید در لفظ ذکر شوند، مانند زید کالاسد؛ زید مانند شیر است. در این‌جا ادات تشبیه یعنی «کاف» ذکر شده است. یا باید در تقدیر گرفته شوند، مانند «اخلاقه فی الرقه النسیم»؛ اخلاق او مانند نرمی باد صبح‌گاهی است. که در این‌جا ادات تشبیه در تقدیر گرفته شده است.

چگونگی آفرینش انسان

حال آیاتی را که در آنها پیرامون آفرینش انسان از خاک و دمیدن روح و سجده نکردن ابلیس در آنها مطرح شده بررسی می‌کنیم تا ببینیم آیا از صناعت کلامی تشبیه در آنها استفاده شده یا خیر؟

پروردگار حکیم در آیات متعددی از قرآن کریم
پیرامون چگونگی آفرینش انسان سخن به میان آورده ‌است که اینک به عنوان نمونه برخی از آنها را مرور می‌کنیم:

۱. «وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ سُلالَهٍ مِنْ طینٍ»؛ و ما انسان را از عصاره‌ای از گِل آفریدیم.
۲. «هُوَ الَّذی خَلَقَکُمْ مِنْ طینٍ»؛ او کسی است که شما را از گل آفرید.
۳. «إِذْ قالَ رَبُّکَ لِلْمَلائِکَهِ إِنِّی خالِقٌ بَشَراً مِنْ طینٍ»؛ و به خاطر بیاور هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: من بشری را از گل می‌آفرینم!

معنی طین

معنای حقیقی و لغوی آن عبارت است از: «التّراب و الماء المختلط و قد یسمّی بذلک و إن زال عنه قوّه الماء»؛ «خاک آمیخته و مخلوط شده با آب»، گاهی به آب و خاکی که مخلوط شده‌اند و خشک گردیده‌اند نیز طین گفته می‌شود.

توضیح

در این آیات که خداوند چگونگی آفرینش انسان را ذکر نموده‌، هیچ‌کدام از ارکان تشبیه، مانند مشبه و مشبه به، ادات تشبیه و وجه شبه وجود ندارد. کلامی بسیار روشن و بی‌تکلف است و اگر گفته شود شاید مراد اصلی و حقیقی پروردگار از طین، معنای لغوی آن که خاک است نباشد؛ بلکه معنای دیگری را اراده نموده باشند در جواب می‌گوییم: هرگاه شنونده شک کند آیا متکلم و گوینده معنای حقیقی لفظ را اراده کرده یا معنای مجازی را یعنی قرینه‌ای در کلام وجود نداشته باشد، ولی شنونده احتمال بدهد شاید قرینه‌ای وجود داشته باشد که گوینده با کمک آن قرینه اراده معنای مجازی نموده باشد، این احتمال با جریان اصاله الحقیقه منتفی خواهد شد؛ یعنی اصل، بر عدم وجود و تقدیر قرینه در کلام شنونده است؛ ازاین‌رو کلامش را حمل بر معنای حقیقی می‌کنیم. ظاهر کلام گوینده حجت و دلیلی برای گوینده بر شنونده و برعکس خواهد بود و شنونده نمی‌تواند هنگام مخالفت از کلام گوینده عذر بیاورد که من احتمال دادم تو قرینه‌ای آورده باشی یا گوینده نمی‌تواند به شنونده بگوید از کجا می‌گویی من همین