پاورپوینت کامل حسود بودن انسان ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حسود بودن انسان ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حسود بودن انسان ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حسود بودن انسان ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل حسود بودن انسان ۲۸ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: حسود، حسادت، طبیعت انسان، شخصیت انسان، سلامت روانی، انحراف شخصیت.

پرسش: چرا انسان حسود است؟

پاسخ:

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – تفاوت طبیعت با شخصیت انسان
۲.۱ – طبیعت انسان
۲.۲ – شخصیت انسان
۳ – ذات طبیعت انسان و معیار مطلوب در شخصیت وی
۳.۱ – هماهنگی با فطرت توحیدی
۳.۲ – دیدگاه روان‌شناسان اسلامی
۴ – دلیل پاورپوینت کامل حسود بودن انسان ۲۸ اسلاید در PowerPoint
۴.۱ – دیدگاه نراقی
۴.۲ – حدیثی از امام علی
۴.۳ – حدیثی از رسول خدا
۴.۴ – حدیثی از امیرالمؤمنین
۵ – رابطه سلامت روانی با عدم حسادت
۶ – عوامل انحراف شخصیت
۷ – پانویس
۸ – منبع

مقدمه

روشن شدن پاسخ این سؤال، در گرو حل برخی پرسش‌های پایه‌ای‌تر است که بدون به دست آوردن یک موضع مشخص در قبال آن پرسش‌ها، پاسخ سؤال نیز روشن نخواهد شد.

تفاوت طبیعت با شخصیت انسان

۱. اولین پرسش این است که: چه تفاوتی میان طبیعت انسان و شخصیت انسان وجود دارد؟
دانشمندان میان طبیعت انسان و شخصیت او تفاوت‌هایی فراوانی را بیان کرده‌اند که از دقت در ویژگی‌ها و تعریف هر کدام روشن می‌شود.

طبیعت انسان

طبیعت انسانی که در اصطلاح قرآن به فطرت تعبیر گردیده است، عبارت است از مجموعه دانش‌ها، گرایش‌ها و توانایی‌های انسان که واجد سه خصوصیت‌اند: الف. فراحیوانی؛ ب. غیر اکتسابی؛ ج. زوال‌ناپذیر. همه انسان‌ها در این سه مورد شریک‌اند، اختصاص به گروه، فرد یا طبقه‌ای خاص ندارد.

شخصیت انسان

اما شخصیت انسانی هر فرد، مخصوص به خودش است. در واقع این شخصیت‌هایند که گوناگون‌اند نه سرشت و ذات انسان‌ها. روان‌شناسان در تعریف شخصیت گفته‌اند: در شخصیت، کل صفات، خصوصیات و کیفیات فرد است که در او جنبه دائمی داشته و او را از سایرین ممتاز می‌سازد و سبب می‌شود که فرد با محیط خود ارتباط برقرار کند.
شخصیت انسان ـ برخلاف طبیعت انسانی ـ اکتسابی بوده و معلول عوامل متعددی چون، وراثت، محیط، خانواده، جغرافیا، فرهنگ و … است و به تدریج شکل می‌گیرد و تا حد زیادی اراده انسان، در جهت‌دهی به آن نقش دارد.
تفاوت دیگر شخصیت آن است که برخلاف طبیعت که از همان آوان حیات آدمی، تقریباً به صورت عمومی، از فعلیت برخوردار است، شخصیت و عناصر تشکیل‌دهنده آن در آغاز، در انسان‌ها تنها به صورت بالقّوه موجود است. شخصیت انسان می‌تواند در جهتی قرار گیرد که طبیعت انسانی یا عناصری از آن را تقویت و شکوفا سازد و هم می‌تواند در جهت رانده شدن آن عناصر به سوی کمون و نهفتگی قرار گیرد؛ اما چون طبیعت‌ زوال‌ناپذیر است، هیچ‌گاه به صورت کامل نابود نمی‌گردد.

ذات طبیعت انسان و معیار مطلوب در شخصیت وی

۲. سؤال دیگری در پاسخ سؤال، نقش حیاتی دارد و آن اینکه:
الف. آیا طبیعت انسان ذاتاً شریر و پست است یا ذاتاً خوب و نیک است، یا نه خوب است و نه زشت؛ بلکه کاملاً خنثی است؟
ب. چه وضعیتی از شخصیت انسانی، وضعیت معیار، مطلوب و بهنجار است و کدام حالت‌ها، نابهنجار و نامطلوب است و انحراف تلقی می‌گردد؟
این دو پرسش را در کنار هم آوردیم؛ چون کاملاً به یکدیگر مربوط هستند. اگر باور ما این باشد که طبیعت انسان نه نیک است و نه بد، بلکه کاملاً خنثی است، معیار مطلوب در شخصیت انسان، دیگر هماهنگی با ذات و سرشت انسان نخواهد بود؛ اما اگر طبیعت را ذاتاً نیک بدانیم، هماهنگی با سرشت انسانی معیار خوبی برای ارزیابی شخصیت او است.
در پاسخ سؤال نخست، انسان‌شناسان غربی به سه نظر کاملاً متفاوت گراییده‌اند: عده‌ای سرشت انسان را ذاتاً پست، اهریمنی و شریر می‌دانند، دسته دیگر پسندیده و نیک به حساب می‌آورند. درحالی‌که دسته سوم آن را کاملاً خنثی و بی‌طرف قلمداد کرده‌اند.
اما از دیدگاه انسان‌شناسی اسلامی، سرشت انسان کاملاً بی‌جهت و لوح سفید نیست و در آن عناصری از خوبی و نیکی وجود دارد که فطرت الهی توحید، گرایش‌های فطری چون خداجویی و زیبایی‌طلبی و … را می‌توان از آن جمله برشمرد.
اما نکته بسیار مهم این است که حد آن عناصر به ‌اندازه‌ای نیست که قدرت انتخاب را از انسان سلب کند و او را مانند حیوانات به صورت فطری و غریزی به سوی نیکی و خوبی بکشاند.از سوی دیگر، این عناصر کاملاً در حد یک توانایی هم نیستند؛ بلکه بهره‌ای از فعلیت هم دارند. بهترین تعبیر شاید باز هم از آنِ قرآن باشد که فرمود: «وَنَف