پاورپوینت کامل تربیت کودک در اسلام ۷۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تربیت کودک در اسلام ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تربیت کودک در اسلام ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تربیت کودک در اسلام ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل تربیت کودک در اسلام ۷۳ اسلاید در PowerPoint

کلید واژه: تربیت ، اسلام ، کودک
پرسش:در دین اسلام برای کودکان چگونه تربیتی سفارش شده است؟
پاسخ:نخست باید به دو نکته مهم و بنیادی در امر تربیت توجه شود:

فهرست مندرجات

۱ – مقدمات تربیت کودک
۱.۱ – تربیت قبل از انعقاد نطفه
۱.۲ – توجه به دو بعدی بودن انسان
۲ – اهمّیّت ویژه دوره کودکی
۲.۱ – شکل‌گیری شخصیّت
۲.۲ – تربیت کودک در کلام امام علی علیه‌السلام
۳ – الگو برداری کودک
۴ – وظایف والدین نسبت به کودک
۴.۱ – احترام به کودک
۴.۲ – توجه به استقلال طلبی کودکان
۴.۳ – پرورش شخصیت کودکان
۴.۴ – اظهار محبّت
۴.۵ – جهت دهی مثبت به احساسات
۴.۶ – درونی کردن ارزش‌های دینی و اخلاقی
۵ – روش آشنا‌ نمودن با مقدّسات و مسایل مذهبی
۵.۱ – آموزش مفهوم خدا به کودک
۵.۱.۱ – کودک ۶ ساله:عاشق خدا
۵.۱.۲ – کودک ۷ ساله:اثبات وجود خدا
۵.۲ – آشنایی و آموزش سایر مفاهیم دینی و مذهبی
۵.۲.۱ – روش الگویی
۵.۲.۲ – معرفی الگوهای برتر و تقویت روحیه برترگرایی
۵.۲.۳ – تشویق
۵.۲.۴ – رفتن به اماکن مقدس
۵.۲.۵ – بیداری حس مذهبی کودک
۶ – بازنگری در برخی مؤلفه‌های ذکر شده
۶.۱ – عدم کفایت الگو سازی ظاهری
۶.۲ – معرفت بخشی
۷ – راه‌های تقویت اعتماد به نفس کودکان
۷.۱ – تقویت توانمندی‌ها
۷.۲ – ایجاد زمینه برای تجارب مستقل
۷.۳ – افزایش تجارب موفق کودک
۷.۴ – بالا بردن آستانه تحمل شکست
۷.۵ – تقویت رفتارهای مصمم و مطلوب کودک
۷.۶ – آموزش کنترل احساسات
۷.۷ – تقویت مهارت‌های اجتماعی
۷.۸ – آشنایی با الگوهای رفتاری مطلوب
۸ – معرفی کتاب جهت مطالعه
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

مقدمات تربیت کودک

تربیت قبل از انعقاد نطفه

تربیت کودک، فرایندی طولانی و به هم پیوسته دارد. امر تربیت و آغاز وظیفه مادری و پدری، پیش از نزدیکی و انعقاد نطفه شروع می‌شود، زیرا نوع غذاهایی که والدین می‌خورند، هم در نطفه ( منی و اسپر ماتوزئید مرد و اوول زن) تأثیردارد و هم در روح و روان آنان. در نتیجه روحیات والدین و ویژگی‌های نطفه‌شان از طریق ژن، به فرزند منتقل می‌شود. چنان که حالات زن و شوهر هنگام نزدیکی از جهت اخلاقی ، روحی و روانی ، شادی و غم، سلامت و بیماری، اضطراب و آرامش روحی و مانند آن، در سرنوشت فرزند آینده‌اش تأثیر دارد.
حتی رعایت یا عدم رعایت آداب نزدیکی کردن، زمان، مکان و کیفیت انجام عمل نیز در سلامت جسم و روان فرزند مؤثر است. تربیت کودک پس از تولد شروع نمی‌شود، بلکه خیلی پیش‌تر از نزدیکی و بسته شدن نطفه آغاز می‌گردد.از این رو در روایات اسلامی آمده است هنگامی که قصد ازدواج دارید، ببینید با چه کسی و چه خانواده‌ای وصلت می‌کنید. محصول ترکیب نطفه مشترک شما چه می‌شود و صاحب چگونه فرزندی خواهید شد؟

توجه به دو بعدی بودن انسان

انسان چون موجودی دو بعدی و شامل جسم و روح است. این دو، تأثیر متقابل بر یکدیگر دارند. از این رو نگاه مربی و پدر و مادر باید به هر دو بعد معطوف شود.

اهمّیّت ویژه دوره کودکی

کودکی از حساس ترین و سرنوشت سازترین دوره زندگی انسان است. شخصیت انسان و اساس خصوصیت‌های اخلاقی وی، در ابتدای کودکی خصوصاً در سنین مقدماتی عمر، پی‌ریزی می‌شود.

شکل‌گیری شخصیّت

علاقه‌ زیاد به یادگیری و انعطاف پذیری در مقابل رفتار پدر و مادر و اطرافیان، ویژه مرحله خردسالی و قبل از قدم گذاشتن به دبستان است. به همین دلیل، همه معلومات، عادت‌ها و ویژگی‌های اخلاقی که در این دوره به دست می‌آید، ریشه دار و محکم در روح کودک باقی می‌ماند. بنای اصلی شخصیت و چارچوب وجودی او را تشکیل می‌دهد. بر همان اساس، شخصیتش شکل می‌گیرد.
“بنابر تحقیقاتی که به وسیله دانشمندان رفتارشناس صورت گرفته، بیش‌تر نابسامانی‌ها و بزهکاری‌های رفتاری در بزرگسالان، نتیجه تربیت غلط و برخورد ناصحیح در دوران اولیّه رشد و آغاز سال‌های زندگی است. در واقع، اساس و پایه اصلی شکل گیری شخصیت انسان در دوران هفت سال اوّل زندگی است؛ همان دوران حساسی که کودک در کنار والدین به سر می‌برد”.

تربیت کودک در کلام امام علی علیه‌السلام

امیر المؤمنین علیه‌السلام به همین نکته تربیتی اشاره دارد که به امام حسن علیه‌السلام می‌فرماید: “دل کودک چون زمینی خالی است که هر بذری در آن پاشیده شود، می‌پذیرد، پس من پیش از آن که قلبت سخت و فکرت به امور دیگر مشغول شود، به ادب و تربیت تو مبادرت ورزیدم”.
از حکیمی پرسیدند:از چه زمانی تربیت را باید آغاز کرد؟ حکیم گفت:از بیست سال قبل از تولد. پس به نظر دقیق، تربیت کودک حتی سال ها قبل از تولد طفل آغاز می‌شود، یعنی والدین قبل از فرزند دار شدن، زمینه رشد و هدایت را در خود ایجاد کنند و برای پدر و مادر شدن خود را آماده نمایند.

الگو برداری کودک

کودک از رفتار و کردار پدر و مادر و بزرگ ترها الگو برمی‌دارد. افرادی که درون منزل به امور تعبدی و دینی پای بندند، معمولاً دارای فرزندانی چنین خواهند شد. تربیت فرزند، به تکرار نصایح و سماجت در موعظه نیست. هیچ چیز به اندازه عمل، کارساز نیست. فرزند وقتی ببیند پدر یا مادرش در منزل بد زبانی می‌کند، دارای زبانی تند خواهد شد، پس باید علت بسیاری از ناهنجاری‌هایی را که در وجود فرزندانمان است، از رفتار و اعمال خود بدانیم. اگر پدر می‌خواهد فرزندش نماز اوّل وقت را غنیمت بشمرد، نیازی ندارد به این که او را با زور و تهدید وادار به این کار کند. اصلا در این مورد، به حرف و موعظه نیازی نیست. بدون آن که چیزی بگوید، خود باید برخیزد.با اعتقاد بر این کار عبادت کند تا ثمره‌اش را در وجود فرزند ببیند.

وظایف والدین نسبت به کودک

با توجه به مطالب فوق، بخشی از مهم‌ترین وظایف پدر و مادر نسبت به کودکان چنین است:

احترام به کودک

یکی از وظایف مهم والدین، احترام به شخصیت کودک است. رسول اکرم صلوات‌الله‌علیه می‌فرماید:”اکرموا اولادکم و أحسنوا آدابهم؛ به فرزندانتان احترام کنید و با آداب و روش پسندیده، با آن‌ها معاشرت نمایید”.
کودکانی که در دوران قبل از دبستان از امنیت و محبت کافی برخوردار نمی شوند، آسیب هایی بر آن ها وارد می‌شود که به ندرت در دوره‌های بعد قابل جبران است.

توجه به استقلال طلبی کودکان

بذر استقلال طلبی از سال‌های آغازین زندگی کودک شروع به رشد و جوانه زدن می‌کند. پدر و مادر، زمینه را برای رشد متعادل این میل فراهم می‌آورند.آن‌ها باید آزادی‌های لازم را به او بدهند. البته آزادی باید محدود باشد.
روش های آزاد منشانه به کودکان و نوجوانان حق انتخاب و گزینش می دهد. زمینه را برای خلاقیت و شکوفایی استعدادهای نهفته آنان فراهم می سازد. کنترل و تذکر بیش از حدّ، تأثیر معکوس داشته و اعتماد به نفس کودک و نوجوان را از بین می برد.

پرورش شخصیت کودکان

والدین با روش‌های مختلف می‌توانند شخصیت کودکان خود را پرورش دهند که مهم‌ترین آن، سلام کردن و هم بازی شدن با آن‌ها است. حضرت علی علیه‌السلام می‌فرماید:”مَنْ کانَ لَهُ وَلَدٌ صَبا؛ کسی که کودکی دارد باید (در راه تربیت او) ) کودکانه رفتار نماید. “(وسائل الشیعه، ج ۵، ص ۱۲۶)
دو عامل دیگر تربیت فرزند (دوران مدرسه و اجتماع)، چون عامل اوّل قرار دارند، هر چند از اهمیت لازم برخوردارند اما مواظبت اوّلیه، در هوشیاری فرزند، تأثیر بسزایی دارد. نیز مواظبت در دوره مدرسه و انتخاب دوستان مناسب و افرادی که صلاحیت اخلاقی بالایی دارند، بر امنیت خاطر می‌افزاید تا وقتی وارد اجتماع شود، دغدغه خاطری پیش نیاید.

اظهار محبّت

اولین نیاز روانی کودک و نوجوان، مهر و محبت و دوست داشتن آن‌ها است. هر کودک و نوجوانی برای داشتن احساس امنیت، باید مورد محبت قرار گیرد. ابراز محبت ، موجب دلگرمی و علاقه مندی به شما و زندگی خواهد شد. احساس امنیت در نوجوان سبب می‌شود زمینه پیوند شما با او توسعه یابد. در این رابطه، رفتار صحیح دینی را بیاموزد. رابطه مهرآمیز همراه با گذشت و مدارا، با همگان و به خصوص با کودکان و نوجوانان، قوی ترین و پرجاذبه‌ترین و سازنده‌ترین رابطه‌ها است. البته زیاده روی در محبت برای فرزند، زیانبار است.

جهت دهی مثبت به احساسات

کم اهمیت جلوه دادن اشتباهات و تقدیر از رفتارها و کارهای ارزشی و پسندیده آنان، سبب می‌شود که آن ها به خود دلگرم شوند، احساس ارزشمندی نمایند. تقویت احساسات و ارزش‌های مثبت، یکی از مؤثرترین عوامل برای جهت دهی به گرایش‌های دینی فرزندان محسوب می‌شود.

درونی کردن ارزش‌های دینی و اخلاقی

آموزش مفاهیم دینی و یافتن بینش صحیح یک چیز است و پذیرش و عمل کردن به آن چیز دیگر است. باید سعی نمود نوجوان و جوان به صورت خودآگاه عامل به دستورات اخلاقی و دینی شود. دین باوری و عشق و علاقه به ارزش‌های دینی از درون او بجوشد، در این صورت رفتارهای مذهبی و دینی، ماندنی و پایدار خواهد شد.

روش آشنا‌ نمودن با مقدّسات و مسایل مذهبی

آموزش مفهوم خدا به کودک

در حدود سه- چهار سالگی بچه‌ها نام خداوند را یاد می‌گیرند. اگر رفتار افراد خانواده جنبه مذهبی داشته باشند، کودک مذهب و رفتار مذهبی را می‌آموزد. کودک در ابتدا به دنبال قوی‌ترین فرد است. چون از نوزادی، مادر، نیازهایش را رفع نموده، می‌پندارد مادر محکم‌ترین تکیه‌گاه است؛ ولی به زودی می‌فهمد مادر از خیلی چیزها می‌ترسد. چون پدر از آن‌ها نمی‌ترسد، پدر را تکیه‌گاه و قوی‌ترین آدم می‌یابد، ولی پدر هم از بعضی چیزها می‌ترسد. در این زمان است که از ما می‌پرسد:کی قوی‌ترین است؟ به او می‌گوییم:«خدا». این خدا کجاست؟ به او می‌گوییم:بزرگ تر که شدی، برایت می‌گویم چون کودک سه- چهار ساله در مرحله تفکر ابتدائی است. فقط آنچه را می‌بیند، قبول دارد، نمی‌توان به او گفت:خدا نادیدنی است و همه جا هست.

کودک ۶ ساله: عاشق خدا

به تدریج که بزرگ‌تر شد، خدا را به او چنان معرفی می‌کنیم که بچّه‌ها از او خوششان آید. از لطف و کرم خدا، مهربانی و قدرت خدا و زیبا دوستی او می‌گوییم. درباره بهشتی که به نیکوکاران وعده داده، سخن می‌گوییم. در این سال‌ها هرگز از قهر خدا و جهنم گناهکاران چیزی نگویید.
کودک ۶ ساله به موضوعات مذهبی علاقمند می‌شود. عاشق دعا ، نماز و نیایش می‌شود. دوست دارد برای او داستان‌هایی درباره خداوند بگوئید. دوست دارد درباره پیامبران و امامان حرف بزنید و از آن‌ها برایشان داستان‌هایی تعریف کنید.

کودک ۷ ساله: اثبات وجود خدا

امّا بعد، نوبت به کنجکاوی می‌رسد. هفت ساله‌ها از خداوند می‌پرسند. در مقایسه با شش ساله‌ها، بیش‌تر خواهان اثبات وجود خدا می‌شوند. کودک هفت ساله بر خلاف یک سال قبل، سوالاتی را در مورد دیدن خدا، شکل خدا و غیره می‌پرسد. سوالات آن‌ها نباید به حساب سرکشی یا تمایلات ضد مذهبی قلمداد شود، بر عکس سوالات آن‌ها بیش‌تر نشانه علاقه آن‌ها به موضوع است.
به کودکان می‌گوییم همه موجودات در مورد خدا و خالق خویش فکر می‌کنند.هر موجودی تصور می‌کند خدا شکل اوست. ما هم که انسانیم، فکر می‌کنیم شاید خدا مثل ما دو دست و پا و به صورت ما باشد، ولی نه تصور آن‌ها درست است و نه فکر ما. برای همین هیچ‌کس نمی‌داند خدا چه شکلی است. اگر خدا موجودی بود که شکلی داشت و می‌شد او را دید، همه جا نبود. اگر پیش ما بود، دیگر پیش پدرت و یا بقیه‌ مردم که جاهای دور هستند، نبود و می‌دانیم که خدا همه جا هست. برای همین خدا دیده نمی‌شود.
در مورد مسائل مذهبی هرگز اعمال فشار نکنید. دیکتا