پاورپوینت کامل تعریف بندگی ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تعریف بندگی ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تعریف بندگی ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تعریف بندگی ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل تعریف بندگی ۲۶ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه:بندگی، عبد،طاعت، عبادت.
پرسش :بندگی کدام است؟ و بنده کیست؟ و چگونه می‌توان در طریق بندگی حرکت کرد؟
پاسخ :

فهرست مندرجات

۱ – تعریف عبادت
۲ – مراتب عبادت
۳ – تعریف عبد
۴ – حقیقت بندگی
۵ – نقش نیّت و اخلاص در عبادت
۶ – پانویس
۷ – منبع

تعریف عبادت

عبادت را اهل لغت به معنای غایت خضوع و تذلّل دانسته‌اند و گفته‌اند چون عبادت اعلی مراتب خضوع است پس لایق نیست، مگر برای کسی که اعلی مراتب وجود و کمال و اعظم مراتب نعم و احسان را دارد و از این جهت عبادت غیر حق شرک است.

مراتب عبادت

عبادت را سه مرتبه است:بعضی خدا را عبادت کنند به امید ثواب آخرت و خوف از عقاب؛ که عامه مؤمنانند. و بعضی خدا را عبادت کنند که شرف عبودیّت یابند و خدا آنها را بنده خود خواند. و بعضی خدا را عبادت کنند از جهت هیبت و جلال او و محبت بدو که مرتبت اعلای عبودیّت است.

تعریف عبد

به فرموده امام صادق ‌(علیه السلام):کلمه عبد از سه حرف “ع – ب – د” تشکیل شده است. “عین” کنایه از علم و یقین بنده نسبت به خداوند متعال است و “با” اشاره‌ای به بینونت و جدایی و دوری او از غیر حق تعالی است. و حرف “دال” دلالتی است بر دنُّو و نزدیکی و تقرب بنده به پروردگار بزرگ، بدون هیچ حجاب و واسطه.
عبد در تمام هستی و کمالات، خویش را مدیون مولای خود می داند. از این رو تسلیم اوست و همین نادیده گرفتن خود و هوا و هوس خویش، او را به رنگ کمالات مولا درمی‌آورد. تا آن جا که به فرموده رسول مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله):بنده حقیقی حضرت پروردگار کسی است که اطاعت و فرمانبرداری خدا شیرینی او و محبت خدا لذتش باشد. حاجت به خدای خود برد و حکایت خویش به او گوید و توکل و اعتماد خود بر او بندد.

حقیقت بندگی

امام صادق (علیه السلام) می فرماید:حقیقت عبودیت و بندگی سه چیز است:اوّل این که بنده در آنچه خدا بر او منّت گذاشته و بخشیده است برای خود مالکیّت نبیند، بدان جهت که بندگان را ملکی نیست، مال را مال خدا می‌دانند، و آن را در جایی که خدا فرموده است قرار می‌دهند.. دوم:این که بنده خدا برای خودش مصلحت اندیشی و تدبیر نکند. سوم:این که تمام مشغولیاتش منحصر شود به آنچه که خداوند او را بدان امر نموده، یا از آن نهی فرموده است. بنابراین، اگر بنده خدا برای خودش ملکیتی را در آنچه که خدا به او سپرده است نبیند، انفاق نمودن بر او آسان می‌شود. و چون بنده خدا تدبیر امور خود را به مدبرش بسپارد، مصائب و مشکلات دنیا بر وی آسان می‌گردد. و زمانی که به آنچه خداوند به وی امر کرده و نهی نموده است اشتغال ورزد، دیگر فراغتی نمی‌یابد تا مجال و فرصت خودنمایی و فخر نمودن بر مردم پیدا نماید.
از این رو چون خداوند بنده خود را به این سه چیز گرامی بدارد، زندگی در دنیا و نحوه برخورد با ابلیس و خلایق بر وی سهل و آسان می‌گردد. به انگیزه زیاده اندوزی و فخر و مباهات با مردم به دنبال دنیا نمی‌رود و آنچه را که از جاه و جلال و منصب و مال در دست مردم می‌نگرد، آنها را برای عزت و علّو درجه خویشتن طلب نمی‌نماید و روزهای خود را به بطالت و بیهودگی نمی‌گذراند.
بندگی، مفتاح ولایت است و نام بنده، بهترین اسم‌ها. از این رو پیامبر عظیم الشأن اسلام (صلی الله علیه و آله)، “عبداللَّه” است در لیله المعراج درخواست عبودیت نمود:”أضفنی إلیک بالعبودیه یا ربّ”.
از ابو بصیر نقل شده که امام باقر (علیه السلام) فرمود:از جمله دعاهای امیر المؤمنین (علیه السلام) این بود:ای خدای من! همین عزّت مرا بس که بنده توام، و همین افتخار مرا بس که تو پروردگار منی. ای خدای من! همان گونه که من دوست دارم تو از آن منی، پس مرا به آنچه دوست داری موفّق بدار.
انسان کامل ، عبداللَّه است و تمام تجلیات اسمائی را دارد. فانی در حضرت إلاهیه باشد و مغلوب اسمای إلاهی .
چه زیبا است گفته خواجه عبدالله انصاری که:إلاهی اگر یکبار گویی “بنده من”، از عرش گذرد “خنده من”.
در حدیث قدسی آمده است:ای بنده من، از من اطاعت ک