پاورپوینت کامل آیات در شأن عایشه و حفصه ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیات در شأن عایشه و حفصه ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیات در شأن عایشه و حفصه ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیات در شأن عایشه و حفصه ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل آیات در شأن عایشه و حفصه ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: آیات قرآن، عایشه، حفصه، همسران پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم).

پرسش: آیا آیه‌ای در شأن عایشه و حفصه نازل شده است؟

پاسخ: عایشه و حفصه دو تن از همسران رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، بودند که آیاتی در شأنشان نازل شده است. در این نوشتار آیات را آورده و بررسی خواهیم کرد.

فهرست مندرجات

۱ – آیات نازل‌شده مختص به عایشه
۲ – آیاتی درباره تمام همسران پیامبر
۳ – آیات اشتراکی درباره عایشه و حفصه
۳.۱ – آیه یازده سوره حجرات
۳.۱.۱ – معنای تمسخر
۳.۱.۲ – حکم تمسخر
۳.۱.۳ – شأن نزول آیه
۳.۲ – پنج آیه اول سوره تحریم
۳.۲.۱ – اتفاق شیعه و سنی
۳.۲.۲ – روایت دیگر بخاری
۳.۲.۳ – روایت نقل شده از مسلم
۳.۲.۴ – تفسیر طبری از آیات
۳.۲.۵ – تفسیر قرطبی از آیات
۳.۲.۶ – قهر پیامبر با عایشه و حفصه
۳.۲.۷ – تشبیه عایشه و حفصه به زنان نوح و لوط
۳.۲.۸ – اذیت پیامبر توسط عایشه و حفصه
۳.۳ – آیه ده سوره تحریم
۳.۳.۱ – تحلیل قرطبی
۳.۳.۲ – تحلیل ابن‌قیم
۳.۳.۳ – تحلیل شوکانی
۳.۳.۴ – تحلیل فیروزآبادی
۳.۳.۵ – تحلیل رازی
۴ – پانویس
۵ – منبع

آیات نازل‌شده مختص به عایشه

آیاتی که به صورت اختصاصی درباره شخص عایشه نازل شده است.
گروهی از اهل‌سنت مدعی هستند که آیه «افک» درباره عایشه نازل شده است و خداوند او را از تهمتی که صحابه به او زده بودند، تبرئه کرده است. و در این زمینه از خود عایشه روایتی جعلی نقل می‌کنند که تنها آیه‌ای که درباره خاندان عایشه نازل شده است، آیه افک است؛ چنانچه محمد بن اسماعیل بخاری در صحیح خود به نقل از عایشه می‌نویسد:
ما اَنْزَلَ الله فِینَا شیئا من الْقُرْآنِ الا اَنَّ اللَّهَ اَنْزَلَ عُذْرِی.

البته ما این مطلب را قبول نداریم و اعتقاد داریم که آیه افک درباره یکی دیگر از همسران رسول خدا نازل شده است. پیش از این در مقاله مفصلی این مطلب را ثابت کرده‌ایم که دوستان عزیز می‌توانند به آدرس ذیل مراجعه فرمایند.

آیاتی درباره تمام همسران پیامبر

آیاتی که درباره تمام همسران پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نازل شده و شامل عایشه نیز می‌شود؛ از جمله آیه مشهور «امهات مؤمنین» که در مورد همسران رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نازل شده است. خداوند در سوره احزاب می‌فرماید:
«النَّبِیُّ اَوْلی بِالْمُؤْمِنینَ مِنْ اَنْفُسِهِمْ وَ اَزْواجُهُ اُمَّهاتُهُمْ؛ پیامبر نسبت به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است و همسران او مادران آنها (مؤمنان) محسوب می‌شوند.»

ما درباره این آیه و معنای «ام المؤمنین» و به خاطر اهمیت فراوان آن، مقاله مستقلی تهیه کرده‌ایم که دوستان عزیز می‌توانند به آدرس ذیل مراجعه فرمایند:

البته آیات دیگری نیز هست که احکام مخصوص همسران رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را بیان می‌کند.

آیات اشتراکی درباره عایشه و حفصه

آیاتی که درباره عایشه و حفصه همسران رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نازل شده است.
مقاله‌ای که پیش رو دارید درباره آیاتی است که درباره حفصه و عایشه همسران رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نازل شده است.
طبق گفته مفسران و دانشمندان اهل‌سنت چندین آیه از قرآن کریم در شان این دو همسر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نازل شده است که ما به صورت مختصر به تعدادی از آن‌ها اشاره و مدارک آن را ارائه خواهیم کرد.

آیه یازده سوره حجرات

استهزاء و تمسخر دیگران، اخلاق زشتی است که خداوند صراحتا از آن نهی کرده است؛ چنانچه در قرآن کریم می‌فرماید:

«یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا یَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسی اَنْ یَکُونُوا خَیْراً مِنْهُمْ وَلا نِساءٌ مِنْ نِساءٍ عَسی اَنْ یَکُنَّ خَیْراً مِنْهُنَّ وَلا تَلْمِزُوا اَنْفُسَکُمْ وَلا تَنابَزُوا بِالْاَلْقابِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْایمانِ وَمَنْ لَمْ یَتُبْ فَاُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُون؛ ‌ای کسانی که ایمان آورده‌اید! نباید گروهی از مردان شما گروه دیگر را مسخره کنند، شاید آنها از اینها بهتر باشند و نه زنانی زنان دیگر را، شاید آنان بهتر از اینان باشند و یکدیگر را مورد طعن و عیب‌جویی قرار ندهید و با القاب زشت و ناپسند یکدیگر را یاد نکنید، بسیار بد است که بر کسی پس از ایمان نام کفرآمیز بگذارید و آنها که توبه نکنند، ظالم و ستمگرند!»

معنای تمسخر

بزرگان اهل‌سنت درباره معنای تمسخر و استهزا گفته‌اند:
ومعنی السخریه: الاستهانه والتحقیر والتنبیه علی العیوب والنقائص علی وجه یضحک منه وقد یکون ذلک بالمحاکاه فی الفعل والقول وقد یکون بالاشاره والایماء واذا کان بحضره المستهزا به لم یسم ذلک غیبه وفیه معنی الغیبه.

معنای تمسخر؛ توهین، تحقیر و گوشزد کردن عیب‌ها و نقص‌های دیگران است؛ به صورتی که (با شنیدن آن) می‌خندند؛ گاهی به صورت عملی و گاهی با اشاره انجام می‌شود، اگر در حضور شخص استهزاء شده باشد، غیبت محسوب نمی‌شود؛ ولی اگر در حضور او نباشد، غیبت است.

حکم تمسخر

ابن‌کثیر دمشقی درباره معنا و حکم استهزای دیگران می‌گوید:
ینهی تعالی عن السخریه بالناس، وهو احتقارهم والاستهزاء بهم، کما ثبت فی الصحیح عن رسول الله صلی الله علیه وسلم انه قال: “الکِبْر بطر الحق وغَمْص الناس” ویروی: “وغمط الناس” والمراد من ذلک: احتقارهم واستصغارهم، وهذا حرام، فانه قد یکون المحتقر اعظم قدرا عند الله واحب الیه من الساخر منه المحتقر له.

خداوند از تمسخر مردم نهی کرده است؛ و آن تحقیر و ریشخند کردن مردم است؛ چنانچه در صحیح (مسلم) از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نقل شده است که فرمود: «کبر، از بین برنده حق و تحقیر کردن و کوچک شمردن مردم است» و این کار، حرام است؛ زیرا ممکن است که شخص تحقیر شده در پیشگاه خداوند مقام بالاتری داشته باشد و خداوند او را بیشتر از شخص تحقیرکننده و مسخره‌کننده دوست داشته باشد.

شأن نزول آیه

مفسران اهل سنت قائل هستند که این آیه درباره عایشه که‌ ام‌سلمه و یا زینب بنت خزیمه را مسخره کرده بود، نازل شده است.

مقاتل بن سلیمان، متوفای ۱۵۰، مفسر مشهور و قدیمی اهل سنت در این‌باره می‌نویسد:
«وَلا نِساءٌ مِنْ نِساءٍ عَسی اَنْ یَکُنَّ خَیْراً مِنْهُنَّ» نزلت فی عائشه بنت ابی بکر، رضی الله عنهما، استهزات من قصر‌ام سلمه بنت ابی امیه.

آیه: «ولا نساء…» درباره عایشه نازل شده است؛ در آن هنگام که‌ ام‌سلمه را به خاطر کوتاه قد بودنش ریشخند کرد.

قرطبی متوفای ۶۷۱ مفسر پرآوازه اهل سنت در این‌باره می‌نویسد:
قال المفسرون: نزلت فی امراتین من ازواج النبی صلی الله علیه وسلم سخرتا من‌ام سلمه وذلک انها ربطت خصریها بسبیبه وهو ثوب ابیض ومثلها السب وسدلت طرفیها خلفها فکانت تجرها فقالت عائشه لحفصه رضی الله عنهما: انظری ما تجر خلفها کانه لسان کلب فهذه کانت سخریتهما.
وقال انس وبن زید: نزلت فی نساء النبی صلی الله علیه وسلم عیرن‌ام سلمه بالقصر وقیل: نزلت فی عائشه اشارت بیدها الی‌ام سلمه یا نبی الله انها لقصیره.

مفسران گفته‌اند: این آیه در شان دو تن از همسران رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) که امّ‌سلمه را مسخره کرده بودند نازل شده است؛ چون او لباسی سفید پوشیده و دو طرف آن را پشت سرش رها کرده بود که هنگام راه رفتن کشیده می‌شد، عایشه به حفصه گفت: ببین چه چیزی پشت سرش می‌کشد که مانند زبان سگ است! و این بود مسخره کردن آنان.

انس و ابن‌زید گفته‌اند: درباره همسران پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) که امّ‌سلمه را به جهت کوتاهی قدش سرزنش کرده‌اند نازل شده است، و گفته شده است درباره عایشه است که با دستش به امّ‌سلمه اشاره کرد و گفت: ‌ای فرستاده خدا بببین چقدر کوتاه‌قد است.

شهاب‌الدین آلوسی متوفای ۱۲۷۰برای اثبات این مطلب که مسخره دیگران هم برای مردان و هم برای زنان حرام است، به این روایات استناد کرده است:
والآیه علی ما روی عن مقاتل نزلت فی قوم من بنی تمیم سخروا من بلال وسلمان وعمار وخباب وصهیب وابن نهیره وسالم مولی ابی حذیفه رضی الله تعالی عنهم ولا یضر فیه اشتمالها علی نهی النساء عن السخریه کما لا یضراشتمالها علی نهی الرجال عنها فیما روی ان عائشه وحفصه راتا‌ام سلمه ربطت حقویها بثوب ابیض وسدلت طرفه خلفها فقالت عائشه لحفصه تشیر الی ما تجر خلفها: کانه لسان کلب فنزلت وما روی عن عائشه انها کانت تسخر من زینب بنت خزیمه الهلالیه وکانت قصیره.

این آیه بنابر نقل مقاتل (بن سلیمان) درباره قوم بنی‌تمیم نازل شده است که بلال، سلمان، عمار، خباب، صهیب، ابن‌نهیره و سالم مولی حذیفه را مسخره کرده بودند. نزول این آیه درباره این افراد مشخص، به شمول حکم به زنان که تمسخر کردن دیگران توسط آنان نیز حرام است، ضرری نمی‌زند؛ همان‌طوری که اگر شامل دیگر مردان نیز بشود، ضرر نمی‌زند؛ زیرا روایت شده است که عایشه و حفصه دیدند که‌ ام‌سلمه کمرش را با پارچه سفید بسته است که یک طرف آن از پشتش آویزان شده بود، عایشه در حالی که به لباس آویزان شده‌ ام‌سلمه اشاره می‌کرد گفت: همانند زبان سگ است. پس این آیه نازل شد و نیز نقل شده است که عایشه، زینب بنت خزیمه هلالی را که قد کوتاهی داشت، ریشخند کرده بود.

و زمخشری، ادیب و مفسر بنام اهل سنت در ذیل این آیه می‌نویسد:
وعن عائشه رضی الله عنها انها کانت تسخر من زینب بنت خزیمه الهلالیه وکانت قصیره. وعن ابن عباس ان امّ سلمه ربطت حقویها بسبنیّه وسدلت طرفها خلفها وکانت تجرّه، فقالت عائشه لحفصه: انظری ما تجرّ خلفها کانه لسان کلب. وعن انس: عیرت نساء رسول الله صلی الله علیه وسلم امّ سلمه بالقصر.

از عایشه نقل شده است که او زینب بنت خزیمه هلالیه را که قد کوتاهی داشته، مسخره کرده است و از ابن‌عباس نقل شده است که‌ ام‌سلمه کمربندی از پارچه کتان به کمر خود بسته بود که یک طرف آن از پشتش آویزان شده بود و به زمین کشیده می‌شود، عایشه به حفصه گفت: به آن چیزی که از پشت او کشیده می‌شود نگاه کن که همانند زبان سگ آویزان شده است. از انس نقل شد است که زنان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ‌ام‌سلمه را به خاطر کوتاه قد بودنش تمسخر کرده بودند.

دیگر بزرگان اهل سنت نیز این مطلب را تایید کرده‌اند که ما به جهت اختصار فقط به ذکر آدرس کتاب‌های آن‌ها اکتفا می‌کنیم.

پنج آیه اول سوره تحریم

خداوند مهربان در قرآن کریم در سوره تحریم می‌فرماید:

«یَاَیهَُّا النَّبیِ ُّ لِمَ تحَُرِّمُ مَا اَحَلَّ اللَّهُ لَکَ تَبْتَغِی مَرْضَاتَ اَزْوَاجِکَ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ. قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَکمُ ْ تحَِلَّهَ اَیْمَانِکُمْ وَاللَّهُ مَوْلَئکمُ ْ وَهُوَ الْعَلِیمُ الحَْکِیمُ. وَاِذْ اَسَرَّ النَّبیِ ُّ اِلیَ بَعْضِ اَزْوَاجِهِ حَدِیثًا فَلَمَّا نَبَّاَتْ بِهِ وَاَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَیْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَاَعْرَضَ عَن بَعْضٍ فَلَمَّا نَبَّاَهَا بِهِ قَالَتْ مَنْ اَنبَاَکَ هَاذَا قَالَ نَبَّاَنیِ َ الْعَلِیمُ الْخَبِیرُ. اِن تَتُوبَا اِلیَ اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکُمَا وَاِن تَظَاهَرَا عَلَیْهِ فَاِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَئهُ وَجِبرِْیلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمَلَئکَهُ بَعْدَ ذَالِکَ ظَهِیرٌ. عَسیَ رَبُّهُ اِن طَلَّقَکُنَّ اَن یُبْدِلَهُ اَزْوَاجًا خَیرًْا مِّنکُنَّ مُسْلِمَاتٍ مُّؤْمِنَاتٍ قَانِتَاتٍ تَئبَاتٍ عَابِدَاتٍ سَئحَاتٍ ثَیِّبَاتٍ وَاَبْکاَرًا؛‌ ای پیامبر! چرا چیزی را که خدا بر تو حلال کرده به خاطر جلب رضایت همسرانت بر خود حرام می‌کنی؟! و خداوند آمرزنده و رحیم است. خداوند راه گشودن سوگندهایتان را (در این گونه موارد) روشن ساخته و خداوند مولای شماست و او دانا و حکیم است.
(به خاطر بیاورید) هنگامی را که پیامبر یکی از رازهای خود را به بعضی از همسرانش گفت، ولی هنگامی که وی آن را افشا کرد و خداوند پیامبرش را از آن آگاه ساخت، قسمتی از آن را برای او بازگو کرد و از قسمت دیگر خودداری نمود هنگامی که پیامبر همسرش را از آن خبر داد، گفت: «چه کسی تو را از این راز آگاه ساخت؟» فرمود: «خداوند عالم و آگاه مرا با خبر ساخت!».
اگر شما (همسران پیامبر) از کار خود توبه کنید (به نفع شماست، زیرا) دل‌هایتان از حق منحرف گشته و اگر بر ضدّ او دست به دست هم دهید، (کاری از پیش نخواهید برد) زیرا خداوند یاور اوست و همچنین جبرئیل و مؤمنان صالح، و فرشتگان بعد از آنان پشتیبان اویند.
امید است که اگر او شما را طلاق دهد، پروردگارش به جای شما همسرانی بهتر برای او قرار دهد، همسرانی مسلمان، مؤمن، متواضع، توبه‌کار، عابد، هجرت‌کننده، زنانی غیر باکره و باکره!»

اتفاق شیعه و سنی

شیعه و سنی اتفاق دارند که این آیات درباره عایشه و حفصه نازل شده است؛ چنانچه محمد بن اسماعیل بخاری در صحیح خود می‌نویسد:
حدثنی الْحَسَنُ بن مُحَمَّدِ بن صَبَّاحٍ حدثنا حَجَّاجٌ عن بن جُرَیْجٍ قال زَعَمَ عَطَاءٌ اَنَّهُ سمع عُبَیْدَ بن عُمَیْرٍ یقول: سمعت عَائِشَهَ رضی الله عنها اَنَّ النبی صلی الله علیه وسلم کان یَمْکُثُ عِنْدَ زَیْنَبَ بِنْتِ جَحْشٍ وَیَشْرَبُ عِنْدَهَا عَسَلًا فَتَوَاصَیْتُ انا وَحَفْصَهُ اَنَّ اَیَّتَنَا دخل علیها النبی صلی الله علیه وسلم فَلْتَقُلْ انی اَجِدُ مِنْکَ رِیحَ مَغَافِیرَ اَکَلْتَ مَغَافِیرَ.
فَدَخَلَ علی اِحْدَاهُمَا فقالت له: ذلک. فقال: لَا بَلْ شَرِبْتُ عَسَلًا عِنْدَ زَیْنَبَ بِنْتِ جَحْشٍ وَلَنْ اَعُودَ له. فَنَزَلَتْ «یا اَیُّهَا النبی لِمَ تُحَرِّمُ ما اَحَلَّ الله لک» الی «ان تَتُوبَا الی اللَّهِ» لِعَائِشَهَ وَحَفْصَهَ «وَاِذْ اَسَرَّ النبی الی بَعْضِ اَزْوَاجِهِ» لِقَوْلِهِ بَلْ شَرِبْتُ عَسَلًا.

عبید بن عمیر می‌گوید: از عایشه شنیدم که گفت: رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) پیش زینب بنت حجش می‌ماند و (شربت) عسل می‌نوشید، من و حفصه با یکدیگر قرار گذاشتیم که رسول خدا پیش هر کدام از ما که آمد به او بگوئیم: از تو بوی مغافیر به مشام ما می‌رسد، آیا مغافیر خورده‌ای؟ رسول خدا پیش یکی از آن‌ها آمد و او همین را گفت. رسول خدا فرمود: نه بلکه در خانه زینب بنت جحش عسل خورده‌ام؛ ولی دیگر تکرار نمی‌کنم؛ پس این ایه نازل شد «یا ایها النبی…».

معنای مغافیر
مغافیر، صمغی بود که از درختی به نام «رمث» یا «عُرفط» تراوش می‌کرد؛ هرچند که بسیار شیرین بود؛ ولی بوی نامناسب و کریهی داشت.
ابومنصور ازهری در تهذیب اللغه می‌نویسد:
المغافیر: صمغ یسیل من شجر العرفط حُلو، غیر ان رائحته لیست بطیّبه.
مغافیر، صمغ شیرینی است که از درخت عرفط سرازیر؛ ولی بوی خوشی ندارد.

و ابن‌حجر عسقلانی در شرح صحیح بخاری درباره معنای مغافیر می‌نویسد:
والمغفور صمغ حلو له رائحه کریهه وذکر البخاری ان المغفور شبیه بالصمغ یکون فی الرمث بکسر الراء وسکون المیم بعدها مثلثه وهو من الشجر التی ترعاها الابل وهو من الحمض وفی الصمغ المذکور حلاوه یقال اغفر الرمث اذا ظهر ذلک فیه.

مغفور صمغ شیرینی است که بوی بدی دارد، بخاری گفته: مغفور شبیه صمغ است که در در «رِمْث» یافت می‌شود و آن درخی است که شتر از آن می‌خورد و ترش است. در این صمغی شیرینی است که به آن «اغفر الرمث» در آن هنگام که بر (تنه) آن ظاهر می‌شود، گفته می‌شود.

روایت دیگر بخاری

بخاری در روایت دیگر به نقل از خلیفه دوم می‌نویسد که آن دو زنی که بر ضد رسول خدا هم‌پیمان شده بودند، عایشه و حفصه بودند:
حدثنا عَلِیٌّ حدثنا سُفْیَانُ حدثنا یحیی بن سَعِیدٍ قال سمعت عُبَیْدَ بن حُنَیْنٍ قال سمعت بن عَبَّاسٍ رضی الله عنهما یقول اَرَدْتُ اَنْ اَسْاَلَ عُمَرَ فقلت یا اَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ من الْمَرْاَتَانِ اللَّتَانِ تَظَاهَرَتَا علی رسول اللَّهِ صلی الله علیه وسلم فما اَتْمَمْتُ کَلَامِی حتی قال عَائِشَهُ وَحَفْصَهُ.

از ابن‌عباس نقل شده است که می‌گفت: می‌خواستم از عمر سؤال کنم که‌ ای امیرمؤمنان! آن دو زنی که بر ضدّ رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) هم‌پیمان شدند، چه کسانی بودند؟ سخنم را تمام نکرده بودم که عمر گفت: حفصه و عایشه بودند.

و در جایی دیگر می‌نویسد:
عَنْ عُبَیْدِ بْنِ حُنَیْن، اَنَّهُ سَمِعَ ابْنَ عَبَّاس رضی الله عنهما یُحَدِّثُ اَنَّهُ قَالَ مَکَثْتُ سَنَهً اُرِیدُ اَنْ اَسْاَلَ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ عَنْ آیَه، فَمَا اَسْتَطِیعُ اَنْ اَسْاَلَهُ هَیْبَهً لَهُ. حَتَّی خَرَجَ حَاجًّا فَخَرَجْتُ مَعَهُ فَلَمَّا رَجَعْتُ وَکُنَّا بِبَعْضِ الطَّرِیقِ عَدَلَ اِلَی الاَرَاکِ لِحَاجَه لَهُ قَالَ: فَوَقَفْتُ لَهُ