پاورپوینت کامل آیه ۱۲۸ و ۱۲۹ سوره توبه ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱۲۸ و ۱۲۹ سوره توبه ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱۲۸ و ۱۲۹ سوره توبه ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱۲۸ و ۱۲۹ سوره توبه ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل آیه ۱۲۸ و ۱۲۹ سوره توبه ۲۶ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: سوره توبه ، برائت، منافقان ، مشرکان، توسل به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، دوری از نفاق ، رحمت الاهی، توبه .
پرسش: سند دو آیه آخر سوره توبه و ماجرای آن چیست؟
پاسخ: به‌طور کلی مراد از “سند” که در پرسش مطرح گردیده است، کاملاً مشخص و روشن نیست و ظاهر این نحوه‌ از پرسش پاسخ خاصی نخواهد داشت؛ لکن ممکن است هدف از آن، فهم شأن نزول یا تفسیر آیات مذکور باشد و یا اینکه به دلیل وجود اختلاف قرائت‌ها در بخشی از آیات یا وجود روایاتی که از ائمه معصومان نقل شده است، به‌صورت سؤال از سند مطرح گردیده است! اما در مورد اینکه ماجرای آن دو آیه چیست، اگر مراد، شأن نزول خصوص دو آیه باشد، قابل ذکر است که شأن نزول خاصی نقل نگردیده است؛ ولی چون مجموعه سوره‌ توبه در مقام بیان وضعیت مشرکان و برائت از آنان و قتال با کفار و جریان نفاق و رفتار فردی اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، نظامی و فرهنگی منافقان به‌ویژه رفتار و توطئه‌های آنان در مورد شخص پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ می‌باشد، خداوند متعال پیامبر خویش را از کار آنان باخبر ساخته و علاوه بر بیان اخبار سری و پشت پرده‌ آنها، به اهمیت توسل به پیامبر نیز اشاره کرده است.

فهرست مندرجات

۱ – ۱. مراد از سندِ دو آیه آخر سوره توبه
۱.۱ – اختلاف در قرائت برخی آیات و روایات
۱.۱.۱ – روایتی از امام صادق
۱.۱.۲ – روایتی از عبدالله سنان
۱.۱.۳ – روایتی در تفسیر عیاشی
۱.۲ – نتیجه‌ای بر سند دو آیه مذکور
۲ – ۲. ماجرای دو آیه آخر سوره توبه
۲.۱ – اولاً
۲.۲ – ثانیاً
۲.۳ – ثالثاً
۳ – کارشکنی‌های منافقان
۴ – سفارش خداوند به دوری از نفاق
۵ – نتیجه بحث
۶ – پانویس
۷ – منبع

۱. مراد از سندِ دو آیه آخر سوره توبه

در پاسخ به پرسش، پیش از بیان هر گوه مطلبی، توجه به این نکته ضروری است که به‌طور کلی، مراد و منظور سؤال‌کننده‌ محترم از “سند” کاملاً روشن و مشخص نیست و ظاهر این نحوه‌ از پرسش، پاسخ خاصی که برآورنده‌ نیاز ایشان باشد، نخواهد داشت؛ لکن ممکن است هدف، فهم شأن نزول یا تفسیر دو آیه‌ مذکور باشد و یا به‌خاطر وجود اختلاف قرائت‌ها در بخشی از آیات و یا وجود برخی روایات منقول از ائمه اطهار ـ علیهم‌السلام ـ که در مقام تفسیر و تطبیق آیه، به‌گونه‌ دیگری قرائت فرموده باشند، سؤال از سند گردیده است.
به‌هرحال از آنچه که به‌عنوان سند دو آیه‌ آخر سوره توبه پرسیده شده است، چیزی جز سند و مدرک تمام آیات الاهی نخواهد بود و فرقی میان این آیات با سایر آیات وجود ندارد؛ لذا هر آنچه که در این کتاب الاهی موجود می‌باشد که به‌عنوان قرآن کریم نام دارد، کلام الاهی است و مستند به خداوند است و مجموع قرآن موجود، به دلایل عقلی و نقلی مصون از تحریف می‌باشد که نیازمند سخن مستقلی به‌عنوان “عدم تحریف قرآن کریم ” می‌باشد.

اختلاف در قرائت برخی آیات و روایات

پس اینکه عده‌ای به‌جای عبارت “مِن انفُسِکم”، “مِنْ اَنْفَسِکم” قرائت نموده یا در برخی روایات، ائمه معصومان‌ ـ علیهم‌السلام ـ در مقام تفسیر و تطبیق، قرائت یا کلام خاصی فرموده‌اند، خدشه‌ای به قطعی الصدور بودن آیات وارد نمی‌کند؛ از جمله:

روایتی از امام صادق

روایتی در روضه‌ کافی از امام صادق ـ علیه‌السلام ـ نقل شده که حضرت فرموده است: “این‌گونه نازل کرده است خداوند تبارک و تعالی: ” لقد جائنا رسول من انفسنا عزیز علیه ما عَنتنا حریصٌ علینا بالمؤمنین رؤف رحیم “؛ همانا رسولی از خود ما برایمان آمده، گران است بر او آنچه که ما در رنج و دشواری هستیم، اصرار و حرص دارد بر ما (در هدایت ما) به مؤمنان دلسوز و مهربان است.”

روایتی از عبدالله سنان

یا اینکه عبداللَّه سنان از ابی‌جعفر ـ علیه‌السلام ـ نقل می‌کند که حضرت این آیه را قرائت فرمود: ” لقد جاءکم رسول من انفسکم ” فرمود: من انفسنا، فرمود: ” عزیز علیه ماعنتم ” فرمود: ما عنتنا؛ فرمود:” حریص علیکم “؛ فرمود: علینا، ” بالمؤمنین رؤف رحیم “؛ فرمود: بشیعتنا رؤف رحیم، پس برای ماست آن و برای شیعیان ماست آن!”

روایتی در تفسیر عیاشی

یا روایتی