پاورپوینت کامل رسانه شیعه ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رسانه شیعه ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رسانه شیعه ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رسانه شیعه ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ بخش‌های کتاب

۱.۱ فصل اول: تاریخ تحلیلی پیدایش و تکوین آیین‌ها و مجالس سوگواری
۱.۲ فصل دوم:‌ مفاهیم و کلیات
۱.۳ فصل سوم: گونه‌بندی هیأت‌های مذهبی
۱.۴ فصل‌ چهارم: هیأت‌های سنتی
۱.۵ فصل پنجم: هیأت‌های انقلابی دوران جنگ
۱.۶ فصل ششم: هیأت‌های انقلابی دوران پس از جنگ
۱.۷ فصل هفتم: هیأت‌های عامه‌پسند
۱.۸ فصل هشتم: شبه‌هیأت‌ها
۱.۹ فصل نهم: جمع‌بندی و نتیجه‌گیری

۲ بازخوردها
۳ منابع

بخش‌های کتاب

فصل اول: تاریخ تحلیلی پیدایش و تکوین آیین‌ها و مجالس سوگواری

نخستین فصل کتاب، تاریخ آیین‌ها و مجالس عزاداری است. فرضیه‌ بنیادین کتاب، رابطه‌ عزادار و تغییر و تحولاتش با وضعیت سیاسی، فرهنگی و اجتماعی هر عصر است. ازاین‌رو در این فصل، به تفصیل در باب بسترهای اجتماعی و فرهنگی که در هر عصر سبب ظهور یک آیین یا صورت جدید در عزاداری عاشورا شده، سخن گفته شده است. در خلال گزارش تاریخی، در این فصل همچنین به مدل‌های دین‌داری و گفتمان دینی هر عصر و نیز مناسبات بین نهاد دین و سیاست پرداخته شده است.
این فصل، به ترتیب این دوره‌های تاریخی را شامل می‌شود:

دوره‌ زند‌گی امامان شیعه
دوره‌ آل‌بویه
دوره‌ سلجوقیان
دوره‌ مغولان
دوره‌ تیموریان
دوره‌ صفویان
دوره‌ افشاریان
دوره‌ زندیان
دوره‌ قاجاریان
دوره‌ پهلوی
دوره‌ انقلاب اسلامی (جنگ تحمیلی، دوران پس از جنگ تا امروز)

بخش‌های واپسین این فصل هم به بیان تحولات سال‌های اخیر در جریان مداحی و عزاداری اختصاص یافته است.

فصل دوم:‌ مفاهیم و کلیات

این فصل «مفاهیم و کلیات» نام دارد و چنان‌چه از نام‌اش پیداست به ارایه تعاریف و بررسی مفاهیم و مباحث کلی و زیربنایی کتاب اختصاص یافته است. نویسنده در این فصل به تعریف مفاهیمی از جمله «فرهنگ خواص»، «فرهنگ عامه»، «دین»، «دین‌داری»، «مناسک دینی» و «آیین‌های دین‌داران» پرداخته است. از جمله بر این نکته تأکید می‌کند که باید بین دو مفهوم دین و دین‌داری تفکیک قایل شد: «مفهوم دین راجع است به ذات و جوهر دین که در هاله‌ای از تقدس قرار دارد و مرجع تعریف‌اش خود شارع است؛ اما دین‌داری به رفتار دینی دین‌داران راجع است و مرجع تعریف‌اش فارغ از دستورات و تعاریف دین، عمل بیرونی و بروز‌ها و نمودهای عینی و بشری دستورات دینی است. به عبارت دیگر مقوله دین در مقام تعریف است، اما مقوله دین‌داری در مقام تحقق. وی در ادامه بین دین‌داری خواص و دین‌داری عوام نیز تفاوت‌هایی را برمی‌شمرد: «بر دین‌داری خواص، منطق عقلی و استدلالی حاکم است و یا لااقل حاکمیت این منطق، ارزش محسوب می‌شود. اما در دین‌داری عامه، منطق عاطفه و احساس حرف اول را می‌زند و به عبارتی ذوق‌محور است. و هرچه دین‌داری خواص بر اصول دین تکیه دارد، دین‌داری عوام معمولاً گرایش به التقاط دارد و از اختلاط باورهای عوام و آداب محلی به وجود می‌آید. به تبع این خصلت، در دین‌داری عامه نمادهای اساسی دین‌داری بیشتر متأثر از فرهنگ عامه است و نه از متن دین.»
نویسنده هم‌چنین بین مناسک دینی و آیین‌های دین‌داران نیز قایل به تمایز است: «مناسک دینی در متن دین حضور دارند و تأسیس، تعریف و تبیین چگونه‌گی آنان و جزییات برگزاریشان در نصوص و متون اصیل دینی تصریح و تشریح شده‌ است. در نتیجه تعریف شرایط و اشکال آنان نسبتاً ثابت و تطورناپذیر است…. اما آیین‌های دین‌داران برخلاف مناسک دینی، منشأ شریعتی ندارند و تعریفشان بر عهده خود دین نیست. بل‌که مقوله‌ای اساساً اجتماعی‌اند و تأسیس، تعریف و تبیین چه‌گونه‌گی آن‌ها به نوع عمل و شرایط اجتماعی دین‌داران برمی‌گردد، و به‌تبع مانند خود دین‌داری تابع تحولات اجتماعی و تغییرپذیرند.» پس از ذکر این مقدمات نویسنده نتیجه می‌گیرد که عزاداری عاشورا را باید «اولاً از زمره مقوله دین‌داری محسوب کرد، نه دین. ثانیاً یکی از آیین‌های دین‌داران دانست و نه یک منسک دینی. به همین دلیل این آیین که توسط امامان شیعه پایه‌ریزی شده بود، پس از چندی و وقتی با فرهنگ ایرانی آمیخته و در آن نهادینه شد، صورت دیگری یافت که به کلی با نمونه ساده و اولیه‌اش تفاوت داشت. صورتی که توسط خود دین‌داران و به تناسب فرهنگ و باورهای آنان و نیز قرائتی که در هر عصر از مذهب شیعه و قیام امام‌حسین(ع) داشتند، تعریف شده بود.» این فراز را می‌توان لبّ همه مطالب و مباحث کتاب دانست؛ این‌که «پدیده آیین‌ها و مجالس سوگواری علی‌رغم کارکرد دینی خود، اما بیش و پیش از هر چیز پدیده‌ای اجتماعی‌اند و متأثر از تغییرات و تحولات اجتماعی، فرهنگی و سیاسی».
پس از تعاریف مفاهیم اساسی، نویسنده به تعریف و بررسی ۷ مفهوم که آن‌ها را «عناصر هویتی هیأت‌های مذهبی» می‌نامد، پرداخته که عبارتند از: «کارکرد»، «سازمان»، «مخاطب»، «مدل دین‌داری»، «متولیان»، «مداحی» و «ادبیات». این‌ها متغیرهایی‌اند که وی در فصول بعدی از منظر آن‌ها به مقایسه و بررسی و نقد گونه‌های مختلف هیأت‌های مذهبی معاصر می‌پردازد. وی از جمله ذیل بحث کارکرد، «کارکرد سیاسی»، «اسوه‌سازی» و «تقویت باورهای دینی» را به عنوان کارکردهای عمومی آشکار، و «تقویت هم‌بسته‌گی اجتماعی»، «تثبیت نظام اخلاقی»، «حفظ الگوی جامعه»، «کارکرد فراغتی» و «تسکین آلام و تخدیر مصائب فردی و اجتماعی» را به عنوان کارکردهای عمومی پنهان هیأت‌های مذهبی برمی‌شمارد.

فصل سوم: گونه‌بندی هیأت‌های مذهبی

این فصل به بررسی مدل‌های مختلفی اختصاص یافته که با آن‌ها می‌توان هیأت‌های مذهبی را گونه‌بندی کرد. نویسنده با درنظرگرفتن دو معیار «سازمان» و «مخاطب»، ۱۵ مدل فرضی گونه‌بندی را بررسی کرده و در انت‌ها یک مدل تلفیقی و چندبعدی را به عنوان «مدل ساختی کارکردی» پیش‌نهاد کرده ‌است. «طبق این مدل که مدل بنیادی و زیربنایی مباحث کتاب است هیأت‌های مذهبی معاصر را می‌توان در سه دسته «سنتی»، «انقلابی» و «عامه‌پسند»، به علاوه یک گونه فرعی «شبه‌هیأت‌ها» گنجاند. البته هرکدام این دسته‌ها خود شامل تقسیم‌بندی‌های ثانویه هم می‌شوند.»

فصل‌ چهارم: هیأت‌های سنتی

این فصل به «هیأت‌های سنتی» اختصاص دارد؛ هیأت‌هایی که «بی‌گمان دیرپا‌ترین گونه هیأت‌های مذهبی محسوب می‌شوند». نویسنده «سازمان‌دهی قوی»، «ثبات زیاد»، «پیچیده‌گی»، «وجود هنجار مکانی» و «هنجار زمانی» را به عنوان خصوصیات سازمان این هیأت‌ها ذکر می‌کند و مدل ‌دین‌داری آن‌ها را «مدل اسلام سنتی» ‌می‌داند که با این گزاره‌ها قابل تعریف است: «بر تفکیک دیانت از سیاست تأکید دارد»، «مناسکی است»، «روی‌کردش بیشتر فردی است تا اجتماعی»، «آخرت‌گرا است»، «اسطوره‌گرا است» و «نقلی است».
نویسنده مداحی هیأت‌های سنتی را هم واجد این مشخصات می‌داند: «وجود نظام آموزش سنتی»، «حضور هنجار‌ها و قوانین ثابت و محکم»، «حاکمیت نظام سلسله‌مراتبی»، «ابزارمندی» و «تنوع آیین‌ها و هویت‌های منطقه‌ای». وی هم‌چنین «تبیین قضا و قدری»، «تفسیر عرفانی و روی‌کرد اسطوره‌ای به عاشورا» را از جمله درون‌مایه‌های ادبیات این هیأت‌ها دانسته است.

فصل پنجم: هیأت‌های انقلابی دوران جنگ

این فصل به بررسی «هیأت‌های انقلابی دوران جنگ» اختصاص یافته است. هیأت‌هایی که چنین تعریف شده‌اند: «منظور از هیأت‌های انقلابی دوران جنگ گونه‌ای از هیأت‌های مذهبی است که چندی پس از آغاز جنگ تحمیلی و در راستای الگوی تطبیقی دفاع مقدس و واقعه عاشورا، براساس ایدئولوژی و آرمان‌های انقلاب اسلامی و با گفتمان ت