پاورپوینت کامل تأویل احادیث ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تأویل احادیث ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تأویل احادیث ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تأویل احادیث ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل تأویل احادیث ۲۶ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: حدیث، تأویل، قرآن، اسلام، ائمه.

کلیدواژه: آیا احادیث ائمه نیاز به تأویل دارند؟

کلیدواژه: هم‌چنان که در قرآن گاهی نیاز به تأویل داریم، در روایات هم گاه نیاز به تأویل است. اما این‌که روایات نیاز به تقیید و تخصیص و تأویل دارد، از خود احادیث استفاده می‌شود که به یکی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:
امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) فرمود: «احادیثی که در دسترس مردم قرار دارد هم حق است و هم باطل هم راست و هم دروغ، هم ناسخ دارد و هم منسوخ، هم عام و هم خاص ، هم محکم و هم متشابه و هم احادیثی که به‌درستی ضبط گردیده و هم احادیثی که با ظن و گمان روایت شده است. در عصر و زمان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) آن قدر دروغ به آن حضرت نسبت داده شد که حضرت جهت به ناچار خطابه‌ای ایراد کرد و فرمود: «هر کسی از روی عمد به من دروغ نسبت دهد جایگاه او پر از آتش است».

فهرست مندرجات

۱ – معنای تأویل
۲ – منابع شناخت دین
۳ – اقسام علوم حدیث
۳.۱ – توضیح
۴ – وظیفه فقه الحدیث
۵ – نمونه‌ای از نیاز احادیث
۵.۱ – روایتی از امام علی
۵.۲ – ناقلین حدیث
۵.۲.۱ – منافق نفوذی
۵.۲.۲ – اشتباه‌کاران
۵.۲.۳ – ناآگاهان
۵.۲.۴ – حافظان راست گفتار
۶ – روایت سعد اسکاف
۷ – منابع مرتبط
۸ – پانویس
۹ – منبع

معنای تأویل

تأویل در لغت به معنای «بازگشت دادن چیزی» است؛ بنابراین هر کار و یا سخنی را که به هدف نهایی برسانیم، تأویل نامیده می‌شود و تأویل در قرآن و روایات این است: در درون برخی آیات و روایات اسرار و معانی عمیقی نهفته است که هدف نهایی آن را تشکیل می‌دهد و باید توسط اهلش بیان شود.

منابع شناخت دین

سنت به معنای سخن، فعل و تقریر معصوم، دومین منبع برای شناخت دین است. همان‌گونه که قرآن نخستین مرجع و مأخذ نزد مسلمانان می‌باشد؛ سنت و اخبار نیز بیان حقایق قرآنی را بر عهده دارد؛ چنان‌که تفصیل احکام شرعی و فروع فقهی و عملی را نیز از آن باید به دست آورد.

اقسام علوم حدیث

علوم حدیث را می‌توان به چهار علم تقسیم کرد:

۱. علم تاریخ حدیث و شناخت متون حدیثی؛
۲. علم مصطلحات؛
۳. علم ارزیابی اسناد رجال حدیث؛
۴. علم درایه و فقه الحدیث.

توضیح

این چهار دانش در برگیرنده تمام عناوین علم حدیث می‌باشد، و مرتبه تعلیمی مباحث نیز در آن منظور گشته است؛ نخست از تاریخ و تطورات حدیث سخن می‌رود؛ پس از آن، به اصطلاحات ـ که بسان راهنمای برخورد با متون گذشته است ـ پرداخته می‌شود. پس از دست‌یابی به اطلاعات کلی نسبت به حدیث و کتب آن، نوبت به دانش بعدی فرا می‌رسد؛ که علم ارزیابی اسناد رجال حدیث است، و در مرحله آخر «درایه» و «فقه الحدیث» است که ما را با چگونگی فهم و تفسیر نصوص روایی آشنا می‌سازد.

وظیفه فقه الحدیث

در فقه الحدیث، روایت، از لحاظ ساختار درونی و معنوی بررسی می‌شود تا روایتی که در حال تقیّه صادر شده است مشخص شود، و هم‌چنین مشخص شود که روایت مورد نسخ قرار نگرفته باشد؛ چون در بین روایات هم ناسخ داریم، و هم منسوخ و نسخ شده، از طرفی در روایات هم حکم عام و فراگیر داریم و هم خاص و تقییدکننده عام، هم محکم (و حکم استوار و برای همه روشن) داریم و هم متشابه (که دارای چند معنی است و معنای واقعی آن روشن نباشد و نیاز به تأویل و تفسیر داشته باشد).

نمونه‌ای از نیاز احادیث

هم‌چنان که در قرآن گاهی نیاز به تأویل داریم، در روایات هم گاه نیاز به تأویل است. قبل از اثبات این مطلب لازم است معنای تأویل بیان گردد.
اما این که روایات نیاز به تقیید و تخصیص و تأویل دارد، از خود احادیث استفاده می‌شود که به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

روایتی از امام علی

امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) فرمود: «احادیثی که در دسترس مردم قرار دارد هم حق است و هم باطل هم راست و هم دروغ، هم ناسخ دارد و هم منسوخ، هم عام و هم خاص، هم محکم و هم متشابه و هم احادیثی که به درستی ضبط گردیده و هم احادیثی که با ظن و گمان روایت شده است. در عصر و زمان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) آن قدر دروغ به آن حضرت نسبت داده