پاورپوینت کامل ابو خالد واسطی ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابو خالد واسطی ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابو خالد واسطی ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابو خالد واسطی ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ زندگی‌نامه

۱.۱ خاندان ابوخالد
۱.۲ همراهی با زید بن علی
۱.۳ حضور در قیام زید
۱.۴ حضور در قیام محمد بن عبدالله بن حسن

۲ مذهب ابوخالد
۳ شخصیت ابوخالد

۳.۱ نزد اهل سنت
۳.۲ نزد امامیه
۳.۳ نزد زیدیان

۴ فقه ابوخالد
۵ شیوخ ابوخالد
۶ آثار ابوخالد
۷ پانویس
۸ منابع

زندگی‌نامه

ولادت ابوخالد را می‌توان در ربع پایانی سده نخست هجری برآورد کرد. بر پایه یک سند روایی، او از حسن بصری (درگذشت ۱۱۰ ق) حدیث شنیده بود.[۱] وی همچنین مدت زمانی پیش از وفات امام باقر(ع) در ۱۱۴ ق، به طور پیوسته یا گسسته در مدینه ملازمت آن امام را داشته و از ایشان دانش آموخته است.

رجال‌شناسان امامی او را در زمره اصحاب امام باقر(ع) آورده‌اند[۲] و احادیث بسیاری به روایات ابوخالد از آن امام در کتب امامیه، زیدیه و اهل سنت دیده می‌شود.[۳]

خاندان ابوخالد

خاندان ابوخالد واسطی از نخستین ساکنان شهر واسط – که تاریخ بنای آن از ۸۳ق فراتر نمی‌رود – بودند. او خود در کوفه ساکن شد و در نزدیکی مسجد سماک منزل داشت.[۴] نسبت قریشی او از آنجاست که با تیره بنی هاشم از قریش رابطه وِلاء داشته است.[۵] در سند روایاتی منفرد به او نسبت همذانی نیز داده شده است[۶] که خطا به نظر می‌رسد.

همراهی با زید بن علی

نوشتار اصلی: زید بن علی

به تصریح یحیی بن مساور از شاگردان ابوخالد، او پیش از آمدن زید بن علی به کوفه، مدت ۵ سال (حدود ۱۱۵-۱۲۰ق) همه ساله پس از گذراندن حج، چند ماهی در مدینه مجاورت می‌گزید و از صحبت زید بهره‌مند می‌شد. او پس از آمدن زید به کوفه نیز تا هنگام کشته‌شدن وی، از یاران خاص او بود.[۷] در اثناء مسند زید[۸] تعبیراتی از ابوخالد وجود دارد که نشان می‌دهد وی مدت زیادی صحبت زید را درک کرده است و بخشی از استنادات او از زید در سال‌های پایانی زندگانی وی در کوفه بوده است.[۹] طولانی بودن مدت همراهی او با زید در منابع دیگر زیدی نیز تایید شده است.[۱۰]

حضور در قیام زید

در جریان قیام زید بن علی در ۱۲۲ق /۷۴۰م که زید به همراه بسیاری از یاران خود کشته شد، ابوخالد جان به سلامت برد و ازآن پس به عنوان تنها میراث‌بر تعلیمات زید شناخته شد.[۱۱] به روایتی، در همین اوان، امام صادق(ع) ابوخالد را به عنوان نماینده خود برای رسانیدن کمک مالی به بازماندگان اصحاب زید برگزید،[۱۲] ولی در دیگر گزارش‌ها، به جای ابوخالد از عبدالرحمن بن سیابه نام برده شده است.[۱۳] در این دوره ابوخالد به مانند یکی از رهبران زیدیه[۱۴] می‌توانست نقش به سزایی در شکل‌گیری فرهنگی زیدیان در عراق ایفا نماید. نقشی که از پس قرن‌ها آشکارا در اسانید زیدی دیده می‌شود.

وکیع بن جراح (زنده در ۱۲۷ق) می‌گوید: ابوخالد چندی در همسایگی ما در کوفه می‌زیست و سپس به سبب نامناسب بودن اوضاع آنجا به واسط کوچ کرد.[۱۵] در صورت اعتماد بر این گزارش می‌توان تخمین زد که ابوخالد در دهه ۴ سده ۲ ق، کوفه را به مقصد واسط ترک گفته باشد.

حضور در قیام محمد بن عبدالله بن حسن

دست یافتن عباسیان به خلافت، هواداران اهل بیت(ع) را خوشایند نبود و ابوخالد در دیداری که چندی پیش از ۱۴۵ق /۷۶۲ م با محمد بن عبدالله بن حسن (که از سوی برخی ملقب به نفس زکیه شد) –احتمالا در مدینه- داشته، از فشار روزافزون بر هم‌کیشان خود شکایت کرده است.[۱۶] در این دیدار، محمد بن عبدالله، ابوخالد را به مهاجرت از عراق به محیطی آزادتر فراخوانده است[۱۷] و شاید برای اجابت دعوت او بود که ابوخالد راهی حجاز شد؛ چه در جریان قیام محمد بن عبدالله بن حسن در مدینه (۱۴۵ق)، از ابوخالد واسطی در زمره همراهان وی یاد شده است.

حضور او در این قیام که یکی از بازماندگان قیام زید و از یاران نزدیک او بود، از نظر معنوی می‌توانست بسیار حائز اهمیت باشد.[۱۸] در منابع به کشته شدن یا زنده ماندن ابوخالد در جریان این قیام اشاره‌ای نشده، ولی گویا وی پس از آن، مدت درازی نزیسته است. اینکه بخاری در یکی از آثار خود نام ابوخالد را در ردیف درگذشتگان ۱۱۰-۱۲۰ق آورده است،[۱۹] پایه‌ای ندارد.

مذهب ابوخالد

درباره مذهب ابوخالد در منابع رجالی اهل سنت سکوتی فراگیر دیده می‌شود، ولی در منابع رجالی-حدیثی امامیه گاه به طور مجمل از زیدی بودن ابوخالد سخن به میان آمده[۲۰] و گاه با بی‌دقتی از وی به عنوان یک رجل عامی (اهل سنت) دارای گرایش به اهل بیت(ع)[۲۱] یا یک زیدی بتری[۲۲] یاد شده است.

در منابع فرقه‌شناختی نام ابوخالد در عرض کسانی چون فضیل بن زبیر رسان، ابو الجارود و منصور بن ابی الاسود به عنوان رهبران زیدی قائل به نص و نزدیک به امامیه آمده است.[۲۳] در تبصره العوام[۲۴] در شرح این مطلب چنین آمده است که در دیدگاه ابوخالد هر که بر علی(ع) تقدم کرد، کافر شد و هر که از فرزندان حسن (ع) و حسین (ع) باشد (ظاهرا منحصرا به امامان)، علم او حتی در کودکی و بدون آموزش همچون علم پیامبر(ص) است.

بر اساس روایتی در تفسیر فرات کوفی،[۲۵] ابوخالد از زید اینگونه روایت کرده که پیامبر(ص)، علی (ع)، فاطمه (س)، حسن (ع) و حسین (ع) تنها معصومان در میان اهل بیت هستند و دیگر اهل بیت از عصمت برخوردار نیستند. در جای دیگر به روایت ابوخالد، زید بن علی رد کننده سخن علی(ع) را کافر دانسته و ضمن الحاق حکم حسنین(ع) به آن حضرت، وجود امام مفترض الطاعه در ذری حسنین(ع) را منکر شده است. روایت مزبور می‌افزاید که هر فردی از اولاد فاطمه زهرا(س) که قیام با شمشیر داشته و دعوت کننده به قرآن و سنت پیامبر(ص) و عمل کننده به احکام آنان باشد، امام بر حق است.[۲۶]

گفتنی است که در برخی از منابع امامی، نظیر امالی (شیخ صدوق)[۲۷] و کفایه الاثر خزاز،[۲۸] روایاتی به نقل ابوخالد از زید در تایید دیدگاه امامیه در امامت و رد مواضع زیدیه به نظر می‌رسد که باید با تأمل در آنها نگریست.

در تمامی منابع فرقه شناختی متقدم، نام ابوخالد در عرض ابوالجارود قرار گرفته است،[۲۹] ولی شهرستانی[۳۰] نام او را در شمار جارودیان و پیروان ابوالجارود آورده است. هر چند گفته شهرستانی چندان دقیق نیست، ولی با اندک مسامحه‌ای می‌تواند در گروه‌های کلی زیدیه، جایگاه ابوخالد را روشن‌تر سازد. در مسند زید[۳۱] به مذاهب مختلف غیر شیعه از خوارج، مرجئه، قدریه و نواصب حمله شده است.

شخصیت ابوخالد

نزد اهل سنت

رجال‌شناسان اهل سنت به طورکلی در برابر ابوخالد موضعی سخت اتخاذ کرده و با الفاظ گوناگون به تضعیف او در حدیث پرداخته‌اند: رجالیان بغداد چون احمد بن حنبل، یحیی بن معین و در پی آنان ابو داوود، او را کذاب خوانده و کسانی چون ابن راهویه و ابوزرعه رازی او را به جعل حدیث متهم ساخته‌اند، ولی گروهی دیگر همچون بخاری، مسلم، نسائی، ابو حاتم رازی و ابو عورانه، تنها با الفاظی چون متهم و متروک الحدیث از او یاد کرده و از نسبت مستقیم کذب یا جعل به وی پرهیز کرده‌اند.[۳۲] ابن ماجه قزوینی از صاحبان صحاح سته در برخی آثار خود به نقل احادیث ابوخالد واسطی پرداخته است[۳۳] که خود به گونه‌ای از خوش‌بینی او نسبت به ابوخالد حکایت دارد.

نزد امامیه

در میان امامیه، ابن فضال کوفی او را ثقه شمرده[۳۴] و احادیث فراوانی از طریق وی در کتب اربعه امامی نقل شده است؛[۳۵] با این حال رجال شناسان امامی در دوره میانه صرفا بر پایه مذهب، او را در شمار ضعفا جای داده‌اند.[۳۶]

نزد زیدیان

زیدیه، ابوخالد را موثق‌ترین راوی زید به شمار آورده‌اند و بر پایه اظهار نظری کهن از یحیی بن مساور، زیدیان هرگز در ثقه بودن ابوخالد تردید روا نداشته‌اند و بر آنند که هر کس وثاقت او را خدشه‌دار سازد ناصبی یا رافضی است.[۳۷] سیاغی یادآور شده که امامان زیدیه در طی قرون بر حجیت روایت ابوخالد و فضیلت او متفق بوده‌اند و در این باره برخی از سخنان آنان را نقل کرده است.[۳۸]

بر خلاف غالب زیدیان، به نظر نمی‌رسد زیدیان بتری کوفه در سده ۲ق که نزدیکی زیادی با مکتب غیر شیعی اصحاب حدیث داشتند، نسبت به روایات ابوخالد