پاورپوینت کامل الحاق ایران به اعلامیه جهانی حقوق بشر ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الحاق ایران به اعلامیه جهانی حقوق بشر ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الحاق ایران به اعلامیه جهانی حقوق بشر ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الحاق ایران به اعلامیه جهانی حقوق بشر ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل الحاق ایران به اعلامیه جهانی حقوق بشر ۳۵ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، قانون اساسی ایران.

پرسش: آیا پاورپوینت کامل الحاق ایران به اعلامیه جهانی حقوق بشر ۳۵ اسلاید در PowerPoint به معنای پذیرش حقوق بشر غربی نیست؟

پاسخ: جمهوری اسلامی در مقابل بعضی مواد منشور بین‌الملل حقوق بشر ـ به ویژه میثاق حقوق مدنی و سیاسی ـ که با قوانین اساسی و عادی داخلی مغایر است و تعارض دارد، تعهد و مسئولیتی ندارد. چون از یک‌سو جمهوری اسلامی بعد از انقلاب از این میثاق‌ها خارج نشده یا آن‌ها را نسخ و لغو نکرده و از سوی دیگر، با ارائه گزارش‌های مستمر با کمیته حقوق بشر همکاری کرده؛ این بدان معناست که «جمهوری اسلامی ایران میثاق را با شرط (Reservation) درباره موارد خلاف اسلام قبول ندارد و به رسمیت نمی‌شناسد».
چنان‌چه کنوانسیون مربوط به وضع پناهندگان مصوب خرداد ۱۳۵۵ در رژیم قبلی و کنوانسیون حقوق کودک را در سال ۱۳۷۰ شهریور ماه امضا و در اسفندماه ۱۳۷۲ از تصویب مجلس شورای اسلامی گذرانده و هر کدام را با حق شرط پذیرفته است و گفته که «هر یک از موارد مقررات آن با مقررات اسلامی و قوانین داخلی مغایر بوده، به آن ملتزم نبوده و عمل نخواهد کرد».
لذا از مجموع اظهارنظرها و با استفاده از راهکارهای موجود در حقوق بین‌الملل چنین به دست می‌آید که الحاق ایران به اعلامیه حقوق بشر یا میثاق حقوق مدنی و سیاسی آن، به منزله پذیرفتن حقوق بشر غربی نیست و در موقع اختلاف و تعارض حقوق داخلی و قانون اساسی و اسلامی مقدم است.

فهرست مندرجات

۱ – الزام‌آور نبودن اعلامیه جهانی حقوق بشر
۱.۱ – دیدگاه روزولت
۲ – تشکیل کمیسیون حقوق بشر
۳ – تنظیم میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی
۴ – وظیفه ایران براساس قانون تغییر بنیادین اوضاع و احوال
۵ – مشکلات ایران درباره حقوق بشر
۶ – موضع جمهوری اسلامی ایران
۷ – دیدگاه‌هایی درباره حل اختلافات
۷.۱ – برتری قانون اساسی ایران
۷.۲ – پذیرفتن میثاق با حق شرط
۸ – معرفی منابع
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

الزام‌آور نبودن اعلامیه جهانی حقوق بشر

دولت ایران در سال ۱۳۲۷ در جریان تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر جزء رای‌دهندگان مثبت بوده است؛ اما چنان‌چه از اسمش پیداست و صاحب‌نظران نیز بر آن تصریح کرده‌اند، اعلامیه جهانی حقوق بشر یک اعلامیه بیش نیست و از لحاظ حقوقی جنبه الزامی ندارد. در واقع اعلامیه جهانی به عنوان یک هدف متعالی میان بشریت، نه به عنوان یک قانون الزام‌آور مورد موافقت قرار گرفته است.

دیدگاه روزولت

هم‌چنان که خانم روزولت (رئیس کمیسیون حقوق بشر) می‌گوید: «اعلامیه یک منشور یا توافق‌نامه بین‌المللی نبوده و هیچ‌گونه الزام قانونی ندارد؛ بلکه توضیح مجموعه حقوقی است که با انسان ارتباط مستحکم دارد و تحقق آن‌ها در سطح جهانی مطلوب قلمداد می‌شود.

تشکیل کمیسیون حقوق بشر

چنان‌که در بالا ذکر شد اعلامیه جهانی حقوق بشر به‌خودی‌خود الزام‌آور نیست. با‌این‌حال سازمان ملل جهت اجرای آن و جهانی کردن آن راهکارهایی به صورت تشکیل کنوانسیون‌ها و کمیته‌هایی تصویب کرده است. «طبق ماده ۶۸ منشور سازمان ملل، شورای اقتصادی و اجتماعی که جزء ارکان اصلی سازمان ملل است، موظف شد کمیسیونی جهت اشاعه حقوق بشر تشکیل دهد؛ از‌این‌رو در سال ۱۹۴۶ کمیسیونی به نام حقوق بشر تشکیل شد و ماموریت یافت لایحه حقوق بشر را در سه قسمت به شرح زیر تنظیم نماید:
۱. اعلامیه جهانی حقوق بشر؛ ۲. عهود مربوط به حقوق بشر؛ ۳. طرح و اقدامات اجرایی.

تنظیم میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی

مجمع عمومی سازمان ملل که متوجه بود اعلامیه جهانی حقوق بشر به‌خودی‌خود نمی‌تواند منشأ اثری باشد، تصمیم گرفت که کمیسیون حقوق بشر را موظف کند، میثاق‌های بین‌المللی تهیه، و به تصویب و امضای اعضای امضاکننده اعلامیه برساند و کمیسیون حقوق بشر نیز میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی را تنظیم، و به امضا و تصویب کشورهای عضو رساند. البته بعد از تصویب در مجمع عمومی، سازمان ملل دولت ایران در تاریخ ۱۵/ ۱/ ۱۳۴۷ این میثاق را امضا کرد و در اردیبهشت ۱۳۵۴ از تصویب مجلس گذراند و به این ترتیب به آن حکم قانونی داد و خود را بدان ملتزم ساخت.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی با توجه به این‌که تعهدات قبلی دولت ایران به طور خودکار به نظام جمهوری اسلامی منتقل شده است و چون شخصیت حقوقی کشور ایران هنوز باقی است و دولت ایران رسماً و عرفاً متعهد به تعهدات بین‌المللی است و هیچ اقدام رسمی حقوقی یا خروج نسبت به تعهدات مذکور اعلام نکرده است یا نسبت به قبول آن‌ها یا رد و خروج از آن میثاق‌ها راه‌هایی که در حقوق بین‌الملل مطرح است، انجام نداده است.

وظیفه ایران براساس قانون تغییر بنیادین اوضاع و احوال

یکی از راه‌های پیشِ‌ روی نظام جمهوری اسلامی بعد از انقلاب این بود که می‌توانست طبق قاعده و قانون «تغییر بنیادین اوضاع و احوال» چون هم حکومت عوض شده، و هم قانون اساسی جدید در ایران تأسیس و به رفراندوم گذاشته شده و قانونی شده بوده، طبق این قانون باید دولت ایران آن را کتباً به اطلاع سازمان ملل می‌رساند و براساس آن دیدگاه خود را در قبال میثاق‌ها و قوانینی که در تعارض با قانون اساسی جمهوری اسلامی است اعلام می‌کرد که در این صورت یا از آن‌ها خارج می‌شد، یا «حق شرط» و «تحفّط» (Reservation) که در حقوق بین‌الملل به رسمیت شناخته شده است، برای خود قائل می‌شد که طبق این قاعده که حق هر دولت طرف معاهدات بین‌المللی است و می‌توانست شرط کند که مواد و اصولی که در آن‌ها مخالف و معارض قان