پاورپوینت کامل خلیفه دوم ۸۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خلیفه دوم ۸۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خلیفه دوم ۸۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خلیفه دوم ۸۴ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ جایگاه
۲ زندگینامه

۲.۱ فرزندان و همسران
۲.۲ مسلمان شدن
۲.۳ حضور در غزوات
۲.۴ مخالفت با پیامبر(ص)
۲.۵ خلافت
۲.۶ ترور و مرگ

۳ شخصیت شناسی
۴ نقش عمر در حوادث بعد از رحلت پیامبر

۴.۱ تلاش برای به خلافت رساندن ابوبکر
۴.۲ ماجرای خانه فاطمه(س)
۴.۳ پاره کردن سند فدک
۴.۴ ابراز ناراحتی فاطمه(س) از عمر

۵ شیوه حکومت‌داری

۵.۱ مشورت با امام علی و اصحاب
۵.۲ برخورد با صحابه و کارگزاران
۵.۳ فتوحات
۵.۴ منع کتابت حدیث
۵.۵ بدعت‌گذاری

۶ جستارهای وابسته
۷ پانویس
۸ منابع
۹ پیوند به بیرون

جایگاه

عمر بن خطاب از اصحاب پیامبر(ص)[۱] و دومین خلیفه مسلمانان[۲] است.
اهل سنت به سیره عمر اهتمام فراوان دارند و برخی از اقدامات او برای آنان جنبه فقهی پیدا کرده است.[۳] در روایات اهل سنت، عمر یکی از عشره مبشره شمرده شده است.[۴]
جایگاهی که روایات اهل سنت برای عمر تصویر کرده‌اند نزدیک به نبوت است.[۵] بر اساس این قبیل روایات، که به «موافقات عمر» مشهور است، در مواردی که نظر عمر با نظر رسول خدا(ص) مخالف بوده، آیاتی از قرآن در تایید نظر عمر نازل شده است.[۶] از خود عمر نیز نقل شده است که خود را هم‌ردیف پیامبر می‌دانست.[۷] سیوطی در «تاریخ الخلفاء» روایات فراوانی در مدح عمر نقل کرده[۸] و زندگی زاهدانه عمر و سخت‌گیری بر خود در خوراک و پوشاک در منابع اهل سنت ستایش شده است.[۹]
بنابر نقل ابن کثیر، مورخ و مفسر سنی قرن هشتم هجری، روایتی در صحیحین اهل سنت به پیامبر(ص) نسبت داده شده که بر اساس آن، عمر محدَّث (کسی که فرشتگان با او سخن می‌گویند) بوده است.[۱۰]

برخی مواضع عمر، خصوصا مواضع او پس از رحلت پیامبر(ص) و برخی اقدامات او در دوره حکومتش مورد انتقاد شیعیان قرار گرفته است، از جمله تلاش برای به خلافت رساندن ابوبکر، (برخلاف سفارش پیامبر در واقعه غدیر و غیر آن درباره جانشینی امام علی(ع) پس از خود)[۱۱] تهدید به آتش زدن خانه حضرت زهرا(س)،[۱۲]، ایجاد بدعت‌هایی در دین[۱۳] و همچنین مخالفت با نظر پیامبر در ماجرای صلح حدیبیه،[۱۴] ماجرای قلم و دوات[۱۵] و ماجرای سپاه اسامه.

زندگینامه

عمر بن خطاب بن نُفَیل در سال ۱۳ بعد از عام‌الفیل (۴۰ سال پیش از هجرت[۱۶]) در مکه به دنیا آمد.[۱۷] کنیه‌ او ابوحفص بود.[۱۸]
به گفته طقوش، نویسنده لبنانی، عمر از تیره بنی‌عدی بود که از نظر جایگاه، به قبایلی همچون بنی‌هاشم نمی‌رسید.[۱۹]
بنابر نقل مقریزی، تاریخ‌نگار مصری قرن نهم هجری، عمر از اشراف قریش به شمار می‌آمد و در دوره جاهلیت، سفیر قریش در جنگ‌ها بود.[۲۰]

اهل سنت لقب فاروق را برای عمر به کار برده‌اند.
به گفته طبری، تاریخ‌نگار قرن ۳ و ۴ هجری، درباره اینکه چه کسی اولین بار عمر را فاروق نامیده اختلاف است: برخی گفته‌اند پیامبر و برخی گفته‌اند ابتدا اهل کتاب چنین لقبی به عمر دادند و سپس مسلمانان از آنها تبعیت کردند.[۲۱]در روایات شیعه و برخی روایات اهل سنت آمده است که رسول خدا(ص) این لقب را برای امام علی(ع) به کار برده است.[۲۲][۲۳]

فرزندان و همسران

عمر بن خطاب نُه پسر و چهار دختر داشت.[۲۴] یکی از دختران او به نام حفصه به ازدواج پیامبر(ص) درآمد[۲۵] و آیات نخستین سوره تحریم درباره او و عایشه که پیامبر را آزردند، نازل شد.[۲۶]
عبدالله بن عمر در برخی منابع اهل سنت، شخصیتی ضعیف، محتاط و گوشه‌گیر در امور سیاسی توصیف شده است.[۲۷] وقتی امام علی(ع) به خلافت رسید، عبدالله از بیعت با او خودداری کرد.[۲۸]
عبیدالله بن عمر پس از ترور شدن پدرش توسط ابولؤلؤ، چند نفر از جمله همسر و دختر خردسال ابولؤلؤ و یک ایرانی مسلمان به نام هرمزان را به قتل رساند. عمر وصیت کرد عبیدالله را قصاص کنند.[۲۹] به گفته شیخ مفید، عثمان که پس از عمر به خلافت رسید، از قصاص عبیدالله خودداری کرد و وقتی با پافشاری امام علی(ع) برای اجرای حکم خدا روبه‌رو شد، شبانه عبیدالله را از مدینه فراری داد. پس از به خلافت رسیدن امام علی(ع)، عبیدالله به معاویه پیوست و در جنگ صفین کشته شد.[۳۰]

طبری چند همسر برای عمر نام برده است از جمله زینب دختر مظعون بن حبیب، ملیکه دختر جرول خزاعی، ام‌کلثوم دختر جرول بن مالک و ام‌حکیم دختر حارث بن هشام و ام‌کلثوم دختر علی بن ابی‌طالب(ع).[۳۱]
درباره ازدواج عمر با ام‌کلثوم دختر امام علی(ع) در منابع شیعه اختلاف نظر وجود دارد. برخی آن را پذیرفته‌اند[۳۲] و عده‌ای نیز آن را رد کرده‌اند.[۳۳] آقابزرگ تهرانی چند کتاب نام برده که در ردّ این ازدواج نوشته شده است.[۳۴]
سید مرتضی اصل این ازدواج را پذیرفته و با استناد به روایتی از امام صادق(ع)، که در کتاب کافی آمده،[۳۵] موافقت امام علی(ع) با این ازدواج را اجباری و پس از تهدید عمر دانسته است.[۳۶]

مسلمان شدن

بسیاری از منابع، اسلام آوردن او را سال ششم بعثت گفته‌اند،[۳۷] ولی مسعودی، تاریخ‌نگار قرن چهارم هجری، سال نهم بعثت را ذکر کرده است.[۳۸]
بنابر نقل ابن حجر عسقلانی، محدث سنی قرن نهم، عمر قبل از مسلمان شدن، مسلمانان را آزار می‌داد[۳۹] و برخی از آنان را شکنجه می‌کرد.[۴۰]
از خود او نیز نقل شده است که بیش از همه با رسول خدا دشمنی داشته است.[۴۱]

درباره ماجرای مسلمان شدن عمر نقل شده است که روزی شمشیر برداشت تا پیامبر(ص) را به قتل برساند، ولی خواهر تازه‌مسلمانش، او را از این کار منصرف کرد و عمر پس از شنیدن آیاتی از قرآن، مسلمان شد.[۴۲]
پس از هجرت مسلمانان به مدینه، پیامبر(ص) بین عمر و ابوبکر، عقد اخوت بست. [۴۳][یادداشت ۱]

در برخی منابع اهل سنت همچون المنتظم اثر ابن جوزی، مورخ و مفسر سنی قرن ششم، آمده است که پس از مسلمان شدن عمر در سال ششم بعثت بود که دعوت به اسلام علنی شد و مسلمانان توانستند در مسجد الحرام جمع شوند و بر گرد کعبه طواف کنند و حق خود را از کسانی که به مسلمانان ستم کرده بودند، بگیرند.[۴۴]
سید جعفر مرتضی در این زمینه گفته است چگونه ممکن است قریش پیش از هجرت مسلمانان به مدینه از عمر واهمه داشته باشد، در حالی که عمر در سال ششم هجری در ماجرای صلح حدیبیه از رفتن نزد قریش واهمه داشت و درخواست پیامبر برای مذاکره با قریش را به این دلیل که ممکن است قریش به او آسیب برسانند، نپذیرفت.[۴۵]

حضور در غزوات

عمر در غزوات دوره پیامبر حضور داشت.[۴۶] برخی گزارشات تاریخی از فرار یا شکست او در این جنگها حکایت دارد از جمله طبری از خود عمر نقل کرده که در جنگ احد فرار کرده است.[۴۷] در جنگ خیبر که پیامبر(ص) عمر را پس از ابوبکر، مامور فتح قلعه خیبر کرد، عمر نیز همچون ابوبکر شکست خورد و سپس امام علی(ع) مامور فتح خیبر شد و به پیروزی رسید.[۴۸] در نبرد حنین هم عمر جزو کسانی بود که از میدان گریختند.[۴۹]

مخالفت با پیامبر(ص)

نوشتار‌های اصلی: ماجرای قلم و دوات و سپاه اسامه

عمر بن خطاب در زمان حیات پیامبر(ص)، در مواردی با ایشان مخالفت کرد، از جمله اینکه در ماجرای صلح حدیبیه، بر رسول خدا(ص) به سبب صلح کردن با قریش، خرده گرفت و تصریح کرد که به نبوت او شک کرده است.[۵۰]

ماجرای قلم و دوات نیز از مواردی است که عمر بن خطاب با فرمان پیامبر مخالفت کرد؛ پیامبر(ص) چند روز پیش از درگذشت خود، کاغذ و قلم خواست تا چیزی بنویسد که مسلمانان هرگز گمراه نشوند، ولی عمر گفت: «همانا درد بر پیامبر(ص) چیره شده است و کتاب خدا نزد شماست و ما را کفایت می‌کند.»[۵۱] در نقل دیگری آمده است که گفت: «این مرد هذیان می‌گوید.»[۵۲] پس از این سخن عمر، میان اصحاب اختلاف افتاد و پیامبر از آنان خواست از نزد او بروند.[۵۳]

همچنین پیامبر در آخرین روزهای عمر خود فرمان داد مسلمانان به فرماندهی اسامه بن زید برای مقابله با روم، اعزام شوند.[۵۴] به گفته شیخ مفید پیامبر بر پیوستن مردم به سپاه اسامه و تسریع در حرکت آن تاکید داشت،[۵۵] ولی عده‌ای از جمله عمر بن خطاب و ابوبکر از فرمان سرپیچی کردند و در سپاه حضور نیافتند. پیامبر وقتی از سرپیچی عمر و ابوبکر آگاه شد، آن دو را فرا خواند و بر پیوستن آنها به سپاه تاکید کرد.[۵۶] در برخی منابع آمده است که پیامبر فرمود: لعنت خدا بر کسی که از پیوستن به سپاه اسامه سرپیچی کند.[۵۷]

خلافت

عمر بن خطاب در ۲۲ جمادی الثانی سال ۱۳ هجری، پس از مرگ خلیفه اول مسلمانان به خلافت رسید[۵۸] و بیش از ده سال خلافت کرد.[۵۹]
بنابر نقل طبری مورخ قرن سوم و چهارم، ابوبکر در هنگام مرگ، عثمان بن عفان را فراخواند تا عهدنامه جانشینی را بنویسد. ابوبکر وقتی شروع به گفتن وصیت خود کرد از هوش رفت و عثمان عهدنامه را به نام عمر بن خطاب نوشت. وقتی ابوبکر به هوش آمد، آنچه را عثمان نوشته بود، تایید کرد.[۶۰]

بنا بر نقلی پس از تعیین عمر به خلافت، به ابوبکر اعتراض شد که اگر خدا از تو درباره استخلاف عمر سوال کند چه جواب خواهی داد در حالی که از درشت‌خویی عمر آگاهی. ابوبکر در پاسخ به این اعتراض، عمر را بهترینِ مردم می‌خواند.[۶۱]

رسول جعفریان معتقد است، با نوشتن عهدنامه، عمر عملاً به خلافت منصوب شد و بیعت مردم نقشی در خلافت او نداشت و صرفا جنبه اظهار وفاداری در فرمانبرداری داشت؛ این در حالی بود که خود عمر، انتخاب ابوبکر به خلافت را کاری شتابزده (فلته) می‌دانست و معتقد بود انتخاب حاکم باید با مشورت مومنان باشد.[۶۲]

ترور و مرگ

عمر در ۲۶ ذی‌الحجه سال ۲۳ هجری به دست فردی به نام ابولؤلؤ مجروح شد.[۶۳] به گفته طقّوش، ابولؤلؤ اصالتا ایرانی و خدمت‌کار مغیره بن شعبه بود که برای شکایت از سنگین بودن خراج خود نزد خلیفه رفته بود.[۶۴] در روایات اهل سنت آمده است که کعب الاحبار به عمر گفت: من در تورات دیده‌ام که تو کشته خواهی شد. پس از آن بود که عمر به قتل رسید.[۶۵]

عمر سه روز بعد از مجروح شدن، در سن ۵۵ سالگی از دنیا رفت و کنار قبر ابوبکر دفن شد.[۶۶][یادداشت ۲] در ایران و عراق، روز نهم ربیع‌الاول نیز روز مرگ عمر دانسته می‌شود که پیشینه آن به دوره آل بویه بازمی‌گردد.[۶۷]
از عمر نقل شده که در روزهای پایانی عمرش می‌گفت: کاش مادرم مرا نزائیده بود؛ کاش هیچ نبودم؛ کاش به فراموشی سپرده شده بودم.[۶۸]

عمر قبل از مرگ خود شورایی شش نفره تشکیل داد تا از میان خود، یک نفر را به عنوان خلیفه بعدی برگزینند. اعضای این شورا عبات بودند از: امام علی(ع)، عثمان، طلحه، زبیر، عبدالرحمان بن عوف، سعد بن ابی‌وقاص.[۶۹] بنابر نقل ابن قتیبه، تاریخ‌نگار قرن سوم، عمر آرزو می‌کرد کاش کسانی همچون ابوعبیده بن جراح و معاذ بن جبل زنده بودند تا خلافت را به یکی از آنان واگذار می‌کرد.[۷۰]

به اعتقاد برخی پژوهشگران، عمر اعضای شورا را به گونه‌ای چیده بود که عثمان به خلافت انتخاب شود وزمینه وفرصتی برای امام علی(ع) وجود نداشت.[۷۱]

شخصیت شناسی

در بسیاری از نقل‌های تاریخی تصویری تندمزاج از عمر بن خطاب ارائه شده است؛ از جمله ابن قتیبه در عیون الاخبار آورده است که عمر عقیده داشت مردم جز با خشونت اصلاح‌پذیر نیستند.[۷۲] به گفته ابن ابی‌الحدید، در گفتار و رفتار عمر، درشتی و تکبری آشکار وجود داشت و طبیعت او خشن بود.[۷۳] از عبدالملک بن مروان نیز نقل شده که در خطبه‌ای، عمر را تندخو و سخت‌گیر خواند.[۷۴] با این حال سیوطی از پسر عمر نقل کرده که هرگز عمر را خشمگین ندیده است.[۷۵]
از نگاه رسول جعفریان، عمر بن خطاب اسلام را تنها از زاویه سخت‌گیری می‌شناخته است،[۷۶] ولی باید پذیرفت که برخورد با جامعه بدوی برای خلیفه کار آسانی نبوده است.[۷۷]

تندخویی عمر در فعالیت‌های فکری و سیاسی و اجرایی او نیز نمود فراوان داشته است، از جمله در جنگ بدر اصرار داشت تا پیامبر(ص) همه اسیران را به قتل برساند و در ماجرای صلح حدیبیه نیز با پیامبر مخالفت کرد و اصرار به جنگ با قریش داشت.[۷۸] همچنین گفته‌اند او نخستین کسی بود که در برخورد با مردم شلاق به دست گرفت و شلاق او ترسناک‌تر از شمشیر شمرده می‌شد.[۷۹] نقل شده است اگر کسی سوالی از عمر داشت جرأت پرسیدن نداشت و به واسطه افرادی همچون عثمان سوال خود را مطرح می‌کرد.[۸۰]

به گفته جعفریان عمر از نظر اقتصادی برداشت زهدگرایانه افراطی از دین داشت، ولی این بدان معنا نبود که وی در دوره خلافتش ثروت نداشته باشد و حتی نقل شده که ع