پاورپوینت کامل اختلاف صحابه در حدیث غدیر ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اختلاف صحابه در حدیث غدیر ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اختلاف صحابه در حدیث غدیر ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اختلاف صحابه در حدیث غدیر ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل اختلاف صحابه در حدیث غدیر ۶۸ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: حدیث غدیر، امامت، امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام)، صحابه.

پرسش: اگر منظور رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از حدیث غدیر، امامت امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) بود، چرا صحابه دچار اختلاف شدند؟

پاسخ: تمرد صحابه از فرمان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) درباره ولایت امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام)، نخستین تمرد آن‌ها نبوده؛ بلکه حتی در زمان حیات حضرت نیز بارها و بارها از فرمان حضرت سرپیچی شده است؛ بنابراین صرف اختلاف صحابه نمی‌تواند دلیلی بر رد حدیث غدیر باشد.

فهرست مندرجات

۱ – طرح شبهه
۲ – نقد و بررسی شبهه
۳ – مخالفت صحابه با فرمان پیامبر در قضیه وصیت
۳.۱ – روایتی از بخاری
۳.۲ – روایتی از نیشابوری
۴ – قصد پیامبر از نوشتن در لحظه آخر
۴.۱ – روایتی از عسقلانی
۴.۲ – روایتی از عینی
۴.۳ – روایتی از قسطلانی
۴.۴ – روایتی از کرمانی
۴.۵ – روایتی از مصری
۵ – سرپیچی از فرمان پیامبر در قضیه نماز جمعه
۵.۱ – روایتی از جابر
۵.۲ – روایتی از ابن‌حجر
۶ – سرپیچی از فرمان پیامبر در قضیه متعه حج
۶.۱ – روایتی از ابن‌ماجه و حنبل
۶.۲ – روایتی از ذهبی
۶.۳ – روایتی از مسلم
۷ – سخن زشت برخی صحابه در توجیه تمرد از فرمان پیامبر
۷.۱ – روایتی از مسلم نیشابوری
۷.۲ – روایتی دیگر از بخاری
۷.۳ – روایتی دیگر
۸ – مخالفت صحابه با پیامبر در روزه سفر
۸.۱ – روایتی دیگر از مسلم
۹ – خبر پیامبر از پیمان‌شکنی امت
۹.۱ – روایتی از ابویعلی
۹.۲ – روایتی از حاکم
۹.۳ – حدیثی از امام علی
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

طرح شبهه

این شبهه مطرح شده است که اگر منظور رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از حدیث غدیر، امامت امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) بود، چرا صحابه دچار اختلاف شدند؟ اگر مقصود رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از حدیث غدیر، تعیین علی (علیه‌السّلام) به‌ عنوان خلیفه بود، نباید میان صحابه اختلاف می‌شد؛ چون آن‌ها صحابه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و دست‌پروده حضرت بودند و در ادامه نیز چگونه می‌توان تصور کرد که تنها بعد از چند روز از حادثه غدیر خم، صحابه وصیت و فرمان رسول خدا را فراموش کرده باشند و به حضرت خیانت کنند. بنابراین قطعاً مقصود رسول خدا، امامت حضرت نبوده است.

نقد و بررسی شبهه

خواستگاه این شبهه، تصور نادرستی است که اهل سنت از صحابه دارند؛ زیرا آن‌ها بر این باورند که اگر کسی نام صحابی را گرفت و ملقب به این نام شد، عدالتش قطعی است و کاری برخلاف فرمان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) انجام نخواهد داد. بی‌تردید اگر مواردی یافت شود که صحابه حتی در زمان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، دچار اختلافات شدیدی شده و برخلاف فرمان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) رفتار کرده‌اند، بی‌اساس بودن این شبهه روشن و ثابت می‌شود که اختلاف صحابه درباره یک مسئله، تأثیری در تعیین مقصود رسول خدا نداشته و خدشه‌ای بر دلالت حدیث غدیر وارد نخواهد کرد. اکنون به ‌چند مورد از مخالفت‌های صحابه با رسول خدا اشاره می‌کنیم:

مخالفت صحابه با فرمان پیامبر در قضیه وصیت

بارزترین نمونه درباره اختلاف میان صحابه و سرپیچی از فرمان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، قضیه وصیت حضرت است که به بعضی اصحاب حاضر در مجلس دستور داد تا کاغذ و دوات بیاورند، چون تصمیم داشت مطالبی بنویسد که هرگز گمراه نشوند؛ اما صحابه بدون این‌که حرمت پیامبر خدا را رعایت کنند، با یکدیگر به نزاع پرداختند، تا جایی که خلیفه دوم حضرت را متهم به هذیان‌گویی کرد! وقتی صحابه در حضور رسول خدا از دستور مستقیم حضرت سرپیچی کردند و با یکدیگر به ‌نزاع می‌پردازند، چه استبعادی دارد که بعد از حضرت نیز دچار همان اختلاف و سرپیچی نشوند؟

روایتی از بخاری

محمد بن اسماعیل بخاری در صحیحش می‌نویسد:
«عن بن عَبَّاسٍ رضی الله عنهما اَنَّهُ قال یَوْمُ الْخَمِیسِ و ما یَوْمُ الْخَمِیسِ ثُمَّ بَکَی حتی خَضَبَ دَمْعُهُ الْحَصْبَاءَ فقال اشْتَدَّ بِرَسُولِ اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) وَجَعُهُ یوم الْخَمِیسِ فقال ائْتُونِی بِکِتَابٍ اَکْتُبْ لَکُمْ کِتَابًا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدَهُ اَبَدًا فَتَنَازَعُوا ولا یَنْبَغِی عِنْدَ نَبِیٍّ تَنَازُعٌ فَقَالُوا هَجَرَ رسول اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) …؛ ابن عباس می‌گفت: روز پنجشنبه و چه روزی بود آن روز. سپس آن‌قدر گریه کرد که اشک چشمش سنگ‌ریزه‌ها را خیس کرد، آن‌گاه گفت: روز پنجشنبه درد بر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شدید شد، فرمود: کاغذی بیاورید تا برای شما چیزی بنویسم که هرگز گمراه نشوید، حاضران اختلاف کردند؛ درحالی‌که چنین عملی در حضور پیامبر خدا شایسته و سزاوار نبود، گفتند: او بیمار است و هزیان می‌گوید».

روایتی از نیشابوری

مسلم نیشابوری این حدیث را با ‌اندک تغییر در صحیحش نقل کرده و می‌نویسد:
«عن بن عَبَّاسٍ اَنَّهُ قال یَوْمُ الْخَمِیسِ وما یَوْمُ الْخَمِیسِ ثُمَّ جَعَلَ تَسِیلُ دُمُوعُهُ حتی رایت علی خَدَّیْهِ کَاَنَّهَا نِظَامُ اللُّؤْلُؤِ قال قال رسول اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) ائْتُونِی بِالْکَتِفِ وَالدَّوَاهِ او اللَّوْحِ وَالدَّوَاهِ اَکْتُبْ لَکُمْ کِتَابًا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدَهُ اَبَدًا فَقَالُوا اِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) یَهْجُرُ».

قصد پیامبر از نوشتن در لحظه آخر

نووی در شرح روایت مسلم می‌گوید: «فقد اختلف العلماء فی الکتاب الذی هم النبی (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) به فقیل اراد ان ینص علی الخلافه فی انسان معین لئلا یقع نزاع وفتن؛ علما در این‌که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) چه می‌خواست بنویسد، دچار اختلاف شده‌اند، برخی گفته‌اند که حضرت می‌خواست جانشین پس از خودش را معین، و به اسم او تصریح کند تا بعد از ایشان دچار نزاع و فتنه نشود».

روایتی از عسقلانی

ابن‌حجر عسقلانی می‌نویسد:
«واختلف فی المراد بالکتاب فقیل کان اراد ان یکتب کتابا ینص فیه علی الاحکام لیرتفع الاختلاف وقیل بل اراد ان ینص علی اسامی الخلفاء بعده حتی لا یقع بینهم الاختلاف قاله سفیان بن عیینه؛ در این‌که پیامبر چه می‌خواست بنویسد، نظرات گوناگونی وجود دارد. برخی گفته‌اند: نوشته‌ای بود که بیانگر احکام باشد و اختلاف را از بین به برد، برخی گفته‌اند: می‌خواست اسامی جانشینان بعد از خودش را بنویسد تا در میان آن‌ها اختلاف نشود. این مطلب را سفیان بن عیینه گفته است».

روایتی از عینی

بدرالدین عینی در شرح صحیح بخاری می‌نویسد:
«واختلف العلماء فی الکتاب الذی همَّ (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) بکتابته، قال الخطابی: یحتمل وجهین. احدهما: انه اراد ان ینص علی الامامه بعده فترتفع تلک الفتن العظیمه کحرب الجمل وصفین …؛ علما در این‌که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) چه می‌خواست بنویسد، دچار اختلاف شده‌اند، خطابی گفته: دو احتمال وجود دارد: ۱. یکی این‌که می‌خواست بر امامت بعد از خودش تصریح کند تا از فتنه‌های بزرگی همانند جنگ‌های جمل و صفین جلوگیری شود …».

روایتی از قسطلانی

قسطلانی (متوفای ۹۲۳هـ) در شرح صحیح بخاری می‌نویسد:
«اکتب لکم کتاباً فیه النص علی الائمّه بعدی؛ [رسول خدا فرمود: کاغذ و دوات بیاورید] تا نامه‌ای برای شما بنویسم که در آن، نام ائمه و پیشوایان بعد از خودم آمده باشد».

روایتی از کرمانی

و محمد بن یوسف کرمانی مشهور به شمس الائمه (متوفای ۷۸۶هـ) در این‌باره می‌نویسد: «انّه اراد ان یکتب اسم الخلیفه بعده لئلا یختلف الناس ولا یتنازعوا فیؤدّیهم ذلک الی الضلال؛ حضرت می‌خواست نام خلیفه پس از خودش را بنویسد تا مردم دچار اختلاف نشوند و با یکدیگر نزاع نکنند که آن‌ها را گمراه کند».

روایتی از مصری

و احمد امین مصری (متوفای ۱۳۷۳هـ) می‌نویسد:
«وقد اراد الرسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فی مرضه الذی مات فیه ان یعیّن من یلی الامر من بعده؛ رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در هنگام بیماریی که از دنیا رفت می‌خواست جانشین بعد از خودش را معین کند».

سرپیچی از فرمان پیامبر در قضیه نماز جمعه

رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در حال ایراد خطبه‌های نماز جمعه (یا در حال نماز) بود که صدای طبل و شیپور کاروان‌های تجاری به گوش صحابه رسید، آن‌ها بی‌اعتنا به رسول خدا، حضرت را تنها رها کردند و به ‌سوی کاروان شتافته و جز عده‌ای انگشت‌شمار، کسی باقی نماند.
خداوند، این عمل صحابه را به‌شدت تقبیح کرده و می‌فرماید:
«وَاِذَا رَاَوْاْ تجِارَهً اَوْ لهَوًا انفَضُّواْ اِلَیهَْا وَتَرَکُوکَ قَائمًا قُلْ مَا عِندَ اللَّهِ خَیرْ مِّنَ اللَّهْوِ وَمِنَ التِّجَارَهِ وَاللَّهُ خَیرُْ الرَّازِقِین؛ هنگامی که آنها تجارت یا سرگرمی و لهوی را ببینند پراکنده می‌شوند و به سوی آن می‌روند و تو را ایستاده به‌ حال خود رها می‌کنند بگو: آنچه نزد خداست، بهتر از لهو و تجارت است و خداوند بهترین روزی‌دهندگان است».

این نص صریح قرآن کریم است و کسی نمی‌تواند آن را انکار کند. محمد بن اسماعیل بخاری در صحیحش درباره این قضیه می‌نویسد:
«عن جَابِرِ بن عبد اللَّهِ رضی الله عنهما قال اَقْبَلَتْ عِیرٌ یوم الْجُمُعَهِ وَنَحْنُ مع النبی (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) فَثَارَ الناس الا اثْنَیْ عَشَرَ رَجُلًا فَاَنْزَلَ الله «واذا رَاَوْا تِجَارَهً او لَهْوًا انْفَضُّوا اِلَیْهَا وَتَرَکُوکَ قَائِمًا»؛ از جابر بن عبدالله نقل شده که گفت: روز جمعه بود و ما در حال نماز خواندن با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بودیم، قافله‌ای وارد شد، مردم همه متفرق شدند جز دوازده نفر؛ خداوند این آیه را نازل کرد: «واذا رَاَوْا تِجَارَهً او لَهْوًا انْفَضُّوا اِلَیْهَا وَتَرَکُوکَ قَائِمًا».

روایتی از جابر

و در روایت دیگر با صراحت آمده است که مردم در حال نماز متفرق شدند:
«حدثنا جَابِرُ بن عبد اللَّهِ قال بَیْنَمَا نَحْنُ نُصَلِّی مع النبی (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) اِذْ اَقْبَلَتْ عِیرٌ تَحْمِلُ طَعَامًا فَالْتَفَتُوا اِلَیْهَا حتی ما بَقِیَ مع النبی (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) الا اثْنَا عَشَرَ رَجُلًا فَنَزَلَتْ هذه الْآیَهُ: «واذا رَاَوْا تِجَارَهً او لَهْوًا انْفَضُّوا اِلَیْهَا وَتَرَکُوکَ قَائِمًا»؛ جابر بن عبدالله گفت: ما با رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در حال نماز بودیم که کاروان مواد غذایی وارد شد، مردم متفرق شدند، جز دوازده نفر کس دیگری با رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نماند؛ سپس این آیه نازل شد: «واذا رَاَوْا تِجَارَهً او لَهْوًا انْفَضُّوا اِلَیْهَا وَتَرَکُوکَ