پاورپوینت کامل اجتهادی بودن ترتیب سوره‌ها ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اجتهادی بودن ترتیب سوره‌ها ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اجتهادی بودن ترتیب سوره‌ها ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اجتهادی بودن ترتیب سوره‌ها ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل اجتهادی بودن ترتیب سوره‌ها ۵۱ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: قرآن‌، اجتهاد، سوره، آیه.

پرسش: دلایل پاورپوینت کامل اجتهادی بودن ترتیب سوره‌ها ۵۱ اسلاید در PowerPointی قرآن و نقد آنها چیست؟

فهرست مندرجات

۱ – پاورپوینت کامل اجتهادی بودن ترتیب سوره‌ها ۵۱ اسلاید در PowerPoint
۲ – شواهد این دیدگاه
۲.۱ – گردآوری قرآن به امر خلیفه اوّل
۲.۱.۱ – نقد
۲.۲ – گزارش زید بن ثابت
۲.۲.۱ – نقد
۲.۳ – استمرار نزول قرآن
۲.۳.۱ – نقد
۲.۴ – نبودن نص
۲.۴.۱ – نقد
۲.۵ – اختلاف مصاحف صحابه
۲.۵.۱ – نقد
۲.۶ – مصحف امام علی
۲.۶.۱ – نقد
۳ – پانویس
۴ – منبع

پاورپوینت کامل اجتهادی بودن ترتیب سوره‌ها ۵۱ اسلاید در PowerPoint

جمعی معتقد به اجتهادی بودن ترتیب کنونی قرآن‌اند. مالک (م ۱۷۹ق)، طبری (م ۳۱۰ق)، ابن فارس (م ۳۹۵ق)، مکی بن ابی طالب (م ۴۳۷ق)، عز الدین بن عبد السلام (م ۶۶۰ق)، خطابی (م ۳۸۸ق)، و از بزرگان شیعه: محدث نوری (م ۱۳۲۰ق)، علامه طباطبایی، آیه اللَّه معرفت و جمعی دیگر، بر این باورند. درمیان قدما، قاضی ابوبکر ضمن تاکید بر توقیفی بودن ترتیب آیات، بارها بر پاورپوینت کامل اجتهادی بودن ترتیب سوره‌ها ۵۱ اسلاید در PowerPoint تاکید کرده است.
این قول به جمهور نسبت داده شده است؛ اما ممکن است استناد این نظر به برخی، ناشی از ذکر روایات جمع قرآن پس از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و سکوت آنها در برابر آن باشد و نه تصریح به این دیدگاه.

شواهد این دیدگاه

مهم‌ترین شواهد این گروه عبارت‌اند از:

گردآوری قرآن به امر خلیفه اوّل

کسانی بر این باورند که در زمان پیامبر، قرآن در حافظه افراد نگهداری می‌شد و چون در دوران ابوبکر و در جنگ یمامه، جمع فراوانی از حافظان قرآن شهید شدند، خلیفه با هشدارِ عمر، از ترس ضایع شدن قرآن، به فکر جمع قرآن افتاد. او زید بن ثابت را با عده‌ای (سعید بن عاص، عبد الرحمن بن حارث بن هشام و عبد اللَّه بن زبیر) مامور این کار کرد و بدین ترتیب، نسخه‌ای از قرآن را نگاشتند. این نسخه، ابتدا نزد ابوبکر و پس از وی نزد عمر و سپس نزد دخترش حفصه نگهداری می‌شد. به گزارش یعقوبی، این کار را گروهی متشکل از ۲۵ نفر از قریش و پنجاه نفر از انصار به سرپرستی زید عهده‌دار شدند و ابوبکر به آنها دستور داد قرآن را بنویسند و بر سعید بن عاص که مردی فصیح بود عرضه کنند. گفته شده: این گروه هر روز در مسجد گرد می‌آمدند و کسانی که آیه یا سوره‌ای از قرآن نزدشان بود به آنها مراجعه می‌کردند و آنان با ارائه دو شاهد، می‌پذیرفتند. تنها از خزیمه بن ثابت از آن رو که پیامبر شهادت او را دو شهادت به شمار آورده بود. دو آیه آخر سوره برائت، بدون ارائه شاهدی دیگر پذیرفته شد.

نقد

برخی نکات تامل برانگیز در مضمون این نقل‌ها، سبب تردید محققان در آن شده است؛ از جمله:
یک. با وجود فراوانی روایات جمع قرآن بعد از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، اختلاف مضمون میان برخی از آنها، سبب تردید در آن روایات است. برخی نخستین جمع قرآن را مربوط به زمان ابوبکر و برخی زمان عمر و برخی مربوط به زمان عثمان می‌دانند. از برخی از این روایات بر می‌آید که بعضی از آیات قرآن تا زمان عثمان فقط در سینه افراد نگهداری می‌شد و تدوین نشده بود. به نظر می‌رسد برخی از این گزارش‌ها که از زید یا فرزندش خارجه، منقول شده است، سعی دارد با بزرگ نمایی موضوع و بازگویی دشواری و پیچیدگی جمع قرآن، برای زید، فضیلت سازی کند.
همچنین ترس عمر از نابودی قرآن، آن‌گونه که در برخی از این روایات آمده است، با این نکته که نسخه تهیه شده در زمان ابوبکر در اختیار عموم قرار نگرفت، سازگار نمی‌نماید؛ زیرا تدوین یک مصحف شخصی و خصوصی، کار تازه و پیچیده‌ای نبود و عمومی نساختن آن، به حفظ آن کمکی نمی‌کرد. از این رو احتمال دارد به دست آوردن فضیلتِ در اختیار داشتن نسخه‌ای از قرآن همانند دیگر صحابه برجسته و در اختیار داشتن قانون اساسی جامعه، یکی از انگیزه‌های دستگاه حاکم در این کار بوده است.

دو. بر اساس نقل یعقوبی، ابوبکر دستور داد قرآن را بر سعید بن عاص عرضه کنند، در حالی که او در آن زمان، حدود ده سال داشته است، و چون بر اساس برخی گزارش‌ها، او در ماجرای یکسان سازی مصاحف توسط عثمان حضور داشته است، احتمالاً ذکر او در این جا بر اثر خلط این دو ماجرا باشد.

سه. این روایات، با اجماع مسلمانان مبنی بر اثبات قرآن از طریق تواتر، مخالفت دارد؛ زیرا در آنها آمده است که با شهادت دو نفر قرآن ثبت می‌شد. توجه به این اشکال سبب شده است که برخی به توجیه ثبت قرآن با شهادت دو شاهد دست بزنند. برای نمونه، ابن حجر مقصود از دو شاهد را، نه دو فرد عادل، که به معنای حفظ و کتابت دانسته است. مقصود ابن حجر شاید این باشد که هر آیه و عبارتی در صورتی در مصحف ثبت می‌شد که در حفظ حافظان کل یا اجزاء قرآن و نیز در دست نوشته‌های اصحاب، موجود باشد.
توجیه‌های دیگری هم موجود است مانند این که شهادت دو شاهد بر این اقامه می‌شد که آنچه نوشته شده، پیش روی پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نوشته شده و مورد تایید آن حضرت بوده است، یا شهادت بر این که یکی از وجوه قرائت بوده و پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آن را شنیده و تایید نموده است و یا توجیه‌های دیگر.

چهار. این روایات، یکی از انگیزه‌های جمع قرآن را کشته شدن بسیاری از حافظان قرآن در جنگ یمامه دانسته‌اند؛ اما در فهرست شهدای این جنگ، تنها نام افراد معدودی ذکر شده است که حافظ بودنِ بیشینه قرآن در حقّ آنان محتمل است.

گزارش زید بن ثابت

دلیل دیگرِ جمع اجتهادی قرآن، گزارش زید بن ثابت است. او می‌گوید: پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از دنیا رفت در حالی که قرآن گردآوری نشده بود. «عن زید بن ثابت قال: قبض النبی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و لم یکن القرآن جمع فی شیء.» این بدان معناست که قرآن کنونی حاصل ترتیب دهی صحابه و مربوط به پس از پیامبر است.

نقد

این گزارش، مبتلا به روایت معارض است. روایات قول نخست و نیز گزارش دیگرِ خود زید (که از جمع قرآن در زمان پیامبر خدا خبر می‌دهد)، وثوق به آن را از میان می‌برد. ثانیاً محتوای این روایت، در مدعا صراحت ندارد؛ زیرا احتمال دارد مراد، این باشد که در زمان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) قرآن، میان دو جلد یا در یک مصحف، گردآوری نشده بود یا نتوانستند قرآنِ منظّم یا مدوّنی از نظر سوره‌ها فراهم آورند، هر چند پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برخی اصحاب را به نظم و ترتیب خاصی در مورد آیات و سور آگاه ساخت.

استمرار نزول قرآن

گفته شده است که چون نزول قرآن تا آخرین سال حیات پیامبر استمرار داشته و همیشه احتمال نزول آیات جدید در زمان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) وجود داشت، جمع و تالیف نهایی آن در زمان حضرت، امکان نداشته است.

نقد

با توجه به آن که ۸۶ سوره در مکه و بیشترِ ۲۸ سوره دیگر پیش از آخرین سال زندگی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نازل شده است و روایات تقسیم و دسته بندی سوره‌ها، چینشی همسان با چینش کنونی مصحف را نشان می‌دهد، می‌توان گفت ترتیب کلی قریب به اتفاق سوره‌ها، در سال‌های پایانی عمر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) مشخص شده و نظم بیشتر قرآن شکل گرفته بود.

نبودن نص

اگر در ترتیب سوره‌ها نصّی از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) وجود داشت، قطعاً می‌بایست به ما می‌رسید و مانند ترتیب آیات در آن اختلاف نبود.

نقد

تنظیم قرآن در روزگار پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) تابعی از نزول تدریجی و مستمرّ وحی بوده و از این رو، چنان طبیعی و با زندگی مسلمانان پیوند خورده و در پیش دید همگان بود که نیازی به نقل و تصریح به آن نبوده است. قرأین و شواهد نقلی که پیش‌تر به آنها اشاره شد، گواهِ این نکته‌اند.

اختلاف مصاحف صحابه

دلیل دیگر برای توقیفی نبودن ترتیب سوره‌ها، اختلاف مصاحف صحابه در این جهت است؛ زیرا اگر نظم سوره‌ها توسط پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) انجام شده بود قطعاً صحابه با آن مخالفت نمی‌کردند.
<