پاورپوینت کامل اخبار ثواب انقیاد ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اخبار ثواب انقیاد ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اخبار ثواب انقیاد ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اخبار ثواب انقیاد ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل اخبار ثواب انقیاد ۳۳ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: اهل بیت، ثواب.

پرسش: به تفصیل احادیث «من بلغ» را توضیح دهید و آیا می‌توان به مفاد آنها عمل کرد؟

فهرست مندرجات

۱ – احادیث من بلغ
۱.۱ – پیام نهایی
۱.۱.۱ – شرط
۱.۱.۲ – جزای شرط
۱.۱.۳ – حکم الهی
۱.۲ – معانی دیگر
۲ – پانویس
۳ – منبع

احادیث من بلغ

روایات بسیاری با این مضمون از اهل بیت (علیه‌السّلام) نقل شده‌اند: «اگر فردی با اعتماد به روایتی که ثوابی را برای عمل خیری بیان کرده است، آن را انجام دهد، خدای تبارک و تعالی، آن ثواب را به وی خواهد داد». به جهت شهرت این روایات و نیز کاربرد واژه «مَن بَلغ» در ابتدای بیشتر آنها، این روایات «اخبار مَن بَلغ» نامیده شده‌اند. محدثان و فقیهان در معنای این روایات احتمال‌ها و نظریات مختلفی مطرح کرده‌اند. برخی از فقیهان برپایه این روایات قاعده‌ای بنیان نهاده‌اند که به قاعده «تسامح در ادله سنن» نام‌بردار است.

پیام نهایی

در توضیح ظاهر این روایات و دستیابی به مفاد و پیام نهایی آنها، اجزای مختلف این روایات را توضیح می‌دهیم. در این روایات یک جمله شرطی است که مرکب از شرط و جزا است و در پی آن یک حکم بیان شده است. بنا‌بر‌این، این روایات مرکب از سه بخش هستند که هر یک از آنها را جداگانه تبیین می‌کنیم.

شرط

در همه این روایات، تعبیر «مَن بَلغه»، یعنی کسی که به او خبر رسیده، ذکر شده است. این جمله به عنوان شرطی است که پس از آن جزا یا گزاره خبر، ذکر می‌شود. مراد از «بلوغ» نیز رسیدن از مبدأ به مقصد است. در این بخش از روایات، اشاره به خبری مبنی بر ثواب دادن از سوی خداوند و منسوب به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) یا امام (علیه‌السّلام) دارد. خبر مورد نظر، گزارش از ثواب کاری است که اجر و پاداش آن به خود عامل می‌رسد. از این‌رو در برخی نقل‌های این روایات، تعبیر «مَن سَمع» آمده، که نشان‌گر شکل رسیدن خبر است. بنا‌بر‌این، هر گونه رسیدن یا به گوش خوردن، بدون در نظر گرفتن اتصال به مبدأ صدور خبر، مراد نیست.
به سخن دیگر، باید مفهوم ابلاغ خبر، و رساندن خبر به شکلی که به حسب ظاهر اتصال آن از گوینده به شنونده برقرار باشد، تحقق یابد. در غیر این صورت، بلوغ و رسیدن خبر از گوینده به شنونده صادق نخواهد بود. توجه بدین نکته بسیار مهم و سرنوشت ساز است؛ زیرا برخی صرف رسیدن خبر یا شنیدن عامل را در ترتّب ثواب کافی می‌دانند و اعتبار خبر را لازم نمی‌شمرند.

جزای شرط

به دنبال خبری که به شنونده از سوی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) یا امام (علیه‌السّلام) رسیده، وی به مضمون آن عمل می‌کند و آن کاری را که ثواب برای آن ذکر شده، انجام می‌دهد. تعبیر «فَعَمِلَه» یا «فَصَنعه» به معنای آن است که: پس شنونده به جهت خبری که به او رسیده این کار را انجام بدهد. به این ترتیب، انگیزه انجام آن کار از سوی شخص، روایتِ ثواب بردنِ عامل بوده است، این انجام کار مبتنی بر اعتماد به خبری بوده که به دست عامل رسیده است.

حکم الهی

در صورتی که از سوی معصوم (علیه‌السّلام) خبری مبنی بر داشتن چنین ثوابی بر عمل، به کسی برسد و آن شخص بر پایه آن خبر، آن کار را انجام دهد تا به آن ثواب برسد، خداوند تضمین کرده است که آن ثواب را به او خواهد داد، اگر چه آن خبر واقعی، نباشد. این حکم الهی به ظاهر، خبر از آینده می‌دهد، ولی به سبک ترغیب و تشویق به توجه کردن به اخباری است که در آنها ثواب کاری ذکر شده است. بر این اساس، خبرهایی که از سوی خداوند و به واسطه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) یا امام (علیه‌السّلام) می‌رسند، به صورت متصل و با شرایط لازم اگر به دست مکلف برسد، در صورت تخلف خبر از واقع، خداوند ثواب آن عمل را به عمل کننده و مطیع در برابر آن خبر، می‌دهد. بنا‌بر‌این، روایات در مقام بیان حکم کاری که چنین شخصی انجام داده، نیستند. به این معنا که اثبات استحباب یا وجوب آن عمل را قبل از عمل شخص نمی‌کنند. چنان‌که شرایط حجیت و اعتبار حدیث، مثل وثاقت و عدالت راوی از میان نمی‌برد. این روایات در مقام بیان حکم کاری که انجام شده است نیستند. بلکه این مطلب را بیان می‌کنند که ثواب این‌گونه اعمال وابسته به اصابت کلام ابلاغ کننده به واقع نیست. این مطلب با اینکه باید شرایطی در ابلاغ کننده موجود باشد تا ثواب دهی خداوند مشروط به آنها شود، منافاتی ندارد.
اما این ثواب دهی الهی، با چه قاعده‌ای قابل توجیه است؟ قطعاً این وعده در پی آن جمله گذشته، خبر از آن می‌دهد که خداوند به عنوان ولیّ نعمت‌ها، این ثواب را عطا می‌کند. بر این پایه، قطعا نوعی تفضّل الهی در این باره وعده داده شده است.
اما این تفضل الهی، مبتنی بر آن است که ارزش اعمال بدنی انسان نزد خداوند وابسته به نیت قلبی است. کسی که به خبری عمل می‌کند که در باره یک عبادت به او رسیده است، او به اطاعت الهی و انقیاد در برابر پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اقدام کرده است. حتی در صورتی که نسبت خبر به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امام (علیه‌السّلام) اشتباه باشد باز او مطیع شمرده می‌شود؛ چه آن‌که این اشتباه از او نبوده، بل