پاورپوینت کامل تشبیه و تنزیه ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تشبیه و تنزیه ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تشبیه و تنزیه ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تشبیه و تنزیه ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ سیر تاریخی بحث در بین متکلمان

۱.۱ کلام شیعی
۱.۲ کلام اهل سنت

۱.۲.۱ دیدگاه سلفیه
۱.۲.۲ دیدگاه اشاعره
۱.۲.۳ دیدگاه معتزله

۲ تشبیه و تنزیه در عرفان

۲.۱ در معرفت شناسی عرفانی

۳ پانویس
۴ منابع
۵ پیوند به بیرون

سیر تاریخی بحث در بین متکلمان

کلام شیعی

نوشتار اصلی: تشبیه صفات

نوشتار اصلی: تنزیه صفات

نوشتار اصلی: تعطیل صفات

بیشتر قریب به اتفاق علمای شیعه در بحث صفات الهی، بر مبنای روایات اهل بیت از الگوی تنزیهی پیروی کرده‌اند و هر آنچه را نشانی از یکسانی ذات خدا با مخلوقات تداعی کند، نفی نموده‌اند. معتزله، از گروه‌های کلامی اهل سنت، در این مبحث بسیار به شیعه نزدیکند.[۱]
در روایات امامان شیعه(ع) نقدهای تندی به تشبیه گرایان وجود دارد.[۲]

به افرادی چون هشام بن حکم و هشام بن سالم جوالیقی نسبت داده‌ شده که در بخشی از عمر خود معتقد به تشبیه بوده‌اند.

کلام اهل سنت

متکلمان اهل سنت در آغاز با رجوع به احادیث دال بر معنای تشبیه که آنها را معتبر می‌شمردند، ظاهرگرایی را تا به آنجا رساندند که از خداوند تصویری کاملاً انسانی ارائه کردند و به جسمانیت خدا معتقد شدند و برای او ویژگیها و اندامهایی همانند انسان در نظر گرفتند. این اندیشه را «تشبیه صرف» نامیده‌اند[۳]. داوود جواربی تا آنجا پیش رفته بود که غیر از ریش و اندام تناسلی، هر اندامی را برای خدا اثبات می‌کرد[۴].

کرامیه، طیف دیگری بودند که برای خداوند جسمانیتی همراه با حد، نهایت و جهت قائل شدند. آنان اظهار می‌کردند که گفته ها، اراده و ادراکات خداوند از عالم، اعراضی هستند که در وجود او حدوث می‌یابند؛ از این رو، خداوند محل حوادث است.

دیدگاه سلفیه

رویکرد اهل سنت سلف در بحث صفات، وفاداری صرف به ظاهر قرآن و احادیث قابل قبول نزد ایشان بود، تا آنجا که پرداختن به کلی مباحث اعتقادی را جز آنچه قرآن و سنت مؤید آن بود، مردود می‌دانستند[۵]. بر این مبنا، آنان تفاوت اساسی با روش مشبه صرف در مواجهه با نص نداشتند و می‌توان چنین گفت که اهل سنت سلف نیز مواد بحث را در باب صفات، همچون مشبه خالص صرفاً از نص اخذ می‌کردند و تنها در کیفیت و محدود پرداختن به آن، با ایشان تفاوت داشتند.

اهل سنت سلف بر مبنای رویکرد نص گرایان خویش تمامی صفات وارد شده در نص قرآن و سنت حتی صفات خبری را که مفهومی کاملاً تشبیهی داشت، به مفهوم واقعی و نه مجازی آن برای خدا اثبات می‌کردند و معتقد بودند که به هیچ وجه، خواه بر سبیل اثبات یا انکار، مجاز نیستیم تا از محدود نص و روایات خارج شویم[۶].

آنها معتقد بودند اگر چه بسیاری از صفات خصوصاً صفات خبریه همچون «الرَّحْمنُ عَلَی الْعَرْشِ اسْتَوی» (طه/۵)، «بَلْ یداهُ مَبْسوطَتانِ» (مائده/۶۴) و نظایر اینها، مضمونی کاملاً تشبیهی دارند و ما موظفیم که تمامی آنها را بدون کم و کاست بپذیریم و به آن ایمان داشته باشیم ولی نباید از کیفیت و چگونگی آن حرفی بزنیم، چنان که شیو صحابه و تابعان این گونه بوده است. بحث نکردن در کیفیتْ فصلی است که شیو آنان را از آنچه طریق مشبّهه است، جدا می‌سازد.[۷]

آنها آیاتی چون «الرَّحْمنُ عَلَی الْعَرْشِ اسْتَوی» را چنین معنا می‌کردند: «نشستن قابل فهم، چگونگی‌اش نادانسته، پرسش از آن بدعت، و ایمان به آن واجب است». این جمله به خوبی ساختار الاهیاتی سلف را روشن می‌کند که از یک سو با قید نادانسته بودن چگونگی، خود را از اتهام تشبیه دور ساختند و از سوی دیگر با قید بدعت بودن پرسش و اندیشه، راه را برای هر گونه تأویل و مداخل عقل در تفسیر نصّ بستند[۸].

سلف در یک دوگانگی آشکار، و در مواجهه با رویکرد تنزیهی اهل عقل از یک سو هرگونه تأویل متن و خارج شدن از معنای ظاهری آیات ناظر بر مفهوم تشبیهی را نفی کردند و از سوی دیگر در بسیاری از موارد مانند آی «… نَحْنُ اَقْرَبُ اِلَیهِ مِنْ حَبْلِ الْوَریدِ» (ق/۵۰/۱۶) که ناظر بر حضور خداوند در تمامی مکانها است، معتقد شدند که مفاد آیاتی از این دست، متشابه است و باید آنها را بر اساس آیات محکم تأویل نمود؛ از این رو، گفتند که بنا بر آی «خَلَقَ السَّمواتِ وَ الْاَرْضَ فی سِتَّهِ اَیامٍ وَ کانَ عَرْشُهُ عَلَی الْماءِ» (هود/۱۱/۷) و آی «الرَّحْمنُ عَلَی الْعَرْشِ اسْتَوی»و پاره‌ای از احادیث چون «ینزِلُ اللهُ عزّ و جَلّ کُلَّ لَیلهٍ اِلی السَّماءِ الدُّنیا»، خداوند بر روی عرش و در آسمان هفتم جای دارد، نه در تمامی مکانها.

دیدگاه اشاعره

اشعری در تبیین وجود حقیقی صفات و رد اتهام انسان وار ساختن خداوند بر مبنای اثبات حقیقی صفات برای خداوند، معتقد بود صرف نامیدن خداوند به صفاتی که آفریده‌ها به آن متصف هستند، مستلزم تشبیه خداوند به انسان نیست، زیرا هیچ اشتراک معنوی میان مدلول این الفاظ وجود ندارد.[۹] او برای عقل موضوعیت قائل بود