پاورپوینت کامل ابو زید انصاری ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابو زید انصاری ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابو زید انصاری ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابو زید انصاری ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ شخصیت علمی

۱.۱ شاگردی از بصره در مکتب کوفه
۱.۲ اساتید
۱.۳ مجلس درس

۲ نظر دیگران درباره وی
۳ دلیل اشتهار وی

۳.۱ اصلاح تا دم مرگ

۴ آثار

۴.۱ آثار یافت نشده منسوب به وی

۵ وفات
۶ پانویس
۷ منابع
۸ پیوند به بیرون

شخصیت علمی

ابوزید علم قرائت را از ابو عمرو بن علاء، راوی بزرگ بصره و صاحب یکی از هفت قرائت مشهور آموخت و دستمایه علمی خود در علم لغت را نیز از وی فراگرفت[۲].

شاگردی از بصره در مکتب کوفه

ابوزید اگرچه وابسته به مکتب بصره بود، اما شوق دانش‌اندوزی، او را بر آن داشت تا به دور از تعصب، در مجالس درس کوفیان نیز به کسب علم بپردازد. وی دیوان‌های شعر عرب را از مفضّل ضبی و دیگر کوفیان فراگرفت[۳] و این امر مایه شگفتی منابع کهن شده است، زیرا تا آن زمان سابقه نداشت که کسی از مکتب بصره، برای کسب علم نزد کوفیان رود[۴].

اساتید

ابوزید، نحو را نزد یونس و کیسان نحوی فراگرفت و از خلف احمر، عمرو بن عبید، ابن عون، سعید بن ابی عروبه، ابن جریح، محمد بن عمرو بن علقمه، اسرائیل بن یونس و اسود بن شیبان روایت کرد[۵]. اصمعی، خلف احمر، راویه معروف را شاگرد وی دانسته است[۶].

ابوزید مدت درازی را برای جمع‌آوری اشعار، اخبار و نوادر عرب، بین بدویان گذراند و بیشتر از همگنانش از آنان بهره برد[۷].
مدتی هم در بین قبایل عقیل و قشیر که در آن زمان در بصره ساکن شده بودند به سر برد و از آنان دانش بسیار آموخت[۸].

مجلس درس

او پس از آنکه ذخایر عظیمی از روایات را در علوم مختلف همچون لغت، نحو، اخبار، اشعار و احادیث گرد آورد، در بصره مجالسی تشکیل داد که مورد اقبال دانش‌پژوهان و بزرگان علم و ادب آن روز قرار گرفت[۹].

شرکت برجسته‌ترین دانشمندان آن روز از جمله سیبویه، اصمعی، جاحظ، ابو نواس، ابن اعرابی، ابوحاتم سجستانی و ابوعبید قاسم بن سلام هروی در مجالس درس او، خود بیانگر وسعت دامنه معلومات اوست[۱۰]. علاوه بر ایشان، کسانی همچون ابن شبّه، عبدالله بن محمد بن هارون توزی، خلف بزار و رؤیه بن عجّاج از شاگردان او بوده‌اند[۱۱].

بزرگانی همچون ابوعثمان مازنی، محمد بن سلام جمحی، ابو حاتم سجستانی، ابو حاتم رازی، ابو عمر صابح بن اسحاق جرمی، ابوعدنان اعور و ابوالحسن مدائنی از وی روایت کرده‌اند[۱۲]. ابن هشام نیز اشعار چند تن از شاعران را از قول او نقل کرده است[۱۳].

نظر دیگران درباره وی

مقام علمی و ادبی ابوزید سخت مورد ستایش منابع کهن قرار گرفته است. ابوطیب لغوی او را از پیشوایان علم لغت دانسته و در حفظ شعر، لغت، اخبار و نوادر عرب پس از ابومالک برتر از همه شمرده است. او از قول ابن مناذر گوید:

اصمعی ثلث لغت عرب، ابوعبیده نصف آن و ابوزید دو سوم آن و ابومالک تمام آن را می‌دانست[۱۴].

ذهبی او را علامه و حجّه العرب لقب داده[۱۵] و اخفش دانش وی را از استادش ابوعمرو بن علاء بیشتر دانسته است[۱۶]. روایات او را تقریبا همه منابع کهن، موثق و مورد اعتماد خوانده‌اند[۱۷].

به گفته منابع متعدد، هر جا که سیبویه در اثر معروفش الکتاب، مطلبی را با ذکر «‌اخبرنی الثقه» یا «‌سمعت الثقه‌» نقل می‌کند، مقصودش ابوزید است. سیبویه در الکتاب، ۹ بار از ابوزید روایت کرده است که همه به لغت مربوط می‌شود[۱۸].

از میان همه منابع کهن، تنها ابن حنان بر ابوزید خرده گرفته و حدیثی از وی را جرح کرده است. او روایات ابوزید را در صورتی معتبر و مقبول دانسته که موافق با گفته ثقات باشد[۱۹]. ابوزید از جمله دانشمندانی بود که در ۱۵۸ق به دعوت مهدی عباسی به بغداد رفتند[۲۰]، اما از مدت اقامت وی در بغداد و چگونگی ارتباط او با دربار خلافت اطلاعی در دست نیست.

دلیل اشتهار وی

شهرت ابوزید بیشتر در دو زمینه است:

۱. لغت شناسی:

از اوایل سده ۲ق، در هر دو مکتب بصره و کوفه دانشمندانی ظهور کردند که در عرصه لغت و نیز شعر و اخبار و ایام عرب (شرح جنگ‌های قبیله‌ای) و انساب، شهرت فراوان داشتند. اینان آثاری از خود بر جای گذاشتند که دستمایه اصلی فرهنگ‌نویسان در نسل‌های بعد شد[۲۱] و ابوزید یکی از مشهورترینِ این دانشمندان است. او به گردآوری لغات و لهجه‌های شاذ همت گماشت و رساله‌های لغوی فراوانی در موضوعات مختلف تألیف کرد که هر کدام به تنهایی لغت نامه تک‌موضوعی کوچک و کم‌حجم به شمار می‌رفت[۲۲].

وی در این رساله‌ها که واژگان آنها را از زبان بدویان و فصحای عرب شنیده و گردآورده بود، علاوه بر شرح و توضیح، مترادفات، اضداد و مشتقاتی را که همگی به موضوعی خاص مربوط می‌شدند، جمع آوری می‌کرد، مانند رساله‌های المطر، الشجر، المیاء، النبات[۲۳]. این رساله‌های تخصصی، نخستین تلاش‌ها در تدوین فرهنگ‌های بزرگ و جامع و کتاب‌های لغتی بود که در عصرهای بعد پدید آمد.

از بین آثار لغوی پیشینیان، کمتر کتاب یا لغتنامه‌ای دیده می‌شود که مؤلف آن از آثار ابوزید به عنوان یکی از منابع اصلی خود استفاده و به آنها استناد نکرده باشد[۲۴].

۲. روایتِ شعر:

ابوزید علاوه بر کوشش چشمگیرش در عرصه لغت، از بزرگترین راویانِ سده ۲ و ۳ ق به شمار می‌رود. وی بسیاری از روایات خلف احمر و دیگر راویه‌ها و نیز اشعار جمعی