پاورپوینت کامل آیه تبلیغ و جانشینی امام علی ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه تبلیغ و جانشینی امام علی ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه تبلیغ و جانشینی امام علی ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه تبلیغ و جانشینی امام علی ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل آیه تبلیغ و جانشینی امام علی ۶۱ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: امام علی، آیه تبلیغ، پیامبر.

پرسش: آیه تبلیغ چگونه از جانشینی امام علی (علیه‌السّلام) حکایت دارد؟

فهرست مندرجات

۱ – آیه تبلیغ
۱.۱ – دیدگاه عالمان شیعه
۱.۲ – دیدگاه فخر رازی
۲ – بررسی مفاد آیه تبلیغ
۲.۱ – بلغ ما انزل
۲.۲ – ان لم تفعل
۲.۳ – الله یعصمک
۲.۴ – من الناس
۳ – دیدگاه‌ها اول
۳.۱ – پاسخ
۴ – دیدگاه‌ها دوم
۴.۱ – رد این دیدگاه
۵ – دیدگاه‌ها سوم
۶ – نزول آیه در واقعه غدیر
۶.۱ – هراس پیامبر
۶.۲ – ابهام در متعلق تکلیف
۶.۳ – جایگاه والای پیام
۶.۴ – حراست و حفاظت از پیامبر
۷ – پانویس
۸ – منبع

آیه تبلیغ

«یَا اَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا اُنْزِلَ اِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ اِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَ اللّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ اِنَّ اللّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِین‌؛ ای پیامبر! آنچه را از سوی پروردگارت بر تو نازل شده، برسان و اگر چنین نکنی، رسالتش را نگزارده‌ای و خداوند، تو را از [گزند] مردم حفظ می‌کند. خداوند، کافران را هدایت نمی‌کند.»
پیامبر خدا به سال دهم هجری حج گزارد. او پیش از حرکت به‌سوی حرم الهی، دستور داده بود که همگان را از قصد حج‌گزاری‌اش در آن سال، آگاه کنند. بدین‌سان، مسلمانان از راه‌های دور و نزدیک، آهنگ حج کرده بودند و از این روی، جمعیت عظیمی به هم آمده بود.
در آن هنگامه عظیم، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بارها با مردم، سخن گفت و در خطبه بلند روز «عَرَفه» بر بقایای فرهنگ و معیارهای جاهلی خط بطلان کشید و مردمان را به استوارگامی در راه حق و بنا نهادن زندگی بر اساس معیارها و ارزش‌های الهی فرا خواند و بر چنگ‌زدن به کتاب الهی و سنّتِ عترت خویش تأکید کرد.
او در آن سفر، گاه با اشاره و گاه به صراحت، بر این که آخرین سال حضور او در میان امت است، تأکید کرد. بدین‌سان، مسلمانان از یک سوی، التهاب از دست دادن پیشوا را داشتند و از سوی دیگر، اشتیاق بهره‌گرفتنِ هر چه بیشتر و آموختن و راه جُستن را. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نیز یک‌سره شور بود و التهاب؛ شورِ حضور در چنین هنگامه‌ای عظیم در میان انبوهی از مسلمانان و التهابِ رساندن پیام‌ها و از جمله، مهم‌ترین و برترین و پر دغدغه‌ترین پیام!
مسلمانان از حج بازگشته‌اند و راهی آبادی‌ها و شهرهای خویش‌اند. در آستانه وادی «خُم»، فرمان الهی، رسول امین را با قاطعیت تمام، خطاب می‌کند که: «ای پیامبر! برسان». آهنگ آیه، تأکید و تنبّه‌های آن، و نیز تهدید و پافشاری جدّی بر رساندن پیام‌ها، همه و همه نشان‌گر آن است که پیام، بسی مهم است و از دیگر سوی، ابلاغ آن، به لحاظ چگونگی محتوا و جوانب آن، سخت دلهره آفرین.
اکنون بنگریم پیامی که پیامبر خدا باید ابلاغ می‌کرد، چه بوده است؛ پیامی که او با آن همه سخت‌کوشی در راه تبلیغ آموزه‌های الهی و تلاش مستمر در راه گسترش حق و رویارویی با شرک و شک‌ناپذیری و استوارگامی، از ابلاغ آن می‌هراسید.

دیدگاه عالمان شیعه

عالمان شیعه (مفسّران، محدّثان، مورّخان و متکلّمان)، یک‌سر و بی‌هیچ‌گونه تردیدی آیه را به واقعه «غدیر» مرتبط دانسته‌اند و محتوای پیام را «ولایت و امامت امام علی (علیه‌السلام)» تلقّی کرده‌اند. بدین‌سان و بر اساس این دیدگاه، آیه در روز هجدهم ذی‌حجّه نازل شده است و برای تأکید بر ولایت علی (علیه‌السّلام) برای آخرین بار و به گونه‌ای تأثیرگذار و به یادماندنی در میان انبوه مردمان مسلمان؛ امّا عالمان اهل سنت، نه در زمان نزول، یک داستان‌اند و نه در محتوای پیام، یک رأی.

دیدگاه فخر رازی

فخر الدین رازی، تقریبا همه اقوال را در میان ده قولی که نقل می‌کند، آورده است که آخرین آنها، هم‌سو با دیدگاه شیعه است. نااستواری آنچه را فخر رازی آورده، با‌ اندک تامّلی می‌توان دریافت. گو‌این‌که در آثار دیگران، گاه، مستند و یا مستنداتی از اقوال صحابیان و یا تابعیان برای تأیید آنها گزارش شده است.

بررسی مفاد آیه تبلیغ

اکنون سزامند است پیش از آن‌که برخی از آن دیدگاه‌ها را بیاوریم، مفاد و مفهوم آیه را‌ اندکی بکاویم:

بلغ ما انزل

«بَلِّغْ مَآ اُنزِلَ؛ آنچه را نازل شده، ابلاغ کن».
این جمله نشان‌گر آن است که محتوای پیام، پیش‌تر به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) القا شده بوده است و سپس، آن بزرگوار، مأمور به ابلاغ گشته است؛ امّا دغدغه و دلهره‌ای او را از این‌که پیام را آشکار نماید، باز داشته است. این حقیقت را همه روایات شیعی و برخی از روایات اهل سنّت، تأیید می‌کنند.

ان لم تفعل

«وَ اِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ؛ و اگر نکنی، رسالتش را نگزارده‌ای».
این عبارت، نشان‌گر آن است که آیه به روزگاری نازل شده است که پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ابلاغ رسالت کرده، حقّ آیین الهی را گزارده و آموزه‌های الهی را به مردمان رسانده بوده است و اکنون، تأکید می‌کند که این پیام، از چنان جایگاهی برخوردار است که اگر رسانده نشود، تمام رسالت ابلاغ شده تباه خواهد شد، چنان‌که گویی «رسالت»، یک‌سر ابلاغ نشده است.
بدین‌سان، روایاتی که نزول آیه را در ضمن سوره مائده و از جمله آخرین آیات مدنی می‌دانند، استوار است، نه روایات مستثنا بودن و مکّی بودن آن.

الله یعصمک

«وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ؛ و خداوند، تو را حفظ می‌کند.»
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از چه می‌هراسید؟ از قتل؟ از آزار و شکنجه؟ از غوغاسالاری مشرکان و یهودیان؟ و یا از…؟ سیره پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نشان‌گر آن است که او از آنچه مرتبط به خود او بوده، هرگز هراسی به دل راه نمی‌داده است، به‌همان‌گونه که خداوند متعال، چگونگی مبلّغان حق و رسولان الهی را توصیف می‌کند: «الَّذِینَ یُبَلِّغُونَ رِسَــلَـتِ اللَّهِ وَ یَخْشَوْنَهُ وَ لَا یَخْشَوْنَ اَحَدًا اِلَا اللَّهَ وَ کَفَی بِاللَّهِ حَسِیبًا؛ آنان که پیام‌های خداوند را ابلاغ می‌کنند و تنها از او، و نه هیچ‌کس دیگری، می‌هراسند و خدا برای حساب‌رسی کفایت می‌کند.»
چگونه می‌توان درباره برترین رسول الهی و پایان بخش سلسله رسولان و حق مداران، چنین تصوّری را روا داشت و ترس از شکنجه و قتل و آزار در راه ابلاغ حق را بدو نسبت داد؟! بدین‌سان و بدون هیچ تردیدی، این ترس باید رنگی دیگر داشته باشد و ترس از سِتروَنْ شدن خودِ ابلاغ باشد و ترس از جو و فضایی که گسترش حق و تأثیرگذاری ابلاغ را متزلزل می‌کند.

من الناس

«مِنَ النَّاسِ؛ از مردم».
بی‌گمان، «ناس»، اطلاق دارد و نشان‌گر حراست خداوند از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است؛ حراست از او در برابر آنان‌که به گونه‌ای در به شکست کشاندن این ابلاغ و جلوگیری از رساندن این پیام، تلاش خواهند کرد.
بدین‌سان، روشن است که در دنباله آیه، مراد از «کفر»، کفر ورزیدن به برخی از آیات الهی و مقصود از «عدم هدایت خداوند»، توفیق نیافتن آن کفرورزان در خدعه و برنامه‌ریزی و جوآفرینی‌شان برای خنثی سازی ابلاغ پیامبر خدا (ابلاغ «ما اُنزل») است؛ چرا که اگر مراد از «عدم هدایت»، عدم هدایت به ایمان باشد، با اصل تبلیغ و ابلاغ و فلسفه دعوت، ناسازگار است؛ مثل آن که خداوند بگوید: آنان را به حکم الهی بخوان؛ امّا من آنان را هدایت نمی‌کنم!
از این رو، بدون هیچ تردیدی، مراد، این است که آنان در خاموش کردن این نور، در طعن زدن به نبوت، در به شکست کشاندن این ابلاغ، در متّهم کردن پیامبر خدا به «خاندان‌گرایی» و در تلاش برای جلوگیری از گسترش پیام، طَرْفی برنخواهند بست.
نکات و ظرایف این آیه شکوه‌مند و کارساز، بسی بیشتر از آن چیزی است که به خامه آمد؛ امّا آنچه را در نقدِ دیدگاه‌ها آوردیم، بسنده است؛ دیدگاه‌هایی که بیشتر و پیش‌تر از آن که در جهت تبیین معنای آیه باشند، در جهت استوارسازی واقعیّت موجود در تاریخ‌اند. اکنون به برخی از آن اقوال بنگریم:

دیدگاه‌ها اول

۱. نزول آیه در اوّل بعثت و هراس پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از ابلاغ دین!
گویا اوّلین کسی که چنین باوری را پراکنده است، و گرچه نه با قاطعیت، محمّد بن ادریس شافعی است. بر اساس آنچه وی گزارش کرده است، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) پس از دریافت پیام وحی و سوره علق و… از این که مشرکان او را تکذیب کنند، هراس به دل داشت. آیتِ الهیِ: «ای پیامبر! برسان» نازل شد تا او را در ابلاغ حق، استوار بدارد و «عصمت» (حفاظت) الهی را در ابلاغ وحی بدو برساند.
بر این پایه، از حسن بصری نیز گزارشی آورده‌اند که: پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرموده: لمّا بعثنی اللّه تعالی برسالته ضِقتُ بها ذرعاً، و عرفت انّ من الناس من یکذّبنی؛ خداوند، چون مرا برانگیخت، بر من بسیار سخت و سنگین آمد و دانستم که مرا تکذیب خواهند کرد. پس چندی دست نگه‌داشت، تا خداوند، این آیه را بر او فرو فرستاد.

پاسخ

پاسخ این سخن، آن است که:
۱. دلیلی بر اثبات آن وجود ندارد و گزارش منسوب به حسن بَصری مستند نیست؛
۲. ادلّه‌ای که اثبات می‌کنند سوره مائده آخرین سوره و یا از آخرین سوره‌های نازل شده بر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است، این ادّعا را رد می‌کنند.
۳. محدّثان، مفسّران، مورّخان و متکلّمان پیرو مکتب اهل بیت (علیهم‌السّلام) اتّفاق دارند که آیه تبلیغ، در ارتباط با جریان غدیر خم و ابلاغ امامت امیر مؤمنان