پاورپوینت کامل اختصاص علم غیب به خدا ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اختصاص علم غیب به خدا ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اختصاص علم غیب به خدا ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اختصاص علم غیب به خدا ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل اختصاص علم غیب به خدا ۵۴ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: خداوند، علم غیب.

پرسش: آیا غیر از خداوند، کسی می‌تواند علم غیب داشته باشد؟

پاسخ اجمالی: یک چیز ممکن است برای کسی غیب و برای کس دیگری مشهود و ظاهر باشد. این امر بستگی به حدود وجودی آن شخص دارد و با علم به محدودیت احاط غیر خدا و احاط کامل خداوند بر همه چیز، معلوم می‌شود که علم غیب، مخصوص خداوند است. البته برخی اشخاص، به تعلیم الاهی و بر اساس شایستگی‌های نفسانی که از خود ابراز می‌دارند، به اسرار و علوم و امور غیبی آگاهی می‌یابند با دو تفاوت:

۱. علم غیب خداوند، به صورت ذاتی و استقلالی است ولی علم افراد دیگر عرضی و غیر مستقل است.
۲. علم غیب خدا به صورت تفصیلی و اختصاصی است ولی علم غیب دیگران فقط به صورت اجمال است.

فهرست مندرجات

۱ – پاسخ اجمالی
۱.۱ – معنای علم غیب
۱.۲ – تناقض ظاهری بین آیات و روایات
۱.۳ – تفسیرآی ۳۴ سوره لقمان
۲ – پاسخ تفصیلی
۲.۱ – معنای علم غیب
۲.۲ – پاورپوینت کامل اختصاص علم غیب به خدا ۵۴ اسلاید در PowerPoint
۲.۳ – تناقض ظاهری بین آیات و روایات
۲.۳.۱ – ذفع تناقض
۲.۴ – تفسیر آی ۳۴ سوره لقمان
۲.۴.۱ – برخی مصادیق علم غیب خدا
۲.۴.۲ – تفاوت فراز اول آیه با بقیه فرازها
۳ – پانویس
۴ – منبع

پاسخ اجمالی

ابتدا به صورت اجمال و بعد به تفصیل به پاسخ این پرسش می‌پردازیم:

معنای علم غیب

“غیب” به معنای پوشیده بودن چیزی از حواس و ادراک، و شهادت به معنای آشکار بودن است. یک چیز ممکن است برای کسی غیب و برای کس دیگری مشهود و ظاهر باشد. این امر وابسته به حدود وجودی آن شخص و احاط او بر عالم وجود است. اما با توجه به محدودیت احاط غیر خدا و احاط کامل خداوند بر همه چیز، این نتیجه حاصل می‌شود که علم غیب، مخصوص خداوند است و جز او کسی عالم به غیب نیست؛ زیرا فقط او احاط کامل به عالم وجود دارد، و چیزی خارج از محدوده وجودی او نیست و چیزی و کسی نمی‌تواند در چارچوب محدود خود، خود را از خداوند متعال مخفی دارد.
پس او عالم به عالم غیب و شهادت است و در حقیقت، همه چیز نسبت به او، در عالم شهادت قرار می‌گیرد و جز او کسی و چیزی بدین پایه نمی‌رسد. اما دیگران، بسته به ظرفیت وجودی و ادراکی‌شان، برخی امور برای‌شان مشهود است و برخی دیگر، از دیده و سایر قوای ادراکی آنها، پوشیده است و نسبت به آنها یا اصلا آگاهی ندارند و یا در سطح بسیار پایینی مطلع‌اند.
البته تخصیص علم غیب به خداوند مانع از آن نمی‌شود که برخی اشخاص، به تعلیم الاهی و بر اساس شایستگی‌های نفسانی که از خود ابراز می‌دارند، به اسرار و علوم و امور غیبی آگاهی یابند و نادیدنی‌ها را دیده، و ناشنیدنی‌ها را بشنوند. این موهبتی است که خداوند به افراد برگزیده؛ مانند پیامبران و اولیا عنایت می‌نماید؛ لذا می‌بینیم که انبیا خبر از وحی می‌دهند که خود امری غیبی است، یا از امور غیبی خبر می‌دهند، یا حوادث آینده را پیش‌گویی می‌نمایند و دقیقاً مطابق همان گفته‌ها، حوادثی رخ می‌دهد و…

تناقض ظاهری بین آیات و روایات

با توجه به مطالب گفته شده، می‌توان تناقض ظاهری بین آیات و روایاتی که علم غیب را مخصوص خداوند می‌دانند، و آیات و روایاتی که انبیا و ائمه و اولیا را نیز عالم به غیب می‌دانند، با توضیحات زیر حل نمود:
پاورپوینت کامل اختصاص علم غیب به خدا ۵۴ اسلاید در PowerPointوند، به صورت ذاتی و استقلالی است و این با علم به غیب داشتن به صورت تبعی و با لطف و عنایت پروردگار و تعلیم او، منافاتی ندارد.
علم غیب به صورت تفصیلی را فقط خداوند می‌داند و دیگران به صورت اجمالی نسبت به آن آگاهی دارند و آگاهی از جزئیات آنها مخصوص خداوند است.
خداوند، بالفعل از هم اسرار غیبی آگاه است و دیگران ممکن است بالفعل، بسیاری از اسرار غیبی را ندانند، و تنها در صورتی که خداوند اراده نماید، یا خودشان اراده کنند و اذن و رضای پروردگار همراه باشد، از علوم غیبی مطلع گردند.

تفسیرآی ۳۴ سوره لقمان

اما آی ۳۴ سوره لقمان می‌فرماید: “در حقیقت، خدا است که علم به قیامت دارد، باران می‌فرستد، و به آنچه در رحم مادران است آگاهی دارد و کسی نمی‌داند فردا چه چیزی به دست می‌آورد، و در کدامین سرزمین می‌میرد”.
در مورد این آی کریمه، دو تفسیر وجود دارد:
موارد پنج‌گان مذکور در آی فوق، جزو امور غیبی‌اند و جز خداوند و کسانی که خداوند آنان‌را آگاه به امور غیبی کرده باشد، کسی نسبت به این امور آگاهی ندارد. منظور از فرستادن باران، فقط بارش آن نیست که توسط متخصصان هواشناسی یا دیگران، قابل پیش‌بینی باشد، بلکه این‌که دقیقاً کی و کجا و چه مقدار نازل می‌شود منظور است، و این علم فقط در اختیار خداوند است و دیگران با حدس و گمان ممکن است تا حدی از آن آگاه باشند. چنانچه منظور از آگاهی از “جنین در رحم”، فقط جنسیت آن نیست که توسط دستگاه‌هایی قابل تشخیص باشد، بلکه منظور هم امور مربوط به جنین؛ مانند جنسیت، سلامت، خصوصیات جسمی و روحی و حتی استعدادهای او و سعادت و شقاوت و آیند او است. بدیهی است که چنین آگاهی، مخصوص خداست. و اگر در روایات، پاره‌ای از این آگاهی‌ها برای ائمه (علیه‌السّلام) اثبات گشته، از آن جهت است که آگاهی به صورت علم اجمالی (آن هم از طریق تعلیم الاهی) هیچ منافاتی با اختصاص علم تفصیلی آنها به ذات پاک خداوند ندارد. و همین علم اجمالی نیز ذاتی و استقلالی نیست، بلکه جنب عرضی و تعلیمی داشته و از طریق تعلیم الاهی است به مقداری که خدا می‌خواهد و صلاح می‌داند.
اما تفسیر دیگر این است که در این آیه، فقط علم به تاریخ قیامت از امور غیبی است و خداوند نیز فقط آن‌را مخصوص خود می‌داند و در فرازهای دیگر آیه، سخن و شیوه بیان عوض شده و تنها اعلام می‌دارد که خداوند باران می‌فرستد و از آنچه در رحم مادران است آگاهی دارد، بدون آن‌که این علم را مخصوص خود بداند. بنابراین، اگر اکنون یا در آینده، بتوان با پیش‌رفت‌های علمی، دقیقاً از میزان بارندگی و زمان آن و از وضعیت جنین و خصوصیات آن، آگاهی پیدا نمود، تناقضی با منظور آیه نخواهد داشت. هم‌چنین در فرازهای چهارم و پنجم آیه، تکی سخن بر عدم اطلاع افراد از سرنوشت و مکان مرگ شان است. این عدم آگاهی، مطابق قانون طبیعت است که هیچ‌کس ذاتاً از غیب و حوادث آینده مطلع نیست، ولی این امر مانع از آن نمی‌شود که خداوند برخی افراد را نسبت به حوادث آینده یا زمان و مکان مرگ‌شان آگاه سازد.

پاسخ تفصیلی

این پرسش در سه محور پاسخ داده می‌شود:

۱. علم غیب چیست؟
۲. عالم به غیب کیست؟
۳. آی ۳۴ سور لقمان.

معنای علم غیب

“غیب” به معنای پوشیده بودن چیزی از حواس و ادراک است. ارباب لغت گفته‌اند: “الغیب: کل ما غاب عنک”؛ یعنی هر آنچه از تو غایب و مخفی است، غیب نامیده می‌شود؛ لذا عرب هنگامی که خورشید غروب می‌کند می‌گوید: “غابت الشمس”؛ یعنی خورشید غایب شد و از دیده‌ها مخفی گردید.

اما منظور از غیب در مقابل شهادت که از اصطلاحات قرآنی و کلامی است، عبارت است از امری که فراتر از ماده و خارج از عالم محسوسات باشد و با حواس عادّی و مادّی قابل درک و حسّ نباشد، بلکه ادراک و احساس و شهود آن محتاج ابزار و ادوات دیگری است.

برخی از مفسران می‌گوید: غیب و شهادت دو معنای نسبی هستند؛ یعنی یک شیء واحد ممکن است نسبت به چیزی غیب و نسبت به چیز دیگری شهادت باشد. این بدان سبب است که موجودات، خالی از حدود نیستند و از حدود خود جدا و منفک نمی‌گردند. بنابراین، هر چیزی که داخل در حدود و احاط چیز دیگری باشد، برای او شهادت است؛ چون مشهود ادراک آن است، و اگر خارج از حدّ او باشد، برای او غیب خواهد بود؛ زیرا مشهود ادراک او نیست”.

پاورپوینت کامل اختصاص علم غیب به خدا ۵۴ اسلاید در PowerPoint

نتیجه‌ای که از تحلیل مذکور در مورد غیب به دست می‌آید، این است که علم غیب به صورت تمام و کمال در اختیار خداوند متعال است؛ زیرا او احاط همه جانبه بر تمامی عالم دارد و محیط بر عالم است، و چیزی خارج از محدود وجودی او نیست و چیزی نمی‌تواند در چهار چوب محدود خود، خود را از خداوند مخفی دارد. این معنا در آیات بسیاری از قرآن کریم به گونه‌های مختلف مورد تاکید قرار گرفته است؛ مانند:
«خداوند دانای غیب و شهود و کبیر و متعال است.»
«بگو [ای پیامبر]: غیبت مخصوص خدا است.»
«بگو: هیچ‌کس در آسمان‌ها و زمین، جز خداوند، غیب را نمی‌داند.»

تناقض ظاهری بین آیات و روایات

معنای ابتدایی که از این آیا