پاورپوینت کامل بهتان در قرآن و حدیث ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بهتان در قرآن و حدیث ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بهتان در قرآن و حدیث ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بهتان در قرآن و حدیث ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

بهتان در قرآن

کلیدواژه: قرآن، بهتان، گناه، تهمت، حدیث.

پرسش: بهتان در لغت و قرآن و حدیث به چه معناست و فرق آن با تهمت چیست و چند نمونه از بهتان در قرآن را ذکر کنید؟

فهرست مندرجات

۱ – بهتان در لغت
۲ – فرق بهتان و تهمت
۳ – پاورپوینت کامل بهتان در قرآن و حدیث ۴۳ اسلاید در PowerPoint
۳.۱ – نسبت دادن زنا و لواط به مسلمان
۴ – نکته
۵ – نکوهیده‌ترین مصادیق بهتان
۵.۱ – نسبت دادن گناه خود به دیگری
۵.۲ – نسبت ناروا دادن به همسر پیامبر
۵.۳ – تهمت به همسر برای مهریه
۵.۴ – نسبت ولد نامشروع به شوهر
۶ – پانویس
۷ – منبع

بهتان در لغت

واژه «بهتان»، مصدر و از ریشه «بهت» است که بر گفتن سخنی دلالت دارد که موجب مات و مبهوت و متحیّر نمودن کسی می‌شود. از همین رو، به سخن دروغ که در آن، کار خلافی به کسی نسبت داده شود، بهتان گویند؛ چون معمولاً آن شخص از شنیدن چنین نسبتی در تحیّر و شگفتی می‌مانَد. شاهد آن در قرآن، آیه: «قَالَ اِبْرَاهِیمُ فَاِنَّ اللَّهَ یَاْتِی بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَاْتِ بِهَا مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِی کَفَرَ» یا انجام دادن کاری و شاهد دیگر آن در قرآن، آیه: «وَ یَقُولُونَ مَتَی هَذَا الْوَعْدُ… بَلْ تَاْتِیهِم بَغْتَهً فَتَبْهَتُهُمْ»
ابن فارس در این باره می‌گوید:
«الباءُ وَ الهاءُ وَ التّاءُ اصلٌ واحِدٌ و هُوَ کَالدَّهشِ وَ الحَیرَهِ؛ یُقالُ: بُهِتَ الرَّجُلُ یُبهَتُ بَهَتا، وَ البَهتَهُ الحَیرَهُ، فَاَمَّا البُهتانُ فَالکَذِبُ، یَقولُ العَرَبُ: یا لَلبَهیتَه، ‌ای یا لَلکَذِب؛ با و‌ها و تا، دارای یک ریشه معنایی است و آن، حیرت و سرگردانی است. گفته می‌شود: بُهِتَ الرجل یُبْهَتُ بَهَتا و بهتانا، یعنی: آن مرد، مبهوت و متحیّر شد. «البَهْتَه» یعنی: حیرت؛ امّا بُهتان به معنای دروغ است. عرب می‌گوید: «یا لَلبَهیتَه!» یعنی: عجب دروغی!»
همچنین ابن منظور در معنای بهتان آورده است:
بَهَتَ الرَّجُلَ یَبهَتُهُ بَهتا وَ بَهَتا وَ بُهتانا، فَهُوَ بَهّاتٌ‌ای قالَ عَلَیهِ ما لَم یَفعَلهُ فَهُوَ مَبهوتٌ… قالَ ابو اسحاقَ: البُهتانُ الباطِلُ الَّذی یُتَحَیَّرُ مِن بُطلانِهِ، وَ مِنَ البَهتِ: التَّحَیُّرُ. [عبارت] «بَهَتَ الرجلَ یَبْهَتَه بَهتا و بَهَتا و بُهتانا، فهو بَهّات»
یعنی: به آن فرد، چیزی نسبت داد که انجامش نداده است. به آن مرد، «مبهوت (بهتان زده شده)» می‌گویند…. ابو اسحاق می‌گوید: بُهتان، به معنای امر باطلی است که از نادرستی آن، انسان حیرت می‌کند، و از معانی بهت است معنای: تحیّر (سرگردانی).
و نیز راغب اصفهانی می‌گوید:
قالَ اللّهُ (عزّوجلّ): سوره بقره: آیه ۲۵۸ «فَبُهِتَ الَّذِی کَفَرَ» ‌ای دُهِشَ و تَحَیَّرَ. و قَد بَهَتَهُ، قالَ (عزّوجلّ): نور: آیه ۱۶ «هَـذَا بُهْتَانٌ عَظِیمٌ» ، ‌ای کَذِبٌ یُبهِتُ سامِعَهُ لِفظاعَتِهِ؛ خداوند (عزّوجلّ) فرموده است: «فَبُهِتَ الَّذِی کَفَرَ: » یعنی مبهوت و متحیّر شد. و «قد بَهَتَه» [یعنی: او را مبهوت و متحیّر کرد]. خدای (عزّوجلّ) فرموده است: «هَـذَا بُهْتَانٌ عَظِیمٌ»، یعنی: دروغی است که از شدّت زشتی‌اش، شنونده را مبهوت و حیرت زده می‌کند.»

فرق بهتان و تهمت

برخی «بهتان» و «تهمت» را مترادف می‌پندارند، در صورتی که «تهمت»، اسم مصدر است از مادّه «وهم»، به معنای پندار و سوء ظن. ابن منظور در تبیین معنای «تهمت» می‌گوید:
«التُّهَمَهُ اصلُهَا الوُهَمَهُ مِنَ الوَهمِ، وَ یُقالُ: «اِتَّهَمتُهُ» اِفتِعالٌ مِنهُ. [قالَ ] الجَوهَرِیُّ: اِتَّهَمتُ فُلانا بِکَذا، وَ الاِسمُ التُّهَمَهُ ـ بالتحریک ـ.[قالَ] ابنُ سَیِّدَهَ: التُّهَمَهُ: الظَّنُّ… [قالَ] سیبوَیهِ: اِتَّهَمَ الرَّجُلَ وَ اَتهَمَهُ وَ اَوهَمَهُ: ادخَلَ عَلَیهِ التُّهَمَهَ‌ای ما یُتَّهَمُ عَلَیهِ…؛ تهمت، اصل آن، «وُهْمَه» است از مادّه «وَهم». گفته می‌شود: «اِتَّهَمْتُهُ» که از باب «افتعال» است. جوهری در الصحاح می‌گوید: «اتّهمتُ فلانا بکذا؛ یعنی: فلانی را به فلان چیز، متّهم کردم. اسم آن، «التهمه» است.ابن سیده می‌گوید: تهمت به معنای گمان است…. سیبویه می‌گوید: «اِتَّهَمَ الرجل وَ اَتْهَمَهُ وَ اَدْهَمَه» یعنی: بر او تهمت وارد کرد، یعنی آنچه را بر او اتّهام بسته می‌شود…. »
بنابراین، در «بهتان»، دروغ بودنِ نسبت، برای نسبت دهنده روشن است؛ امّا در «تهمت»، به دروغ بودن آن اطمینان ندارد؛ بلکه سوء ظن، منشأ آن نسبت است.

پاورپوینت کامل بهتان در قرآن و حدیث ۴۳ اسلاید در PowerPoint

واژه «بهتان» در قرآن و حدیث، در همان معنای لغوی آن بکار رفته است، یعنی نسبت ناروا دادن به کسی که نسبت دهنده، علم به بی‌گناهی او دارد. قرآن، در اشاره به این معنا می‌فرماید:
«وَ الَّذِینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِغَیْرِ مَا اکْتَسَبُواْ فَقَدِ احْتَمَلُواْ بُهْتَانًا وَ اِثْمًا مُّبِینًا؛ و کسانی که مردان و زنان را بی آن که مرتکب چیزی (عمل زشتی) شده باشند، آزار می‌رسانند، قطعا بهتان و گناه آشکاری به گردن گرفته‌اند.»
بر پایه نقل کلینی (رحمه‌الله)، امام صادق (علیه‌السّلام) در بیان فرق میان غیبت و بهتان می‌فرماید:
«الغیبَهُ ان تَقولَ فی اخیکَ ما سَتَرَهُ اللّهُ عَلَیهِ، وَ اَمَّا الاَمرُ الظّاهِرُ فیهِ مِثلُ الحِدَّهِ وَ العَجَلَهِ فَلا، وَ البُهتانُ ان تَقولَ فیهِ ما لَیسَ فیهِ؛ غیبت، آن است که در باره برادرت چیزی بگویی که خداوند، آن را پوشیده داشته است؛ امّا ] سخن گفتن از [آنچه در او آشکار است (مانند تندخویی و شتابکاری)، غیبت نیست. و بهتان، آن است که درباره‌اش چیزی بگویی که در او نیست.»

نسبت دادن زنا و لواط به مسلمان

گفتنی است که در اسلام، نسبت دادن زنا و لواط به شخص مسلمان، بدون دلیل و حجت شرعی (که عبارت است از شهادت چهار گواه عادل)، حتّی با علم به صحّت آن، بهتان محسوب می‌شود. قرآن کریم می‌فرماید:
«لَّوْلَا جَاءُو عَلَیْهِ بِاَرْبَعَهِ شُهَدَاءَ فَاِذْ لَمْ یَاْتُواْ بِالشُّهَدَاءِ فَاُوْلَئِکَ عِندَ اللَّهِ هُمُ الْکَاذِبُونَ… وَ لَوْلَا اِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُم مَّا یَکُونُ لَنَا اَن نَّتَکَلَّمَ بِهَذَا سُبْحَانَکَ هَذَا بُهْتَانٌ عَظِیمٌ؛ چرا چهار گواه بر [صحّت] آن [بهتان] نیاوردند؟ پس چون گواهان [لازم را] نیاورده‌اند، اینان‌اند که نزد خدا دروغگویان‌اند… و [گر نه] چرا وقتی آن را شنیدید، گفتید: برای ما سزاوار نیست که در این [موضوع] سخن بگوییم. [خداوندا!] منزّهی تو! این، بهتانی بزرگ است.»
بر این اساس، کسی که می‌داند مسلمانی مرتکب این گناه شده، ولی نمی‌تواند چهار شاهد عادل برای اثبات ادّعای خود بیاورد، حق ندارد به او نسبت زنا بدهد، و اگر چنین نسبتی داد، طبق نصّ صریح قرآن باید با خوردن هشتاد تازیانه مجازات شود:
«وَ