پاورپوینت کامل تشیع در مصر ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تشیع در مصر ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تشیع در مصر ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تشیع در مصر ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ معرفی
۲ دوره اسلامی
۳ پیشینه تشیع

۳.۱ دوران خلافت امویان و عباسیان
۳.۲ خلافت فاطمیان

۴ گرایش به اهل بیت(ع)

۴.۱ زیارت
۴.۲ مهاجرت سادات

۵ وضعیت شیعیان

۵.۱ دارالتقریب
۵.۲ سختگیری‌ها بر شیعه
۵.۳ جمعیت آل البیت
۵.۴ چهره‌ها و شخصیت‌ها
۵.۵ ناشران شیعه

۶ پانویس
۷ منابع
۸ پیوند به بیرون

معرفی

مصر، به پایتختی قاهره، در شمال شرق آفریقا واقع شده و با کشورهای لیبی، فلسطین اشغالی و سودان مرز زمینی، و با اردن و عربستان مرز آبی دارد.[۱] این کشور از شمال به دریای مدیترانه و از شرق به دریای سرخ می‌رسد.[۲] مصر، مساحتی بیش از یک میلیون کیلومتر مربع دارد[۳] و بر اساس آخرین براوردها، جمعیتی نزدیک به ۱۰۰ میلیون نفر در آن زندگی می‌کنند که ۹۰ درصد آن مسلمان و ۱۰ درصد مسیحی‌اند.[۴] اقلیتی از شیعیان در مصر زندگی می‌کنند که آمار دقیقی از تعداد آنها در دست نیست.[۵]

بر اساس قانون اساسی مصر، هیچ کدام از قوانین کشور نباید مغایر با شریعت اسلامی باشد.[۶] دانشگاه الازهر، یکی از قدیمی‌ترین مراکز علمی مسلمانان، در مصر قرار دارد و تاثیر فکری و علمی فراوانی در میان مسلمانان داشته است.[۷] کلیسای ارتدوکس قبطی اسکندریه، رهبری مذهبی ۱۵ میلیون مسیحی را در سراسر جهان به عهده دارد.[۸]

واژه مصر پنج بار در قرآن کریم ذکر شده است[۹] و در چهار مورد، مقصود از آن، مصر است؛ یعنی سرزمینی که فرعون پادشاه آن بوده است.[۱۰] با این حال، موارد مذکور، شهر هم معنا شده است.[۱۱]

قرآن کریم به سایر عوامل جغرافیایی سرزمین مصر نیز اشاره‌هایی دارد؛ از جمله ذخایر و گنجینه‌های زمین مصر،[۱۲] همچنین قرآن کریم چند بار به رود نیل، واقع در مصر، اشاره کرده است؛ از جمله در سرگذشت افکندن موسای نوزاد در آن، و مباهات فرعون به مدیریت شاخه‌های منشعب شده از رود نیل.[۱۳]

نقشه مصر

دوره اسلامی

مصر در سال ۲۰ هجری قمری و به فرماندهی عمرو بن عاص به دست مسلمانان فتح شد.[۱۴] با گسترش اسلام در مصر و ورود قبایل بزرگ عرب به آن، به‌تدریج فرهنگ یونانی آن به فرهنگ اسلامی تبدیل شد و زبان عربی در آن پذیرفته شد.[۱۵] از صدر اسلام تا دوران خلافت امویان و سده‌های نخست خلافت عباسی، مصر یکی از سرزمین‌های تحت تسلط خلافت اسلامی بود که حاکم آن از سوی مرکز خلافت منصوب می‌شد، تا آنکه در سال ۲۵۴ هجری، اولین دولت مستقل در مصر تأسیس شد.[۱۶]

نخستین بار ابن طولون، فرمانداری که در زمان خلافت معتز عباسی، به مصر فرستاده شد، در اداره مصر استقلالی به دست آورد و افزون بر مصر، شامات را نیز به قلمرو خود افزود.[۱۷] بعد از مرگ ابن طولون در سال ۲۷۰ق، فرزندانش بر جای او نشستند تا اینکه در سال ۲۹۲ق، بار دیگر عباسیان بر مصر غلبه یافتند.[۱۸] محمد بن طغج، معروف به اخشید، دومین حاکمی بود که مصر را مستقل ساخت؛ او در سال ۳۲۳ق به عنوان فرماندار عباسیان وارد مصر شده بود.[۱۹] پس از درگذشت اخشید در سال ۳۳۴ق، ابوالمِسک کافور، ابتدا به عنوان سرپرست پسران اخشید و سپس به شکل مستقل و به عنوان حاکم مصر، قدرت را تا زمان مرگش در ۳۵۷ق در دست داشت.[۲۰]

فاطمیان اسماعیلی‌مذهب که پیش‌تر در افریقیه، تونس امروزی، حکومت قدرتمندی تاسیس کرده بودند، در سال ۳۵۸ق بر مصر غلبه کردند.[۲۱] سلسله فاطمیان، حدود دویست سال بعد، در سال ۵۶۷ق، به دست صلاح‌الدین ایوبی از میان رفت.[۲۲] ایوبیان که مصر و شام را زیر سلطه داشتند، در سال ۶۴۸ توسط حکومت ممالیک از میان رفتند.[۲۳] حکومت ممالیک سرانجام در سال ۹۲۳ق، به دست سلطان سلیم عثمانی شکست خوردند و مصر به قلمرو سلطنت عثمانی افزوده شد.[۲۴]

حاکمان مصر در دوران عثمانی تا اواخر قرن هجدهم میلادی، نایب‌السلطنه‌هایی بودند که از سوی سلطان عثمانی گماشته می‌شدند و در قلمرو خود از استقلال زیادی برخوردار بودند.[۲۵] همزمان با افول امپراتوری عثمانی در قرن نوزدهم میلادی،[۲۶] ارتش فرانسه به فرماندهی ناپلئون بناپارت در سال ۱۷۹۸م وارد مصر شد،[۲۷] اما سرانجام در سال ۱۸۰۱م، خاک مصر را ترک کرد.[۲۸] اشغال سه ساله مصر توسط فرانسه موجب بروز هرج و مرج در آن شد.[۲۹] با این حال گروهی آلبانیایی توانستند در سال ۱۸۱۱م بر مصر حاکم شوند و حدود ۱۴۰ سال بر آن مسلط شوند،[۳۰] تا آنکه در سال ۱۹۵۲م، فاروق، آخرین فرد این خاندان، با انقلابی که به برپایی جمهوری مصر و ریاست‌ جمهوری جمال عبدالناصر (۱۹۱۸-۱۹۷۰م) انجامید، از حکومت برکنار شد.[۳۱]

پیشینه تشیع

آغاز حضور فرهنگ شیعه در مصر، از زمان فتح مصر به دست مسلمانان دانسته شده است؛ چرا که پیروان و علاقمندان امام علی(ع) از جمله ابوذر غفاری، ابوایوب انصاری و مقداد بن اسود در فتح مصر حضور داشته و عمار یاسر نیز پس از فتح مصر، در دوره خلافت عثمان، در مصر ساکن شد.[۳۲] با این حال، اولین نقش‌آفرینی شیعیان و قیام آنها علیه خلافت عباسی در مصر، قیام علی بن محمد،‌ فرزند نفس زکیه بوده است.[۳۳]

امام علی(ع) در دوره خلافت خود، ابتدا قیس بن سعد بن عباده را به مصر فرستاد و بیشتر مردم مصر، جز گروهی از طرفداران عثمان، با علی(ع) بیعت کردند.[۳۴] چندی بعد، امام علی(ع)، محمد بن ابی بکر را به جای قیس بن سعد، به حکومت مصر منصوب کرد.[۳۵] اما در زمان وی، لشکر معاویه به رهبری عمرو‌عاص به مصر حمله کرد، محمد بن ابی بکر را کشت و آن سرزمین را تصرف نمود.[۳۶]

دوران خلافت امویان و عباسیان

با وجود سلطه امویان بر مصر، گرایش‌های شیعی در این سرزمین به طور کامل از بین نرفت.[۳۷] وجود گرایش‌های شیعی و علوی در مصر، و دوری آن از مرکز خلافت، باعث شد برخی از قیام‌کنندگان علوی، به مصر بروند.[نیازمند منبع] برخی قیام‌های علویان در مصر، عبارتند از: قیام علی بن محمد، برادر نفس زکیه، در سال ۱۴۵ق که با شکست مواجه شد،[۳۸] قیام احمد بن ابراهیم بن عبدالله بن طباطبا در ۲۵۴ق در صعید[۳۹] قیام احمد بن محمد بن عبدالله بن طباطبا در سال ۲۵۵ قمری در نزدیکی اسکندریه[۴۰] و همچنین قیام ابراهیم بن محمد، از نوادگان امام علی(ع)، معروف به ابن صوفی، در سال ۲۵۶ق در زمان حکومت طولونیان بر مصر، در منطقه صعید.[۴۱]

چنانکه مقریزی (۷۶۶-۸۴۵ق)، مورخ مشهور مصری در کتاب خود، المواعظ و الاعتبار شرح داده، پس از آنکه در عاشورای ۳۵۰ق، شیعیان در مزار کلثوم، از نوادگان امام صادق(ع) جمع شدند و به عزاداری پرداختند، مأموران اموی به آنها حمله کرده و بسیاری را کشتند و پس از آن فشار بر شیعیان افزایش یافت؛ تا آنجا که برای آزمودن مردم از آنها می‌پرسیدند «دایی‌ات کیست؟» و اگر پاسخی غیر از «معاویه» می‌شنیدند، آنها را مجازات می‌کردند؛ چرا که معتقد بودند معاویه، «خال المؤمنین»، یعنی دایی مؤمنان است.[۴۲] به گفته مقریزی، در این دوران، منادیانی در روز جمعه بر در جامع عتیق فریاد می‌زدند که معاویه دایی مؤمنان است و مناقب او را برمی‌شمردند.[۴۳]

خلافت فاطمیان

نوشتار اصلی: فاطمیان

فاطمیان، شیعیانی اسماعیلی‌مذهب بودند که پس از چند حمله ناموفق از سال ۳۰۱ق،[۴۴] سرانجام در سال ۳۵۸ق توانستند بر مصر غلبه یابند و بیش از دو قرن بر آن حاکم شوند.[۴۵] ساختن شهر فعلی قاهره، از اولین اقدامات فاطمیان در مصر بوده است.[۴۶] فاطمیان همچنین نام عباسیان را از منابر و سکه‌های مصر حذف کرده و عبارت «حی علی خیر العمل» را به اذان‌ها افزودند.[۴۷]

فاطمیان همچنین اقدام به برگزاری سوگواری عاشورا کردند.[۴۸] بنابر گزارش‌های تاریخی، الحاکم بامرالله، خلیفه فاطمی، در سال ۴۰۴ق دستور داد تمام دکان‌های قاهره، جز نانوایی‌ها، در روز عاشورا بسته باشد.[۴۹]

تأسیس مسجد جامع الازهر در سال ۳۵۹ق برای تبلیغ آموزه‌های مذهب اسماعیلی،[۵۰] و همچنین پایه‌گذاری دارالحکمه یا دارالعلم در سال ۳۹۵ق که به منزله کتابخانه عمومی و دانشگاه دانسته شده، از دیگر اقدامات فاطمیان در مصر است.[۵۱]

گرایش به اهل بیت(ع)

احترام و ارادت صوفیه مصر به اهل بیت و نفوذ فرهنگی و اجتماعی آنها در جامعه مصر، سبب نزدیک شدن مردم مصر به مذهب جعفری شده است؛[۵۲] تا آنجا که فرقه‌های صوفی در مصر، متهم به شیعه‌گرایی شده‌اند و تصوف، دروازه ورود تشیع به مصر و جهان اسلام دانسته شده است.[۵۳] محبت به اهل بیت، در میان صوفیان، ضروری شمرده می‌شود و بغض اهل بیت، به منزله انحراف از دین تلقی می‌شود.[۵۴] امام حسین(ع)، در میان برخی از فرقه‌های صوفیه، «شهید