پاورپوینت کامل بعثت پیامبر در منابع امامیه ۱۱۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بعثت پیامبر در منابع امامیه ۱۱۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بعثت پیامبر در منابع امامیه ۱۱۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بعثت پیامبر در منابع امامیه ۱۱۷ اسلاید در PowerPoint :

بعثت پیامبر (منابع امامیه)

کلیدواژه: بعثت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، منابع امامیه.

پرسش: درباره بعثت پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در میراث مکتوب امامیه مطالبی را بیان کنید؟

پاسخ: مطابق دیدگاه امامیه، رسالت پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در بیست و هفتم ماه رجب سال چهلم از عام الفیل (سن ۴۰ سالگی) بر همگان آشکار گشت. امروزه شهرت بر آن است که نخستین وحی بر پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در غار حراء بوده در عین‌حال گزارشاتی از منابع امامیه حکایت از آن دارد که نخستین وحی در منطقه‌ای میان مکه و منا به نام «ابطح» بر آن حضرت نازل شد. آنچه که از منابع معتبر اهل‌ سنت پیرامون چگونگی نزول وحی نخستین بر نبی گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برمی‌آید، هرگز قابل قبول نبوده و با جایگاه شامخ نبوت سازگار نیست و پسندیده همان است که در سخنان اهل‌ بیت آن حضرت به چشم می‌آید.
پیرامون دیانت حضرت پیش از بعثت، دیدگاه‌های گوناگونی وجود دارد، برخی در این‌باره متوقف شدند، برخی قائل‌اند ایشان پیش از رسالتش تابع هیچ‌گونه شریعتی نبود، پاره‌ای از دانشمندان نظر بر آن دارند که حضرت تابع یکی از شرایع سابق بود و تعدادی از آنها هم با استناد به یک‌سری مدارک، اعتقاد دارند حضرت از ابتدا تابع شریعت خودش بود.

فهرست مندرجات

۱ – زمان بعثت
۲ – بیان یک شبهه
۳ – پاسخ شبهه
۴ – مکان نزول نخستین وحی
۴.۱ – بیان طبرسی
۴.۲ – بیان فتال نیشابوری
۴.۳ – بیان مسعودی
۴.۴ – بیان علی بن ابراهیم قمی
۴.۵ – بیان شیخ طوسی
۴.۶ – بیان شیخ صدوق
۵ – چگونگی نزول نخستین وحی
۵.۱ – روایت اهل‌سنت
۵.۱.۱ – اشکالات روایات اهل‌سنت
۵.۱.۲ – نفی نسبت ترس و شک به پیامبر
۵.۲ – دیدگاه امامیه
۶ – آیین پیامبر پیش از بعثت
۶.۱ – توقف کنندگان در ارائه نظر
۶.۲ – تبعیت از شریعت پیشین
۶.۳ – تبعیت از شریعت خود از ابتدا
۶.۳.۱ – ادله قائلین به تبعیت از شریعت خود
۷ – بعثت و نبوت مقارن یا در دو زمان
۸ – نتیجه‌گیری
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

زمان بعثت

بعثت به معنای برانگیختن فردی به‌ عنوان پیامبر برای هدایت جامعه است. بعثت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بزرگ‌ترین رویداد را در تاریخ مسلمانان رغم زده و نقطه آغازین دین اسلام به‌ شمار می‌رود. میراث مکتوب شیعیان و اهل‌ سنت، بحث‌های متنوعی را در اطراف واقعه بعثت گرد آوردند. نوشتار حاضر سعی بر آن دارد تا گوشه‌ای از این مباحث را به گونه مختصر و عمدتاً با تکیه بر منابع امامیه فراهم آورد.
مطابق دیدگاه امامیه، بعثت پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در سن ۴۰ سالگی (سال چهلم از عام الفیل) بر همگان آشکار گشت. اهل‌ سنت معتقدند ابتدای پیامبری ایشان در سن ۴۰ سالگی بوده و در تعیین ماه و روز بعثت نیز با امامیه اختلاف‌نظر دارند، به باور آنها، بعثت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در یکی از روزهای ماه رمضان (هفدهم یا هجدهم یا…) از سال چهلم عام الفیل بوده؛ این در حالی است که شیعیان ۱۲ امامی نظر بر آن دارند که بعثت آن حضرت در بیست و هفتم ماه رجب از سال چهلم رُخ داد. علامه مجلسی (رحمه‌الله‌علیه) مدعی است امامیه در این‌باره اتفاق‌نظر دارد.
و علی الاخیر اتفاق‌ الامامیه. بر این‌نظر اخیر، شیعیان اتفاق‌نظر دارند.

بدیهی است؛ اتخاذ موضع از سوی شیعه با تکیه بر احادیث اهل‌ بیت پیامبر (علیهم‌السّلام) است، چنان‌که در برخی روایات ائمه (علیهم‌السّلام) از بیست و هفتم رجب به‌عنوان تاریخ بعثت پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) یاد شده است. بَعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلّ مُحَمَّداً صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ رَحْمَهً لِلْعَالَمِینَ فِی سَبْعٍ‌ وَ عِشْرِینَ مِنْ رَجَب.

و در تعدادی از روایات، استحباب روزه بیست و هفتم رجب را به دلیل بعثت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در آن روز می‌داند. لَا تَدَعْ صِیَامَ یَوْمِ سَبْعٍ وَ عِشْرِینَ مِنْ رَجَبٍ فَاِنَّهُ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی نَزَلَتْ فِیهِ‌ النُّبُوَّهُ عَلَی مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ.

بیان یک شبهه

مطابق روایات، نخستین وحی بر پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، آیات ابتدایی از سوره علق بود، همانطور که می‌دانیم، آیات ابتدایی این سوره در ارتباط با داستان بعثت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در غار حِراء است. در نتیجه باید پذیرفت که اولین نزول وحی، مقارن با بعثت بوده است.
امین‌الاسلام طبرسی (رحمه‌الله‌علیه) در این‌باره می‌نویسد: اکثر المفسرین علی ان هذه السوره اول ما نزل من القرآن واول یوم نزل جبرائیل (علیه‌السّلام) علی رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) وهو قائم علی حراء علمه خمس آیات من اول هذه السوره. مطابق دیدگاه بیشتر مفسران، این سوره (عَلَق) اولین سوره از قرآن است که بر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نازل شد و نخستین روزی که جبرئیل بر حضرت نازل گشت؛ در حالی که ایشان در غار حِرا ایستاده بود، پنج آیه اول این سوره را برای ایشان بیان کرد.

وانگهی به‌طور مسلّم نزول قرآن در ماه رمضان واقع گردیده است؛ چنانچه خداوند در سوره بقره بر این امر تصریح می‌کند: «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی اُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآن. »

با توجه به این دو مقدمه چنین به دست می‌آید که بعثت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در ماه رمضان صورت پذیرفت، این‌ مطلب با دیدگاه امامیه که قائل‌اند واقعه بعثت در بیست و هفتم ماه رجب بوده، ناهماهنگ است. به‌ نظر می‌رسد، اهل‌ سنت که بعثت را در ماه رمضان می‌دانند برای آن است که آنها بعثت را توأم با نزول قرآن دانسته و نزول قرآن هم در شب قدر و در ماه مبارک رمضان می‌باشد. برخی روایات منابع امامیه هم این قول را تأیید می‌کند.
شَهْرَ رَمَضَانَ هُوَ الشَّهْرُ الَّذِی اَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَی فِیهِ الْقُرْآنَ… وَ فِیهِ‌ نُبِّئَ‌ مُحَمَّدٌ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم). ماه رمضان ماهی است که خداوند قرآن را نازل نمود …. و در این ماه حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را نبی قرار داد.

پاسخ شبهه

در پاسخ از این شبهه می‌گوییم؛ با توجه به روایات گوناگون اهل‌ بیت (علیهم‌السّلام) (اهل‌ بیت ادری بما فی البیت) باید جانب قول به ۲۷ رجب را گرفت. این‌ مطلب منافاتی با نزول قرآن در ماه رمضان ندارد؛ به دلیل آنکه قرآن کریم در دو مرحله نازل گشت، نزول دفعی و تدریجی. نزول دفعی آن در ماه مبارک رمضان و نزول تدریجی آن در ۲۷ رجب و هم‌زمان با بعثت بوده است. برای اطلاع بیشتر می‌توانید به تفسیر المیزان ذیل آیه «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی اُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآن» مراجعه نمایید.

روایت شیخ صدوق (رحمه‌الله‌علیه) هم به دلیل آنکه در تقابل با طایفه‌ای از روایات امامیه قرار دارد، اگر نتوانیم معنایی از آن ارائه کنیم که با محتوای این طایفه هماهنگ باشد، به ناچار باید بر اُموری مانند تقیه حمل کرد. (همانطور که گذشت، اهل‌ سنت قائل‌اند واقعه بعثت در ماه رمضان بوده است) علامه مجلسی در ابن‌باره می‌نویسد:
هذا الخبر مخالف لسائر الاخبار المستفیضه، ولعل المراد به معنی آخر ساوق لنزول القرآن او غیره من المعانی المجازیه، او یکون المراد بالنبوه فی سائر الاخبار الرساله، ویکون النبوه فیه بمعنی نزول الوحی علیه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فیما یتعلق بنفسه کما سیاتی تحقیقه، ویمکن حمله علی التقیه.
این روایت مخالف با سایر روایات فراوان است، و چه‌بسا این روایت معنای دیگری داشته باشد که مناسب با نزول قرآن داشته باشد و یا معانی مجازی دیگر، یا اینکه مقصود از نبوت در سایر روایات رسالت است و نبوت به معنای نزول وحی شخصی بر ایشان است یعنی اموری دینی که فقط مربوط به خود ایشان است [دستورات خاص اخلاقی و معارفی] و ممکن است این روایت حمل بر تقیه شود.

مکان نزول نخستین وحی

امروزه شهرت بر آن است که نخستین وحی بر پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در غار حراء بوده است. صرف‌نظر از برخی منابع حدیثی اهل‌ سنت که بر این مسئله تصریح دارند (نمونه‌ای از آن را در بخش “چگونگی نزول نخستین وحی” می‌آوریم)، دانشمندان شیعه نیز در مواردی بیان داشتند سرآغاز بعثت از غار حراء بوده است.

بیان طبرسی

طبرسی (رحمه‌الله‌علیه) می‌گوید:
اکثر المفسرین علی ان هذه السوره اول ما نزل من القرآن واول یوم نزل جبرائیل (علیه‌السّلام) علی رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) وهو قائم علی حراء علمه خمس آیات من اول هذه السوره.
مطابق دیدگاه بیشتر مفسران، این سوره (عَلَق) اولین سوره از قرآن است که بر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نازل شد و نخستین روزی که جبرئیل بر حضرت نازل گشت در حالی که ایشان در غار حِراء ایستاده بود، پنج آیه اول این سوره را برای ایشان بیان کرد.

علی‌رغم گفته این عالمان؛ در جوامع حدیثی امامیه از غار حراء به‌عنوان محل نزول آغازین وحی، سخنی به میان نیامده است نهایتا در موارد‌ اندک همانند خطبه قاصعه امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) از حراء به‌عنوان محل عبادت آن حضرت در بخشی از سال یاد شده است اما اینکه محل نزول اولین وحی هم در آنجا بوده یا نه، از این خطبه برداشت نمی‌شود. وانگهی؛ از گفتار برخی عالمان امامی چنین استفاده می‌شود که نخستین وحی بر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در منطقه‌ای میان مکه و منا به نام “ابطح”بوده است.

بیان فتال نیشابوری

فتال نیشابوری (رحمه‌الله‌علیه) می‌نویسد:
فاذا اتت اربعون سنه امر الله (عزّوجلّ) جبرئیل ان یهبط الیه باظهار الرساله وَ ذَلِکَ فِی یَوْمِ السَّابِعِ وَ الْعِشْرِینَ مِنْ شَهْرِ اللَّهِ الْاَصَمِّ فَاجْتَازَ بِمِیکَائِیلَ فَقَالَ اَیْنَ تُرِیدُ فَقَالَ لَهُ قَدْ بَعَثَ اللَّهُ جَلَّ وَ عَزَّ نَبِیَّنَا نَبِیَّ الرَّحْمَهِ وَ اَمَرَنِی اَنْ اَهْبِطَ اِلَیْهِ بِالرِّسَالَهِ فَقَالَ لَهُ مِیکَائِیلُ فَاَجِی‌ءُ مَعَکَ قَالَ لَهُ نَعَمْ فَنَزَلَا وَ وَجَدَ رَسُولَ اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نَائِماً بِالْاَبْطَحِ بَیْنَ اَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ جَعْفَرِ بْنِ اَبِی طَالِبٍ علیهما السلام… فَقَالَ مِیکَائِیلُ لِجَبْرَئِیلَ اِلَی اَیِّهِمْ بُعِثْتَ قَالَ اِلَی الْاَوْسَطِ ثُمَّ انْتَبَهَ النَّبِیُّ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فَاَدَّی اِلَیْهِ جَبْرَئِیلُ الرِّسَالَهَ عَنِ اللَّهِ تَعَالَی.
آن‌گاه که چهل سالگی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرا رسید، خداوند متعال به جبریل دستور داد تا برای ابلاغ رسالت بر آن حضرت فرود آید و آن در روز بیست و هفتم ماه رجب بود، جبرئیل از کنار میکائیل گذشت، میکائیل از او پرسید: کجا می‌روی؟ گفت: همانا خداوند پیامبری را مبعوث فرموده که پیامبر رحمت است و به من فرمان داد تا برای ابلاغ رسالت نزد او بروم، میکائیل گفت: من هم با تو می‌آیم، گفت: بیا، هر دو فرود آمدند، این در حالی بود که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در منطقه ابطح میان امیرمؤمنان و جعفر بن ابی طالب (علیهماالسلام) خوابیده بود … میکائیل به جبرئیل گفت: به سوی کدام‌یک از ایشان مبعوث ‌شدی؟ گفت: به سوی آن کسی که در وسط است، جبرئیل پیام رسالت را از سوی خداوند بزرگ به آن حضرت ابلاغ کرد.

بیان مسعودی

مسعودی شیعی در اثبات الوصیه، همین مضمون را آورده است: امر اللّه (عزّوجلّ) جبرئیل ان یهبط الیه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) باظهار الرساله… فوجدا رسول اللّه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نائما بالابطح… فادّی جبرئیل الرساله الیه عن اللّه جل جلاله.
خداوند متعال جبرئیل را مامور کرد تا برای اظهار رسالت بر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرود آید… جبرئیل با ملک دیگر دیدند که حضرت در سرزمین ابطح خوابیده است … آن‌گاه جبرئیل رسالت را از سوی خداوند متعال به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) رساند.
لازم به ذکر است که آیت‌الله شبیری زنجانی در جلد سوم کتاب “جرعه‌ای از دریا” می‌نویسد: مسعودی صاحب اثبات الوصیه غیر از مسعودی صاحب مروج الذهب است و مسلماً شیعه است.

بیان علی بن ابراهیم قمی

در پاره‌ای از روایات منابع امامیه از این موضوع (نزول وحی در سرزمین ابطح) سخن به میان آمده است که چه‌بسا همین طایفه از روایات، مستند افرادی چون فتال نیشابوری و مسعودی قرار گرفته است. این روایات (همچنان‌که خواهید دید) در عین‌حال که از‌ اندکی تفاوت برخوردارند، همگی سخن از فرود آمدن جبرئیل بر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در سرزمین ابطح، به میان آوردند.

علی بن ابراهیم (رحمه‌الله‌علیه) از قول رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آورده است. کُنَّا رُقُوداً بِالْاَبْطَحِ عَلِیُّ بْنُ اَبِی طَالِبٍ عَنْ یَمِینِی وَ جَعْفَرُ بْنُ اَبِی طَالِبٍ عَنْ یَسَارِی وَ حَمْزَهُ بْنُ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ عِنْدَ رِجْلِی وَ جَبْرَئِیلُ فِی ثَلَاثَهِ اَمْلَاکٍ یَقُولُ لَهُ اَحَدُ الْاَمْلَاکِ الثَّلَاثَهِ اِلَی اَیِّ هَؤُلَاءِ الْاَرْبَعَهِ اُرْسِلْتَ فَقَالَ اِلَی هَذَا، قَالَ: وَ مَنْ هَذَا فَقَالَ: هَذَا مُحَمَّدٌ سَیِّدُ النَّبِیِّینَ.
ما در سرزمین ابطح خوابیده بودیم، علی بن ابی طالب سمت راست من بود، جعفر سمت چپم و حمزه پایین پاهایم بود، جبرئیل به همراه سه تا از ملائکه آمدند، یکی از آنها گفتند به سوی کدام‌یک از این چهار نفر فرستاده شدی؟ گفت: به سوی این فرد. گفت: او کیست؟ گفت: این شخص محمد آقای پیامبران است.

بیان شیخ طوسی

پس از وی، شیخ الطائفه (رحمه‌الله‌علیه) آن را با کمی تفاوت در کتاب امالی خود نقل کرده است: رَقَدْتُ بِالْاَبْطَحِ وَ عَلِیٌّ عَنْ یَمِینِی وَ جَعْفَرٌ عَنْ یَسَارِی وَ حَمْزَهُ عِنْدَ رِجْلِی فَنَزَلَ جَبْرَئِیلُ وَ مِیکَائِیلُ وَ اِسْرَافِیلُ فَاِذَا اِسْرَافِیلُ یَقُولُ لِجَبْرَئِیلَ: اِلَی‌ اَیِ‌ الْاَرْبَعَهِ بُعِثْتَ‌ وَ بُعِثْنَا مَعَکَ؟ فَقَالَ اِلَی هَذَا وَ هُوَ مُحَمَّدٌ سَیِّدُ النَّبِیِّینَ.
در سرزمین ابطح خوابیده بودم، علی بن ابی‌طالب در سمت راست و جعفر سمت چپ و حمزه نزد پایم بود، جبرئیل، میکائیل و اسرافیل نازل شدند، در این هنگام اسرافیل به جبرئیل می‌گوید: به سوی کدام‌یک از اینها مبعوث شدی؟ گفت: به سوی محمد که سرور پیامبران است.

بیان شیخ صدوق

شیخ صدوق (رحمه‌الله‌علیه) این روایت را ضمن مناشده‌ای از امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) آورده است. (این روایت هم به همان داستان اشاره دارد اگر چه نامی از سرزمین ابطح به میان نیاورد)
نَشَدْتُکُمْ بِاللَّهِ هَلْ فِیکُمْ اَحَدٌ قَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اِنَّ اللَّهَ خَلَقَ‌ الْخَلْقَ‌ فَفَرَّقَهُمْ فِرْقَتَیْنِ فَجَعَلَنِی مِنْ خَیْرِ الْفِرْقَتَیْنِ ثُمَّ جَعَلَهُمْ شُعُوباً فَجَعَلَنِی فِی خَیْرِ شُعْبَهٍ ثُمَّ جَعَلَهُمْ قَبَائِلَ فَجَعَلَنِی فِی خَیْرِ قَبِیلَهٍ ثُمَّ جَعَلَهُمْ بُیُوتاً فَجَعَلَنِی فِی خَیْرِ بَیْتٍ ثُمَّ اخْتَارَ مِنْ اَهْلِ بَیْتِی اَنَا وَ عَلِیّاً وَ جَعْفَراً فَجَعَلَنِی خَیْرَهُمْ فَکُنْتُ نَائِماً بَیْنَ ابْنَی اَبِی طَالِبٍ فَجَاءَ جَبْرَئِیلُ وَ مَعَهُ مَلَکٌ فَقَالَ یَا جَبْرَئِیلُ اِلَی اَیِّ هَؤُلَاءِ اُرْسِلْتَ فَقَالَ اِلَی هَذَا ثُمَّ اَخَذَ بِیَدِی فَاَجْلَسَنِی غَیْرِی قَالُوا اللَّهُمَّ لا.
شما را به خدا، در میان شما بجُز من کسی است که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) درباره او‌ فرموده باشد خداوند خلق را آفرید و آن‌ها را دو دسته کرد و مرا در دسته بهتر نهاد سپس آن را چند قبیله کرد مرا در قبیله بهتر نهاد، سپس آن‌ها را چند خاندان کرد و مرا در خاندان بهتر نهاد؛ سپس از خاندان من، مرا و علی و جعفر را برگزید و مرا بهتر از آنها گردانید، من میان دو فرزند ابی‌طالب (علی و جعفر) خوابیده بودم که جبرئیل به همراه فرشته‌ای آمد، آن فرشته به جبرئیل گفت به سوی کدامیک از این سه نفر نازل شدی؟ فرمود به سوی او، آن‌گاه دست مرا گرفت و مرا نشاند؟ گفتند: به خدا نه.

بنابراین از مجموع این روایات به دست می‌آید که از نظر شیعه مکان نزول وحی حراء نیست و سرزمین ابطح می‌باشد. حال در ادامه به چگونگی نزول وحی نخستین می‌پردازیم.

چگونگی نزول نخستین وحی

یکی از مهم‌ترین مباحث در حوزه مسائل مربوط به بعثت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، کیفیت و چگونگی نزول نخستین وحی بر حضرت است. اهمیت این‌ مطلب با توجه به روایات تامل برانگیز اهل‌ سنت در این‌باره، هویدا می‌شود.

روایت اهل‌سنت

مطابق نقل بخاری و مسلم، که کتابشان منبع حدیثی درجه یک اهل‌ سنت به‌ شمار می‌رود، وقتی که فرشته وحی در غار حِراء بر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نازل شد، چنین گفت:

فَجَاءَهُ الْمَلَکُ فقال اقْرَاْ قال ما انا بِقَارِئٍ قال فَاَخَذَنِی فَغَطَّنِی حتی بَلَغَ مِنِّی الْجَهْدَ ثُمَّ اَرْسَلَنِی فقال اقْرَاْ قلت ما انا بِقَارِئٍ فَاَخَذَنِی فَغَطَّنِی الثَّانِیَهَ حتی بَلَغَ مِنِّی الْجَهْدَ ثُمَّ اَرْسَلَنِی فقال اقْرَاْ فقلت ما انا بِقَارِئٍ فَاَخَذَنِی فَغَطَّنِی الثَّالِثَهَ ثُمَّ اَرْسَلَنِی فقال (اقْرَاْ بِاسْمِ رَبِّکَ الذی خَلَقَ خَلَقَ الْاِنْسَانَ من عَلَقٍ اقْرَاْ وَرَبُّکَ الْاَکْرَمُ) فَرَجَعَ بها رسول اللَّهِ یَرْجُفُ فُؤَادُهُ فَدَخَلَ علی خَدِیجَهَ بِنْتِ خُوَیْلِدٍ رضی الله عنها فقال زَمِّلُونِی زَمِّلُونِی فَزَمَّلُوهُ حتی ذَهَبَ عنه الرَّوْعُ فقال لِخَدِیجَهَ وَاَخْبَرَهَا الْخَبَرَ لقد خَشِیتُ علی نَفْسِی فقالت خَدِیجَهُ کَلَّا والله ما یُخْزِیکَ الله اَبَدًا اِنَّکَ لَتَصِلُ الرَّحِمَ وَتَحْمِلُ الْکَلَّ وَتَکْسِبُ الْمَعْدُومَ وَتَقْرِی الضَّیْفَ وَتُعِینُ علی نَوَائِبِ الْحَقِّ فَانْطَلَقَتْ بِهِ خَدِیجَهُ حتی اَتَتْ بِهِ وَرَقَهَ بن نَوْفَلِ بن اَسَدِ بن عبد الْعُزَّی بن عَمِّ خَدِیجَهَ وکان امْرَاً تَنَصَّرَ فی الْجَاهِلِیَّهِ… فقال له وَرَقَهُ یا بن اَخِی مَاذَا تَرَی فَاَخْبَرَهُ رسول اللَّهِ خَبَرَ ما رَاَی فقال له وَرَقَهُ هذا النّ