پاورپوینت کامل تعابیر قرآن درباره اکثریت مردم ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تعابیر قرآن درباره اکثریت مردم ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تعابیر قرآن درباره اکثریت مردم ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تعابیر قرآن درباره اکثریت مردم ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل تعابیر قرآن درباره اکثریت مردم ۲۷ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: قرآن کریم، خدا، کافر.

پرسش: قرآن کریم در آیات فراوانی، اکثریت مردم را با تعابیری؛ مانند: «اَکْثَرُهُمُ الْکافِرُون»، «اَکْثَرُهُمْ لا یَعْقِلُونَ»، و…مورد نکوهش قرار می‌دهد. آیا این آیات، با اصل «مراجعه به آرای عمومی» و «عمل به نظر اکثریت» در تضاد نیست؟!

پاسخ اجمالی: اکثریتی که در قرآن بار منفی دارد، ناظر به کافران لجوج، معاند و متعصب است، و نکوهش اکثریت در قرآن به هیچ عنوان نفی رای اکثریتی نیست که در حقوق و سیاست از آن یاد می‌شود؛ بلکه نشان‌دهنده این است که انسان در مسائل اعتقادی و دینی نمی‌تواند به رای و نظر اکثریت رفتار کند، و آموزه‌های دینی اکثریت‌پذیر نیست. اما متقابلاً در امور سیاسی و اجتماعی قرآن دستور به مشورت می‌دهد.
گاهی نظر اکثریت در امور سیاسی و اجتماعی با اشتباهات بزرگی روبرو می‌شود اما چون همین اشتباهات در صورت بی‌توجهی به رای اکثریت بزرگ‌تر و غیر قابل جبران‌تر خواهد بود، چاره‌ای از آن نیست.

فهرست مندرجات

۱ – آیات دربردارند کلمه اکثر
۲ – استفاده کلمه کثیر و اکثر در آموزه‌های اولیه
۲.۱ – رجوع پیامبر به آراء مردم
۳ – پانویس
۴ – منبع

آیات دربردارند کلمه اکثر

همان‌گونه که در پرسش بدان اشاره شد، قرآن کریم در آیات فراوان و به مناسبت‌های گوناگون، تعابیری دارد که در نگاه اول این باور را ایجاد می‌کند که گویا آموزه‌های قرآنی با رای اکثریت و جمهور در تضاد است و تنها این اقلیت‌ها هستند که برحق بوده و باید نظرشان پذیرفته شود:
• «وَ لَوْ آمَنَ اَهْلُ الْکِتابِ لَکانَ خَیْراً لَهُمْ مِنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَ اَکْثَرُهُمُ الْفاسِقُون؛ و اگر اهل کتاب، ایمان آورند، برای آنها بهتر است. عده کمی از آنان باایمان‌ بوده و بیشترشان فاسق‌اند.»
• «اِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَی النَّاسِ وَ لکِنَّ اَکْثَرَ النَّاسِ لا یَشْکُرُونَ؛ خدا به بندگانش کرم و بخشایش دارد، ولی بیشتر مردم سپاس‌گزار نیستند.»
• «یَعْرِفُونَ نِعْمَتَ اللَّهِ ثُمَّ یُنْکِرُونَها وَ اَکْثَرُهُمُ الْکافِرُون؛ آنها نعمت خدا را می‌شناسند، سپس آن را انکار می‌کنند و بیشترشان ناسپاس‌اند!»
به عنوان نمونه، در این آیه مقتضای شناسایی نعمت پروردگار، آن بود که به او و رسولش و روز جزا ایمان آورند و در عمل تسلیم شوند، اما بر عکس، عملاً حق ‌را انکار می‌کنند، و بیشترشان تنها به انکار عملی قناعت نکرده، بلکه کفر و عناد با حق را به نهایت رسانده و اصرار بر آن‌دارند.
• «وَ لَئِنْ سَاَلْتَهُمْ مَنْ نَزَّلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَاَحْیا بِهِ الْاَرْضَ مِنْ بَعْدِ مَوْتِها لَیَقُولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ اَکْثَرُهُمْ لا یَعْقِلُونَ»؛ اگر از آنها بپرسی: چه کسی از آسمان باران فرستاد و زمین مرده را زنده ساخت؟ خواهند گفت: خدای یکتا. بگو: سپاس خدا را! ولی بیشتر آنان نمی‌اندیشند!»
• «اِنَّ الَّذینَ یُنادُونَکَ مِنْ وَراءِ الْحُجُراتِ اَکْثَرُهُمْ لا یَعْقِلُونَ؛ کسانی که از پشت حجره‌ها صدایت می‌زنند بیشترشان نمی‌اندیشند.»
در این آیه گویی خداوند با این تعبیر می‌فرماید: من که پروردگار شما بوده و همه چیز را می‌دانم، اما به هنگام سخن گفتن، آدابی را رعایت می‌کنم، پس شما چرا اینگونه سخن می‌گویید؟!»
قرآن از این طریق به آنها هشدار می‌دهد که عقل و فکر خود را به کار گیرند، و ادب را فراموش نکنند. و…

استفاده کلمه کثیر و اکثر در آموزه‌های اولیه

با بررسی واژه‌های «کثیر» و «اکثر» در قرآن و با توجه به سیاق آیات، می‌توان فهمید که این کلمات بیشتر در ارتباط با آموزه‌های اولیه و مبنایی دینی و اعتقادی است که گاه دامنه آن به مسائل جزئی نیز گسترش می‌یابد.
با توجه به آیات یاد شده و آیات دیگری که جهت رعایت اختصار، از بیان آنها خودداری شد، اکثریتی که در قرآن مورد نکوهش قرار گرفته، لزوماً ناظر به اکثریت در سیستم‌های سیاسی نیست؛ بلکه ناظر به یک واقعیت اجتماعی فراگیر است که بیشتر مردم، از سر دانش و‌ اندیشه به بررسی امور نپرداخته، بلکه کورکورانه و با پیروی از هواهای نفسانی رویکرد خود را مشخص می‌کنند و این واقعیت ممکن است در برخی اقلیّ