پاورپوینت کامل اسم اعظم خداوند ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اسم اعظم خداوند ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اسم اعظم خداوند ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اسم اعظم خداوند ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل اسم اعظم خداوند ۳۰ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: اسم اعظم، پروردگار، خداوند.

پرسش: درمورداسم اعظم پروردگار توضیح دهید؟

فهرست مندرجات

۱ – اسامی گوناگون خداوند
۲ – نظر علامه طباطبایی
۳ – تعیین اسم اعظم الهی
۳.۱ – توجیه این اختلاف
۴ – اسم اعظم خدا در تعلیم پیامبران
۵ – توجه
۶ – پانویس
۷ – منبع

اسامی گوناگون خداوند

سخن در بیان اسم‌اعظم خدای متعال است و البته هیچ کسی جز معصوم از تفسیر دقیق آن آگاهی ندارد. و نزد ما معلوم نیست که اسم‌اعظم اسمی است غیر از اسماء خدا که معروف است و در دعاها خصوصا دعای جوشن‌کبیر آمده است و یا این‌که ترکیب خاصی از حروف است و یا اسم‌اعظم اسم متشکل از الفاظ غیر معلوم نیست بلکه معنایی خاص است که در هر صورت عقل و ذهن ما از فهم آن عاجز است و جز آن که در بعضی از کتاب‌های تفسیری و عرفانی توضیحاتی در این باره داده شده است و به قرینه بعضی از روایات و احادیث مصادیقی هم برای آن در نظر گرفته شده است.

نظر علامه طباطبایی

علامه طباطبایی در این باره که معنای اسم اعظم چیست توضیح خوبی داده است:
در میان مردم شایع شده که اسم اعظم اسمی است لفظی از اسمای خدای تعالی که اگر خدا را به آن بخوانند دعا مستجاب می‌شود، و در هیچ مقصدی از تأثیر باز نمی‌ماند. و چون در میان اسماء حسنای خدا به چنین اسمی دست نیافته و در اسم جلاله (اللَّه) نیز چنین اثری ندیده‌اند معتقد شده‌اند به اینکه اسم اعظم مرکب از حروفی است که هر کس آن حروف و نحوه ترکیب آن را نمی‌داند، و اگر کسی به آن دست بیابد همه موجودات در برابرش خاضع گشته و به فرمانش در می‌آیند. و به نظر اصحاب عزیمت (کسانی که دارای تصمیم و عزم و جزم‌اند) و دعوت، اسم اعظم دارای لفظی است که به حسب طبع دلالت بر آن می‌کند نه به حسب وضع لغوی، چیزی که هست ترکیب حروف آن بحسب اختلاف حوایج و مطالب مختلف می‌شود، و برای به دست آوردن آن، طرق مخصوصی است که نخست حروف آن، به آن طرق استخراج شده و سپس آن را ترکیب نموده و با آن دعا می‌کنند، و تفصیل آن محتاج به مراجعه به آن فن است.
با این حال بعضی از روایت‌ها چنین دلالت دارد که اسم اعظم خدا لفظی از الفاظ است مثل کلمه: ” الله” و یا در آیه‌ای از قرآن نهفته است و یا حقیقت و باطن پیامبر خدا (صلوات‌الله‌علیه) و یا امام زمان است.
در بعضی روایات وارده نیز مختصر اشعاری به این معنا هست، مثل آن روایتی که می‌گوید: “بسم اللَّه الرحمن الرحیم” نسبت به اسم اعظم نزدیک‌تر است از سفیدی چشم به سیاهی آن، و آن روایتی که می‌گوید: اسم اعظم در”آیه الکرسی” و اول سوره” آل عمران” است، و نیز روایتی که می‌گوید: حروف اسم اعظم متفرق در سوره حمد است، و امام آن حروف را می‌شناسد و هر وقت بخواهد آن را ترکیب نموده و با آن دعا می‌کند، و در نتیجه دعایش مستجاب می‌شود.
علامه در ادامه به بحثی جالب اشاره می‌کند که باید حقیقتی ورای لفظ در کار باشد تا بتواند تأثیر‌گذار باشد و صرف خارج شدن یک صوت که با ترکیب چند حرف همراه باشد نمی‌تواند معجزه‌ای از خود نشان دهد.
ایشان نوشته است:
محال است که یک صوتی که ما آن را از حنجره خود خارج می‌کنیم، و یا صورت خیالیی که ما آن را در ذهن خود تصور می‌نماییم کارش بجایی برسد که به وجود خود، وجود هر چیزی را مقهور سازد، و در آنچه که ما میل داریم به دل‌خواه ما تصرف نموده آسمان را زمین و زمین را آسمان کند، دنیا را آخرت و آخرت را دنیا کند، و… و حال آن‌که خود آن صوت معلول اراده ما است و اسماء الهی (و مخصوصا اسم اعظم او) هر چند مؤثر در عالم بوده و اسباب و وسائطی برای نزول فیض از ذات خدای تعالی در این عالم مشهود بوده باشند، لیکن این تأثیرشان به خاطر حقایق‌شان است، نه به الفاظشان که در فلان لغت دلالت بر فلان معنا دارد، و هم‌چنین نه به معانی‌شان که از الفاظ فهمیده شده و در ذهن تصور می‌شود، بلکه معنای این تأثیر این است که خدای تعالی که پدید آورنده هر چیزی است، هر چیزی را به یکی از صفات کریمه‌اش که مناسب آن چیز است و در قالب اسمی است، ایجاد می‌کند، نه اینکه لفظ خشک و خالی اسم و یا معنای مفهوم از آن و یا حقیقت دیگری غیر ذات متعالی خدا چنین تأثیری داشته باشد، چیزی که هست خدای تعالی وعده داده که دعای دعا کننده را اجابت کند، و فرموده:
” اُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ اِذا دَعانِ” ؛ و این اجابت موقوف بر دعا و طلب حقیقی و جدی است، و…، کسی که دست از تمامی وسائل و اسباب برداشته و در حاجتی از حوائجش به پروردگارش متصل شود، در حقیقت متصل به حقیقت اسمی شده که مناسب با حاجتش است، در نتیجه آن اسم نیز به حقیقتش تأثیر کرده و دعای او مستجاب می‌شود، این است حقیقت دعای به اسم، و به همین جهت خصوصیت و عمومیت تأثیر بحسب حال آن اسمی است که حاجت‌مند به آن تمسک جسته است، پس