پاورپوینت کامل تمسک به قرآن ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تمسک به قرآن ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تمسک به قرآن ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تمسک به قرآن ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل تمسک به قرآن ۴۶ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: منابع اجتهاد، پاورپوینت کامل تمسک به قرآن ۴۶ اسلاید در PowerPoint، فقیه، حجیت صدوری، حجیت دلالی، استنباط احکام شرعی، احکام ثابت و متغیر.
پرسش: قرآن یکی از منابع اجتهاد است. آیا فقیه یا عالم دینی بدون هیچ پیش‌فرضی می‌تواند به قرآن تمسک کند؟ اگر جواب منفی است، چه پیش‌فرض‌هایی پیش از پاورپوینت کامل تمسک به قرآن ۴۶ اسلاید در PowerPoint لازم است؟
پاسخ: آنچه اجمالاً در پاسخ به این پرسش می‌توان گفت، عبارت است از:
۱. قرآن مهم‌ترین منبع شریعت و نخستین مرجع برای به‌ دست آوردن رأی دینی است.
۲. بهره‌برداری از قرآن اعتباری نخواهد داشت؛ جز آنکه دو اصلِ حجیت صدوری و حجیت دلالی قرآن اثبات گردد.
۳. مبانی مورد پذیرش فقیه در برداشت از قرآن به دو دسته صدوری و دلالی تقسیم می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ – اولین و مهم‌ترین منبع در اسلام
۲ – اصولی درباره برداشت از قرآن کریم
۲.۱ – ۱. حجیت صدوری
۲.۲ – ۲. حجیت دلالی
۲.۲.۱ – چگونگی عملکرد فقیه برای استنباط احکام شرعی
۳ – مبانی صدوری
۳.۱ – ۱. نزول قرآن از سوی خداوند
۳.۲ – ۲. وحی بودن همه قرآن
۳.۳ – ۳. مصون بودن وحی از خطا
۳.۴ – ۴. معصوم بودن پیامبر از اشتباه
۴ – مبانی دلالی
۴.۱ – ۱. مشخص بودن هدف خداوند از آوردن آیات قرآن
۴.۱.۱ – دیدگاه برخی متفکران
۴.۱.۲ – نقش سنت و فرهنگ خاص مفسر در تفسیر قرآن
۴.۲ – ۲. شیوه خداوند در بیان مقاصد خود
۴.۲.۱ – مراد از حجیت ظواهر در علم اصول
۴.۳ – ۳. فراهم بودن زمینه‌ فهم معانی اراده شده از آیات الاهی
۴.۳.۱ – بیان یک نمونه
۴.۳.۲ – ثابت بودن مفاد دین از دیدگاه فقیه
۴.۳.۳ – علت نیاز داشتن به علم اصول
۴.۳.۴ – ۴. اختصاص نداشتن آیات قرآن به موقعیتی خاص
۵ – احکام ثابت و متغیر
۶ – منابعی برای مطالعه بیشتر
۷ – پانویس
۸ – منبع

اولین و مهم‌ترین منبع در اسلام

از نگاه همه فرق و مذاهب اسلامی، قرآن به‌عنوان اولین و مهم‌ترین منبع در اسلام شناخته شده است و همگان نسبت به این امر اذعان و اعتراف دارند که اولین منبع شریعت و نخستین جایی که برای به دست آوردن رأی دین در زمینه‌های مختلف به آن رجوع می‌شود، قرآن، یعنی معجزه‌ باقی رسول اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ و مهیمن بر کتب آسمانی گذشته، می‌باشد.

اصولی درباره برداشت از قرآن کریم

در واقع با این نظر دو اصل در زمینه‌ برداشت از قرآن کریم پذیرفته شده است:

۱. حجیت صدوری

قرآن سند الاهی و حجت خدا بر انسان است و اکنون آنچه به نام «قرآن» در دسترس همگان است، همان قرآنی است که از سوی خداوند نازل گشته و هیچ عنصر غیر خدایی ـ چه به عمد و چه به خطا ـ در آن راه نیافته است؛ یعنی قرآن موجود، حجیت صدوری دارد.

۲. حجیت دلالی

پیام قرآن قابل دسترسی است و برای دست‌یابی به رأی دین می‌توان به آن مراجعه کرد؛ یعنی قرآن علاوه بر حجیت صدوری، حجیت دلالی نیز دارد.

چگونگی عملکرد فقیه برای استنباط احکام شرعی

بنابراین وقتی فقیه برای استنباط احکام شرعی، قرآن را منبع اجتهاد خود قرار می‌دهد و از آن برای رسیدن به حکم فقهی استفاده می‌کند، پیش از آنکه به سراغ قرآن برود، مجموعه‌ای از مبانی را در جهت صدور قرآن و مجموعه‌ای دیگر را در جهت دلالت آن پذیرفته است؛ زیرا اگر کوچک‌ترین شبهه‌ای را در صدور یا دلالت قرآن موجود بپذیرد، هرگز نخواهد توانست آرای خود را به قرآن و وحی مستند سازد و احکام مستفاد از آن را به خدا و دین او نسبت دهد.

مبانی صدوری

مبانی صدوری عبارتند از:

۱. نزول قرآن از سوی خداوند

پیش از هر چیز فقیه می‌پذیرد که قرآن از سوی خداوند متعال نازل گشته است؛ زیرا اگر قرآن از سوی خدا نبود، وجهی نداشت که فقیه برای دست‌یابی به رأی دین به آن مراجعه کند و وقتی گفته می‌شود که قرآن از سوی خداست، به این معناست که:

أ. مفادی که در قرآن آمده از سوی خداست؛

ب. الفاظ مفرد و ترکیب‌هایی که در قرآن آمده، از سوی خداوند است؛ یعنی خود الفاظ ترکیبات و آیات، وحیانی است؛

ج. این نحوه چینش آیات در کنار یکدیگر که سوره‌ ها را تشکیل داده و نیز ترتیب سوره‌ها در کنار یکدیگر که قرآن را به وجود آورده، وحیانی است؛

۲. وحی بودن همه قرآن

فقیه می‌پذیرد که قرآن امروز همان قرآنی است که در صدر اسلام بوده و تمام آیاتی که در این مجموعه به نام قرآن جمع آمده، وحی الاهی است؛ یعنی نه چیزی به این مجموعه افزوده و نه از آن کاسته شده است؛ ازاین‌رو مبنای حاضر هم می‌تواند در ضمن بحث تحریف بررسی شود و هم در زمره‌ مسئله‌ تواتر قرآن قرار گیرد.

۳. مصون بودن وحی از خطا

فقیه می‌پذیرد که وحی مصون از خطاست؛ یعنی این علم الاهی که به‌صورت وحی نازل شده، بدون تغییر و تحول به پیامبر اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ رسیده است. در اینجا سخن از این نیست که پیامبر چیزی غیر از آنچه بر او وحی شده، بر زبان نیاورده یا در تلقی وحی اشتباه نکرده است، بلکه مطلب این است که در خود انتقال وحی از علم الاهی به پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ خطایی رخ نداده است.

۴. معصوم بودن پیامبر از اشتباه

فقیه می‌پذیرد که رسول گرامی اسلام ‌ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ از هر گونه اشتباه عمدی یا سهوی معصوم بوده است؛ یعنی افزون بر آنکه در خود وحی خطایی رخ نداده، پیامبر نیز، چه در تلقی و دریافت قرآن، و چه در رساندن آن دچار سهو و نسیان نگشته است.

مبانی دلالی

مبانی دلالی عبارتند از:

۱. مشخص بودن هدف خداوند از آوردن آیات قرآن

فقیه با این مبنا که خداوند از کلماتی که در قرآن آمده، معانی خاصی را اراده کرده است، به سراغ قرآن می‌رود. این مبنا اگرچه به‌ظاهر خیلی واضح است، ولی می‌تواند مورد مناقشه‌ جدی برخی از مکاتب فکری غربی قرار گیرد.

دیدگاه برخی متفکران

برخی از متفکران معتقد به هرمنوتیک نسبی‌گرا می‌گویند: هنگامی‌که یک نقاش تابلویی را نقاشی می‌کند، ممکن است شما با دیدن آن بگویید که غم خود را بیان کرده و شخص دیگری بگوید خوشحالی خود را نشان داده است و سرانجام شخص سومی معتقد شود که او عصبانیت خویش را بیان کرده است. حال اگر پرسیده شود کدام یک سخن درستی است؟ باید گفت: همه‌ این اظهارنظرها درست است و هر کسی هر معنایی از آن تابلو برداشت کند، فهمی صحیح و معنایی مقبول به دست آورده است.

چنین اعتقادی در واقع به این معناست که این تابلو پیام خاصی ندارد تا فهم دیگران با آن سنجیده شود. او چیزی را به تصویر کشیده که فاقد معنای نهایی است و هر کس هر معنایی که مطابق با ذهنیت خویش و متناسب با سنت و فرهنگ خاص خود از آن به دست می‌آورد، درست است.

نقش سنت و فرهنگ خاص مفسر در تفسیر قرآن

بر این اساس هر تفسیری که از متون دینی به عمل آید، در بند سنت و فرهنگ خاص مفسر است و همواره فهم دینی، فهمی عصری و وابسته به ذهنیت مفسران است. گاهی در بین اندیشمندان اسلامی این نغمه به گوش می‌رسد که در پس آیات قرآنی معنای مشخصی وجود ندارد تا جست‌وجو‌ و کشف شود؛ بلکه گستره‌ای گسترده و عرضی عریض برای فهم‌ها وجود دارد که هر کس هر معنایی را که بفهمد درست خواهد بود.

بناب