پاورپوینت کامل اختصاص ربوبیت به خداوند ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اختصاص ربوبیت به خداوند ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اختصاص ربوبیت به خداوند ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اختصاص ربوبیت به خداوند ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل اختصاص ربوبیت به خداوند ۳۰ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه:ربوبیت الهی،صفات خداوند.
پرسش:آیا ربوبیت تنها مخصوص خدای متعال است، یا بندگانی که دارای مقام خلیفه الله هستند، نیز در این زمینه تأثیر و سهمی دارند؟ (البته مراد غیر خالقیت است) اگر این نحوه از تأثیر را دارند؟، لطفا موضوع را به گونه ای که با عقیده توحید تضادی نداشته باشد، توضیح دهید.
پاسخ :برای روشن شدن پاسخ چند مطلب را باید متذکر شویم:

فهرست مندرجات

۱ – معنای ربوبیت
۱.۱ – توضیح علامه طباطبایی
۱.۲ – توضیح شیخ الرئیس
۲ – رتبه ربوبیت در میان صفات خداوند
۳ – آیا برای غیر خداوند می توان ربوبیت را به کار برد؟
۴ – پانویس
۵ – منبع

معنای ربوبیت

ربوبیت از واژه “رب”، در زبان عربی در مواردی؛ مانند مالک، صاحب، آقا (سید)، مدبر، قیم، منعم و تربیت کننده، به کار می رود. لغت شناسان بر این باورند که واژه “رب” به صورت مطلق فقط در مورد خداوند به کار می رود، اما به صورت مضاف در مورد غیر خداوند نیز به کار می رود؛ مانند “رب البیت” و “رب الابل”.
راغب اصفهانی بر این عقیده است که ریشه اصلی این کلمه از تربیت است؛ یعنی خلق نمودن یک چیز لحظه به لحظه و در حالات مختلف تا به حد کمال برسد.

توضیح علامه طباطبایی

علامه طباطبائی (رحمه الله علیه) در توضیح واژه رب می گوید: “معناى این کلمه مالکى است که امر مملوک خود را تدبیر کند، پس معناى مالک در کلمه (رب) خوابیده، و ملک نزد ما اهل اجتماع و در ظرف اجتماع، یک نوع اختصاص مخصوص است که به خاطر آن اختصاص، چیزى قائم به چیزى دیگر مى‌شود، و لازمه آن صحت تصرفات است، و صحت تصرفات قائم به کسى مى‌شود که مالک آن چیز است. وقتى مى‌گوییم: فلان متاع ملک من است، معنایش این است که آن متاع یک نوع قیامى به وجود من دارد، اگر من باشم مى‌توانم در آن تصرف کنم، ولى اگر من نباشم دیگرى نمى‌تواند در آن تصرف کند.
البته این معناى ملک در ظرف اجتماع است که (مانند سایر قوانین اجتماع) امرى وضعى و اعتبارى است، نه حقیقى، الا این که این امر اعتبارى از یک امر حقیقى گرفته شده، که آن را نیز ملک مى‌ نامیم، توضیح این که ما در خود چیزهایى سراغ داریم که به تمام معناى کلمه، و حقیقتا ملک ما هستند، و وجودشان قائم به وجود ما است؛ مانند اجزای بدن ما، و قواى بدنى ما، بینایى ما، و چشم ما، شنوایى ما، و گوش ما، چشایى ما، و دهان ما، لامسه ما، و پوست بدن ما، بویایى ما، و بینى ما، و نیز دست و پا و سایر اعضاى بدن ما، که حقیقتا مال ما هستند، و مى‌شود گفت مال ما هستند؛ چون وجودشان قائم به وجود ما است، اگر ما نباشیم چشم و گوش ما جداى از وجود ما هستى علی حده‌اى ندارند، و معناى این ملک همین است که گفتیم: اولا هستیشان قائم به هستى ما است، ثانیاً: جدا و مستقل از ما وجود ندارند، ثالثاً: این که ما مى‌توانیم طبق دلخواه خود از آنها استفاده کنیم، و این معناى ملک حقیقى است.
آن گاه آنچه را هم که با دست رنج خود، و یا راه مشروعى دیگر به دست مى‌ آوریم، ملک خود مى‌ دانیم؛ چون این ملک هم مانند آن ملک چیزى است که ما به دلخواه خود در آن تصرف مى‌ کنیم، و لکن ملک حقیقى نیست، به خاطر این که ماشین سوارى من و خانه و فرش من وجودش قائم به وجود من نیست، که وقتى من از دنیا مى‌ روم آنها هم با من از دنیا بروند، پس ملکیت آنها حقیقى نیست، بلکه قانونى و چیزى شبیه به ملک حقیقى است.
از میان این دو قسم ملک، آنچه صحیح است که به خدا نسبت داده شود، همان ملک حقیقى است، نه اعتبارى، چون ملک اعتبارى با بطلان اعتبار، باطل مى‌ شود، یک مال مادام مال من است که نفروشم، و به ارث ندهم، و بعد از فروختن اعتبار ملکیت من باطل مى‌ شود، و معلوم است که مالکیت خداى تعالى نسبت به عالم باطل شدنى نیست.
نیز پر واضح است که ملک حقیقى جداى از تدبیر تصور ندارد؛ چون ممکن نیست فرضا کره زمین با همه موجودات زنده و غیر زنده روى آن در هستى خود محتاج به خدا باشد، ولى در آثار هستى مستقل از او و بى نیاز از او باشد. وقتى خدا مالک همه هستى‌ها است، هستى کره زمین از او است، و هستى حیات روى آن، و تمامى آثار حیات از او است، در نتیجه پس تدبیر امر زمین و موجودات در آن، و همه عالم از او خواهد بود؛ پس او رب تمامى ما سواى خویش است؛ چون کلمه رب بمعناى مالک مدبر است”.

توضیح شیخ الرئیس

شیخ الرئیس ابن سینا نیز در این باره می گوید: “ربوبیّت ربّ عبارت از: تربیت کامله حضرت حق سبحانه است، مر مکوّنات و موجودات را، و تربیت نیز عبارت و اشارت است بتسویه مزاج بدنى؛ زیرا انسان موجود کامل محسوب نمى‌شود مادام که بدن