پاورپوینت کامل تفاوت وعده و وعید در قرآن ۱۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تفاوت وعده و وعید در قرآن ۱۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تفاوت وعده و وعید در قرآن ۱۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تفاوت وعده و وعید در قرآن ۱۸ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل تفاوت وعده و وعید در قرآن ۱۸ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: وعده، وعید، خیر، شر، قرآن کریم، خدا.

پرسش: «وعده» و «وعید» در قرآن به چه معنا است، و تفاوت آنها چیست؟

پاسخ اجمالی: در قرآن کریم هم در بشارت‌ها و هم در تهدیدها از واژه «وعد» به یک شکل استفاده شده است؛ با‌این‌وجود مفسرین سه نکته در فرق وعد با وعید بیان کرده‌اند:
۱. «وعد» هم در وعده خیر و هم در وعده شر به‌کار می‌رود، ولی «وعید» فقط در وعده شر کاربرد دارد.
۲. خلف وعده از طرف خداقبیح است؛ زیرا مستلزم وقوع کذب از طرف او است و صدور آن از ایشان محال است، ولی خُلف وعید در مواردی، نه تنها قبیح نیست، بلکه حُسن هم دارد.
۳. وعده از راه تفضل خداوند بر بندگان است، نه استحقاق بندگان؛ زیرا مؤمن هر چه ایمانش کامل‌ باشد و اعمال نیک او زیاد باشد باز نمی‌تواند شکر کوچک‌ترین نعمت‌های الهی را به‌جا آورد تا مستحق دریافت آن وعده‌ها گردد، ولی وعید از راه استحقاق بندگان است، و خداوند زائد بر استحقاق، کسی را عذاب نمی‌کند، بلکه چه‌بسا عفو نموده و گذشت می‌کند.

فهرست مندرجات

۱ – معنای لغوی
۲ – فرق وعد با وعید
۳ – حکمت وعد و وعیدهای قرآنی
۴ – پانویس
۵ – منبع

معنای لغوی

لغت‌شناسان معتقدند که واژه «وعد» هم در «وعده خیر» و هم در «وعده شرّ» کاربرد دارد، ولی «وعید» فقط در وعده‌های تهدیدآمیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
قرآن کریم هم در بشارت‌ها و هم در تهدیدها از واژه «وعد» بهره جسته است:
• «خالِدینَ فیها وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا وَ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ؛ آنان در بهشت جاودانه خواهند ماند. این مژده تخلف‌ناپذیر خدا است و او عزیز و حکیم است.»
در این آیه این «وعد» در وعده خیر استعمال شده است.
• «فَعَقَرُوها فَقالَ تَمَتَّعُوا فی‌ دارِکُمْ ثَلاثَهَ اَیَّامٍ ذلِکَ وَعْدٌ غَیْرُ مَکْذُوب؛ آنان شتر صالح را کشتند و صالح به آنان گفت: تنها سه روز فرصت دارید تا در خانه‌تان خوش بگذرانید! عذابی که دامن‌گیرتان خواهد شد، وعده‌ای نیست که دروغین باشد!»
همچنین در آیه «وَ نادی‌ اَصْحابُ الْجَنَّهِ اَصْحابَ النَّارِ اَنْ قَدْ وَجَدْنا ما وَعَدَنا رَبُّنا حَقًّا فَهَلْ وَجَدْتُمْ ما وَعَدَ رَبُّکُمْ حَقًّا». «وعدنا» در وعده خیر، و «وعد» در وعده شرّ و عذاب استعمال شده است.
اما مصدر «وعید» که شش بار در قرآن مورد استفاده قرار گرفته است، تمام موارد آن مرتبط با هشدار تهدیدآمیز است:
«قالَ لا تَخْتَصِمُوا لَدَیَّ وَ قَدْ قَدَّمْتُ اِلَیْکُمْ بِالْوَعیدِ» خدا به دوزخیان می‌گوید: نزد من درگیر نشوید! من در گذشته به شما هشدار داده بودم!
همان‌گونه که مشاهده شد، در استعمال قرآنی، میان «وعد» و «وعید»، ارتباط «عام خاص مطلق» وجود دارد و به عبارتی هر وعیدی وعد نیز می‌باشد، اما هر وعدی وعید نیست. اما با این وجود برخی متکلمان بین این دو واژه رابطه «تباین»