پاورپوینت کامل ترکیب نحوی در آیه المقیمین الصلاه ۱۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ترکیب نحوی در آیه المقیمین الصلاه ۱۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ترکیب نحوی در آیه المقیمین الصلاه ۱۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ترکیب نحوی در آیه المقیمین الصلاه ۱۴ اسلاید در PowerPoint :

ترکیب نحوی در آیه المقیمین الصلاه

کلیدواژه: آیه، سوره نساء، آیه ۱۶۲ سوره نساء.

پرسش: در مورد نقش نحوی عبارت قرآنی «…و المقیمینَ الصلاهَ و…» در آیه ۱۶۲ سوره نساء توضیح دهید و این‌که چرا اِعراب آن با قبل و بعدش هماهنگ نیست؟

پاسخ اجمالی: در پاسخ به این سوال که چرا «المقیمین» با آن‌که ظاهراً عطف به مرفوع بوده و کلمه مرفوع دیگری نیز به او عطف شده، منصوب خوانده می‌شود باید گفت؛ برخی از قراء، مانند ابن مسعود، این کلمه را همان «المقیمون» خوانده‌اند که بر اساس این قرائت، عطف صحیح بوده و اشکال از اساس دفع می‌شود. ولی بیشتر قاریان، همان قرائت مشهور و معروف «المقیمین» را پذیرفته و آن‌را بدون اشکال می‌دانند و دو توجیه برای آن ذکر می‌کنند:
الف) «المقیمین» عطف به «ما اُنزل الیک» بوده و به همین جهت از لحاظ اعراب، مجرور است.
ب) برخی از ادیبان عرب؛ مانند سیبویه دلیل نصب این کلمه را نوعی تاکید و تعظیم دانسته و آن‌را منصوب به فعل مقدرّ می‌دانند.

فهرست مندرجات

۱ – اسم‌های عمل‌کننده
۲ – نقش المقیمین در حالت نصبی
۳ – پانویس
۴ – منبع

اسم‌های عمل‌کننده

در پاسخ ابتدا باید به این نکته توجه داشت که در زبان عربی، این تنها فعل نیست که دارای فاعل و مفعول می‌باشد، بلکه برخی اسم‌های مشتق نیز با داشتن برخی شرایط، می‌توانند مانند فعل، در اسم‌های دیگر عمل کرده و آنها را به عنوان فاعل یا مفعول و یا دیگر معمول‌ها، به خود وابسته سازند. برخی ادیبان این نوع اسم‌های عمل‌کننده را تا هفت مورد شمارش کرده‌اند:
۱. اسم فعل: مانند هیهاتَ.
۲. مصدر: مانند اطعام در آیه «اطعام فِی یَوْم ذِی مسغبه یَتِیماً»، که «یتیماً» مفعول «اطعام» است.
۳. اسم فاعل: که در صورت داشتن «ال» بدون شرط عمل می‌کند و اگر «ال» نداشته باشد، به شرط این‌که مربوط به زمان حال یا آینده باشد و نیز مسبوق به نفی یا استفهام باشد و یا خبر برای مبتدا و یا موصوف قرار بگیرد، عمل می‌کند.
۴. صیغه مبالغه.
۵. اسم مفعول: این اسم، نیاز به یک اسم مرفوع دارد به عنوان نائب فاعل و گاه می‌تواند مفعول دوم م