پاورپوینت کامل بصیرت از دیدگاه آیات و روایات ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بصیرت از دیدگاه آیات و روایات ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بصیرت از دیدگاه آیات و روایات ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بصیرت از دیدگاه آیات و روایات ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل بصیرت از دیدگاه آیات و روایات ۴۵ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه:نور، فطرت، جامعه، آگاهی، بصیرت، انسان بصیر، مسائل سیاسی.
پرسش :معنای بصیرت چیست؟ آیا در روایات چنین چیزی داریم؟ جایگاه بصیرت در مسائل سیاسی جامعه چیست؟
پاسخ :

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – واژه‌شناسی «بصیرت»
۳ – بصیرت از نگاه قرآن
۴ – فطری بودن بصیرت
۵ – بصیرت در احادیث
۵.۱ – روایت اول
۵.۲ – روایت دوم
۵.۳ – روایت سوم
۵.۴ – روایت چهارم
۶ – خاستگاه بصیرت
۶.۱ – خاستگاه درونی
۶.۲ – خاستگاه بیرونی
۶.۳ – حاستگاه های بصیرت در قرآن و روایات
۶.۳.۱ – فطرت و سرشت انسانی
۶.۳.۲ – قرآن مجید
۶.۳.۳ – دین اسلام
۶.۳.۴ – توفیق الهی
۷ – عوامل تقویت بصیرت دینی
۷.۱ – عوامل تقویت بصیرت در روایات
۷.۱.۱ – اندیشیدن
۷.۱.۲ – خردمندی
۷.۱.۳ – دانش آموختن
۷.۱.۴ – عبرت آموختن
۷.۱.۵ – یاد خدا
۸ – نقش بصیرت در جامعه
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

مقدمه

با توجه به تحوّلات سیاسی- اجتماعی امروز جهان اسلام و از جمله ایران اسلامی ، یکی از مهم‌ترین مسائل جامعه اسلامی مسئله بصیرت است. به این بحث به‌طور خلاصه در بخش‌های ذیل می‌پردازیم.

واژه‌شناسی «بصیرت»

واژه «بصیرت»، از مادّه «بصر» به معنای بینایی، بینش دل، علم به چیزی، درشتی و زُمختی، سختی، حجّت و عقیده قلبی است.
بررسی آنچه در تبیین معنای بصیرت در کتاب‌های لغت آمده، نشان می‌دهد که این واژه، در معانی گوناگونی به کار رفته است؛ امّا همه این معانی، در واقع به معنای اوّلیه مادّه بصیرت، باز می‌گردند. حتّی اطلاق «بصر» به چشم نیز بدان جهت است که چشم، یکی از مهم‌ترین راه‌های تحصیل علم و معرفت است.

بصیرت از نگاه قرآن

از آن‌جا که بصیرت از واژه‌های قرآنی نیز هست، مروری بر آیات مشتمل بر این واژه، ما را در فهم بهتر از معنای آن یاری می‌کند.
یکی از شیوه‌های قرآن کریم برای شناساندن این مفهوم، شیوه مقایسه‌ای است؛ یعنی با طرح واژه‌های متضاد با بصیرت در شناساندن آن به ما کمک می‌کند، مانند این آیه شریفه:«وَ ما یَسْتَوِی الْأَعْمی‌ وَ الْبَصِیرُ وَ لَا الظُّلُماتُ وَ لَا النُّورُ وَ لَا الظِّلُّ وَ لَا الْحَرُورُ وَ ما یَسْتَوِی الْأَحْیاءُ وَ لَا الْأَمْوات»؛ در مقایسه بین کور و بینا، ظلمات و نور، سایه و باد سوزان و زندگان و مردگان، این مطلب را درک می‌کنیم که انسان بصیر ، صاحب نور و در فضای نورانی قرار دارد؛ از محیط داغ و سوزان به دور است و از زندگانی حقیقی برخوردار است.
شیوه دیگر قرآن کریم برای شناساندن مفهوم بصیرت، طرح موانع بصیرت است، خداوند در این زمینه از مثال‌های ملموس استفاده می‌کند؛ مانند:« غشاوه » و «اکنّه» (یعنی پرده)، «وقر» (یعنی پنبه) و «سدّ» و «قفل» و «ختم» (یعنی مهر).
در مجموع با بهره‌گیری از آیات دیگر، مفهوم بصیرت را در معانی زیر می‌توان دسته‌بندی کرد:
۱. چشم درون ، عقل ، فهم و ادراکات قلبی ؛
۲. نور ؛
۳. دلایل روشن، علم و آگاهی‌ ؛
۴. یقین و اطمینان کامل؛
۵. شاهد و خودآگاه‌.
بنابر این می‌توان گفت:بصیرت به معنای آگاهی، شناخت عمیق و اطمینان‌بخش و علمی یقینی و به ‌منزله نوری است که به انسان، توانایی درک حقایق و پشت‌پرده حوادث را می‌دهد؛ به‌گونه‌ای که راه حق را از باطل به وضوح تشخیص می‌دهد و از بحران‌ها و فتنه‌ها به سلامت عبور می‌کند. بر این مبنا، انسان بصیر کسی است که چشم دل او به نور الهی روشن گشته، از حواس ظاهری خود به بهترین وجه استفاده می‌نماید. چنین انسانی، مانعی در برابر چشم و گوش و پیش روی خود ندارد؛ اهل اندیشه و تدبّر است و با دلایل روشن و یقین و اطمینان سخن می‌گوید.

فطری بودن بصیرت

از منظر قرآن ؛ در باطن انسان ، شعوری وجود دارد که با الهام فطری الهی، می‌تواند خوب را از بد، و حق را از باطل تشخیص دهد. چنان‌که در قرآن می‌خوانیم:«وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها». در روایتی از امام صادق (علیه السلام)، این الهام فطری ، چنین تفسیر شده است:«یعنی به آن شناساند و الهام فرمود. سپس، او را مخیر ساخت و او انتخاب کرد».
دیده بصیرت ، در واقع، همان شعور فطری و ادراک باطنیِ موجود در درون انسان است که قدرت تشخیص نیک و بد، خیر و شر ، و حق و باطل را دارد و او را به آینده‌نگری و پیروی از حق و دوری گزیدن از باطل، دعوت می‌نماید. این شعور و ادراک، در ابتدای زندگی، به صورت استعداد و اِجمال، در نهاد همه انسان‌ها وجود دارد و به تدریج، شکوفا می‌شود. شکوفایی این شعور، شکوفاییِ انسانیت است و فلسفه بعثت انبیای الهی ، چیزی جز رشد و بالندگی و شکوفایی انسانیت و سازندگی جامعه مطلوب انسانی نیست.
با بهره‌گیری از برنامه انبیا در تقویت ادراکات باطنی، قدرت دیده بصیرت، به تدریج، افزایش می‌یابد تا آن‌جا که حقایق معقول، به صورت محسوس برای انسان قابل رؤیت می‌گردند، چنان‌که پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) می‌فرماید:«هیچ بنده‌ای نیست، مگر آن‌که دو چشم در چهره‌اش دارد که با آنها، امور دنیا را می‌بیند و دو چشم در دلش که با آنها امور آخرت را مشاهده می‌کند. پس هر گاه خدا ، خیر بنده‌ای را بخواهد، دو چشمی را که در دل او است، می‌گشاید و او با آنها، آنچه را خداوند در عالم غیب وعده‌اش را داده است، می‌بیند و به وسیله غیب (دو چشم دل) به غیب ایمان می‌آورد». بدیهی است که خواستِ خداوند حکیم درباره باز شدن دیده بصیرت شماری از انسان‌ها، گزاف نیست؛ بلکه به مقتضای نظام حکیمانه آفرینش، دیده بصیرت کسانی باز شده، و تقویت می‌گردد که در جهت شکوفاییِ ادراکات باطنی خود، حرکت کرده باشند.

بصیرت در احادیث

بصیرت و بینایی حقیقی در فرهنگ حدیث، به معنای جامع‌نگری و آینده‌نگریِ علمی و عملی است و کسانی «بصیر» نامیده می‌شوند که در پرتو بینش صحیح، در جهت تأمین منافع مادّی و معنوی، و دنیا و آخرت خود، حرکت کنند. ادراکات انسان‌های بصیر، در محسوسات خلاصه نمی‌شود؛ هم خانه دنیا را می‌بینند و هم خانه آخرت را. اگر به روایات درباره چشم بصیرت ، ارزش بصیرت، عوامل تقویت بصیرت، مبادی، آثار و موانع آن بنگریم، چنین مطلبی را تأیید می‌نمایند. در این‌جا به برخی از این روایات اشاره می‌شود.

روایت اول

برپایه روایتی، امام علی (علیه السلام)، انسان‌های بصیر و نیز کوردل را این‌گونه معرّفی نموده است:«همانا دنیا، نهایت دیدگاه‌ انسان کور-دل- است و در فراسوی آن، چیزی نمی‌بیند؛ امّا انسان آگاه‌، نگاهش از دنیا فراتر می‌رود و می‌داند که سرای حقیقی در ورایِ این دنیا است. پس انسان آگاه ، از دنیا، دل و دیده برمی‌گیرد و کوردل به آن می‌نگرد -و تمام توجّه‌اش به دنیا می‌باشد-. انسان بینا، “از آن” توشه بر می‌گیرد و کوردل، “برای آن” توشه فراهم می‌آورد».

روایت دوم

پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله) می‌فرماید:«هرگاه خداوند، خیر بنده‌ای را بخواهد، قفلِ دل او را برایش می‌گشاید و یقین و راستی را در آن می‌نهد و دلش را برای راهی که در آن قدم گذاشته است، آگاه می‌سازد و دلش را پاک و زبانش را راستگو و اخلاقش را درست و گوشش را شنوا و چشمش را بینا می‌گرداند».

روایت سوم

امام صادق (علیه السل