پاورپوینت کامل تشیع ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تشیع ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تشیع ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تشیع ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ واژه‌شناسی و تعریف
۲ تاریخچه پیدایش
۳ نظریه امامت

۳.۱ عصمت امام

۴ مسئله جانشینی پیامبر
۵ فرقه‌های شیعه

۵.۱ دوازده‌امامی
۵.۲ زیدیه
۵.۳ اسماعیلیه

۶ مهدویت
۷ دیگر دیدگاه‌های کلامی مهم
۸ فقه
۹ جمعیت و پراکندگی جغرافیایی
۱۰ حکومت‌ها
۱۱ جستارهای وابسته
۱۲ نگارخانه
۱۳ پانویس‌
۱۴ منابع

واژه‌شناسی و تعریف

شیعه در لغت به‌معنای پیرو، یار و گروه است[۱] و در اصطلاح، به کسانی می‌گویند که معتقدند بنابر احادیثی که از پیامبر اسلام(ص) نقل شده، امام علی(ع) جانشین بلافصل او است؛[۲] در برابرِ اهل‌‌سنت که می‌گویند پیامبر جانشینش را تعیین نکرده بود و به‌دلیل اجماع مسلمانان در بیعت با ابوبکر، وی جانشین پیامبر است.[۳]

به‌‌گفته برخی از مورخان، تا چند قرن پس از پیدایش اسلام، شیعه تنها به این معنا به‌‌کار نمی‌رفته است؛ بلکه به دوست‌داران اهل‌بیت و کسانی که امام علی را بر عثمان خلیفه سوم، مقدم می‌دانستند هم شیعه می‌گفتند.[۴]

تاریخچه پیدایش

درباره زمان پیدایش شیعه به‌عنوان یک گروه مشخص که پیرو امام علی(ع) است و او را شایسته جانشینی پیامبر می‌داند، اختلاف‌نظر است. عموم علمای شیعه معتقدند از زمان حیات پیامبر اسلام، عده ای از صحابه حول محور حضرت علی (ع) بوده و به خاطر روایات منقول از پیامبر، شیعه در همان زمان هم وجود داشته است؛ اما عده ای از مورخان می‌گویند شیعه پس از واقعه سقیفه به‌وجود آمده است. به‌باور برخی، شیعه پس از قتل عثمان خلیفه سوم شکل گرفته است؛ برخی هم زمان شکل‌گیری شیعه را پس از ماجرای حَکَمیت می‌دانند.[۵]

دیدگاه پرطرف‌دار میان علمای شیعه، دیدگاه نخست است.[۶] اینان به احادیث و گزارش‌های تاریخی‌ای استناد می‌کنند که در آنها در زمان پیامبر به شیعیان علی، بشارت داده شده یا از کسانی به‌عنوان شیعیان علی یاد شده است.[۷]. اینان به تصمیم سقیفه اعتراض داشتند و تا حضرت علی (ع) بیعت نکرد؛ اینان هم بیعت نکردند. بعد از بیعت حضرت امیرمومنان تا به خلافت رسیدن ایشان، عده قلیلی به طرفداران ایشان اضافه شد تا در دوره خلافت، از شُرطه الخمیس به پیروان ایشان اضافه شد. بنابر نقل ناشی اکبر در مسائل الامامه، یاران علی بعد از شهادت وی به سه دسته تقسیم شدند. عده ای قائل به نص و وصیت در نسل ایشان بودند که به شیعه اعتقادی مشهور شدند. عده ای طرفدار عبدالله بن سبا بودند و تعداد زیادی از اهل کوفه شیعه اختیاری بوده و قائل به نص و وصیت نبودند.

نظریه امامت

نوشتار اصلی: امامت

دیدگاه شیعیان درباره امامت را وجه‌اشتراک فرقه‌های شیعه می‌دانند.[۸] امامت جایگاهی بسیار مهم و محوری در مباحث کلامی شیعه دارد.[۹] به‌باور شیعیان امام بالاترین مرجع تفسیر احکام دینی پس از پیامبر است.[۱۰] در روایاتِ شیعیان، جایگاه امام به‌حدی است که اگر کسی بدون اینکه امامش را بشناسد بمیرد، کافر از دنیا رفته است.[۱۱]

شیعیان معتقدند امامت از اصول اعتقادی دین و منصبی الهی است؛ یعنی پیامبران نمی‌توانند انتخاب امام را به مردم واگذار کنند و بر آنها واجب است که جانشین خود را تعیین کنند.[۱۲]ازاین‌رو متکلمان شیعه (به‌جز زیدیه)[۱۳] بر لزوم «نصب»ِ امام (توسط پیامبر یا امام پیشین) تأکید می‌کنند[۱۴] و «نص» (سخن یا فعلی که ‌به‌صراحت بر معنای مدنظر دلالت کند)[۱۵] را تنها راه شناخت امام می‌دانند.[۱۶]

استدلال آنها این است که امام باید معصوم باشد و تنها خدا از عصمت انسان‌ها اطلاع دارد؛[۱۷] زیرا عصمت صفتی درونی است و از ظاهر افراد نمی‌توان به عصمتشان پی برد.[۱۸] بنابراین ضرورت دارد که خدا امام را تعیین و از طریق پیامبر به مردم معرفی کند.[۱۹]

در کتاب‌های کلامی شیعه، درباره ضرورت وجود امام در جامعه دلایل نقلی و عقلیِ چندی مطرح می‌شود.[۲۰] آیه اولوالامر و حدیث مَن مات از دلایل نقلیِ شیعیان بر لزوم وجود امام است.[۲۱] استناد به قاعده لطف هم از دلایل عقلیِ آنان است. در تبیین این دلیل نوشته‌اند:‌ از سویی وجود امام سبب می‌شود مردم بیشتر به طاعت خدا روی بیاورند و کمتر به‌سمت گناهان بروند؛ و از سوی دیگر طبق قاعده لطف، انجام‌دادن هرکاری که سبب چنین چیزی بشود، بر خداوند واجب است. بنابراین نصب امام بر خداوند واجب است.[۲۲]

عصمت امام

نوشتار اصلی: عصمت امامان

شیعیان به عصمت امامان اعتقاد دارند و آن را شرط امامت می‌دانند.[۲۳] آنها در این زمینه به دلایل نقلی و عقلی[۲۴] استناد می‌کنند که آیه اولی الامر،[۲۵] آیه ابتلای ابراهیم[۲۶] و حدیث ثَقَلین از آن جمله است.[۲۷]

از میان شیعیان، زیدیه به عصمت همه امامان باور ندارند. به‌عقیده اینان تنها اصحاب کِساء یعنی پیامبر(ص)، علی(ع)، فاطمه(س)، حسن(ع) و حسین(ع) معصوم‌اند[۲۸] و بقیه امامان مانند دیگر مردم، از خطا معصوم نیستند.[۲۹]

مسئله جانشینی پیامبر

شیعیان معتقدند که پیامبر اسلام(ص) امام علی(ع) را به‌عنوان جانشین خود به مردم معرفی کرده و امامت را حق ویژه او و فرزندانش دانسته است.[۳۰] البته از این میان، زیدیان، امامت ابوبکر و عمر را هم پذیرفته‌اند؛ اما همین‌ها هم امام علی را از این دو شایسته‌تر می‌دانند و می‌گویند مسلمانان در انتخاب عمر و ابوبکر به‌عنوان امام، اشتباه کردند، اما چون امام علی(ع) به آن رضایت داد، امامت آنها را نیز می‌پذیریم.[۳۱]

متکلمان شیعه برای اثبات جانشینی بلافصل امام علی(ع) پس از پیامبر، به آیات و روایاتی استناد می‌کنند که از آن میان آیه ولایت، حدیث غدیر و حدیث منزلت است.[۳۲]

فرقه‌های شیعه

نوشتار اصلی: فرقه‌های شیعه

مهم‌ترین فرقه‌های شیعه را امامیه، زیدیه، اسماعیلیه، غالیان، کیسانیه و تا اندازه‌ای واقفیه می‌دانند.[۳۳] برخی از این فرقه‌ها خود شاخه‌های مختلف دارند؛ مانند زیدیه که تا ده شاخه هم برای آن ذکر شده است؛[۳۴] و کیسانیه که آن را به چهار شاخه تقسیم کرده‌اند.[۳۵] همین موجب شده است که از فرقه‌های متعددی به‌عنوان فرقه‌های شیعه یاد شود.[۳۶] البته بسیاری از فرقه‌های شیعه از بین رفته‌اند و امروزه تنها سه مذهبِ امامیه، زیدیه و اسماعیلیه پیروان دارند.[۳۷]

کیسانیه پیروان محمد حنفیه بودند. آنها پس از امام علی(ع) ، امام حسن(ع) و امام حسین(ع)، محمد حنفیه پسر دیگر امام علی(ع) را امام می‌دانستند و بر این باور بودند که محمد حنفیه نمرده، همان مهدی موعود است و در کوه رَضْوی به‌سر می‌برد.[۳۸]

واقفیه به کسانی می‌گویند که پس از شهادت امام کاظم(ع)، در او توقف کردند؛ یعنی او را آخرین امام می‌دانستند.[۳۹]غالیان هم گروهی بودند که درخصوص مقام امامانِ شیعه، زیاده‌وری می‌کردند؛ یعنی به الوهیت آنان اعتقاد داشتند، آنها را مخلوق نمی‌دانستند و به خداوند تشبیه می‌کردند.[۴۰]

دوازده‌امامی

نوشتار اصلی: امامیه

شیعه دوازده‌امامی یا اِثناعَشَری بزرگ‌ترین فرقه مذهب شیعه است.[۴۱] طبق مذهب امامیه، پس از پیامبر اسلام(ص)، دوازده امام وجود دارد که نخستینشان امام علی(ع)، و آخرینشان امام مهدی(عج) است[۴۲] که هنوز زنده است، در غیبت قرار دارد و و روزی برای برقراری عدالت در زمین ظهور خواهد کرد.[۴۳]

رجعت و بَداء از باورهای ویژه شیعیان دوازده‌امامی است.[۴۴] طبق آموزه رجعت، پس از ظهور امام مهدی(ع)، برخی از مردگان زنده خواهند شد. این مردگان هم نیکوکاران و شیعیان را شامل می‌شوند و هم دشمنان اهل‌بیت را که قرار است سزای اعمالشان را در همین هم دنیا ببینند.[۴۵] بداء هم یعنی خدا گاه به‌سبب مصلحتی، امری را که برای پیامبر یا امام آشکار کرده بود، تغییر می‌دهد و چیز دیگری جایگزین آن می‌کند.[۴۶]

مهم‌ترین متکلمان امامیه عبارت‌اند از:‌ شیخ مفید(۳۳۶یا۳۳۸-۴۱۳ق)، شیخ طوسی(۳۸۵-۴۶۰ق)، خواجه نصیرالدین طوسی(۵۹۷-۶۷۲ق) و علامه حلی(۶۴۸-۷۲۶ق).[۴۷] برجسته‌ترین فقیهان امامیه هم اینها هستند: شیخ طوسی، محقق حلی، علامه حلی، شهید اول، شهید ثانی، کاشف‌الغطاء، میرزای قمی و شیخ مرتضی انصاری.[۴۸]

بیشتر شیعیان ایران که حدود ۹۰درصد جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند، دوازده‌امامی هستند.[۴۹]

زیدیه

نوشتار اصلی: زیدیه

مذهب زیدیه به زید فرزند امام سجاد(ع) نسبت دارد.[۵۰] برپایه این مذهب، تنها امامت امام علی(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) به‌صورت انتصابی و توسط پیامبر بوده است.[۵۱] به‌جز این سه امام، هرکه از نسل حضرت زهرا(س) قیام کند و عالم و زاهد و سخاوتمند و شجاع باشد، امام است.[۵۲]

زیدیه درخصوص امامت ابوبکر و عمر دو موضع دارند: برخی از آنها به امامت این دو باور دارند و برخی دیگر آن را نمی‌پذیرند.[۵۳] دیدگاه زیدیان امروزِ یمن، به دیدگاه گروه نخست نزدیک است.[۵۳]

جارودیه، صالحیه و سلیمانیه سه فرقه اصلی زیدیه بوده‌اند.[۵۴] به‌گفته شهرستانی، نویسنده کتاب المِلَل و النِّحَل، بیشتر زیدیان در کلام از مُعتزله و در فقه از مذهب حنفی، از مذاهب فقهی چهارگانه اهل‌سنت متأثرند.[۵۵]

به‌‌گزارش کتاب اطلس شیعه، زیدیان ۳۵ تا ۴۰درصد جمعیت بیست میلیونی یمن را تشکیل می‌دهند.[۵۶]

اسماعیلیه

نوشتار اصلی: اسماعیلیه

اسماعیلیه فرقه‌ای از شیعیان است که پس از امام صادق(ع)، اسماعیل پسر بزرگ او را امام می‌داند و امامت امام کاظم(ع) و دیگر امامانِ امامیه را نمی‌پذیرد.[۵۷] اسماعیلیان بر این باور بودند که امامت هفت دوره دارد و هر دوره با یک «ناطق» آغاز می‌شود که شریعتی نو می‌آورد و در هر دوره پس از او هفت امام امامت می‌کنند.[۵۸]

ناطق‌های شش دوره نخست امامت، همان پیامبران اولوالعزم‌اند که عبارت‌اند از:‌ آدم، نوح، ابراهیم، موسی، عیسی و حضرت محمد(ص).[۵۹] محمدِ مکتوم پسر اسماعیل، هفتمین امام از دوره ششم امامت است که با پیامبر اسلام آغاز شده است. او همان مهدی موعود است که وقتی قیام کند، ناطق دوره هفتم امامت هم خواهد بود.[۶۰] می‌گویند برخی از ای