پاورپوینت کامل اعتراف به گناه نزد دیگران ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اعتراف به گناه نزد دیگران ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اعتراف به گناه نزد دیگران ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اعتراف به گناه نزد دیگران ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل اعتراف به گناه نزد دیگران ۲۷ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: اسلام، اعتراف.

پرسش: چرا در اسلام کسی وجود ندارد که بتوان برای اعتراف پیش او رفت چنانکه در مذهب کاتولیک پیش پدر می‌روند ولی کسی آنها را نمی‌شناسد؟

پاسخ: از نظر اسلام انسان اجازه ندارد گناهان (کوچک یا بزرگ) خود را در مقابل دیگران بازگو کند و اسرار خود را فاش نماید.

فهرست مندرجات

۱ – پاسخ اجمالی
۲ – پاسخ تفصیلی
۲.۱ – شفاعت
۲.۲ – آمرزش خواهی در مسیحیت
۲.۳ – وسائل آمرزش در اسلام
۳ – پانویس
۴ – منبع

پاسخ اجمالی

از نظر اسلام انسان اجازه ندارد گناهان (کوچک یا بزرگ) خود را در مقابل دیگران بازگو کند و اسرار خود را فاش نماید. چون اولا: آبروی و ارزش انسان‌ها آنقدر زیاد است که اعتراف به گناه تنها باید در پیش گاه پروردگار متعال آنهم به جهت توبه و در خواست بخشش باشد. انسان با اعتراف به گناه نزد خداوند کسب ارزش و آبرو می‌کند. و این ویژگی مخصوص خداوند است اما غیر خداوند هر چند رازدار باشد توانایی برگشت دادن ارزش و آبروی از دست رفته انسان (در اثر اعتراف نزد آنان) را ندارند تا چه رسد به زیاد نمودن آن. ثانیا: از نظر اسلام و براساس بینش توحیدی تنها موثر حقیقی در جهان هستی خداوند است، غیر خداوند بدون اذن و اجازه خداوند، نمی‌توانند تاثیری داشته باشند و در منابع دینی اسلام به شخص یا شخصیتی مقام بخشش گناهان داده نشده است.
اما آنچه در اسلام به عنوان شفاعت اولیای الاهی مطرح است؛ اولا: شفاعت به معنای وساطت در بخشش گناهان است نه بخشش مستقیم و بدون واسطه. ثانیا: شفیعان کسانی را می‌توانند مورد شفاعت قرار دهند که در آنها نوعی صلاحیت و قابلیت وجود داشته باشد نه این که معامله مادی و راهی برای کسب درآمد و دستیابی به منافع و امیال شخصی به شمار آید.
علاوه بر بحث شفاعت که در بالا مطرح شد؛ در اسلام راه‌های آمرزش و بخشودگی گناه متعدد است که در ذیل بدان اشاره می‌کنیم:
۱- توبه و بازگشت بسوی خدا با شرایط آن.
۲- انجام کارهای نیک و فوق العاده‌ای که سبب آمرزش اعمال زشت می‌گردد.
۳- پرهیز از گناهان “کبیره” که موجب بخشش گناهان” صغیره” می‌گردد.
۴- تحمل گرفتاری‌ها و مصائب دنیا و سختی‌های برزخ و مواقف آغازین رستاخیز، ناخالصی‌های مومنان را می‌زداید.
۵- عفو الهی که شامل افرادی می‌شود که شرایط و شایستگی آن را داشته باشند؛ یعنی شامل مؤمنانی می‌شود که از نظر عمل کوتاهی یا آلودگی داشته‌اند.

پاسخ تفصیلی

از نظر اسلام انسان اجازه ندارد گناهان (کوچک یا بزرگ) خود را در مقابل دیگران بازگو کند و اسرار خود را فاش نماید. از نظر اسلام آبروی انسان‌ها آنقدر با ارزش است که اعتراف به گناه تنها باید در پیش گاه پروردگار متعال آنهم به جهت توبه و در خواست بخشش باشد. انسان با اعتراف به گناه نزد خداوند نه تنها آبرو و ارزش خود را از دست نمی‌دهد بلکه کسب ارزش و آبرو می‌کند. این ویژگی مخصوص خداوند است اما غیر خداوند هر چند رازدار باشند و نزد دیگران گناهان اشخاص را افشا نکنند، توانایی برگشت دادن ارزش و آبروی از دست رفته (که در اثر اعتراف نزد آنان بوجود آمده بود) را ندارند تا چه رسد به زیاد نمودن آن. ثانیا: از منظر اسلام و براساس بینش توحیدی تنها موثر حقیقی در جهان هستی خداوند است، (لا مؤثر فی الوجود الا الله.) غیر خداوند بدون اذن و اجازه خداوند، نمی‌توانند تاثیری داشته باشند و در منابع دینی اسلام به شخص یا شخصیتی مقام بخشش گناهان داده نشده است.

شفاعت

اما آنچه در اسلام به عنوان شفاعت (شفاعت عبارت از وساطت یک مخلوق، میان خداوند و مخلوق دیگر، در جهت رساندن خیر و یا دفع شر، در دنیا و یا در آخرت است.) اولیای الاهی مطرح است؛
اولا: شفاعت به معنای وساطت در بخشش گناهان است نه بخشش مستقیم و بدون واسطه. شهید مطهری می‌نویسد: شفاعت، همان مغفرت الهی است که وقتی به خداوند نسبت داده می‌شود به نام مغفرت و هنگامی که به وسایط و مجاری رحمت منسوب می‌گردد، نام شفاعت به خود می‌گیرد.
ثانیاً: امر شفاعت از سوی خداوند به هر کسی اعطا نمی‌شود شفاعت مختص خداوند است و با اراده او به کسانی واگذار می‌گردد که ب