پاورپوینت کامل اسلام آوردن امام علی ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اسلام آوردن امام علی ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اسلام آوردن امام علی ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اسلام آوردن امام علی ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل اسلام آوردن امام علی ۳۸ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: امام علی (علیه‌السّلام)، اسلام، مؤمن، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم).

پرسش: نحوه و زمان اسلام آورد امام علی (علیه‌السّلام) چگونه بود؟

پاسخ اجمالی: برخی منابع ایمان امام علی (علیه‌السلام) را سال‌ها قبل از رسالت رسمی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌اله) و اعلام رسمی آن بزرگوار می‌دانند و معتقدند که ایشان هیچ‌گاه کافر نبوده است. در مقابل برخی منابع عمر امام (علیه‌السلام) را به هنگام اسلام‌آوردن بین نه تا شانزده سال ذکر کرده‌اند.

فهرست مندرجات

۱ – ایمان امام علی
۱.۱ – دیدگاه ابن‌ابی‌الحدید
۱.۲ – دیدگاه جورج جورداق
۲ – جمع‌بندی
۳ – پانویس
۴ – منبع

ایمان امام علی

امام علی (علیه‌السلام) برترین مؤمن تاریخ اسلام و در ستیغ ایمان است. ایمان او در میان مؤمنان از ویژگی‌های بی‌بدیلی برخوردار است. او اوّلین کسی است که به پیامبر خدا ایمان آورده و ایمانش هرگز به شائبه شرک، آلوده نشد و در استوارگامی در مسیر ایمان و نیرومندی باور، بی‌نظیر بود.
امام علی (علیه‌السلام) از آغازین روزهای زندگی بر کنار بستر پیامبر خدا آرمید و با عنایت و سرپرستی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌اله) بالید و همگام با خُلق‌و‌خو و منش و روش نبی اکرم، رشد کرد و همراه او مراحل تکوین نبوّت را نگریست.

پیامبر خدا او را به خلوت‌گه حِرا می‌بُرد و بدین‌سان، با راز و رمز ملکوت، آشنا شد و به تصریح مولا (علیه‌السلام) در خطبه عظیم «قاصعه»، نور وحی را می‌نگریست و ناله یاس‌آمیز شیطان را می‌شنید و در آستانه ابلاغ رسالت، با اعلام همگامی و همراهی با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌اله) عنوان «وصی»، «وزیر» و «برادر» پیام‌آور وحی را یافت تصویر زیبا علوی را از این چگونگی‌ها بنگریم:

«وقَد عَلِمتُم مَوضِعی مِن رَسولِ اللّه (صلی‌الله‌علیه‌و‌اله) بِالقَرابَهِ القَریبَهِ، وَالمَنزِلَهِ الخَصیصَهِ. وَضَعَنی فی حِجرِهِ وانَا وَلَدٌ یَضُمُّنی الی صَدرِهِ، ویَکنُفُنی فی فِراشِهِ، ویُمِسُّنی جَسَدَهُ، ویُشِمُّنی عَرفَهُ؛ (العَرْف: الریح الطیّبه ) وکانَ یَمضَغُ الشَّیءَ ثُمَّ یُلقِمُنیهِ. وما وَجَدَ لی کَذبَهً فی قَولٍ، ولا خَطلَهً فی فِعلٍ. ولَقَد قَرَنَ اللّه بِهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌اله) مِن لَدُن ان کانَ فَطیما اعظَمَ مَلَکٍ مِن مَلائِکَتِهِ یَسلُکُ بِهِ طَریقَ المَکارمِ، ومَحاسِنَ اخلاقِ العالَمِ، لَیلَهُ ونَهارَهُ. ولَقَد کُنتُ اتَّبِعُهُ اتِّباعَ الفَصیلِ اثَرَ اُمِّهِ، یَرفَعُ لی فی کُلِّ یَومٍ مِن اخلاقِهِ عَلَما، ویَامُرُنی بِالاِقتِداءِ بِهِ. ولَقَد کانَ یُجاوِرُ فی کُلِّ سَنَهٍ بِحِراءَ فَاَراهُ، ولا یَراهُ غَیری. ولَم یَجمَع بَیتٌ واحِدٌ یَومَئِذٍ فِی الاِسلامِ غَیرَ رَسولِ اللّه (صلی‌الله‌علیه‌و‌اله) وخَدیجَهَ وانَا ثالِثُهُما. اری نورَ الوَحی وَالرِّسالَهِ، واشُمُّ ریحَ النُّبُوَّهِ. ولَقَد سَمِعتُ رَنَّهَ الشَّیطانِ حینَ نَزَلَ الوَحیُ عَلَیهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌اله) فَقُلتُ: یا رَسولَ اللّه، ما هذِهِ الرَّنَّهُ؟ فَقالَ: هذَا الشَّیطانُ قَد ایِسَ مِن عِبادَتِهِ. انَّکَ تَسمَعُ ما اسمَعُ، وتَری ما اری، الّا انَّکَ لَستَ بِنَبِیٍّ، ولکِنَّکَ لَوَزیرٌ وانَّکَ لَعَلی خَیرٍ؛ جایگاه خویشاوندی نزدیک مرا نسبت به پیامبر خدا و موقعیّت ویژه مرا می‌دانید. آن‌گاه که کودک بودم، مرا در کنار خود می‌نهاد و بر سینه‌اش می‌فِشُرد و مرا در بستر خود می‌خواباند. تنم را به تنش می‌سود و بوی خویش را به من می‌بویاند. گاه چیزی را می‌جَوید و آن را به من می‌خورانید و از من دروغی در گفتار و اشتباهی در کردار ندید. خداوند، بزرگ‌ترین فرشته خود را از هنگام از شیر گرفته شدنش، شب و روز هم‌نشینش ساخت تا راه‌های بزرگواری را بدو بنمایاند و خوی‌های نیکوی جهان را در او فراهم آورد. و من، همواره چون بچّه شتری به دنبال مادر، در پی او بودم. هر روز برای من از اخلاق خود، نشانی بر پا می‌داشت و مرا به پیروی آن فرمان می‌داد. هر سال در حِرا خلوت می‌گُزید و من او را می‌دیدم و جز من، کسی وی را نمی‌دید. در آن وقت، جز خانه پیامبر و خدیجه و من (که سومین آنها بودم) در هیچ خانه‌ای مسلمانی راه نیافته بود؛ نور وحی و رسالت را می‌دیدم و بوی نبوّت را استشمام می‌کردم. هنگامی که وحی بر او فرود آمد، ناله شیطان را شنیدم و پرسیدم: ‌ای پیامبر خدا! این ناله چیست؟ فرمود: «این، شیطان است که از پرستیده شدن نا امید گشته است. تو آنچه را که می‌شنوم، می‌شنوی و آنچه را که می‌بینم، می‌بینی، جز آن که تو پیامبر نیستی امّا وزیر (دست‌یار) من و به [مسیر] خیری».

دیدگاه ابن‌ابی‌الحدید

ابن‌ابی‌الحدید در بیان این کلام حضرت که می‌فرماید: «من بر فطرت به دنیا آمدم و به ایمان و هجرت، پیشی گرفتم»، می‌گوید:

«منظور ایشان از تولّد بر فطرت، این است که وی در روزگار جاهلیت به دنیا نیامده است؛ چون وی سی سال پس از عام‌الفیل به دنیا آمده است و پیامبر خدا چهل سال پس از عام‌الفیل به پیامبری مبعوث شده است. و در اخبار صحیح آمده است که پیامبر اکرم، ده سال پیش از رسالت، صدا [ی وحی] را می‌شنید و نور را می‌دید؛ امّا کسی او را مخاطب قرار نمی‌داد و این، دوران آمادگی برای رسالت آن حضرت بود. بنابر این، ده سال یاد شده چون روزگار رسالت آن حضرت به شمار می‌آید و کسی که در این ده سال به دنیا آمده باشد، اگر در دامن پیامبر باشد و او تربیت او را بر عهده گیرد، چنین شخصی در روزگاری چون روزگار نبوّت به دنیا آمده است و در روزگار جاهلیت محض به دنیا نیامده است. از این روی، حال وی نسبت به دیگر صحابیان که ادّعای همانندی آنان با او در فضل می‌شود، متفاوت است. گزارش شده سالی که علی (علیه‌السلام) به دنیا آمد، سالی بود که رسالت پیامبر خدا آغاز شد، بانگ‌هایی را از سنگ‌ها و درختان می‌شنید، دیدگانش روشن گشته بود و نورها و اشخاصی را می‌