پاورپوینت کامل تطبیر ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تطبیر ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تطبیر ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تطبیر ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ مفهوم‌شناسی
۲ تاریخچه

۲.۱ خاستگاه
۲.۲ پیشینه قمه‌زنی در ایران

۳ رویکرد فقیهان

۳.۱ موافقان
۳.۲ مخالفان

۴ پانویس
۵ منابع
۶ پیوند به بیرون

مفهوم‌شناسی

قمه‌زنی نوعی عزاداری برای امام حسین(ع) است که با زدن قمه (واژه ای تُرکی سلاحی است کوتاه تر از شمشیر وپهن تر ازآ ن) و شمشیر به سر و جاری‌شدن خون انجام می‌شود.[۱] معمولاً قمه‌زنی در برخی دسته‌های عزاداری و هنگام عبور آنها برگزار می‌شود و در هنگام قمه‌زنی، عزاداران با صدای بلند «حیدر حیدر» می‌گویند. همچنین طبل‌ها و بوق‌ها نواخته و پرچم‌هایی با رنگ قرمز افراشته می‌شود.[۲]

موافقان قمه‌زنی زمان‌ اصلی انجام آن را، سحرگاه روز عاشورا می‌دانند.[۳] این مراسم در گذشته در ۲۱ رمضان هم برگزار می‌شده است.[۴] پوشیدن لباس سفید بلند (کفن‌مانند) و تراشیدن موی سر از رایج‌ترین آداب قمه‌زنی است.[۵]

تاریخچه

خاستگاه

دربار خاستگاه قمه‌زنی نظرات مختلفی مطرح شده است؛ برخی رسم قمه‌زنی را نشانی از عمل حضرت زینب(س) دانسته‌اند که وقتی در مسیر کربلا تا شام، سر امام حسین(ع) را روی نیزه دید از خود بی‌خود شد و سر به محمل کوبید که در اثر این عمل، از سرش خون جاری شد.[۶] بسیاری از محققان داستان مذکور را مستند نمی‌دانند. به گفت شیخ عباس قمی در منتهی الآمال مآخذ این داستان، دو کتاب نور العین و منتخب طریحی است که هر دو از نظر اعتبار در درج پایینی قرار دارند و غیر از این، در هیچ‌یک از کتب معتبر و منابع و مقاتل اولیه، چنین حکایتی ذکر نشده است. افزون بر این، از نظر عقلی نیز داستان کوبیدن سر حضرت زینب(س) به تیره محمل، مخدوش است.[۷]

در مقابل، گروهی دیگر معتقدند قمه‌زنی خاستگاه اسلامی ندارد؛ علی شریعتی، قمه‌زنی و نمونه‌های مشابه آن را اقتباس‌شده از مراسم مصائب مسیح دانسته که مسیحیان ارتدوکس در سالروز کشته‌شدن حضرت عیسی(ع) برگزار می‌کرده‌اند.[۸] مرتضی مطهری معتقد است که «قمه‌زنی و بلندکردن طبل و شیپور، از ارتدکس‌های قفقاز به ایران سرایت کرد و چون روحیه مردم برای پذیرش آن آمادگی داشت، همچون برق در همه جا دوید.»[۹] در مقابل برخی دیگر معتقدند قمه‌زنی ابتدا در میان ترک‌های عراق، فِرَق صوفیه (از جمله قزلباش‌‌ها) و کردهای غرب ایران رواج داشته و از طریق زائران ترک به عراق نفوذ کرده است.[۱۰]

پیشینه قمه‌زنی در ایران

… در این میان ناگهان جمعی سفیدپوش که کاردهایی در دست داشتند، پدیدار شدند که با هیجان زیاد کاردها را بالا برده و به سر خود می‌زدند و خون از سر آنها و از کاردهایی که در دست داشتند، فواره می‌زد و سرتاپایشان را سرخ کرده بود. واقعاً که منظر دل‌خراش و بسیار تأثرآوری بود که هرگز نمی‌توانم آن را از یاد ببرم. کسانی‌که در این دسته‌ها سینه یا قمه می‌زنند، گاهی اوقات آن‌قدر به هیجان آمده و یا خونی که از آنها می‌رود [آن‌قدر زیاد است] که بی‌حال شده و روی زمین می‌افتند و حتی ممکن است اگر فوراً مداوا نشوند، جان خود را از دست بدهند.

بنجامن، ایران و ایرانیان، ۱۳۶۳ش، ص۲۸۴.

پیشین قمه‌زنی در ایران به دوران صفویه برمی‌گردد.[۱۱] در برخی سفرنامه‌های اروپاییان در آن دوره به قمه‌زنی و تیغ‌زنی اشاره شده است؛ ازجمله گزارش آدام الئاریوس از مراسم تیغ‌زنی در روز عاشورا در اردبیل عهد شاه صفی. این رسم در دوره قاجار خصوصاً عهد ناصری رواج بسیاری یافت.[۱۲] عبدالله مستوفی مسبب اصلی این امر را ملاآقا دربندی، عالم هم‌عصر ناصرالدین شاه قاجار‌ می‌داند.[یادداشت ۱]

قمه‌زنی در عصر قاجار

در سفرنامه‌های جهانگردان و دیگر خارجیانی که در این عهد به ایران آمده و شاهد عزاداری ماه محرم بوده‌اند، گزارش‌هایی از مراسم قمه‌زنی در نوشتار اشخاصی مانند دکتر فووریه، پزشک مخصوص ناصرالدین شاه،[یادداشت ۲] هانری رنه دالمانی[یادداشت ۳] و بنجامن سفیر کبیر آمریکا در عهد ناصری[یادداشت ۴] وجود دارد.

در دور رضاشاه، از سال ۱۳۱۴ش قمه‌زنی مانند دیگر رسوم عزاداری ممنوع شد.[۱۳] این ممنوعیت تا ۱۳۲۰ش و برکناری رضاشاه ادامه داشت، اما پس از آن مانند دیگر ممنوعیت‌ها لغو شد و قمه‌زنی در برخی مناطق ایران از سر گرفته شد. در عصر پهلوی، قمه‌زنی حیات پر اُفت و خیزی داشت. در برخی سال‌ها (ازجمله سال ۱۳۴۳ش) با دست