پاورپوینت کامل اخلاق جنگی ۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اخلاق جنگی ۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اخلاق جنگی ۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اخلاق جنگی ۲۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل اخلاق جنگی ۲۰ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: جنگ، ظلم، اصول اخلاقی، سیره علوی، صلح، علی (علیه‌السّلام).

پرسش: امام علی (علیه‌السّلام) هنگام جنگ با دشمن، چه نکات اخلاقی را رعایت می‌کرد؟

پاسخ:

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – پرهیز از آغاز جنگ
۳ – دعوت نکردن به جنگ
۴ – مصونیت سیاسی فرستادگان دشمن
۵ – اقامه حجت قبل از شروع جنگ
۶ – نیایش در هنگام جنگ
۷ – شروع جنگ در انتهای روز
۸ – رفتار نیک با بازماندگان دشمن
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

مقدمه

در فرهنگ علوی، جنگ، برای دفاع از کیان مکتب و در جهت دفع ظلم و رفع ستم و زدودن دشواری‌های راه حکومت است. او که «شمشیر از پی حق می‌زد»، نمی‌توانست در دشوارترین لحظات نبرد و در سخت‌ترین لحظات جنگ، از اصول اخلاقی و بنیادهای انسانی غافل بماند. نگرشِ این خلق و خوی جنگی و آیین اخلاقی نبرد در سیره علوی، درس‌آموز است و بیدارکننده. برخی از عناوین این موضوع را بدین قرار می‌توان گزارش کرد:

پرهیز از آغاز جنگ

امام، هرگز آغاز به جنگ نکرد و تا دشمن، در نهایت خیره‌سری، عرصه را بر گفتگو و رویارویی مسالمت‌آمیزْ تنگ نکرد، دست به شمشیر نبرد و به همراهان و یاران خود نیز تاکید کرد که هرگز آغازِ به نبرد نکنند. به واقع، این سیاست امام، تاکیدی است بر صلح‌دوستی اسلام علوی و ارزش‌های انسانی، و مخالفت با ستیزه‌جویی.
امام، این سیاست را هماره معمول داشت و بر آن پای فشرد. جندب ازدی می‌گوید: «انَّ عَلِیّا کانَ یَامُرُنا فی کُلِّ مَوطِنٍ لَقینا فیهِ مَعَهُ عَدُوّا فَیَقولُ: لا تُقاتِلُوا القَومَ حَتّی یَبدَؤُوکُم فَاَنتُم بِحَمدِاللّهِ (عزّوجلّ) عَلی حُجَّهٍ وتَرکُکُم ایّاهُم حَتّی یَبدَؤُوکُم حُجَّهٌ اُخری لَکُم؛ هرگاه همراه علی (علیه‌السّلام) با دشمن روبه‌رو می‌شدیم، به ما فرمان می‌داد: «با آنان، نبرد نکنید تا آنان، آغاز کنند؛ چرا که شما بحمداللّه (عزّوجلّ) برهان دارید و رها کردن آنان تا نبرد را آغاز کنند، برهانی دیگر است برای شما».
بدین‌سان، او نشان می‌داد که در فرهنگ او ستیزه‌گری اصل نیست و صلح و آرامش، اصل است.
چنین بود که امام، به نیروهای رزم‌آورش سفارش کرده بود تا آغاز به جنگ نکنند و چون آتش جنگ با شروع دشمن، شعله‌ور شد و به یاری خداوند، دشمنْ شکست خورد، فراریان را نکُشند، بر مجروحان یورش نبرند، بدن‌ها را عریان نسازند، اجساد را مُثله نکنند و… اینها و جز اینها در سیره جنگی علوی، نشان‌دهنده این است که جنگاوری در سیاست آن بزرگوار، استثنا و تاکید بر ارزش‌های انسانی و گسترش آن قاعده بوده است.

دعوت نکردن به جنگ

علی (علیه‌السّلام) بر رزم‌آوری، استوار گامی، میدان‌داری، شورآفرینی و دشمن‌شکنی نیروهایش تاکید می‌کرد و از هر جهت، آنان را برای رزم، آماده می‌ساخت؛ امّا بدان‌ها تاکید می‌کرد که هرگز در برابر دشمن، هماوردجویی نکنند و صلای «هل مِن مبارز؟» ـ که شیوه‌ای بود برای رعب‌آفرینی ـ، در ندهند. به واقع، این نیز ادامه همان سیاست مخالفت با ستیزه‌جویی است. امام، تنها سفارش می‌کرد که چون دش