پاورپوینت کامل تولد امام زمان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تولد امام زمان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تولد امام زمان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل تولد امام زمان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل تولد امام زمان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)، ولادت، امام حسن عسکری (علیه‌السلام).

پرسش: آیا براساس روایت کتاب کافی، امام عصر ارواحنا فداه متولد نشده است؟ آیا امام عسکری (علیه‌السلام) بدون فرزند از دنیا رفته است؟

پاسخ: ‌یکی از شبهاتی که در بحث مهدویت مطرح می‌شود، ولادت حضرت می‌باشد که وقتی امام حسن عسکری (علیه‌السلام) به شهادت رسیدند، در هیچ‌یک از اهل خانه حضرت آثار حمل دیده نشده است؛ ازاین‌رو حضرت فرزندی نداشته است؛ ولی در پاسخ به این شبهه باید گفت: ولادت امام عصر (علیه‌السلام) پنج سال پیش از شهادت امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه) بوده است و همه علمای شیعه قائل به این مطلب هستند. این‌که گفته می‌شود آثار حمل در همسران امام حسن عسکری (علیه‌السلام) پس از شهادت حضرت دلیل بر عدم ولادت امام عصر (علیه‌السلام) است، سخنی بی‌اساس می‌باشد. در زمان ولادت حضرت آثار حمل بر مادر حضرت ظاهر نشد؛ به دلیل ترس از کشته شدن ایشان توسط حاکمان ظالم؛ ازاین‌رو این مسئله‌ای محال و غیر ممکن و دلیل بر عدم ولادت نیست؛ چنان‌که درباره مادر حضرت موسی و مادر حضرت رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ثابت است که آثار بارداری در آن‌ها نیز آشکار نبوده است. افزون بر این عالمان اهل تسنن در قرون متمادی نیز نسبت به ولادت حضرت تصریحات فراوانی داشته‌اند.

فهرست مندرجات

۱ – ایجاد شبهه در تولد
۲ – پاسخ به شبهه
۲.۱ – پاسخ‌های حلّی
۲.۱.۱ – ولادت حضرت پیش از شهادت امام عسکری
۲.۱.۲ – ناصبی بودن ناقل حکایت
۲.۱.۳ – تصریح به ولادت حضرت در کافی
۲.۲ – پاسخ‌های نقضی
۲.۲.۱ – مادر حضرت موسی
۲.۲.۲ – مادر رسول اکرم
۳ – پاورپوینت کامل تولد امام زمان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint از نظر علمای اهل‌سنت
۳.۱ – دیدگاه مسعودی
۳.۲ – دیدگاه شافعی حصکفی
۳.۳ – دیدگاه ابن ازرق فارقی
۳.۳.۱ – بیان یک نکته
۳.۴ – دیدگاه عماد‌الدین اصفهانی
۳.۵ – دیدگاه فخر رازی
۳.۶ – دیدگاه ابن اثیر جزری
۳.۷ – دیدگاه ابن عربی
۳.۸ – دیدگاه سبط بن جوزی
۳.۹ – دیدگاه گنجی شافعی
۳.۱۰ – دیدگاه ابن خلکان
۳.۱۱ – دیدگاه ابن طقطقی
۳.۱۲ – دیدگاه ابن‌فوطی شیبانی
۳.۱۳ – دیدگاه ابوالفداء
۳.۱۴ – دیدگاه ذهبی
۳.۱۴.۱ – ذکر یک نکته
۳.۱۵ – دیدگاه ابن وردی
۳.۱۶ – دیدگاه صفدی
۳.۱۷ – دیدگاه یافعی
۳.۱۸ – دیدگاه تفتازانی
۳.۱۸.۱ – نکته مهم
۳.۱۹ – دیدگاه ابن خلدون
۳.۲۰ – دیدگاه ابن شحنه حلبی
۳.۲۱ – دیدگاه عبدالرحمن جامی
۳.۲۲ – دیدگاه خواجه محمد پارسا
۳.۲۳ – دیدگاه قلقشندی
۳.۲۴ – دیدگاه ابن حجر عسقلانی
۳.۲۵ – دیدگاه ابن صباغ مالکی
۳.۲۶ – دیدگاه رفاعی
۳.۲۷ – دیدگاه ابن طولون
۳.۲۸ – دیدگاه ابن حجر هیتمی
۳.۲۹ – دیدگاه عبدالوهاب شعرانی
۳.۳۰ – دیدگاه عبدالقادر عیدروسی
۳.۳۱ – دیدگاه سمرقندی
۳.۳۲ – دیدگاه رملی
۳.۳۳ – دیدگاه قرمانی حنفی
۳.۳۴ – دیدگاه ابن عماد حنبلی
۳.۳۵ – دیدگاه ضامن بن شدقم مدنی
۳.۳۶ – دیدگاه حسن العراقی
۳.۳۷ – دیدگاه عصامی مکی
۳.۳۸ – دیدگاه شبراوی شافعی
۳.۳۹ – دیدگاه برزنجی
۳.۴۰ – دیدگاه سفارینی حنبلی
۳.۴۱ – دیدگاه محمدامین سویدی
۳.۴۲ – دیدگاه قندوزی حنفی
۳.۴۳ – دیدگاه محمدصدیق قنوجی
۳.۴۴ – دیدگاه یاقوت حموی
۳.۴۵ – دیدگاه محمد ویس حیدری
۳.۴۶ – دیدگاه زرکلی
۳.۴۷ – دیدگاه مصطفی الهاشمی
۳.۴۸ – دیدگاه شریف انس حسنی
۳.۴۹ – دیدگاه عارف احمد عبدالغنی
۳.۵۰ – دیدگاه حشلاف
۳.۵۱ – دیدگاه محمدعمر سربازی
۴ – شبهه ابن‌تیمیه
۵ – نقد و بررسی شبهه
۶ – نتیجه بحث
۷ – پانویس
۸ – منبع

ایجاد شبهه در تولد

طبق آن‌چه در کتاب کافی آمده، حضرت مهدی (علیه‌السلام) متولد نشده است؛ چون پس از شهادت امام حسن عسکری (علیه‌السلام) آثار حمل در هیچ‌یک از اهل خانه امام حسن عسکری (علیه‌السلام) هویدا نبود. به ‌عبارت دیگر، آشکار نبودن آثار حمل در هیچ‌یک از همسران حضرت امام حسن عسکری (علیه‌السلام)، دلیل عدم ولادت امام زمان (ارواحنا فداه) عنوان شده است. بخش مورد استناد روایت مورد سوال عبارت است از:
«لَمَّا دُفِنَ اَخَذَ السُّلْطَانُ وَ النَّاسُ فِی طَلَبِ وَلَدِهِ وَ کَثُرَ التَّفْتِیشُ فِی الْمَنَازِلِ وَ الدُّورِ وَ تَوَقَّفُوا عَنْ قِسْمَهِ مِیرَاثِهِ وَ لَمْ یزَلِ الَّذِینَ وُکِّلُوا بِحِفْظِ الْجَارِیهِ الَّتِی تُوُهِّمَ عَلَیهَا الْحَمْلُ لَازِمِینَ حَتَّی تَبَینَ بُطْلَانُ الْحَمْلِ فَلَمَّا بَطَلَ الْحَمْلُ عَنْهُنَّ قُسِمَ مِیرَاثُهُ بَینَ اُمِّهِ وَ اَخِیهِ جَعْفَرٍ وَ ادَّعَتْ اُمُّهُ وَصِیتَهُ؛ آن‌گاه که (امام حسن عسکری (علیه‌السلام)) دفن شد، حاکم و مردم به جست‌وجو برای یافتن فرزندش پرداختند و در خانه‌ها جست‌وجوی فراوانی صورت گرفت و از تقسیم ارث امام حسن عسکری (علیه‌السلام) دست نگه‌ داشتند و همواره افرادی را به حفاظت و ملازمت از کنیزی که گمان بارداریش می‌رفت، گماشتند تا این‌که عدم بارداری او آشکار گشت. آن‌گاه که عدم بارداریش ثابت شد، ارث امام عسکری (علیه‌السلام) بین مادر و برادرش جعفر تقسیم شد و مادر امام وصایت او را ادعا کرد».

پاسخ به شبهه

اولاً: اساساً شبهه، شبهه نادرستی است؛ زیرا بر مبنای پیش‌فرضی غلط طراحی شده است؛ چراکه ولادت حضرت مهدی (علیه‌السلام) حدود پنج سال قبل از شهادت پدرشان حضرت امام حسن عسکری (علیه‌السلام) بوده است، نه پس از شهادت آن بزرگوار.
ثانیاً: روایت مورد استناد سؤال‌کننده روایت اصطلاحی شیعه نیست که ناقل اولیه آن امام معصوم (علیه‌السلام) باشد، بلکه صرفاً حکایتی است که ناقل اولیه آن یک فرد ناصبی و دشمن اهل‌ بیت (علیهم‌السّلام) است. پس نقل حکایت توسط او ارزشی برای شیعه ندارد.
ثالثاً: در کتاب کافی به ولادت حضرت امام مهدی (علیه‌السلام) تصریح شده و بابی تحت عنوان «مولد الصاحب (علیه‌السلام)» آمده است که در آن بیش از سی روایت در اثبات ولادت حضرت نقل شده است. گذشته از این، علمای متعددی از اهل سنت نیز قائل به ولادت حضرت مهدی (علیه‌السلام) هستند.
نکته آخر این‌که طبق شبهه و استدلال آن، عدم ولادت امام عصر (علیه‌السلام) به دلیل عدم آشکار شدن آثار بارداری در مادر ایشان است و این استدلال با دو مسئله نقض می‌شود: اول ولادت حضرت موسی و دوم ولادت حضرت رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)؛ زیرا برابر با منابع اهل سنت، نه در مادر حضرت موسی و نه در مادر حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، آثار بارداری آشکار نبوده است. برای پاسخ به این شبهه نخست پاسخ‌های حّلی و سپس پاسخ‌های نقضی ارائه می‌گردد.

پاسخ‌های حلّی

در این قسمت سه پاسخ حلی بیان و مورد بررسی قرار می‌گیرد.

ولادت حضرت پیش از شهادت امام عسکری

بنا بر فرضی که در حکایت مذکور بیان شده، مبنی بر این‌که پس از شهادت امام حسن عسکری (علیه‌السلام) در هیچ‌یک از همسران حضرت آثار حمل آشکار نبود، این مسئله کوچک‌ترین منافاتی با ولادت امام عصر (علیه‌السلام) ندارد؛ زیرا برابر با احادیث متعدد مورد قبول دانشمندان شیعه، حضرت مهدی (ارواحنا ‌فداه) حدود پنج سال پیش از شهادت پدر بزرگوارشان یعنی حدود سال ۲۵۵ قمری، ولادت یافتند و در هنگام شهادت پدر، تقریباً پنج ساله بودند. محدث بزرگ شیعه، جناب شیخ کلینی در این‌ باره می‌گوید: ولد (علیه‌السلام) للنصف من شعبان سنه خمس وخمسین ومائتین. حضرت امام مهدی (ارواحنا‌فداه) در نیمه شعبان سال ۲۵۵ قمری ولادت یافتند.

شیخ مفید نیز در این‌باره می‌گوید: و کان مولده (علیه‌السلام) لیله النصف من شعبان، سنه خمس و خمسین و مائتین. ولادت حضرت امام مهدی (ارواحنا‌فداه) در نیمه شعبان سال ۲۵۵ قمری بود.

شیخ طبرسی به همین مسئله تصریح کرده است: «ولد (علیه‌السلام) بسر من رای لیله النصف من شعبان قبل طلوع الفجر سنه ۲۵۵ خمس و خمسین وماتین من الهجره؛ حضرت مهدی (علیه‌السلام) در سامراء در شب نیمه شعبان قبل از طلوع فجر در سال ۲۵۵ هجری ولادت یافتند».
حال آن‌که حکایت موجود در کافی، ولادت فرزند پس از شهادت امام عسکری (علیه‌السلام) را نفی می‌کند. ما هم معتقدیم دلیلی نداریم که پس از شهادت امام عسکری، فرزندی برای حضرت به‌ دنیا آمده باشد؛ بلکه قائلیم فرزند حضرت عسکری (علیه‌السلام) در زمان حیات حضرت به ‌دنیا آمدند و البته این ولادت مخفیانه بود و به غیر از خواص شیعیان، عموم مردم ـ و به‌ویژه دشمنان ـ از آن باخبر نشدند.

ناصبی بودن ناقل حکایت

نکته شایان ذکر در این مجال این است که اولاً: گفتار امام معصوم (علیه‌السلام) برای ما حجت است نه گفتار غیر امام معصوم و این گفتار نیز باید با علم به صدور آن از امام معصوم (علیه‌السلام) و قواعد علم درایه و علم رجال برای ما ثابت شود.
ثانیاً: آن‌چه در کتاب کافی آمده است، نه‌تنها کلام امام (علیه‌السلام) نیست؛ بلکه به تصریح راویان حکایت، این ماجرا از شخصی ناصبی و دشمن امام (علیه‌السلام) نقل شده است. بنابراین برای ما حجیتی ندارد؛ چنان‌که در ابتدای این حکایت آمده است:
«الحسین بن محمد الاشعری و محمد بن یحیی و غیرهما قالوا: کان احمد بن عبیدالله بن خاقان علی الضیاع والخراج بقم فجری فی مجلسه یوما ذکر العلویه و مذاهبهم وکان شدید النصبف قال : …
حسین بن محمد اشعری و محمد بن یحیی و غیر از این دو گفتند: احمد بن عبیدالله بن خاقان مأمور مالیاتی و خراج قم بود. روزی در مجلس او یادی از شیعیان و مذاهبشان شد؛ درحالی‌که به ‌شدت ناصبی و دشمن اهل بیت (علیهم‌السلام) بود. پس گفت …».

تصریح به ولادت حضرت در کافی

در خود کتاب کافی بلافاصله پس از باب مورد بحث به صراحت‌بابی ذکر شده است که عنوان آن عبارت است از: مولد الصاحب (علیه‌السلام)» ولد (علیه‌السلام) للنصف من شعبان سنه خمس وخمسین و مائتین. ولادت حضرت صاحب الزمان (علیه‌السلام)، حضرت در نیمه‌شعبان سال ۲۵۵ قمری ولادت یافتند.
در این باب بیش از سی حدیث در اثبات ولادت حضرت ولی‌عصر (ارواحنافداه) نقل شده است. بدین ترتیب سخیف بودن این شبهه کاملاً روشن می‌شود؛ چراکه از دو حال خارج نیست: یا این‌که سؤال‌کننده مغرضانه و گزینشی عمل کرده و چشم خود را بر روی باب مفصلی که ولادت امام عصر (علیه‌السلام) را اثبات می‌کند بسته است یا این‌که به قدری از نظر علمی ضعیف است که ‌اندکی تلاش نکرده و تنها چند صفحه‌ بعد را مطالعه نکرده است.
افزون بر کتاب کافی و ده‌ها کتاب دیگر که علمای شیعه در آن‌ها ولادت امام عصر (ارواحنافداه) را امری مسلّم و مستدل دانسته‌اند، در میان اهل سنت نیز علمای متعددی قائل به ولادت حضرت مهدی (علیه‌السلام) هستند که برخی از آن‌ها، عبارت‌اند از: ذهبی، ابن حجر عسقلانی، ابن‌حجر هیثمی، ابن‌اثیر جزری، عبدالوهاب شعرانی، فخر رازی، سبط بن جوزی، مسعودی شافعی، ابن خلکان و … .
بنابراین ولادت امام عصر (ارواحنا فداه)، در حدود پنج سال پیش از شهادت پدرشان امام حسن عسکری (علیه‌السلام) نزد علمای شیعه مسئله‌ای قطعی و ثابت شده است که حتی برخی علمای اهل سنت نیز بدان اعتراف کرده‌اند و نقل فوق نیز که توسط سؤال‌کننده مطرح شده، ‌هیچ ارتباطی به این موضوع ندارد. علاوه بر این‌که ناقل آن نیز فردی ناصبی بود. حال در ادامه به ذکر برخی موارد می‌پردازیم که در تقابل با شبهه سؤال‌کننده می‌باشد.

پاسخ‌های نقضی

سؤال‌کننده، عدم وجود آثار حمل در کنیز امام عسکری (علیه‌السلام) را دلیل بر عدم تولد و وجود امام زمان (عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) دانست و حال آن‌که آشکار نبودن آثار حمل، نشانگر عدم بارداری و عدم تولد و وجود فرزند نمی‌شود، چنان‌چه در ادامه می‌آید. به تصریح تاریخ، مادر حضرت موسی (علی‌نبیناوآله‌وعلیه‌السلام) و مادر پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نیز آثار حمل نداشتند.

مادر حضرت موسی

به اعتراف علما و مفسران اهل سنت، ولادت حضرت موسی مخفیانه صورت گرفت؛ به طوری که آثار حمل در مادر حضرت موسی اصلاً ظاهر نشد. ابن‌کثیر در تفسیر خود ذیل آیه «ان فرعون علا فی الارض …؛ » و آیات بعد آن (سوره قصص، آیه ۴ به بعد) می‌گوید: و ولد موسی، (علیه‌السلام)، فی السنه التی یقتلون فیها الولدان و کان لفرعون اناس موکّلون بذلک و قوابل یدُرْنَ علی النساء، فمن راینها قد حملتاحصوا اسمها، فاذا کان وقت ولادتها لا یقْبَلُها الا نساء القبط، فاذا ولدت المراه جاریه ترکنها وذهبن، وان ولدت غلامًا دخل اولئک الذبَّاحون، بایدیهم الشفار المرهفه، فقتلوه ومضوا قَبَّحَهُم الله. فلما حملت ‌ام‌موسی به، (علیه‌السلام)، لم یظهر علیها مخایل الحمل کغیرها، ولم تفطن لها الدایات.
و حضرت موسی در سالی که فرعونیان در آن نوزادان پسر را می‌کشتند، متولد گشت و فرعون مأمورانی برای این کار گماشته بود. هر زنی که وضع حمل می‌کرد، اسمش را (در لیست خود) داشتند. هنگام ولادت فرزندش فقط زنان قبطی (از طرف فرعون) به او در ولادت فرزندش کمک می‌کردند. پس اگر زن، نوزاد دختری به دنیا می‌آورد، او را رها کرده و می‌رفتند؛ ولی اگر نوزاد پسری به دنیا می‌آورد، مأموران ذبح نوزادان وارد خانه می‌شدند؛ درحالی‌که در دستانشان خنجرهای برنده و تیز بود، ‌نوزاد را می‌کشتند (خدا آن‌ها را از هر خیری دور کند). آن‌گاه که مادر موسی به او باردار شد، آثار حاملگی و بارداری مانند دیگر زنان در وی ظاهر نشد و هیچ‌یک از دایه‌های مأمور از طرف فرعون متوجه بارداری او نشد.
بنا بر روایت فوق، ولادت حضرت مهدی (ارواحنافداه) از دو جهت شبیه ولادت حضرت موسی بوده است: اول: ترس کشته شدن ایشان توسط حاکمان ظالم وقت. دوم: آشکار نشدن آثار بارداری در مادر بزرگوار ایشان در طول مدت بارداری. اگر کسی بخواهد منکر اصل چنین مسئله‌ای شود، باید منکر اصل ولادت حضرت موسی و نحوه ولادت اعجازگونه ایشان در دوران فرعون شود.

مادر رسول اکرم

مادر حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نیز در هنگام بارداری آن حضرت، هیچ اثر و نشانه‌ای از بارداری را نداشت؛ چنان‌که در کتاب عیون الاثر آمده است:
«و من طریق محمد بن عمر عن علی بن زید عن عبداللّه بن وهب بن زمعه عن ابیه عن عمته قالت: کنا نسمع ان رسول اللّه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) لما حملت به امه آمنه بنت وهب کانت تقول: ما شعرت بانی حملت به و لا وجدت له ثقله کما یجد النساء …. و ربما کانت تقول: و اتانی آت و انا بین النائم و الیقظان فقال: هل شعرت انک حملت؟ فکانی اقول ما ادری، فقال: انک قد حملت بسید هذه الامه و نبیها، …. و عن الزهری قال: قالت آمنه: لقد علقت به فما وجدت له مشقه حتی وضعته؛ و از طریق محمد بن عمر از علی بن زید از عبدالله بن وهب بن زمعه از پدرش از عمه‌اش نقل شده که گفت: ما از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌شنیدیم که می‌فرمود: وقتی مادرش آمنه بنت وهب به ایشان حامله بود، می‌گفت: من در دوران بارداری احساس بارداری نکردم و مانند دیگر زنان احساس سنگینی (به خاطر بارداری) را در خود نیافتم …. و گاهی می‌فرمود: بین خواب و بیداری بودم که ملکی نزد من آمد و به من گفت: آیا احساس می‌کنی که باردار هستی؟ گویا من به او گفتم: نمی‌دانم. پس به من گفت: قطعاً تو به سرور و پیامبر این امت باردار هستی…. . و از زهری نقل شده که گفت: جناب آمنه فرمود: من به حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) باردار شدم؛ ولی هیچ سختی و فشاری را متحمل نشدم تا وضع حمل کردم».

حلبی نیز در کتاب سیره خود به همین مطلب تصریح کرده و آورده است:
«قالت آمنه لقد علقت به (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فما وجدت له مشقه حتی وضعته و عنها آن‌ها کانت تقول ما شعرت بانی حملت به و لا وجدت له ثقلا کما تجد النساء …. . قالت آمنه واتانی آت (ای من الملائکه) و انا بین النائمه و الیقظانه فقال هل شعرت بانک قد حملت بسید هذه الامه و نبیها.
اقول ظاهر هذا السیاق آن‌ها لم تعلم بحملها الا من قول الملک لانها لم تجد ما تستدل به علی ذلک لانها لم تجد ثقلا؛ جناب آمنه (مادر رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: من به آن حضرت باردار شدم؛ ولی هیچ سختی و فشاری را احساس نکردم تا این‌که وضع حمل کردم و هم‌چنین از جناب آمنه نقل شده که می‌فرمود: من احساس نکردم که به فرزندم حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) باردار هستم و مانند زنان دیگر، هیچ‌گاه سنگینی بارداری را احساس نکردم … هم‌چنین جناب آمنه فرمود: بین خواب و بیداری بودم که ملکی نزد من آمد و گفت: آیا می‌دانی که تو به سرور و پیامبر این امت باردار هستی؟
من (حلبی) می‌گویم: ظاهر سیاق گفتار جناب آمنه این است که او نمی‌دانست که به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) باردار است، مگر وقتی که آن ملک آگاهش کرد؛ زیرا دلیلی بر بارداری خویش نیافت و هیچ سنگینی احساس نکرد».

چنان‌چه گذشت مادر این دو پیامبر الهی در زمان بارداری آثار حمل نداشتند و اگر بنا بر منطق شبهه‌کننده پیش برویم، لازمه‌اش عدم وجود این دو پیامبر اولوالعزم است؛ درحالی‌که به ضرورت تاریخ و به تصریح قرآن ولادت حضرت موسی (علی‌نبیناوآله‌وعلیه‌السلام) و پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) امری قطعی است.

پاورپوینت کامل تولد امام زمان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint از نظر علمای اهل‌سنت

اشعه‌های خورشید دوازدهمین حجت خداوند در سحرگاه نیمه شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری در خانه امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه) بر تارک دنیا تابید و مژده دوازدهمین حجت حق را نوید داد. نام مادر گرامی‌اش نرجس خاتون (سلام‌الله‌علیها) می‌باشد. ولادت آخرین ذخیره ‌الهی امری مسلم و قطعی بوده و هیج شکی و شبهه‌ای در این مورد راه ندارد. روایات اهل بیت (علیهم‌السّلام) بر این امر مهم گواه بوده و بر یقین انسان می‌افزاید. نه‌تنها روایات و تصریحات علمای امامیه نسبت به ولادت حضرت به مقداری کافی وجود دارد؛ بلکه عالمان اهل تسنن در قرون متمادی نیز نسبت به ولادت حضرت تصریحات فراوانی داشته‌اند که در این نوشته به نظرات پنجاه تن از‌ اندیشمندان و بزرگان اهل تسنن پیرامون ولادت امام زمان (سلام‌الله‌علیه) اشاره می‌شود:

دیدگاه مسعودی

علی بن الحسین بن علی المسعودی الشافعی (متوفای ۳۴۶هـ) از دانشمندان پر آوازه شافعی مذهب پیرامون ولادت حضرت چنین می‌نویسد:
«الامام الثانی عشر وفی سنه ستین ومائتین قبض ابو محمد الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب (علیهم‌السّلام) فی خلافه المعتمد، وهو ابن تسع وعشرین سنه، وهو ابو المهدی المنتظر…؛ امام دوازدهم و در سال دویست و شصت ابومحمد حسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب (علیهم‌السّلام) (امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه)) در دوران خلافت معتمد از دنیا رفت؛ درحالی‌که سنش بیست و نه سال بود. او پدر مهدی منتطر بود».

دیدگاه شافعی حصکفی

ابوالفضل یحیی بن سلامه بن الحسین الشافعی الحصکفی (متوفای ۵۵۳ هـ) یکی از بزرگان اهل سنت است که وجود حضرت مهدی (علیه‌السلام) را مفروغ عنه گرفته و درباره آن حضرت و سایر ائمه اهل بیت (علیهم‌السّلام) شعر سروده است.
ابن کثیر دمشقی سلفی پس از نقل غزل طولانی از او می‌نویسد: ثم خرج من هذا التغزل الی مدح اهل البیت والائمه الاثنی عشر رحمهم الله
وسائلی عن حب اهل البیت ••• هل اقر اعلانا به‌ام اجحد
هیهات ممزوج بلحمی ودمی ••• حبهم هو الهدی والرشد
حیدره والحسنان بعده ••• ثم علی وابنه محمد
وجعفر الصادق وابن جعفر ••• موسی ویتلوه علی السید
اعنی الرضی ثم ابنه محمد ••• ثم علی وابنه المسدد
والحسن الثانی ویتلو تلوه ••• محمد بن الحسن المفتقد
…
فلا یظن رافضی اننی ••• وافقته او خارجی مفسد
…
والشافعی مذهبی مذهبه ••• لانه فی قوله مؤید
اتبعته فی الاصل والفرع معا ••• فلیتبعنی الطالب المرشد
انی باذن الله تاج سابق ••• اذا ونی الظالم ثم المفسد
پس از این غزل به مدح اهل بیت و ائمه دوازده‌گانه می‌پردازند و می‌گوید: ‌ای کسی که از من درباره محبت اهل بیت سؤال می‌کنی که آیا آشکارا به آن اقرار می‌کنم یا منکر می‌شوم؟
بدان! هرگز انکار نمی‌کنم، محبت آنان با گوشت و خون من آمیخته شده است. محبت آنان هدایت و رشد است. مقصود از اهل بیت، حیدر است و حسنین و … دوازدهمین آنان حسن است که بعد از او محمد بن الحسن خواهد آمد که الآن غائب شده است.
کسی گمان نکند که من رافضی شده و با آنان موافق هستم یا این‌که خارجی و فاسد هستم. مذهب من شافعی است؛ زیرا او در دیدگاهش تأیید شده است. من از شافعی در اصل و فرع پیروی می‌کنم؛ پس هر کسی خواهان هدایت است، از من پیروی کند….

دیدگاه ابن ازرق فارقی

ابن ازرق فارقی (متوفای ۵۷۱ هـ) از علمای برجسته‌ اهل سنت در کتاب تاریخ خود، زمان ولادت حضرت ولی‌عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) را ذکر کرده، چنان‌چه می‌نویسد:
«ان الحجه المذکور ولد تاسع شهر ربیع الاول سنه ثمان وخمسین ومائتین، وقیل ثامن شعبان سنه ست وخمسین، وهو الاصح؛ . همانا، حجت یادشده (حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه)) در نهم ربیع الاول از سال ۲۵۸ه به دنیا آمد، البته گفته شده در هشتم شعبان از سال ۲۵۶ بوده و این قول صحیح‌تر می‌باشد».

بیان یک نکته

هر چند این متن به اصل ولادت امام عصر (علیه‌السلام) اشاره شده است، اما باید به این نکته توجه کرد که قول به ولادت امام زمان (علیه‌السلام) در نهم ربیع‌الاول و یا هشتم شعبان سال ۲۵۶ و یا ۲۵۸ صحیح نیست.

دیدگاه عماد‌الدین اصفهانی

عمادالدین اصفهانی (متوفای ۵۹۷ هـ)، از دیگر علمای اهل سنت که به‌ صراحت به ولادت حضرت مهدی (سلام‌الله‌علیه) اعتراف کرده است می‌گوید: مولد ابی القاسم محمد المنتظر، بسر من رای، یوم الجمعه ثانی عشر من شهر رمضان؛ ولادت ابی‌القاسم محمد منتظر در سامراء روز جمعه، دوازدهم ماه مبارک رمضان بوده است.

دیدگاه فخر رازی

فخرالدین رازی (متوفای ۶۰۴هـ) مفسر نام‌دار اهل سنت در کتاب الشجره المبارکه در شرح حال امام عسکری (علیه‌السلام) می‌نویسد:
«اما الحسن العسکری الامام (علیه‌السلام) فله ابنان وبنتان، اما الابنان فاحدهما صاحب الزمان (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف)، والثانی موسی درج فی حیاه ابیه واما البنتان ففاطمه درجت فی حیاه ابیها، وام موسی درجت ایضاً؛ امام حسن عسکری، دو پسر و دو دختر داشت. اما دو پسر او یکی صاحب الزمان است و دیگری موسی که در زمان حیات پدرش از دنیا رفت. اما دخترانش یکی فاطمه و دیگری‌ ام موسی بود که هر دو در زمان حیات پدرش از دنیا رفتند».

دیدگاه ابن اثیر جزری

علی بن محمد بن عبدالکریم ابن اثیر جزری (متوفای۶۳۰هـ)، در کتاب معتبر الکامل فی التاریخ تصریح می‌کند که امام عسکری (علیه‌السلام) فرزندی به نام م ح م د داشته است:
«وفیها توفی الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب (علیه‌السلام). وهو ابو محمد العلوی العسکری وهو احد الائمه الاثنی عشر علی مذهب الامامیه، وهو والد محمد الذی یعتقدونه المنتظر بسرداب سامرا وکان مولده سنه اثنتین وثلاثین ومائتین؛ در سال ۲۶۰ هجری قمری حسن بن علی … (علیهم‌السّلام) از دنیا رفت. او ابومحمد عسکری یکی از ائمه دوازده‌گانه مذهب امامیه است. او پدر محمد است که شیعیان منتظر او از سرداب سامرا هستند».

دیدگاه ابن عربی

محی‌الدین ابن عربی (متوفای ۶۳۸هـ) از جمله علمای اهل سنتی است که به ولادت امام زمان (سلام‌الله‌علیه) اشاره کرده است؛ اما نکته قابل توجه این است که این کلام وی در کتاب الفتوحات المکیه تحریف شده است؛ اما شعرانی، از علمای اهل سنت به‌ نقل از کتاب فتوحات مکیه چنین نقل می‌کند:
«وعباره الشیخ محی الدین فی الباب السادس والستین وثلمائه من الفتوحات: … وهو من عتره رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) وسلم من ولد فاطمه رضی الله عنها جده الحسین بن علی بن ابی طالب، ووالده الحسن العسکری ابن الامام علی النقی ـ بالنون ـ ابن محمد التقی ـ بالتاء ـ ابن الامام علی الرضا، ابن الامام موسی الکاظم، ابن الامام جعفر الصادق، ابن الامام محمد الباقر، ابن الامام زین‌العابدین علی، ابن الامام الحسین، ابن الامام علی بن ابی طالب؛ و عبارت شیخ محی‌الدین در باب سیصد و شصت و شش در کتاب الفتوحات [المکیه]چنین است: … او از عترت رسول اللّه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از فرزندان حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) می‌باشد که پدرش حسن عسکری فرزند امام علی النقی … می‌باشد».

دیدگاه سبط بن جوزی

سبط ابن جوزی (متوفای ۶۵۴هـ)، از علمای اهل سنت پیرامون امام زمان (سلام‌الله‌علیه) چنین می‌نویسد:
«فصل فی ذکر الحجه المهدی هو محمد بن الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی الرضا بن جعفر بن محمد ابن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب (علیه‌السلام) وکنیته ابو عبدالله وابوالقاسم وهو الخلف الحجه صاحب الزمان، القائم المنتظر والتالی وهو الآخر الائمه؛ . فصلی در ذکر الحجه مهدی او محمد فرزند حسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی الرضا بن جعفر بن محمد ابن علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب (علیهم‌السّلام) می‌باشد. کنیه‌اش ابوعبدالله و ابوالقاسم است و او همان خلف الحجه و صاحب الزمان می‌باشد. قائم و منتظر و تالی و آخرین ائمه می‌باشد».

دیدگاه گنجی شافعی

محمد بن یوسف گنجی شافعی (متوفای ۶۵۸هـ) در کتاب کفایه الطالب در شرح حال امام عسکری (علیه‌السلام) می‌نویسد:
«وهو الامام بعد الهادی، مولده بالمدینه فی شهر ربیع الآخر سنه اثنین وثلاثین وماتین وقبض یوم الجمعه لثمان خلون من شهر ربیع الاول سنه ستین وماتین له یومئذ ثمان وعشرون سنه ودفن فی داره بسر من رای فی البیت الذی دفن فیه ابوه، وخلف ابنه وهو الامام المنتظر؛ او بعد از‌ هادی به امامت رسید. در ربیع الثانی سال ۲۳۲ به دنیا آمد و در روز جمعه هشت روز از ربیع الاول گذشته بود، در سال ۲۶۰ از دنیا رفت که در آن روز عمرش ۲۸ سال بوده و در خانه خودش، همان خانه‌ای که پدرش در آن دفن شده بود، دفن شد. پس از خود فرزندی را به‌ جای گذاشت که او امام منتظر است».

دیدگاه ابن خلکان

شمس‌الدین ابن خلکان (متوفای ۶۸۱هـ) در کتاب وفیات الاعیان تصریح می‌کند که حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) در شب جمعه نیمه شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری به‌ دنیا آمد و در هنگام وفات پدر بزرگوارش پنج ساله بوده است. هرچند که او نیز همانند ذهبی دروغ‌های دیگری افزوده است چنان‌چه می‌نویسد:
« ۵۶۲ ابوالقاسم المنتظر: ابو القاسم محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی بن محمد الجواد المذکور قبله ثانی عشر الائمه الاثنی عشر علی اعتقاد الامامیه المعروف بالحجه وهو الذی تزعم الشیعه انه المنتظر والقائم والمهدی وهو صاحب السرداب عندهم واقاویلهم فیه کثیره وهم ینتظرون ظهوره فی آخر الزمان من السرداب بسر من رای. کانت ولادته یوم الجمعه منتصف شعبان سنه خمس وخمسین ومائتین ولما توفی ابوه وقد سبق ذکره کان عمره خمس سنین …؛ ابوالقاسم محمد فرزند امام حسن عسکری «علیهماالسلام» که بنا بر اعتقاد شیعیان دوازدهمین امام و معروف به حجت می‌باشد، همان است که شیعیان گمان می‌کنند او منتظر و قائم و مهدی است که صاحب سرداب بوده و درباره ایشان صحبت‌های زیادی شده است، شیعیان منتظر ظهور وی در آخرالزمان از سرداب سامراء می‌باشند ولادت او روز جمعه نیمه‌شعبان در سال ۲۵۵ هجری می‌باشد، و وقتی پدر ایشان وفات یافتند، عمر او پنج سال بوده است».

دیدگاه ابن طقطقی

ابن طقطقی حسنی (متوفای ۷۰۹هـ) نسب‌شناس اهل سنت، معروف به ابن طقطقی حسنی درباره حضرت ولی عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) می‌نویسند:
«ولم یذکر للامام الحسن العسکری ولد الا ولده الامام ابوالقاسم محمد مهدی صاحب الزمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)، وهو الذی ذهبت الشیعه الامامیه الاثنا عشریه الی بقائه، و انه المهدی الذی یظهر فی آخرالزمان، حسب ما بشر به جده رسول الله، مولده لیله النصف من شعبان سنه ست و خمسین و مائتین، وهذا هو الصحیح، وقیل غیر ذلک، امه‌ام ولد تدعی نرجس و قیل صفیه، ولد بسر من رای؛ برای امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه) فرزندی به‌غیر از ابوالقاسم محمد مهدی صاحب الزمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) ذکر نشده است، شیعیان درباره ایشان اعتقاد دارند که تاکنون زنده است و او همان مهدی منتظر است که در آخرالزمان ظهور می‌کند؛ همان‌طور که جد ایشان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بشارت دادند، ولادت ایشان نیمه‌شعبان ۲۵۶ بنا بر نظر صحیح می‌باشد و مادر ایشان نرجس یا صفیه نامیده می‌باشد، محل ولادت ایشان نیز سامرا است».

دیدگاه ابن‌فوطی شیبانی

ابن فوطی شیبانی (متوفای ۷۲۳هـ) با صراحت تمام مسئله ولادت امام عصر (علیه‌السلام) و دو غیبت ایشان را در کتاب خودش چنین ذکر کرده است:
«القائم المنتظر، صاحب الزمان، الامام الثانی عشر ابو القاسم محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی العلوی الحسینی المهدیوهو القائم بالحق وقد ذکرنا القابه فیما تقدم علی مقتضی الترتیب الذی التزمناه، وکان مولده کما ذکرناه سنه خمس او سنه سبع وخمسین ومائتین قبل مضی ابیه بسنتین وسبعه اشهر وکان مولده لیله النصف من شعبان وله قبل قیامه غیبتان، احداهما اطول من الاخری جاءت بذلک الاخبار؛ القائم المنتظر، صاحب الزمان، امام دوازدهم. او ابوالقاسم محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی العلوی الحسینی المهدی و اوست قیام‌کننده به حق، و ما القاب ایشان را بنا بر مقتضای ترتیبی که داشتیم ذکر کردیم، و ولادت ایشان در سال ۲۵۵ یا ۲۵۷ دو سال و هفت ماه قبل از رحلت پدرش در نیمه شعبان بود، و برای او قبل از ظهورش دو غیبت است. یکی از دیگری طولانی‌تر می‌باشد و در این‌باره روایت‌هایی نقل شده است».

دیدگاه ابوالفداء

عمادالدین ابوالفداء (متوفای ۷۳۲هـ) از مورخین اهل سنت درباره حضرت ولی عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) می‌نویسد:
«والحسن العکسری المذکور هو والد محمد المنتظر صاحب السرداب و محمد المنتظر المذکور هو ثانی عشر الائمه الاثنی عشر علی رای الامامیه ویقال له القائم و المهدی و الحجه و ولد المنتظر المذکور فی سنه خمس و خمسین و مائتین؛ امام حسن عسکری یادشده همان پدر محمد منتظر صاحب سرداب می‌باشد، و محمد منتظر دوازدهمین امام شیعیان می‌باشد و به قائم، مهدی، و الحجه لقب داده‌اند، ولادت ایشان در سال ۲۵۵ می‌باشد».

دیدگاه ذهبی

شمس‌الدین ذهبی (متوفای ۷۴۸هـ)، از بزرگان اهل سنت واز صاحب نظران در عرصه علم رجال، درایه، حدیث، تاریخ و انساب در چندین کتاب خود؛ از جمله: العبر فی خبر من غبر، تاریخ الاسلام، سیر اعلام النبلاء تصریح کرده است که امام عسکری (علیه‌السلام) فرزندی به نام (م ح م د) داشته که در سال ۲۵۶ هجری به دنیا آمده است.

وی در کتاب العبر می‌نویسد:
«وفیها محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی محمد الجواد بن علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق العلوی الحسینی ابو القاسم الذی تلقبه الرافضه الخلف الحجه و تلقبه بالمهدی وبالمنتظر وتلقبه بصاحب الزمان وهو خاتمه الاثنی عشر؛ …. در سال ۲۵۶ محمد بن الحسن العسکری … که رافضی‌ها او را با القابی همچون: خلف الحجه، مهدی، منتظر و صاحب الزمان یاد می‌کنند، به دنیا آمد. او آخرین امام از ائمه دوازده‌گانه است».

و در کتاب تاریخ الاسلام در شرح حال امام عسکری (علیه‌السلام) می‌نویسد:
«الحسن بن علی بن محمد بن علی الرضا بن موسی بن جعفر الصادق. ابو محمد الهاشمی الحسینی احد ائمه الشیعه الذین تدعی الشیعه عصمتهم. ویقال له الحسن العسکری لکونه سکن سامراء، فانها یقال لها العسکر. وهو والد منتظر الرافضه. واما ابنه محمد بن الحسن الذی یدعوه الرافضه القائم الخلف الحجه، فولد سنه ثمان وخمسین، وقیل: سنه ست وخمسین. عاش بعد ابیه سنتین ثم عدم، ولم یعلم کیف مات. وامه‌ام ولد؛ . حسن بن علی بن محمد … (علیهم‌السّلام) یکی از ائمه شیعه است که آن‌ها اعتقاد به عصمت آنان دارد. به او حسن عسکری گفته می‌شود چراکه در سامرا زندگی می‌کرد. به‌ همین جهت به سامرا عسکر گفته می‌شود. او پدر همان شخصی است که رافضی‌ها منتظر او هستند …. اما فرزندش محمد بن الحسن که رافضی‌ها و را قائم و خلف الحجه می‌نامند در سال ۲۵۸ یا ۲۵۶ به‌ دنیا آمد و دو سال بعد از پدرش زندگی کرد و سپس معدوم شد و مشخص نشد که چگونه مرد».

ذکر یک نکته

مشخص است که ذهبی به اصل ولادت آن حضرت اشاره می‌کند هرچند در ادامه سعی دارد تا غیبت آن حضرت را از دنیا رفتن ایشان جلوه دهید که سخن وی ارزش علمی ندارد و باطل است.

وی هم‌چنین در سیر اعلام النبلاء، امام زمان (سلام‌الله‌علیه) را فرزند امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه) معرفی می‌کند؛ چنان‌چه می‌نویسد:
«المنتظر الشریف ابوالقاسم محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی ابن محمد الجواد بن علی الرضی بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن زین العابدین بن علی بن الحسین الشهید بن الامام علی بن ابی طالب العلوی الحسینیخاتمه الاثنی عشر؛ . المنتظر الشریف، ابوالقاسم محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی ابن محمد الجواد بن علی الرضی بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن زین العابدین بن علی بن الحسین الشهید بن الامام علی بن ابی‌طالب العلوی الحسینی آخرین نفر از [امامان] دوازده‌گانه است».

دیدگاه ابن وردی

زین‌الدین ابن وردی (متوفای ۷۴۹هـ) با صراحت مسئله ولادت امام عصر (علیه‌السلام) را چنین ذکر کرده است:
«وَالْحسن العسکری وَالِد مُحَمَّد المنتظر صَاحب السرداب، والمنتظر ثَانِی عشرهم ویلقب اَیْضا الْقَائِم وَالْمهْدِی وَالْحجّه، ومولد المنتظر سنه خمس وَخمسین وَمِائَتَیْنِ؛ . و [امام] حسن عسکری، پدر محمد منتظر صاحب سرداب، و دوازدهمین امام شیعیان، که لقب مهدی و حجت و قائم را به او داده‌اند که ولادتش سال ۲۵۵ هجری می‌باشد».

دیدگاه صفدی

صلاح‌الدین خلیل بن ایبک صفدی (متوفای ۷۶۴هـ)، یکی دیگر از بزرگان اهل سنت است که به ولادت حضرت مهدی (علیه‌السلام) تصریح کرده است. وی در الوافی بالوفیات می‌نویسد:
«الحجه المنتظر محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی ابن محمد الجواد بن علی الرضا بن موسی الکاظم بن محمد الباقر بن زین العابدین علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب رضی الله عنهم الحجه المنتظر ثانی عشر الایمه الاثنی عشر هو الذی تزعم الشیعه انه المنتظر القائم المهدی وهو صاحب السرداب عندهم واقاویلهم فیه کثیره ینتظرون ظهوره آخر الزمان من السرداب بسر من رای ولهم الی حین تعلیق هذا التاریخ اربع مائه وسبعه وسبعین سنه ینتظرونه ولم یخرج ولد نصف شعبان سنه خمس وخمسین؛ حجت منتظر، محمد بن الحسن العسکری … دوازدهمین امام مذهب دوازده‌امامی است … او در نیمه شعبان سال ۲۵۵ به دنیا آمده است».

دیدگاه یافعی

ابومحمد یافعی (متوفای ۷۶۸هـ)، از علمای سرشناس اهل سنت درباره حضرت ولی عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) می‌نویسد:
«وفیها وقیل فی سنه ستین توفی الشریف العسکری الحسن بن علی بن محمد ابن علی بن موسی الرضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین‌العابدین ابن الحسین بن علی بن ابی‌طالب (رضی‌الله‌تعالی‌عنهم) احد الائمه الاثنی عشر علی اعتقاد الامامیه وهو والد المنتظر صاحب السرداب؛ در سال دویست و سی و دو و یا گفته شده در سال دویست و شصت هجری عسکری، حسن بن علی بن محمد … از دنیا رفت. او یکی از ائمه دوازده‌گانه بنا بر اعتقاد مذهب امامیه است. او پدر منتظر صاحب سرداب است».

دیدگاه تفتازانی

مسعود بن عمر بن عبدالله تفتازانی (متوفای ۷۹۲هـ) عالم شهیر اهل سنت نیز ضمن ذکر نسب حضرت مهدی (علیه‌السلام)، به داشتن فرزندی برای امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه) اعتراف نموده است. احمد بن حسن الاجهوری به ‌نقل از تفتازانی براساس کتاب عقاید النسفی به‌این مسئله تصریح می‌کند هرچند متن فوق از کتاب عقاید النسفی تحریف شده است؛ چنان‌چه می‌نویسد:
«قال السعد التفتازانی فی شرح عقاید النسفی: ان المهدی بن حسن العسکری بن علی النقی بن محمد الجواد [بن] علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن زید بن علی بن زین العابدین بن الحسین بن الامام علی کرم الله وجهه؛ . سعد‌الدین تفتازنی در شرح عقاید نسفی چنین گفته است: مهدی فرزند حسن عسکری فرزند علی النقی فرزند محمدالجواد [فرزند] علی الرضا فرزند موسی الکاظم فرزند جعفرالصادق فرزند محمدالباقر فرزند زید فرزند علی فرزند زین‌العابدین فرزند حسین فرزند امام علی (کرم‌الله‌وجهه) می‌باشد».

نکته مهم

هر چند نسفی تصریح می‌کند که امام زمان (سلام‌الله‌علیه) فرزند امام حسن عسکری (علیه‌السلام) می‌باشد، اما زید را نیز در نسب حضرت بیان می‌کند؛ درحالی‌که چنین نیست و امامت از امام سجاد (علیه‌السلام) به امام باقر (علیه‌السلام) منتقل شده است نه به زید و سپس به امام باقر (صلوات‌الله‌علیه).

دیدگاه ابن خلدون

عبدالرحمن ابن خلدون (متوفای ۸۰۸هـ) مورخ شهیر اهل سنت، ضمن شمردن معصومین (علیهم‌السّلام) درباره حضرت ولی‌عصر (علیه‌السلام) این‌گونه می‌نویسد:
«ثم ابنه حسن العسکری و وفاته سنه ستین و مائتین. ثم ابنه محمد المهدی وهو الثانی عشر وهو عندهم حیّ منتظر واخبارهم معروفه؛ سپس فرزندش [فرزند امام‌هادی (علیه‌السلام)] حسن عسکری که در سال دویست و شصت یافت، و بعد از آن فرزندش محمد المهدی می‌باشد. او که دوازدهمین نفر بوده و نزد شیعیان زنده و منتظر می‌باشد و اخبار شیعه درباره ایشان معروف است».

دیدگاه ابن شحنه حلبی

محمد ابن شحنه حلبی (متوفای ۸۱۵هـ) نیز به‌صراحت مسئله ولادت امام عصر (علیه‌السلام) و این‌که ایشان فرزند امام حسن عسکری (علیه‌السلام) می‌باشند را چنین ذکر کرده است:
«وولد لهذا الحسن ولده محمد المنتظر ثانی عشرهم ویقال له القائم والمهدی والحجه ولد فی سنه خمس و خمسین ومائتین؛ و برای حسن [عسکری]، فرزندی به‌ نام محمدمنتظر می‌باشد که امام دوازدهم شیعیان می‌باشد، و به او قائم و مهدی و حجت نیز گفته می‌شود که در سال ۲۵۵ هجری به‌ دنیا آمد».

دیدگاه عبدالرحمن جامی

عبدالرحمن بن احمد بن محمد جامی (متوفای ۸۱۷هـ)، از علمای اهل سنت در فصل ششم از کتاب خویش پیرامون امام زمان (سلام‌الله‌علیه) چنین می‌نویسد: ذکر محمد بن حسن بن علی بن محمد بن علی الرضا (رضی‌الله‌عنهم) وی امام دوازدهم است و کنیه وی ابوالقاسم است … ولادت وی در سر من رأی بوده است. وی سپس داستان ولادت امام زمان (سلام‌الله‌علیه) را از قول حکیمه خاتون (سلام‌الله‌علیه) به‌ نحو مفصل نقل می‌کند.

دیدگاه خواجه محمد پارسا

خواجه محمد پارسا (متوفای ۸۲۲هـ) از علمای حنفی با صراحت مسئله ولادت امام عصر (علیه‌السلام) را چنین ذکر کرده است:
«ولم یخلف الحسن العسکری (رضی‌الله‌عنه) ولدا ظاهرا ولا باطنا غیر ابی القاسم محمد المنتظر المسمی بالقائم عند الامامیه وکان مولد المنتظر رضی الله عنه لیله النصف من شعبان سنه خمس وخمسین ومائتین وامه‌ام ولد یقال لها نرجس؛ و حسن عسکری (رضی‌الله‌عنه) در ظاهر و باطن فرزندی غیر از ابوالقاسم محمد منتظر که نزد شیعیان به قائم نامیده می‌شود، ندارد، و ولادت منتظر (رضی‌الله‌عنه) نیمه شعبان سال ۲۵۵ می‌باشد. مادرش کنیزی بود که گفته شده نامش نرجس بوده است».

دیدگاه قلقشندی

احمد بن علی قلشقندی (متوفای ۸۲۱هـ) از جمله علمای اهل سنتی است که حضرت ولی‌عصر (علیه‌السلام) را فرزند امام حسن عسکری (علیه‌السلام) معرفی نموده و به اعتقاد شیعیان نسبت به حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) اشاره کرده است؛ چنان‌چه در ضمن شمارش ائمه (صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین) چنین می‌نویسد:
«ثم ابنه الحسن الزکی المعروف بالعسکری، ثم ابنه محمد الحجه و یقال القائم، و هو ثانی عشره، و یعتقدون حیاته و ینتظرون خروجه؛ . سپس فرزندش [امام‌ هادی (سلام‌الله‌علیه) ] حسن زکی است که به عسکری معروف است، سپس فرزندش محمد الحجه است که به او قائم نیز گفته می‌شود که او دوازدهمین نفر آنان است که معتقد به حیات او بوده و منتظر خروجش می‌باشند».
وی در کتاب دیگرش نیز به همین مطلب تصریح می‌کند.

دیدگاه ابن حجر عسقلانی

ابن حجر عسقلانی شافعی (متوفای ۸۵۲هـ)، یکی دیگر از بزرگان علم رجال و حدیث اهل سنت است که تولد حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) را مفروغ‌عنه گرفته و امام عسکری (علیه‌السلام) را پدر آن حضرت خوانده است. وی در کتاب لسان المیزان در شرح‌ حال جعفر بن علی برادر امام عسکری (علیه‌السلام) می‌نویسد: ۴۹