پاورپوینت کامل استفاده معصومین از استدلال های فلسفی و منطق ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل استفاده معصومین از استدلال های فلسفی و منطق ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل استفاده معصومین از استدلال های فلسفی و منطق ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل استفاده معصومین از استدلال های فلسفی و منطق ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل استفاده معصومین از استدلال های فلسفی و منطق ۲۵ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه:عقل کامل، معصوم، پیامبر، امام، استدلال های عقلی، فلسفه، منطق.
پرسش :با توجه به این‌که پیامبران و امامان(علیهم السلام) عقل کامل بودند، آیا از استدلال‌های فلسفی و منطق استفاده می‌بردند؟
پاسخ :

فهرست مندرجات

۱ – استفاده معصومین از استدلال های منطقی
۲ – ارسال پیامبران با بینه
۳ – ویژگی برهان‌های قرآن
۳.۱ – مقایسه برهان‌های قرآنی با برهان‌های کلامی
۳.۱.۱ – برهان وجوب و امکان
۳.۱.۲ – برهان نظم
۳.۱.۳ – برهان تمانع
۳.۱.۴ – برهان امکان اعاده
۳.۱.۵ – برهان محبت
۴ – پانویس
۵ – منبع

استفاده معصومین از استدلال های منطقی

اگر چه پیامبران و امامان(علیهم السلام) عقل کامل بودند، اما این منافات با طرح مسائل به صورت استدلال منطقی ندارد؛ چرا که خداوند نیز آیاتش را در قالب استدلال و برهان برای مردم بیان کرده است. پیامبران هم که حامل سخنان خداوند بودند و پیام‌های الهی را به مردم ابلاغ می‌کردند، در مقام ابلاغ، با زبان مردم و به شیوه منطقی و استدلال با آنان بحث می‌کردند:«وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا بِلِسانِ‌ قَوْمِهِ‌»؛ ما هیچ پیامبری را، جز به زبان قومش، نفرستادیم.
«إِنَّا مَعَاشِرَ الْأَنْبِیَاءِ نُکَلِّمُ النَّاسَ عَلَی قَدْرِ عُقُولِهِمْ»؛ ما پیامبران به اندازه درک و شعور مردم با آنان سخن می‌گوییم. و این به جهت تفاوت‌هایی است که مردم در جهت پذیرش حق دارند و باید با هر کسی مطابق با ذوق و سلیقه و گنجایش فکری او صحبت کرد.
پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) مسئله‌ای را تبیین نمی‌کرد، مگر این‌که دلیل و برهانش همراهش باشد. اسلام برای نشر مکتبش، با برهان و استدلال وارد میدان شده است، نه بر اساس زور و اجبار؛ چراکه شعار اسلام این است:«قُل هاتوا بُرهانکم»؛ بگو برهانتان را بیاورید.
قرآن کریم در یک آیه سه روش مهم و متفاوت را در این زمینه پیشنهاد می‌ کند. و از پیامبر می‌ خواهد که مردم را با استفاده از یکی از این روش‌ها به سوی خدا دعوت کند:
«ادْعُ إِلی‌ سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَهِ وَ الْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ»؛ به راه پروردگارت با حکمت ، و موعظه نیکو دعوت کن و با آنها با روشی که نیکوتر است مجادله نما. اوّلین شیوه مورد تأکید اسلام در دعوت به راه خدا «حکمت» است؛ یعنی همان استدلال فلسفی – منطقی.
لذا پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) در راه هدایت و تربیت مردم مأموریت داشت که از شیوه‌های گوناگون استفاده کند تا نتیجه بهتری به دست آید. یکی از این روش‌ها برهان و حکمت است که با استدلال‌های عقلی همراه است.

ارسال پیامبران با بینه

از نظر قرآن تمام پیامبران، بویژه پیامبر اسلام دارای بیّنه بودند، آن هم بیّنه‌های آشکار. منظور از بینه همان حجت و برهان است که برای اثبات مطالب خود اقامه می‌کردند. پیامبران این بینات را از جانب خدا آورده بودند و مردم در برابر آن بینات گاهی تسلیم می‌شدند و در موارد بیشتری عناد می‌کردند و سربازمی‌زدند. اما به هر حال پیامبران بینات را می‌آوردند تا حجّت بر مردم تمام شود.
آیات فراوانی در قرآن کریم بر این موضوع تصریح دارد که در این مقال به چند نمونه اکتفا می کنیم:
۱. «وَ لَقَدْ جاءَتْهُمْ رُسُلُنا بِالْبَیِّناتِ ثُمَّ إِنَّ کَثِیراً مِنْهُمْ بَعْدَ ذلِکَ فِی الْأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ»؛ و رسولان ما، دلایل روشن برای بنی اسرائیل آوردند، اما بسیاری از آنها، پس از آن در روی زمین ، تعدّی و اسراف کردند.
۲. «لِیَهْلِکَ مَنْ هَلَکَ عَنْ بَیِّنَهٍ وَ یَحْیی‌ مَنْ حَیَّ عَنْ بَیِّنَهٍ…»؛ تا آنها که هلاک (و گمراه) می‌شوند، از روی اتمام حجّت باشد و آنها که زنده می‌شوند( هدایت می‌یابند)، از روی دلیل روشن باشد.
۳. «قُلْ فَلِلَّهِ الْحُجَّهُ الْبالِغَهُ فَلَوْ شاءَ لَهَداکُمْ أَجْمَعِینَ»؛ بگو حجت و برهان